Књига проповедникова 3

1 Свему има време, и сваком послу под небом има време.

برای هر چیزی که در زیر آسمان انجام می‌گیرد، زمان معینی وجود دارد:

2 Има време кад се рађа, и време кад се умире; време кад се сади, и време кад се чупа посађено;

زمانی برای تولد، زمانی برای مرگ. زمانی برای کاشتن، زمانی برای برداشتن.

3 Време кад се убија, и време кад се исцељује; време кад се разваљује, и време кад се гради.

زمانی برای کشتن، زمانی برای شفا دادن. زمانی برای خراب کردن، زمانی برای ساختن.

4 Време плачу и време смеху; време ридању и време игрању;

زمانی برای گریه، زمانی برای خنده. زمانی برای ماتم، زمانی برای رقص.

5 Време кад се размеће камење, и време кад се скупља камење; време кад се грли, и време кад се оставља грљење;

زمانی برای دور ریختن سنگها، زمانی برای جمع کردن سنگها. زمانی برای در آغوش گرفتن، زمانی برای اجتناب از در آغوش گرفتن.

6 Време кад се тече, и време кад се губи; време кад се чува, и време кад се баца;

زمانی برای به دست آوردن، زمانی برای از دست دادن. زمانی برای نگه داشتن، زمانی برای دور انداختن.

7 Време кад се дере, и време кад се сашива; време кад се ћути и време кад се говори.

زمانی برای پاره کردن، زمانی برای دوختن. زمانی برای سکوت، زمانی برای گفتن.

8 Време кад се љуби, и време кад се мрзи; време рату и време миру.

زمانی برای محبت، زمانی برای نفرت. زمانی برای جنگ، زمانی برای صلح.

9 Каква је корист ономе који ради од оног око чега се труди?

آدمی از زحمتی که می‌کشد چه نفعی می‌برد؟

10 Видео сам послове које је Бог дао синовима људским да се муче око њих.

من درباره کارهایی که خداوند بر دوش انسان نهاده تا انجام دهد، اندیشیدم

11 Све је учинио да је лепо у своје време, и савет метнуо им је у срце, али да не може човек докучити дела која Бог твори, ни почетка ни краја.

و دیدم که خداوند برای هر کاری زمان مناسبی مقرر کرده است. همچنین، او در دل انسان اشتیاق به درک ابدیت را نهاده است، اما انسان قادر نیست کار خدا را از ابتدا تا انتها درک کند.

12 Дознах да нема ништа боље за њих него да се веселе и чине добро за живота свог.

پس به این نتیجه رسیدم که برای انسان چیزی بهتر از این نیست که شاد باشد و تا آنجا که می‌تواند خوش بگذراند،

13 И кад сваки човек једе и пије и ужива добра од сваког труда свог, то је дар Божји.

بخورد و بنوشد و از دسترنج خود لذت ببرد. اینها بخشش‌های خداوند هستند.

14 Дознах да шта год твори Бог оно траје довека, не може му се ништа додати нити се од тога може шта одузети; и Бог твори да би Га се бојали.

من این را دریافته‌ام که هر آنچه خداوند انجام می‌دهد تغییرناپذیر است؛ نمی‌توان چیزی بر آن افزود یا از آن کم کرد. مقصود خداوند این است که ترس او در دل انسان باشد.

15 Шта је било то је сада, и шта ће бити то је већ било; јер Бог повраћа шта је прошло.

آنچه که هست از قبل بوده و آنچه که باید بشود از قبل شده است. خدا گذشته را تکرار می‌کند.

16 Још видех под сунцем где је место суда безбожност и место правде безбожност.

علاوه بر این، دیدم که در زیر آسمان عدالت و انصاف جای خود را به ظلم و بی‌انصافی داده است.

17 И рекох у срцу свом: Бог ће судити праведнику и безбожнику; јер има време свему и сваком послу.

به خود گفتم: «خداوند هر کاری را که انسان می‌کند، چه نیک و چه بد، در وقتش داوری خواهد نمود.»

18 Рекох у срцу свом за синове људске да им је Бог показао да виде да су као стока.

سپس فکر کردم: «خداوند انسانها را می‌آزماید تا به آنها نشان دهد که بهتر از حیوان نیستند.

19 Јер шта бива синовима људским то бива и стоци, једнако им бива; како гине она тако гину и они, и сви имају исти дух; и човек ништа није бољи од стоке, јер је све таштина.

زیرا عاقبت انسان و حیوان یکی است، هر دو جان می‌دهند و می‌میرند؛ پس انسان هیچ برتری بر حیوان ندارد. همه چیز بیهودگی است!

20 Све иде на једно место; све је од праха и све се враћа у прах.

همه به یک جا می‌روند، از خاک به وجود آمده‌اند و به خاک باز می‌گردند.

21 Ко зна да дух синова људских иде горе, а дух стоке да иде доле под земљу?

چطور می‌توان فهمید که روح انسان به بالا پرواز می‌کند و روح حیوان به قعر زمین فرو می‌رود؟»

22 Зато видех да ништа нема боље човеку него да се весели оним што ради, јер му је то део; јер ко ће га довести да види шта ће бити после њега?

پس دریافتم که برای انسان چیزی بهتر از این نیست که از دسترنج خود لذت ببرد، زیرا سهم او از زندگی همین است، چون وقتی بمیرد دیگر چه کسی می‌تواند او را بازگرداند تا آنچه را که پس از او اتفاق می‌افتد ببیند.