Псалми 139
1 Господе! Ти ме кушаш и знаш.
Davidin Psalmi, edelläveisaajalle. Herra! sinä tutkit minua, ja tunnet minun.
2 Ти знаш кад седам и кад устанем; Ти знаш помисли моје издалека;
Joko minä istun eli nousen, niin sinä sen tiedät: sinä ymmärrät taampaa ajatukseni.
3 Кад ходим и кад се одмарам, Ти си око мене, и све путеве моје видиш.
Joko minä käyn eli makaan, niin sinä olet ympärilläni, ja näet kaikki tieni.
4 Још нема речи на језику мом, а Ти, Господе, гле, већ све знаш.
Sillä katso, ei ole sanaakaan kieleni päällä, joita et sinä Herra kaikkia tiedä.
5 Састраг и спред Ти си ме заклонио, и ставио на ме руку своју.
Sinä olet tehnyt jälkimäiseni ja ensimäiseni, ja pidät sinun kätes minun päälläni.
6 Чудно је за ме знање Твоје, високо, не могу да га докучим.
Senkaltainen tieto on minulle ylen ihmeellinen ja ylen korkia, etten minä voi sitä käsittää.
7 Куда бих отишао од духа Твог, и од лица Твог куда бих побегао?
Kuhunka minä menen sinun hengestäs? ja kuhunka minä sinun kasvois edestä pakenen?
Jos minä astuisin ylös taivaaseen, niin sinä siellä olet: jos minä vuoteeni helvetissä rakentaisin, katso, sinä myös siellä olet. (Sheol h7585)
9 Да се дигнем на крилима од зоре, и преселим се на крај мора:
Jos minä ottaisin aamuruskon siivet, ja asuisin meren äärissä,
10 И онде ће ме рука Твоја водити, и држати ме десница Твоја.
Niin sinun kätes sielläkin minua johdattais, ja sinun oikia kätes pitäis minun.
11 Да кажем: Да ако ме мрак сакрије; али је и ноћ као видело око мене.
Jos minä sanoisin: pimeys kuitenkin peittää minun, niin on myös yö valkeus minun ympärilläni.
12 Ни мрак неће замрачити од Тебе, и ноћ је светла као дан: мрак је као видело.
Sillä ei pimeys sinun edessäs pimitä, ja yö valistaa niinkuin päivä; pimeys on niinkuin valkeus.
13 Јер си Ти створио шта је у мени, саставио си ме у утроби матере моје.
Sinun hallussas ovat minun munaskuuni: sinä peitit minun äitini kohdussa.
14 Хвалим Те, што сам дивно саздан. Дивна су дела Твоја, и душа моја то зна добро.
Minä kiitän sinua sen edestä, että minä niin aivan ihmeellisesti tehty olen: ihmeelliset ovat sinun tekos, ja sen minun sieluni kyllä tietää.
15 Ниједна се кост моја није сакрила од Тебе, ако и јесам саздан тајно, откан у дубини земаљској.
Ei minun luuni olleet sinulta salatut, kuin minä siinä salaisesti tehty olin, kuin minä maan sisällä niin taitavasti koottu olin.
16 Заметак мој видеше очи Твоје, у књизи је Твојој све то записано, и дани забележени, кад их још није било ниједног.
Sinun silmäs näkivät minun, kuin en vielä valmistettu ollut, ja kaikki päivät sinun kirjaas olivat kirjoitetut, jotka vielä oleman piti, joista ei yksikään silloin vielä tullut ollut.
17 Како су ми недокучиве помисли Твоје, Боже! Како им је велик број!
Mutta kuinka kalliit ovat minun edessäni, Jumala, sinun ajatukses? kuinka suuri on heidän lukunsa?
18 Да их бројим, више их је него песка. Кад се пробудим, још сам с Тобом.
Jos minä heitä lukisin, niin ne olisivat usiammat kuin santa: kuin minä herään, olen minä vielä tykönäs.
19 Да хоћеш, Боже, убити безбожника! Крвопије, идите од мене.
Jumala, jospa tappaisit jumalattomat, ja verikoirat minusta poikkeisivat.
20 Они говоре ружно на Тебе; узимају име Твоје узалуд непријатељи Твоји.
Sillä he puhuvat sinusta häpiällisesti, ja sinun vihollises turhaan lausuvat (sinun nimes).
21 Зар да не мрзим на оне, који на Те мрзе, Господе, и да се не гадим на оне који устају на Тебе?
Herra, minä tosin vihaan niitä, jotka sinua vihaavat, ja minä närkästyn heistä, jotka karkaavat sinua vastaan.
22 Пуном мрзошћу мрзим на њих; непријатељи су ми.
Täydestä todesta minä heitä vihaan; sentähden ovat he minulle viholliset.
23 Окушај ме, Боже, и познај срце моје, испитај ме, и познај помисли моје.
Tutki minua, Jumala, ja koettele sydämeni: kiusaa minua, ja ymmärrä, kuinka minä ajattelen.
24 И види јесам ли на злом путу, и води ме на пут вечни.
Ja katsos, jos minä pahalla tiellä lienen, niin saata minua ijankaikkiselle tielle.
