< Первая книга Паралипоменон 21 >

1 Воста же диавол на Израиля и подусти Давида, да сочислит Израиля.
Consurrexit autem Satan contra Israel: et incitavit David ut numeraret Israel.
2 И рече царь Давид ко Иоаву и к началником силы: идите и сочтите Израиля от Вирсавеи даже до Дана, и принесите ко мне, да познаю число их.
Dixitque David ad Ioab, et ad principes populi: Ite, et numerate Israel a Bersabee usque Dan: et afferte mihi numerum ut sciam.
3 И рече Иоав: да приложит Господь к людем Своим, якоже сии сторицею, и очи господина моего царя да видят: не вси ли господину моему царю раби суть? И почто хощет сего господин мой? Дабы не вменилося в грех Израилю.
Responditque Ioab: Augeat Dominus populum suum centuplum, quam sunt: nonne domine mi rex, omnes servi tui sunt? quare hoc quaerit dominus meus, quod in peccatum reputetur Israeli?
4 Но слово царево преможе Иоава: и пойде Иоав, и обыде всего Израиля, и прииде во Иерусалим.
Sed sermo regis magis praevaluit: egressusque est Ioab, et circuivit universum Israel; et reversus est Ierusalem:
5 И даде Иоав Давиду число сочтения людий: и обретеся всего Израиля тысяща тысящ и сто тысящ мужей и носящих оружия: и от сынов Иудиных четыре ста и седмьдесят тысящ мужей носящих оружие:
Deditque David numerum eorum, quos circuierat: et inventus est omnis numerus Israel, mille millia et centum millia virorum educentium gladium: de Iuda autem quadringenta septuaginta millia bellatorum.
6 Левии же и Вениамина не сочте среде их, понеже вознегодова о словеси цареве Иоав.
Nam Levi, et Beniamin non numeravit: eo quod Ioab invitus exequeretur regis imperium.
7 И не угодно явися пред Богом повеление сие, и порази Израиля.
Displicuit autem Deo quod iussum erat; et percussit Israel.
8 Рече же Давид ко Богу: согреших зело, яко сотворих вещь сию: и ныне молю, отими беззаконие раба Твоего, яко обезумихся зело.
Dixitque David ad Deum: Peccavi nimis ut hoc facerem: obsecro aufer iniquitatem servi tui, quia insipienter egi.
9 И рече Господь ко Гаду пророку Давидову, глаголя:
Et locutus est Dominus ad Gad Videntem Davidis, dicens:
10 иди и рцы к Давиду, глаголя: тако глаголет Господь: трие Аз наведу на тя, избери себе едино от них, и сотворю тебе.
Vade, et loquere ad David, et dic ei: Haec dicit Dominus: Trium tibi optionem do; unum, quod volueris, elige, et faciam tibi.
11 И прииде Гад к Давиду и рече ему:
Cumque venisset Gad ad David, dixit ei: Haec dicit Dominus: Elige quod volueris:
12 сице глаголет Господь: избери себе, (еже хощеши, ) или три лета глада, или три месяцы бегати тебе от лица враг твоих, и оружие враг твоих постигнет тя, или три дни мечь Господень, и смерть на землю, и Ангел Господень убиваяй во всем наследии Израилеве: ныне убо разсмотри, что отвещаю Пославшему мя со словом.
aut tribus annis famem: aut tribus mensibus te fugere hostes tuos, et gladium eorum non posse evadere: aut tribus diebus gladium Domini, et pestilentiam versari in terra, et angelum Domini interficere in universis finibus Israel: nunc igitur vide quid respondeam ei, qui misit me.
13 И рече Давид ко Гаду: тесна ми суть три сия зело: но лучше ми есть впасти в руце Господни, зане многи щедроты Его зело, в руки же человеческия да не впаду.
Et dixit David ad Gad: Ex omni parte me angustiae premunt: sed melius mihi est, ut incidam in manus Domini, quia multae sunt miserationes eius, quam in manus hominum.
14 И посла Господь смерть во Израиля, и падоша от Израиля седмьдесят тысящ мужей.
Misit ergo Dominus pestilentiam in Israel: et ceciderunt de Israel septuaginta millia virorum.
15 И посла Бог Ангела во Иерусалим, да избиет его. И егда избиваше, виде Господь и раскаяся о зле, и рече Ангелу избивающему: довлеет ти, отими руку твою. Ангел же Господень стояше на гумне Орны Иевусеанина.
Misit quoque angelum in Ierusalem, ut percuteret eam: cumque percuteretur, vidit Dominus, et misertus est super magnitudine mali: et imperavit angelo, qui percutiebat: Sufficit, iam cesset manus tua. Porro angelus Domini stabat iuxta aream Ornan Iebusaei.
