Псалми 22

1 Боже, Боже мој! Зашто си ме оставио удаљивши се од спасења мог, од речи вике моје?

Davidin Psalmi, edelläveisaajalle, peurasta, jota varhain väijytään. Minun Jumalani, minun Jumalani! miksis minun hylkäsit? minä parun, vaan minun apuni on kaukana.

2 Боже мој! Вичем дању, а Ти ме не слушаш, и ноћу али немам мира.

Minun Jumalani! päivällä minä huudan, ja et sinä vastaa, ja en yölläkään vaikene.

3 Свети, који живиш у похвалама Израиљевим!

Sinä olet pyhä, joka asut Israelin kiitoksessa.

4 У Тебе се уздаше оци наши, уздаше се, и Ти си их избављао.

Meidän isämme toivoivat sinuun: ja kuin he toivoivat, niin sinä vapahdit heitä.

5 Тебе призиваше, и спасаваше се; у Тебе се уздаше, и не осташе у срамоти.

Sinua he huusivat, ja vapahdettiin: sinuun he turvasivat, ja ei tulleet häpiään.

6 А ја сам црв, а не човек; подсмех људима и руг народу.

Mutta minä olen mato ja en ihminen, ihmisten pilkka ja kansan ylönkatse.

7 Који ме виде, сви ми се ругају, разваљују уста, машу главом,

Kaikki, jotka minun näkevät, häpäisevät minua: he vääristelevät huuliansa ja päätänsä vääntelevät.

8 И говоре ослонио се на Господа, нека му помогне, нека га избави, ако га милује.

Hän valittaa Herralle, hän vapahtakoon hänen: hän auttakoon häntä, jos hän mielistyy häneen.

9 Та, Ти си ме извадио из утробе; Ти си ме умирио на сиси матере моје.

Sillä sinä olet minun vetänyt ulos äitini kohdusta: sinä olit minun turvani, ollessani vielä äitini rinnalla.

10 За Тобом пристајем од рођења, од утробе матере моје Ти си Бог мој.

Sinun päälles minä olen heitetty äitini kohdusta: sinä olet minun Jumalani hamasta äitini kohdusta.

11 Не удаљуј се од мене; јер је невоља близу, а нема помоћника.

Älä ole kaukana minusta; sillä ahdistus on läsnä, ja ei ole auttajaa,

12 Оптече ме мноштво телаца; јаки волови васански опколише ме;

Suuret mullit ovat minun piirittäneet, lihavat härjät kiertäneet minun ympäri.

13 Развалише на ме уста своја. Лав је гладан и риче.

Kitansa avasivat he minua vastaan, niinkuin raateleva ja kiljuva jalopeura.

14 Као вода разлих се; расуше се све кости моје; срце моје поста као восак, растопило се у мени.

Minä olen kaadettu ulos niinkuin vesi, ja luuni ovat kaikki hajoitetut: minun sydämeni on niinkuin salattu vedenvaha ruumiissani.

15 Сасуши се као цреп крепост моја, и језик мој приону за грло, и у прах смртни мећеш ме.

Minun voimani on kuivettunut niinkuin kruusin muru, ja minun kieleni tarttuu suuni lakeen; ja sinä panet minun kuoleman tomuun.

16 Опколише ме пси многи; чета зликоваца иде око мене, прободоше руке моје и ноге моје.

Sillä koirat ovat minun piirittäneet: julmain parvi saartain lävistänyt kuin jalopeura käteni ja jalkani.

17 Могао бих избројати све кости своје. Они гледају, и од мене начинише ствар за гледање.

Minä lukisin kaikki minun luuni; mutta he katselivat ja näkivät ihastuksensa minusta.

18 Деле хаљине моје међу собом, и за доламу моју бацају жреб.

He jakavat itsellensä minun vaatteeni ja heittävät hameestani arpaa.

19 Али Ти, Господе, не удаљуј се. Сило моја, похитај ми у помоћ.

Mutta sinä, Herra, älä ole kaukana! minun väkevyyteni, riennä avukseni!

20 Избави од мача душу моју, од пса јединицу моју.

Pelasta minun sieluni miekasta, ja ainokaiseni koirilta.

21 Сачувај ме од уста лавових, и од рогова биволових, чувши, избави ме.

Vapahda minua jalopeuran suusta, ja päästä minua yksisarvillisista.

22 Казујем име Твоје браћи; усред скупштине хвалићу Те.

Minä saarnaan sinun nimeäs veljilleni: minä ylistän sinua seurakunnassa.

23 Који се бојите Господа, хвалите Га. Све семе Јаковљево! Поштуј Га. Бој Га се, све семе Израиљево!

Ylistäkäät Herraa te, jotka häntä pelkäätte: koko Jakobin siemen kunnioittakoon häntä, ja kavahtakoon häntä kaikki Israelin siemen!

24 Јер се не оглуши молитве ништег нити је одби; не одврати од њега лице своје, него га услиши кад Га зазва.

Sillä ei hän hyljännyt eikä katsonut ylön köyhän raadollisuutta, eikä kääntänyt kasvojansa hänestä pois; vaan kuin se häntä huusi, kuuli hän sitä.

25 Тебе ћу хвалити на скупштини великој; завете своје свршићу пред онима који се Њега боје.

Sinua minä ylistän suuressa seurakunnassa: minä maksan lupaukseni heidän edessänsä, jotka häntä pelkäävät.

26 Нека једу убоги и насите се, и нека хвале Господа који Га траже; живо да буде срце ваше довека.

Raadolliset syövät ja ravitaan, ja jotka Herraa etsivät, pitää häntä ylistämän: teidän sydämenne pitää elämän ijankaikkisesti.

27 Опоменуће се и обратиће се ка Господу сви крајеви земаљски, и поклониће се пред Њим сва племена незнабожачка.

Kaikki maailman ääret muistakaan ja kääntykään Herran tykö, ja kumartakaan sinun edessäs kaikki pakanain sukukunnat.

28 Јер је Господње царство; Он влада народима.

Sillä Herralta on valtakunta, ja hän vallitsee pakanoita.

29 Јешће и поклониће се сви претили на земљи; пред Њим ће пасти сви који силазе у прах, који не могу сачувати душу своју у животу.

Kaikki lihavat maan päällä pitää syömän ja kumartaman, hänen edessänsä polviansa notkistaman kaikki, jotka tomussa makaavat ja jotka surussansa elävät.

30 Семе ће њихово служити Њему. Казиваће се за Господа роду потоњем.

Hänen pitää saaman siemenen, joka häntä palvelee: Herrasta pitää ilmoitettaman lasten lapsiin.

31 Доћи ће, и казиваће правду Његову људима његовим, који ће се родити; јер је Он учинио ово.

He tulevat ja hänen vanhurskauttansa saarnaavat syntyvälle kansalle, että hän sen tekee.