Poslovice 5
1 Sine moj, slušaj mudrost moju, k razumu mojemu prigni uho svoje,
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 Da se držiš razboritosti, i usne tvoje da hrane znanje.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Jer s usana tuðe žene kaplje med, i grlo joj je mekše od ulja;
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 Ali joj je pošljedak gorak kao pelen, oštar kao maè s obje strane oštar.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 Da ne bi mjerio puta životnoga, savijaju se staze njezine da ne znaš.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Zato, djeco, poslušajte mene, i ne otstupajte od rijeèi usta mojih.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Neka je daleko od nje put tvoj, i ne približuj se k vratima kuæe njezine,
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 Da ne bi dao drugima slave svoje i godina svojih nemilostivome,
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 Da se ne bi tuðinci nasitili tvojega blaga i trud tvoj da ne bi bio u tuðoj kuæi,
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 I da ne ridaš na pošljedak, kad se stroši meso tvoje i tijelo tvoje,
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 I reèeš: kako mrzih na nastavu, i kako srce moje prezira karanje!
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 I ne poslušah glasa uèitelja svojih, i ne prignuh uha svojega k onima koji me uèahu!
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Umalo ne zapadoh u svako zlo usred zbora i skupštine.
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Pij vodu iz svojega studenca i što teèe iz tvojega izvora.
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Neka se razlivaju tvoji izvori na polje, i potoci po ulicama.
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Imaj ih sam za se, a ne tuðin s tobom.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Blagosloven da je izvor tvoj, i veseli se ženom mladosti svoje;
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 Neka ti je kao košuta mila i kao srna ljupka; dojke njezine neka te opijaju u svako doba, u ljubavi njezinoj posræi jednako.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 A zašto bi, sine, posrtao za tuðinkom i golio njedra tuðoj,
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Kad su pred oèima Gospodu putovi svaèiji, i mjeri sve staze njegove?
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Bezbožnika æe uhvatiti njegova bezakonja, i u uža grijeha svojih zaplešæe se;
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Umrijeæe bez nastave, i od mnoštva ludosti svoje lutaæe.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
