Књига пророка Исаије 25
1 Господе, Ти си Бог мој, узвишаваћу Те, славићу име Твоје, јер си учинио чудеса; намере Твоје од старине вера су и истина.
Пәрвәрдигар, Сән мениң Худайим; Мән Сени үстүн дәп мәдһийиләймән, Мән Сениң намиңни мубарәкләймән, Чүнки Сән карамәт ишларни, Садиқлиқ вә һәқиқәт ичидә қедимдин буян қәлбиңгә пүккәнлириңни беҗа кәлтүргәнсән.
2 Јер си од града начинио гомилу, и од тврдог града зидине; од града двор за странце, довека се неће саградити.
Чүнки Сән шәһәрни харабилик, Қәлъә-қорғанлиқ жутни харап, Ятларниң ордисини шәһәр болалмас қилғансән, У иккинчи һәргиз қурулмайду.
3 Зато ће Те славити народ силан, град страшних народа бојаће Те се.
Шуңа һелиқи күчлүк хәлиқ Сени улуқлайду, Әшәддий әлләрниң һелиқи шәһири Сәндин қорқиду;
4 Јер си био крепост убогом, крепост сиромаху у невољи његовој, уточиште од поплаве, заклон од жеге, јер је гнев насилнички као поплава која обаљује зид.
Чүнки Сән мискинләргә қорған, Йоқсулларниң дәрди-һаҗитигә қорған, Боранға далда, Иссиққа сайә болғансән; Чүнки әшәддийләрниң зәрбә долқуни тамға урулған борандәк, Қағҗирақ йәрни басқан иссиқ һавадәк болди. Бирақ иссиқ һава булут сайиси билән тосулғандәк, Сән ятларниң чуқан-сүрәнлирини пәсәйтисән; Әшәддийләрниң ғәлибә нахшиси пәс қилиниду.
5 Вреву иностранаца прекинуо си као припеку на сувом месту; као припека сеном од облака, тако се певање насилника прекиде.
6 И Господ ће над војскама учинити свим народима на овој гори гозбу од претила меса, гозбу од чистог вина, од претилог меса с можданима, од вина без талога.
Вә мошу тағда самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар барлиқ қовмлар үчүн зияпәт қилиду — Майлиқ йемәкликләр, Сүздүрүлгән кона шараплар, Жилиги тоқ майлиқ йемәкликләр, Сүздүрүлгән, яхши сақланған кона шараплардин болған зияпәт болиду;
7 И поквариће на овој гори застирач којим су застрти сви народи, и покривач којим су покривени сви народи.
Вә У мошу тағда һәммә қовмларни япидиған чүмпәрдини, Барлиқ әлләрни япидиған япқучни йоқитиду;
8 Уништиће смрт заувек, и утрће Господ Господ сузе са сваког лица, и срамоту народа свог укинуће са све земље; јер Господ рече.
У өлүмни мәңгүгә жутуп йоқитиду! Рәб Пәрвәрдигар һәр бир йүздики яшларни сүртиветиду; Пүткүл йәр-зимин алдида Өз хәлқиниң шәрмәндилигини елип ташлайду; Чүнки Пәрвәрдигар шундақ ейтқан.
9 И рећи ће се у оно време: Гле, ово је Бог наш, Њега чекасмо, и спашће нас; ово је Господ, Њега чекасмо; радоваћемо се и веселићемо се за спасење Његово.
Вә шу күнидә дейилидуки: — «Мана, Худайимиз мошу, биз Униңға тәлмүрүп кәлгән, У бизни қутқузиду; Мана, мошу Пәрвәрдигардур, биз Униңға тәлмүрүп кәлгән, Биз шатлинип Униң ниҗат-қутулдурушидин хурсән болимиз».
10 Јер ће рука Господња починути на овој гори, а Моав ће се изгазити на свом месту као што се гази слама за гној.
Чүнки мошу таққа Пәрвәрдигарниң қоли қонуп туриду; Вә саман азгалда тезәк билән чәйләнгәндәк, Моаб Униң путлири астида чәйлиниду;
11 И размахнуће рукама својим сред њега, као што размахује пливач да плива, и обориће охолост његову мишицама руку својих.
[Моаб] әшу [тезәклик] азгалдин үзүп чиқиш үчүн қолини кериду, Бирақ униң қоли чевәр болғини билән, [Рәб] униң тәкәббурлуғини пәс қилиду.
12 И град и високе зидове твоје снизиће, обориће, бациће на земљу у прах.
У сепиллириңниң егиз мудапиәлик қорғанлирини ғулитип, Йәр билән йәксан қилип, Топа-чаңға айландуриду.
