Псалми 139
1 Господе! Ти ме кушаш и знаш.
Yahweh, gisusi nimo ako, ug nakaila ka kanako.
2 Ти знаш кад седам и кад устанем; Ти знаш помисли моје издалека;
Nasayod ka sa dihang molingkod ug motindog ako; gikan sa layo nasabtan nimo ang akong mga panghuna-huna.
3 Кад ходим и кад се одмарам, Ти си око мене, и све путеве моје видиш.
Nakita nimo ang akong agianan ug ang akong paghigda; nasayod ka sa tanan nakong mga pamaagi.
4 Још нема речи на језику мом, а Ти, Господе, гле, већ све знаш.
Kay sa wala pa malitok ang pulong sa akong dila, nasayran mo na ang kinatibuk-an niini, Yahweh.
5 Састраг и спред Ти си ме заклонио, и ставио на ме руку своју.
Sa akong likod, ug sa akong atubangan gilibotan mo ako ug gitapion nimo ang imong kamot kanako.
6 Чудно је за ме знање Твоје, високо, не могу да га докучим.
Kana nga kahibalo sobra gayod kaayo alang kanako; hilabihan kini ka taas ug dili ko kini matukib.
7 Куда бих отишао од духа Твог, и од лица Твог куда бих побегао?
Asa man ako moadto gikan sa imong Espiritu? Asa man ako mokalagiw gikan sa imong presensiya?
Kung mosaka ako sa kalangitan, atua ka didto; kung mohimo ako ug higdaanan sa Seol, tan-awa, atua ka usab didto. (Sheol h7585)
9 Да се дигнем на крилима од зоре, и преселим се на крај мора:
Kung molupad ako pinaagi sa mga pako sa kabuntagon unya mopuyo sa kinalayoang dapit tabok sa dagat,
10 И онде ће ме рука Твоја водити, и држати ме десница Твоја.
bisan didto ang imong kamot maoy mogiya kanako, ang imong tuong kamot maoy mogunit kanako.
11 Да кажем: Да ако ме мрак сакрије; али је и ноћ као видело око мене.
Kung miingon ako, “Sigurado nga ang kangitngit gayod ang motabon kanako, ug ang kahayag mahimong kagabhion palibot kanako,”
12 Ни мрак неће замрачити од Тебе, и ноћ је светла као дан: мрак је као видело.
bisan ang kangitngit dili mahimong ngitngit alang kanimo. Ang kagabhion modan-ag sama sa adlaw, tungod kay ang kangitngit ug ang kahayag managsama lamang alang kanimo.
13 Јер си Ти створио шта је у мени, саставио си ме у утроби матере моје.
Gihulma nimo ang mga bahin sa akong lawas; gihulma nimo ako sa sabakan sa akong inahan.
14 Хвалим Те, што сам дивно саздан. Дивна су дела Твоја, и душа моја то зна добро.
Dayegon ko ikaw, tungod kay gihimo ako sa kahibulongan nga paagi. Nasayod gayod ang akong kalag niini.
15 Ниједна се кост моја није сакрила од Тебе, ако и јесам саздан тајно, откан у дубини земаљској.
Wala nalilong kanimo ang akong kabukogan sa dihang gimugna ako didto sa tago, sa dihang gihulma ako sa kinahiladman sa kalibotan.
16 Заметак мој видеше очи Твоје, у књизи је Твојој све то записано, и дани забележени, кад их још није било ниједног.
Nakakita ka kanako sulod sa sabakan; nahisulat na diha sa imong libro ang tanang adlaw nga alang kanako bisan sa wala pa nahitabo ang unang adlaw niini.
17 Како су ми недокучиве помисли Твоје, Боже! Како им је велик број!
Pagkabililhon gayod sa imong mga panghunahuna nganhi kanako, Dios! Pagkadaghan gayod niini!
18 Да их бројим, више их је него песка. Кад се пробудим, још сам с Тобом.
Kung sulayan ko kini pag-ihap, mas daghan pa kini kay sa balas. Sa akong pagmata uban gihapon ako kanimo.
19 Да хоћеш, Боже, убити безбожника! Крвопије, идите од мене.
Dios, kung patyon unta nimo ang daotan; palayo kanako, kamo nga mga tawong bangis.
20 Они говоре ружно на Тебе; узимају име Твоје узалуд непријатељи Твоји.
Nakigbatok (sila) kanimo ug nanglimbong; nagsulti ug bakak ang imong mga kaaway.
21 Зар да не мрзим на оне, који на Те мрзе, Господе, и да се не гадим на оне који устају на Тебе?
Dili ko ba kasilagan, kadtong nasilag kanimo, Yahweh? Dili ko ba tamayon kadtong mga nakigbatok kanimo?
22 Пуном мрзошћу мрзим на њих; непријатељи су ми.
Gikasilagan ko (sila) pag-ayo; nahimo ko na silang mga kaaway.
23 Окушај ме, Боже, и познај срце моје, испитај ме, и познај помисли моје.
Susiha ako, Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing; sulayi ako ug hibaloi ang akong mga panghunahuna.
24 И види јесам ли на злом путу, и води ме на пут вечни.
Tan-awa kung aduna ba akoy daotang mga pamaagi, ug giyahi ako sa dalan ngadto sa walay kataposan.
