Псалми 139
1 Господе! Ти ме кушаш и знаш.
Per il capo de’ musici. Salmo di Davide. O Eterno tu m’hai investigato e mi conosci.
2 Ти знаш кад седам и кад устанем; Ти знаш помисли моје издалека;
Tu sai quando mi seggo e quando m’alzo, tu intendi da lungi il mio pensiero.
3 Кад ходим и кад се одмарам, Ти си око мене, и све путеве моје видиш.
Tu mi scruti quando cammino e quando mi giaccio, e conosci a fondo tutte le mie vie.
4 Још нема речи на језику мом, а Ти, Господе, гле, већ све знаш.
Poiché la parola non è ancora sulla mia lingua, che tu, o Eterno, già la conosci appieno.
5 Састраг и спред Ти си ме заклонио, и ставио на ме руку своју.
Tu mi stringi di dietro e davanti, e mi metti la mano addosso.
6 Чудно је за ме знање Твоје, високо, не могу да га докучим.
Una tal conoscenza è troppo maravigliosa per me, tanto alta, che io non posso arrivarci.
7 Куда бих отишао од духа Твог, и од лица Твог куда бих побегао?
Dove me ne andrò lungi dal tuo spirito? e dove fuggirò dal tuo cospetto?
Se salgo in cielo tu vi sei; se mi metto a giacere nel soggiorno dei morti, eccoti quivi. (Sheol h7585)
9 Да се дигнем на крилима од зоре, и преселим се на крај мора:
Se prendo le ali dell’alba e vo a dimorare all’estremità del mare,
10 И онде ће ме рука Твоја водити, и држати ме десница Твоја.
anche quivi mi condurrà la tua mano, e la tua destra mi afferrerà.
11 Да кажем: Да ако ме мрак сакрије; али је и ноћ као видело око мене.
Se dico: Certo le tenebre mi nasconderanno, e la luce diventerà notte intorno a me,
12 Ни мрак неће замрачити од Тебе, и ноћ је светла као дан: мрак је као видело.
le tenebre stesse non possono nasconderti nulla, e la notte risplende come il giorno; le tenebre e la luce son tutt’uno per te.
13 Јер си Ти створио шта је у мени, саставио си ме у утроби матере моје.
Poiché sei tu che hai formato le mie reni, che m’hai intessuto nel seno di mia madre.
14 Хвалим Те, што сам дивно саздан. Дивна су дела Твоја, и душа моја то зна добро.
Io ti celebrerò, perché sono stato fatto in modo maraviglioso, stupendo. Maravigliose sono le tue opere, e l’anima mia lo sa molto bene.
15 Ниједна се кост моја није сакрила од Тебе, ако и јесам саздан тајно, откан у дубини земаљској.
Le mie ossa non t’erano nascoste, quand’io fui formato in occulto e tessuto nelle parti più basse della terra.
16 Заметак мој видеше очи Твоје, у књизи је Твојој све то записано, и дани забележени, кад их још није било ниједног.
I tuoi occhi videro la massa informe del mio corpo; e nel tuo libro erano tutti scritti i giorni che m’eran destinati, quando nessun d’essi era sorto ancora.
17 Како су ми недокучиве помисли Твоје, Боже! Како им је велик број!
Oh quanto mi son preziosi i tuoi pensieri, o Dio! Quant’è grande la somma d’essi!
18 Да их бројим, више их је него песка. Кад се пробудим, још сам с Тобом.
Se li voglio contare, son più numerosi della rena; quando mi sveglio sono ancora con te.
19 Да хоћеш, Боже, убити безбожника! Крвопије, идите од мене.
Certo, tu ucciderai l’empio, o Dio; perciò dipartitevi da me, uomini di sangue.
20 Они говоре ружно на Тебе; узимају име Твоје узалуд непријатељи Твоји.
Essi parlano contro di te malvagiamente; i tuoi nemici usano il tuo nome a sostener la menzogna.
21 Зар да не мрзим на оне, који на Те мрзе, Господе, и да се не гадим на оне који устају на Тебе?
O Eterno, non odio io quelli che t’odiano? E non aborro io quelli che si levano contro di te?
22 Пуном мрзошћу мрзим на њих; непријатељи су ми.
Io li odio di un odio perfetto; li tengo per miei nemici.
23 Окушај ме, Боже, и познај срце моје, испитај ме, и познај помисли моје.
Investigami, o Dio, e conosci il mio cuore. Provami, e conosci i miei pensieri.
24 И види јесам ли на злом путу, и води ме на пут вечни.
E vedi se v’è in me qualche via iniqua, e guidami per la via eterna.
