Psalmi 73

1 Ta dobar je Bog Izrailju, onima koji su èista srca.

Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.

2 A noge moje umalo ne zaðoše, umalo ne popuznuše stopala moja,

Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;

3 Jer se rasrdih na bezumnike videæi kako bezbožnici dobro žive.

Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.

4 Jer ne znaju za nevolju do same smrti, i tijelo je njihovo pretilo.

Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.

5 Na poslovima èovjeèijim nema ih, i ne muèe se s drugim ljudima.

Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.

6 Toga radi optoèeni su ohološæu kao ogrlicom, i obuèeni u obijest kao u stajaæe ruho.

Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.

7 Od debljine izbuljeno im je oko, srce puno klape.

Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.

8 Potsmijevaju se, pakosno govore o nasilju, oholo govore.

Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.

9 Usta svoja dižu u nebo, i zemlju prolazi jezik njihov.

Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.

10 I zato se onamo navraæaju neki iz naroda njegova, i piju vodu iz puna izvora.

Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;

11 I govore: kako æe razabrati Bog? zar višnji zna?

Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?

12 Pa eto, ovi bezbožnici sreæni na svijetu umnožavaju bogatstvo.

Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.

13 Zar dakle uzalud èistim srce svoje, i umivam bezazlenošæu ruke svoje,

A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.

14 Dopadam rana svaki dan, i muke svako jutro?

Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.

15 Kad bih kazao: govoriæu kao i oni, iznevjerio bih rod sinova tvojih.

Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.

16 I tako stadoh razmišljati da bih ovo razumio; ali to bješe teško u oèima mojima.

Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;

17 Dok najposlije uðoh u svetinju Božiju, i doznah kraj njihov.

Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.

18 Ta na klizavom mjestu postavio si ih, i bacaš ih u propast!

Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

19 Kako zaèas propadaju, ginu, nestaje ih od nenadne strahote!

[Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.

20 Kao san, kad se èovjek probudi, tako probudivši ih, Gospode, u ništa obraæaš utvaru njihovu.

Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.

21 Kad kipljaše srce moje i rastrzah se u sebi,

Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;

22 Tada bijah neznalica i ne razumijevah; kao živinèe bijah pred tobom.

Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.

23 Ali sam svagda kod tebe, ti me držiš za desnu ruku.

A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.

24 Po svojoj volji vodiš me, i poslije æeš me odvesti u slavu.

Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.

25 Koga imam na nebu? i s tobom nièega neæu na zemlji.

Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.

26 Èezne za tobom tijelo moje i srce moje; Bog je grad srca mojega i dio moj dovijeka.

Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.

27 Jer evo koji otstupiše od tebe, ginu; ti istrebljavaš svakoga koji èini preljubu ostavljajuæi tebe.

Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.

28 A meni je dobro biti blizu Boga. Na Gospoda polažem nadanje svoje, i kazivaæu sva èudesa tvoja.

Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.