Псалми 31

1 У Тебе се, Господе, уздам; немој ме оставити под срамотом довека, по правди својој избави ме.

For the end, a Psalm of David, [an utterance] of extreme fear. O Lord, I have hoped in you; let me never be ashamed: deliver me in your righteousness and rescue me.

2 Пригни к мени ухо своје, похитај, помози ми. Буди ми камени град, тврда ограда, где бих се спасао.

Incline your ear to me; make haste to rescue me: be you to me for a protecting God, and for a house of refuge to save me.

3 Јер си Ти камена гора моја и ограда моја, имена свог ради води ме и управљај мном.

For you are my strength and my refuge; and you shall guide me for your name's sake, and maintain me.

4 Извади ме из мреже коју ми тајно заместише; јер си Ти крепост моја.

You shall bring me out of the snare which they have hidden for me; for you, O Lord, are my defender.

5 У Твоју руку предајем дух свој; избављао си ме, Господе, Боже истинити!

Into your hands I will commit my spirit: you have redeemed me, O Lord God of truth.

6 Ненавидим оне који поштују пропадљиве идоле; ја се у Господа уздам.

You has hated them that idly persist in vanities: but I have hoped in the Lord.

7 Радоваћу се и веселити се о милости Твојој, кад погледаш на моју муку, познаш тугу душе моје,

I will exult and be glad in your mercy: for you have looked upon mine affliction; you have saved my soul from distresses.

8 Не даш ме у руку непријатељу, поставиш ноге моје на пространом месту.

And you have not shut me up into the hands of the enemy: you have set my feet in a wide place.

9 Смилуј се на ме, Господе; јер ме је туга, од јада изнеможе око моје, душа моја и срце моје;

Pity me, O Lord, for I am afflicted: my eye is troubled with indignation, my soul and by belly.

10 Ишчиле у жалости живот мој, и године моје у уздисању; ослаби од муке крепост моја, и кости моје сасахнуше.

For my life is spent with grief, and my years with groanings: my strength has been weakened through poverty, and my bones are troubled.

11 Од мноштва непријатеља својих постадох подсмех и суседима својим, и страшило знанцима својим; који ме виде на улици беже од мене.

I became a reproach among all mine enemies, but exceedingly so to my neighbors, and a fear to mine acquaintance: they that saw me without fled from me.

12 Заборављен сам као мртав, нема ме у срцима; ја сам као разбијен суд.

I have been forgotten as a dead man out of mind: I am become as a broken vessel.

13 Јер слушам грдњу од многих, од свуда страх, кад се договарају на ме, мисле ишчупати душу моју.

For I heard the slander of many that lived round about: when they were gathered together against me, they took counsel to take my life.

14 А ја се, Господе, у Тебе уздам и велим: Ти си Бог мој.

But I hoped in you, O Lord: I said, You are my God.

15 У Твојој су руци дани моји; отми ме из руку непријатеља мојих, и од оних, који ме гоне.

My lots are in your hands: deliver me from the hand of mine enemies,

16 Покажи светло лице своје слузи свом; спаси ме милошћу својом.

and from them that persecute me. Make your face to shine upon your servant: save me in your mercy.

17 Господе! Немој ме оставити под срамотом; јер Тебе призивам. Нек се посраме безбожници, нека замукну и падну у пакао. (Sheol h7585)

O Lord, let me not be ashamed, for I have called upon you: let the ungodly be ashamed, and brought down to Hades. (Sheol h7585)

18 Нека онеме уста лажљива, која говоре на праведника обесно, охоло и с поругом.

Let the deceitful lips become dumb, which speak iniquity against the righteous with pride and scorn.

19 Како је много у Тебе добра, које чуваш за оне који Те се боје, и које дајеш онима који се у Те уздају пред синовима човечијим!

How abundant is the multitude of your goodness, O Lord, which you have laid up for them that fear you! you have wrought [it] out for them that hope on you, in the presence of the sons of men.

20 Сакриваш их под кров лица свог од буна људских; склањаш их под сен од свадљивих језика.

You will hide them in the secret of your presence from the vexation of man: you will screen them in a tabernacle from the contradiction of tongues.

21 Да је благословен Господ, што ми показа дивну милост као да ме уведе у тврд град!

Blessed be the Lord: for he has magnified his mercy in a fortified city.

22 Ја рекох у сметњи својој: Одбачен сам од очију Твојих; али Ти чу молитвени глас мој кад Те призвах.

But I said in my extreme fear, I am cast out from the sight of your eyes: therefore you did listen, O Lord, to the voice of my supplication when I cried to you.

23 Љубите Господа сви свети Његови; Господ држи веру; и увршено враћа онима који поступају охоло.

Love the Lord, all you his saints: for the Lord seeks for truth, and renders [a reward] to them that deal very proudly.

24 Будите слободни, и нека буде јако срце ваше, сви који се у Господа уздате.

Be of good courage, and let your heart be strengthened, all you that hope in the Lord.