Лука 18
1 Каза им пак и причу како се треба свагда молити Богу, и не дати да дотужи,
E [Jesus] lhes disse também uma parábola [sobre] o dever de sempre orar, e nunca se cansar.
2 Говорећи: У једном граду беше један судија који се Бога не бојаше и људи не стиђаше.
Dizendo: Havia um certo juiz em uma cidade, que não temia a Deus, nem respeitava pessoa alguma.
3 А у оном граду беше једна удовица и долажаше к њему говорећи: Не дај ме мом супарнику.
Havia também naquela mesma cidade uma certa viúva, e vinha até ele, dizendo: Faze-me justiça com meu adversário.
4 И не хтеде задуго. А најпосле рече у себи: Ако се и не бојим Бога и људи не срамим,
E por um [certo] tempo ele não quis; mas depois disto, disse para si: Ainda que eu não tema a Deus, nem respeite pessoa alguma,
5 Но будући да ми досађује ова удовица, одбранићу је, да ми једнако не долази и не досађује.
Porém, porque esta viúva me incomoda, eu lhe farei justiça, para que ela pare de vir me chatear.
6 Тада рече Господ: Чујте шта говори неправедни судија.
E disse o Senhor: Ouvi o que diz o juiz injusto.
7 А камоли Бог неће одбранити избраних својих који Га моле дан и ноћ?
E Deus não fará justiça para seus escolhidos, que clamam a ele de dia e de noite? Demorará com eles?
8 Кажем вам да ће их одбранити брзо. Али Син човечији кад дође хоће ли наћи веру на земљи?
Digo-vos que depressa lhes fará justiça. Porém, quando o Filho do homem vier, por acaso ele achará fé na terra?
9 А и другима који мишљаху за себе да су праведници и друге уништаваху каза причу ову:
E disse também a uns, que tinham confiança de si mesmos que eram justos, e desprezavam aos outros, esta parábola:
10 Два човека уђоше у цркву да се моле Богу, један фарисеј и други цариник.
Dois homens subiram ao Templo para orar, um fariseu, e o outro publicano.
11 Фарисеј стаде и мољаше се у себи овако: Боже! Хвалим те што ја нисам као остали људи: хајдуци, неправедници, прељубочинци или као овај цариник.
O fariseu, estando de pé, orava consigo desta maneira: Ó Deus, eu te agradeço, porque não sou como os outros homens, ladrões, injustos e adúlteros; nem [sou] como este publicano.
12 Постим двапут у недељи; дајем десетак од свега што имам.
Jejuo duas vezes por semana, [e] dou dízimo de tudo quanto possuo.
13 А цариник издалека стајаше, и не хтеде ни очију подигнути на небо, него бијаше прси своје говорећи: Боже! Милостив буди мени грешноме.
E o publicano, estando em pé de longe, nem mesmo queria levantar os olhos ao céu, mas batia em seu peito, dizendo: Ó Deus, tem misericórdia de mim, [que sou] pecador.
14 Кажем вам да овај отиде оправдан кући својој, а не онај. Јер сваки који се сам подиже понизиће се; а који се сам понижује подигнуће се.
Digo-vos que este desceu mais justificado à sua casa do que aquele outro; porque qualquer que a si mesmo se exalta, será humilhado; e qualquer que a si mesmo se humilha, será exaltado.
15 Доношаху к Њему и децу да их се дотакне; а кад видеше ученици, запретише им.
E traziam-lhe também crianças pequenas, para que as tocasse; e os discípulos, vendo, os repreendiam.
16 А Исус дозвавши их рече: Пустите децу нека долазе к мени, и не браните им; јер је таквих царство Божије.
Mas Jesus, chamando-lhes para si, disse: Deixai as crianças virem a mim, e não as impeçais; porque das tais é o Reino de Deus.
17 И кажем вам заиста: који не прими царство Божије као дете, неће ући у њега.
Em verdade vos digo, que qualquer que não receber o Reino de Deus como criança, não entrará nele.
18 И запита Га један кнез говорећи: Учитељу благи! Шта да учиним да наследим живот вечни? (aiōnios g166)
E um certo líder lhe perguntou, dizendo: Bom mestre, o que tenho que fazer para herdar a vida eterna? (aiōnios g166)
19 А Исус рече му: Што ме зовеш благим? Нико није благ осим једног Бога.
E Jesus lhe disse: Por que me chamas de bom? Ninguém [é] bom, a não ser um: Deus.
20 Заповести знаш: не чини прељубе; не убиј; не укради; не сведочи лажно; поштуј оца и матер своју.
