Књига проповедникова 3

1 Свему има време, и сваком послу под небом има време.

Kaikella on määräaika, ja aikansa on joka asialla taivaan alla.

2 Има време кад се рађа, и време кад се умире; време кад се сади, и време кад се чупа посађено;

Aika on syntyä ja aika kuolla. Aika on istuttaa ja aika repiä istutus.

3 Време кад се убија, и време кад се исцељује; време кад се разваљује, и време кад се гради.

Aika on surmata ja aika parantaa. Aika on purkaa ja aika rakentaa.

4 Време плачу и време смеху; време ридању и време игрању;

Aika on itkeä ja aika nauraa. Aika on valittaa ja aika hypellä.

5 Време кад се размеће камење, и време кад се скупља камење; време кад се грли, и време кад се оставља грљење;

Aika on heitellä kiviä ja aika kerätä kivet. Aika on syleillä ja aika olla syleilemättä.

6 Време кад се тече, и време кад се губи; време кад се чува, и време кад се баца;

Aika on etsiä ja aika kadottaa. Aika on säilyttää ja aika viskata pois.

7 Време кад се дере, и време кад се сашива; време кад се ћути и време кад се говори.

Aika on reväistä rikki ja aika ommella yhteen. Aika on olla vaiti ja aika puhua.

8 Време кад се љуби, и време кад се мрзи; време рату и време миру.

Aika on rakastaa ja aika vihata. Aika on sodalla ja aika rauhalla.

9 Каква је корист ономе који ради од оног око чега се труди?

Mitä hyötyä on työntekijällä siitä, mistä hän näkee vaivaa?

10 Видео сам послове које је Бог дао синовима људским да се муче око њих.

Minä olen katsonut sitä työtä, minkä Jumala on antanut ihmislapsille, heidän sillä itseään rasittaaksensa.

11 Све је учинио да је лепо у своје време, и савет метнуо им је у срце, али да не може човек докучити дела која Бог твори, ни почетка ни краја.

Kaiken hän on tehnyt kauniisti aikanansa, myös iankaikkisuuden hän on pannut heidän sydämeensä; mutta niin on, ettei ihminen käsitä tekoja, jotka Jumala on tehnyt, ei alkua eikä loppua.

12 Дознах да нема ништа боље за њих него да се веселе и чине добро за живота свог.

Minä tulin tietämään, ettei heillä ole muuta onnea kuin iloita ja tehdä hyvää eläessänsä.

13 И кад сваки човек једе и пије и ужива добра од сваког труда свог, то је дар Божји.

Mutta jokaiselle ihmiselle on sekin, että hän syö ja juo ja nauttii hyvää kaiken vaivannäkönsä ohessa, Jumalan lahja.

14 Дознах да шта год твори Бог оно траје довека, не може му се ништа додати нити се од тога може шта одузети; и Бог твори да би Га се бојали.

Minä tulin tietämään, että kaikki, mitä Jumala tekee, pysyy iäti. Ei ole siihen lisäämistä eikä siitä vähentämistä. Ja Jumala on sen niin tehnyt, että häntä peljättäisiin.

15 Шта је било то је сада, и шта ће бити то је већ било; јер Бог повраћа шта је прошло.

Mitä nyt on, sitä on ollut jo ennenkin; ja mitä vasta on oleva, sitä on ollut jo ennenkin. Jumala etsii jälleen sen, mikä on mennyttä.

16 Још видех под сунцем где је место суда безбожност и место правде безбожност.

Vielä minä näin auringon alla oikeuspaikan, ja siinä oli vääryys, ja vanhurskauden paikan, ja siinä oli vääryys.

17 И рекох у срцу свом: Бог ће судити праведнику и безбожнику; јер има време свему и сваком послу.

Minä sanoin sydämessäni: Vanhurskaan ja väärän tuomitsee Jumala, sillä siellä on jokaisella asialla ja jokaisella teolla aikansa.

18 Рекох у срцу свом за синове људске да им је Бог показао да виде да су као стока.

Minä sanoin sydämessäni: Ihmislasten tähden se niin on, jotta Jumala heitä koettelisi ja he tulisivat näkemään että he omassa olossaan ovat eläimiä.

19 Јер шта бива синовима људским то бива и стоци, једнако им бива; како гине она тако гину и они, и сви имају исти дух; и човек ништа није бољи од стоке, јер је све таштина.

Sillä ihmislasten käy niinkuin eläintenkin; sama on kumpienkin kohtalo. Niinkuin toiset kuolevat, niin toisetkin kuolevat; yhtäläinen henki on kaikilla. Ihmisillä ei ole mitään etua eläinten edellä, sillä kaikki on turhuutta.

20 Све иде на једно место; све је од праха и све се враћа у прах.

Kaikki menee samaan paikkaan. Kaikki on tomusta tullut, ja kaikki palajaa tomuun.

21 Ко зна да дух синова људских иде горе, а дух стоке да иде доле под земљу?

Kuka tietää ihmisen hengestä, kohoaako se ylös, ja eläimen hengestä, vajoaako se alas maahan?

22 Зато видех да ништа нема боље човеку него да се весели оним што ради, јер му је то део; јер ко ће га довести да види шта ће бити после њега?

Niin minä tulin näkemään, että ei ole mitään parempaa, kuin että ihminen iloitsee teoistansa, sillä se on hänen osansa. Sillä kuka tuo hänet takaisin näkemään iloksensa sitä, mikä tulee hänen jälkeensä?