Књига о Јову 8

1 Тада одговори Вилдад Сушанин и рече:

Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

2 Докле ћеш тако говорити? И речи уста твојих докле ће бити као силан ветар?

“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.

3 Еда ли Бог криво суди? Или Свемогући изврће правду?

Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

4 Што су синови твоји згрешили Њему, зато их је дао безакоњу њиховом.

Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.

5 А ти да потражиш Бога и помолиш се Свемогућем,

Ama sen gayretle Tanrı'yı arar, Her Şeye Gücü Yeten'e yalvarırsan,

6 Ако си чист и прав, заиста ће се пренути за те и честит ће учинити праведан стан твој;

Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.

7 И почетак ће твој бити мален, а последак ће ти бити врло велик.

Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.

8 Јер питај пређашњи нараштај, и настани да разабереш од отаца њихових;

“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

9 Јер смо ми јучерашњи, и не знамо ништа, јер су наши дани на земљи сен.

Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

10 Неће ли те они научити? Неће ли ти казати и из срца свог изнети речи?

Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

11 Ниче ли сита без влаге? Расте ли рогоз без воде?

“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?

12 Док се још зелени, док се не покоси, суши се пре сваке траве.

Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.

13 Такве су стазе свих који заборављају Бога, и надање лицемерово пропада.

Tanrı'yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

14 Његово се надање подлама и уздање је његово кућа паукова;

Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

15 Наслони се на кућу своју, али она не стоји тврдо; ухвати се за њу, али се она не може одржати.

Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

16 Зелени се на сунцу, и у врх врта његовог пружају се огранци његови;

Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;

17 Жиле његове заплећу се код извора, и на месту каменитом шири се;

Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.

18 Али кад се ишчупа из места свог, оно га се одриче: Нисам те видело.

Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.

19 Ето, то је радост од његова пута; а из праха ниче други.

İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.

20 Гле, Бог не одбацује доброг, али не прихвата за руку зликовца.

“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

21 Још ће напунити уста твоја смеха и усне твоје попевања.

O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

22 Ненавидници твоји обући ће се у срамоту, и шатора безбожничког неће бити.

Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”