Приче Соломонове 17

1 Бољи је залогај сувог хлеба с миром него кућа пуна поклане стоке са свађом.

Migliore [è] un boccon di [pane] secco, con quiete, Che una casa piena di animali ammazzati, con rissa.

2 Разуман слуга биће господар над сином срамотним и с браћом ће делити наследство.

Il servitore intendente signoreggerà sopra il figliuolo che reca vituperio, E spartirà l'eredità tra i fratelli.

3 Топионица је за сребро и пећ за злато, а срца искушава Господ.

La coppella [è] per l'argento, e il fornello per l'oro; Ma il Signore prova i cuori.

4 Зао човек пази на усне зле, а лажљивац слуша језик пакостан.

L'uomo maligno presta gli orecchi alle labbra inique; E l'ingannatore ascolta la lingua maliziosa.

5 Ко се руга сиромаху, срамоти Створитеља његовог; ко се радује несрећи, неће остати без кара.

Chi beffa il povero fa onta a colui che l'ha fatto; Chi si rallegra della calamità [altrui] non resterà impunito.

6 Венац су старцима унуци, а слава синовима оци њихови.

I figliuoli de' figliuoli [son] la corona de' vecchi; E i padri [son] la gloria de' figliuoli.

7 Не приличи безумном висока беседа, а камоли кнезу лажљива беседа.

Il parlar magnifico non è decevole all'uomo da nulla; Quanto meno al principe il labbro falso!

8 Поклон је драги камен ономе који га прима, куда се год окрене напредује.

Il presente [è], appo chi è dato a ricever presenti, una gioia graziosa; Dovunque si volge produce effetto.

9 Ко покрива преступ, тражи љубав; а ко понавља ствар, раставља главне пријатеље.

Chi copre il fallo procaccia amicizia; Ma chi [lo] ridice disunisce gli amici.

10 Укор тишти разумног већма него лудог сто удараца.

La riprensione scende [più addentro] nell'[uomo] intendente, Che cento percosse date allo stolto.

11 Зао човек тражи само одмет, али ће се љут гласник послати на њ.

Il malvagio non cerca altro che ribellione; Ma l'angelo crudele sarà mandato contro a lui.

12 Боље је да човека срете медведица којој су отети медведићи, него безумник у свом безумљу.

Scontrisi pure in un uomo un'orsa, a cui sieno stati tolti i suoi figli, Anzi che un pazzo nella sua pazzia.

13 Ко враћа зло за добро, неће се зло одмаћи од куће његове.

Il male non si dipartirà giammai dalla casa Di chi rende il mal per lo bene.

14 Ко почне свађу, отвори уставу води; зато пре него се заметне, прођи се распре.

Chi comincia la contesa [è come] chi dà apritura alle acque; Però avanti che si venga alle contumelie, lascia la questione.

15 Ко оправда кривога и ко осуди правога, обојица су гад Господу.

Chi assolve il reo, e chi condanna il giusto, [Sono] amendue ugualmente abbominevoli al Signore.

16 На шта је благо безумном у руци кад нема разума да прибави мудрост?

A che [serve] il prezzo in mano allo stolto, Da comperar sapienza, poichè egli non [ha] alcun senno?

17 У свако доба љуби пријатељ, и брат постаје у невољи.

L'amico ama in ogni tempo, E il fratello nasce per l'afflizione.

18 Човек безуман даје руку и јамчи се за пријатеља свог.

L'uomo scemo di senno tocca la mano, [E] fa sicurtà al suo prossimo.

19 Ко милује свађу, милује грех; ко подиже увис врата своја, тражи погибао.

Chi ama contesa ama misfatto; Chi alza la sua porta cerca ruina.

20 Ко је опаког срца, неће наћи добра; и ко дволичи језиком, пашће у зло.

L' [uomo] perverso di cuore non troverà il bene; E l'[uomo] stravolto nel suo parlare caderà nel male.

21 Ко роди безумна, на жалост му је, нити ће се радовати отац лудога.

Chi genera un pazzo [lo genera] a suo cordoglio; E il padre dello stolto non si rallegrerà.

22 Срце весело помаже као лек, а дух жалостан суши кости.

Il cuore allegro giova, [come] una medicina; Ma lo spirito afflitto secca le ossa.

23 Безбожник прима поклон из недара да преврати путеве правди.

L'empio prende il presente dal seno, Per pervertir le vie del giudicio.

24 Разумном је на лицу мудрост, а очи безумнику врљају накрај земље.

La sapienza [è] nel cospetto dell'intendente; Ma gli occhi dello stolto [riguardano] alle estremità della terra.

25 Жалост је оцу свом син безуман, и јад родитељци својој.

Il figliuolo stolto [è] sdegno a suo padre, Ed amaritudine a colei che l'ha partorito.

26 Није добро глобити праведника, ни да кнезови бију кога што је радио право.

Egli non [è] bene di condannare il giusto, non pure ad ammenda, [Nè] che i principi battano [alcuno] per dirittura.

27 Устеже речи своје човек који зна, и тиха је духа човек разуман.

Chi rattiene i suoi detti [è] dotato di conoscimento; [E] chi [è di] spirito riservato [è] uomo intendente.

28 И безуман кад ћути, мисли се да је мудар, и разуман, кад стискује усне своје.

Lo stolto stesso è reputato savio, quando si tace; [E] prudente, quando tiene le labbra chiuse.