Tu sabes os mandamentos: não adulterarás, não matarás, não furtarás, não darás falso testemunho, honra a teu pai e a tua mãe.
21 А он рече: Све сам ово сачувао од младости своје.
E ele disse: Todas estas coisas tenho guardado desde minha juventude.
22 А кад то чу Исус рече му: Још ти једно недостаје: продај све што имаш и раздај сиромасима; и имаћеш благо на небу; и хајде за мном.
Porém Jesus, ouvindo isto, disse-lhe: Ainda uma coisa te falta: vende tudo quanto tens, e reparte-o entre os pobres, e terás um tesouro no céu; e vem, segue-me.
23 А кад он чу то постаде жалостан, јер беше врло богат.
Mas ele, ouvindo isto, ficou muito triste, porque era muito rico.
24 А кад га виде Исус где постаде жалостан, рече: Како је тешко ући у царство Божије онима који имају богатство!
E vendo Jesus que ele tinha ficado muito triste, disse: Como é difícil os que têm [muitos] bens entrarem no Reino de Deus!
25 Лакше је камили проћи кроз иглене уши неголи богатом ући у царство Божије.
Porque é mais fácil um camelo entrar pelo olho de uma agulha do que um rico entrar no Reino de Deus.
26 А они који слушаху рекоше: Ко се дакле може спасти?
E os que ouviram [isto], disseram: Quem então pode se salvar?
27 А Он рече: Шта је у људи немогуће у Бога је могуће.
E ele disse: As coisas que são impossíveis para os seres humanos são possíveis para Deus.
28 А Петар рече: Ето ми смо оставили све и за Тобом идемо.
E Pedro disse: Eis que deixamos tudo, e temos te seguido.
29 А Он им рече: Заиста вам кажем: нема ниједнога који би оставио кућу, или родитеље, или браћу, или сестре, или жену, или децу царства ради Божијег,
E ele lhes disse: Em verdade vos digo, que há ninguém que, tenha deixado casa, ou pais, ou irmãos, ou mulher, ou filhos,
31 Узе пак дванаесторицу и рече им: Ево идемо горе у Јерусалим, и све ће се свршити што су пророци писали за Сина човечијег.
E tomando consigo aos doze, disse-lhes: Eis que estamos subindo a Jerusalém, e se cumprirá no Filho do homem tudo o que [está] escrito pelos profetas.
32 Јер ће Га предати незнабошцима, и наругаће Му се, и ружиће Га, и попљуваће Га,
Porque ele será entregue aos gentios, e escarnecido, injuriado e cuspido.
33 И биће Га, и убиће Га; и трећи дан устаће.
E [depois de] açoitá-lo, o matarão; e ao terceiro dia ressuscitará.
34 И они ништа од тога не разумеше, и беседа ова беше од њих сакривена, и не разумеше шта им се каза.
E eles nada entendiam destas coisas; e esta palavra lhes era oculta; e não entendiam o que estava sendo lhes dito.
35 А кад се приближи к Јерихону, један слепац сеђаше крај пута просећи.
E aconteceu que ele, chegando perto de Jericó, estava um cego sentado junto ao caminho, mendigando.
36 А кад чу народ где пролази запита: Шта је то?
E este, ouvindo a multidão passar, perguntou: O que era aquilo?
37 И казаше му да Исус Назарећанин пролази.
E disseram-lhe que Jesus Nazareno estava passando.
38 И повика говорећи: Исусе, сине Давидов! Помилуј ме.
Então clamou, dizendo: Jesus, Filho de Davi, tem misericórdia de mim!
39 И прећаху му они што иђаху напред да ућути; а он још више викаше: Сине Давидов! Помилуј ме.
E os que estavam mais a frente o repreendiam, para que calasse; porém ele clamava ainda mais: Filho de Davi, tem misericórdia de mim!
40 И Исус стаде и заповеди да Му га доведу; а кад Му се приближи, запита га
Então Jesus, parando, mandou que o trouxessem para si; e chegando ele, perguntou-lhe,
41 Говорећи: Шта хоћеш да ти учиним? А он рече: Господе! Да прогледам.
Dizendo: Que queres que eu te faça? E ele disse: Senhor, que eu veja.
42 А Исус рече: Прогледај; вера твоја поможе ти.
E Jesus lhe disse: Vê, tua fé te salvou.
43 И одмах прогледа, и пође за Њим хвалећи Бога. И сви људи који видеше хваљаху Бога.
E logo ele viu, e o seguia, glorificando a Deus. E o todo o povo, vendo [isto], dava louvores a Deus.