16 И возведе Давид очи своя, и виде Ангела Господня стояща между землею и небом, и мечь его извлечен в руку его, простерт на Иерусалим. И паде Давид и старейшины (Израилевы) облеченнии во вретище на лице свое,
Levansque David oculos suos, vidit angelum Domini stantem inter caelum et terram, et evaginatum gladium in manu eius, et versum contra Ierusalem: et ceciderunt tam ipse, quam maiores natu vestiti ciliciis, proni in terram.
17 и рече Давид к Богу: не аз ли повелех сочислити люди? Аз есмь, иже согреших, и зло творя зло сотворих, сия же овцы что сотвориша? Господи Боже мой, да будет рука Твоя на мне и на дому отца моего, а не на людех Твоих в погубление, Господи.
Dixitque David ad Deum: Nonne ego sum, qui iussi ut numeraretur populus? Ego, qui peccavi: ego, qui malum feci: iste grex quid commeruit? Domine Deus meus vertatur obsecro manus tua in me, et in domum patris mei: populus autem tuus non percutiatur.
18 Ангел же Господень рече Гаду, еже глаголати к Давиду: да взыдет и созиждет олтарь Господу Богу на гумне Орны Иевусеанина.
Angelus autem Domini praecepit Gad ut diceret Davidi ut ascenderet, extrueretque altare Domino Deo in area Ornan Iebusaei.
19 И взыде Давид по словеси Гадову, еже глагола именем Господним.
Ascendit ergo David iuxta sermonem Gad, quem locutus ei fuerat ex nomine Domini.
20 И обратися Орна и виде царя, и четыри сынове его с ним крыющиися. Орна же бе (в то время) млатя на гумне пшеницу.
Porro Ornan cum suspexisset et vidisset angelum, quattuorque filii eius cum eo, absconderunt se: nam eo tempore terebat in area triticum.
21 И прииде Давид ко Орне, и обратися Орна, и узре Давида, и пойде от гумна, и поклонися Давиду лицем на землю.
Igitur cum veniret David ad Ornan, conspexit eum Ornan, et processit ei obviam de area, et adoravit eum pronus in terram.
22 Рече же Орне Давид: даждь мне место гумна твоего, да созижду на нем олтарь Господеви, на сребре достойне даждь ми е, и престанет язва от людий.
Dixitque ei David: Da mihi locum areae tuae, ut aedificem in ea altare Domino: ita ut quantum valet argenti accipias, et cesset plaga a populo.
23 Рече же Орна к Давиду: возми себе, и да сотворит господин мой царь, еже угодно пред ним: се, даю телцы на всесожжение, и плуг на дрова, и пшеницу в жертву, вся (добровольно) даю.
Dixit autem Ornan ad David: Tolle, et faciat dominus meus rex quodcumque ei placet: sed et boves do in holocaustum, et tribulas in ligna, et triticum in sacrificium: Omnia libens praebebo.
24 И рече царь Давид Орне: ни, но куплею куплю, сребром достойным, понеже не возму Господеви, яже суть твоя, еже вознести всесожжение туне Господеви.
Dixitque ei rex David: Nequaquam ita fiet, sed argentum dabo quantum valet: neque enim tibi auferre debeo, et sic offerre Domino holocausta gratuita.
25 И даде Давид Орне за место то сикль златых весом шесть сот.
Dedit ergo David Ornan pro loco siclos auri iustissimi ponderis sexcentos.
26 И созда ту Давид олтарь Господеви, и вознесе всесожжения и спасителная и воззва ко Господу, и услыша его во огни от небесе на олтарь всесожжения, и потреби всесожжение.
Et aedificavit ibi altare Domino: obtulitque holocausta, et pacifica, et invocavit Dominum, et exaudivit eum in igne de caelo super altare holocausti.
27 И рече Господь ко Ангелу: и вложи мечь во влагалище его.
Praecepitque Dominus Angelo: et convertit gladium suum in vaginam.
28 Во время оно, егда виде Давид, яко услыша его Господь на гумне Орны Иевусеанина, и пожре ту жертвы.
Protinus ergo David, videns quod exaudisset eum Dominus in area Ornan Iebusaei, immolavit ibi victimas.
29 И скиния Господня, юже сотвори Моисей в пустыни, и олтарь всесожжения во время оно бысть в вышнем, еже в Гаваоне.
Tabernaculum autem Domini, quod fecerat Moyses in deserto, et altare holocaustorum, ea tempestate erat in excelso Gabaon.
30 И не возможе Давид ити пред него, еже вопросити Бога, понеже устрашен бысть от лица меча Ангела Господня.
Et non praevaluit David ire ad altare ut ibi obsecraret Deum: nimio enim fuerat in timore perterritus, videns gladium Angeli Domini.

< Первая книга Паралипоменон 21 >