Књига о Јову 14

1 Човек рођен од жене кратка је века и пун немира.

“Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

2 Као цвет ниче, и одсеца се, и бежи као сен, и не остаје.

Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

3 И на таквог отвараш око своје, и мене водиш на суд са собом!

Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

4 Ко ће чисто извадити из нечиста? Нико.

Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

5 Измерени су дани његови, број месеца његових у Тебе је; поставио си му међу, преко које не може прећи.

Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

6 Одврати се од њега да почине докле не наврши као надничар дан свој.

Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

7 Јер за дрво има надања, ако се посече, да ће се још омладити и да неће бити без изданка;

Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

8 Ако и остари у земљи корен његов и у праху изумре пањ његов,

Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

9 Чим осети воду, опет напупи и пусти гране као присад.

me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

10 А човек умире изнемогао; и кад издахне човек, где је?

Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

11 Као кад вода отече из језера и река опадне и усахне,

Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

12 Тако човек кад легне, не устаје више; докле је небеса неће се пробудити нити ће се пренути ода сна свог.

por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

13 О да ме хоћеш у гробу сакрити и склонити ме докле не утоли гнев Твој, и да ми даш рок кад ћеш ме се опоменути! (Sheol h7585)

Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

14 Кад умре човек, хоће ли оживети? Све дане времена које ми је одређено чекаћу докле ми дође промена.

Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

15 Зазваћеш, и ја ћу Ти се одазвати; дело руку својих пожелећеш.

Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

16 А сада бројиш кораке моје, и ништа не остављаш за грех мој.

Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

17 Запечаћени су у тобоцу моји преступи, и завезујеш безакоња моја.

do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

18 Заиста, као што гора падне и распадне се, и као што се стена одвали с места свог,

Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

19 И као што вода спира камење и поводањ односи прах земаљски, тако надање човечије обраћаш у ништа.

ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

20 Надвађујеш га једнако, те одлази, мењаш му лице и отпушташ га.

Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

21 Ако синови његови буду у части, он не зна; ако ли у срамоти, он се не брине.

Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

22 Само тело док је жив болује, и душа његова у њему тужи.

Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.