Poslovice 17

1 Bolji je zalogaj suha hljeba s mirom nego kuæa puna poklane stoke sa svaðom.

Pli bona estas seka peco da pano, sed kun trankvileco, Ol domo plena de viando, kun malpaco.

2 Razuman sluga biæe gospodar nad sinom sramotnijem i s braæom æe dijeliti našljedstvo.

Saĝa sklavo regos super filo hontinda, Kaj dividos heredon kune kun fratoj.

3 Topionica je za srebro i peæ za zlato, a srca iskušava Gospod.

Fandujo estas por arĝento, kaj forno por oro; Sed la korojn esploras la Eternulo.

4 Zao èovjek pazi na usne zle, a lažljivac sluša jezik pakostan.

Malbonfaranto obeas malbonajn buŝojn; Malveremulo atentas malpian langon.

5 Ko se ruga siromahu, sramoti stvoritelja njegova; ko se raduje nesreæi, neæe ostati bez kara.

Kiu mokas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kiu ĝojas pri ies malfeliĉo, tiu ne restos sen puno.

6 Vijenac su starcima unuci, a slava sinovima oci njihovi.

Nepoj estas krono por maljunuloj; Kaj gloro por infanoj estas iliaj gepatroj.

7 Ne prilièi bezumnom visoka besjeda, akamoli knezu lažljiva besjeda.

Al malsaĝulo ne konvenas alta parolado, Kaj ankoraŭ malpli al nobelo mensogado.

8 Poklon je dragi kamen onome koji ga prima, kuda se god okrene napreduje.

Donaco estas juvelo en la okuloj de sia mastro; Kien ajn li sin turnos, li sukcesos.

9 Ko pokriva prijestup, traži ljubav; a ko ponavlja stvar, rastavlja glavne prijatelje.

Kiu kovras kulpon, tiu serĉas amikecon; Sed kiu reparolas pri la afero, tiu disigas amikojn.

10 Ukor tišti razumnoga veæma nego ludoga sto udaraca.

Pli efikas riproĉo ĉe saĝulo, Ol cent batoj ĉe malsaĝulo.

11 Zao èovjek traži samo odmet, ali æe se ljut glasnik poslati na nj.

Malbonulo serĉas nur ribelon; Sed terura sendato estos sendita kontraŭ lin.

12 Bolje je da èovjeka srete medvjedica kojoj su oteti medvjediæi, nego bezumnik u svom bezumlju.

Pli bone estas renkonti ursinon, al kiu estas rabitaj ĝiaj infanoj, Ol malsaĝulon kun lia malsaĝeco.

13 Ko vraæa zlo za dobro, neæe se zlo odmaæi od kuæe njegove.

Kiu redonas malbonon por bono, El ties domo ne malaperos malbono.

14 Ko poène svaðu, otvori ustavu vodi; zato prije nego se zametne, proði se raspre.

La komenco de malpaco estas kiel liberigo de akvo; Antaŭ ol ĝi tro vastiĝis, forlasu la malpacon.

15 Ko opravda krivoga i ko osudi pravoga, obojica su gad Gospodu.

Kiu pravigas malvirtulon, kaj kiu malpravigas virtulon, Ambaŭ estas abomenaĵo por la Eternulo.

16 Na što je blago bezumnome u ruci kad nema razuma da pribavi mudrost?

Por kio servas mono en la mano de malsaĝulo? Ĉu por aĉeti saĝon, kiam li prudenton ne havas?

17 U svako doba ljubi prijatelj, i brat postaje u nevolji.

En ĉiu tempo amiko amas, Kaj li fariĝas frato en mizero.

18 Èovjek bezuman daje ruku i jamèi se za prijatelja svojega.

Homo malsaĝa donas manon en manon, Kaj garantias por sia proksimulo.

19 Ko miluje svaðu, miluje grijeh; ko podiže uvis vrata svoja, traži pogibao.

Kiu amas malpacon, tiu amas pekon; Kiu tro alte levas sian pordon, tiu serĉas pereon.

20 Ko je opaka srca, neæe naæi dobra; i ko dvolièi jezikom, pašæe u zlo.

Malica koro ne trovos bonon; Kaj kiu havas neĝustan langon, tiu enfalos en malfeliĉon.

21 Ko rodi bezumna, na žalost mu je, niti æe se radovati otac luda.

Kiu naskas malsaĝulon, tiu havas ĉagrenon; Kaj patro de malprudentulo ne havos ĝojon.

22 Srce veselo pomaže kao lijek, a duh žalostan suši kosti.

Ĝoja koro estas saniga; Kaj malĝoja spirito sekigas la ostojn.

23 Bezbožnik prima poklon iz njedara da prevrati putove pravdi.

Kaŝitajn donacojn akceptas malvirtulo, Por deklini la vojon de la justeco.

24 Razumnomu je na licu mudrost, a oèi bezumniku vrljaju nakraj zemlje.

Antaŭ la vizaĝo de prudentulo estas saĝo; Sed la okuloj de malsaĝulo estas en la fino de la tero.

25 Žalost je ocu svojemu sin bezuman, i jad roditeljci svojoj.

Filo malsaĝa estas ĉagreno por sia patro, Kaj malĝojo por sia patrino.

26 Nije dobro globiti pravednika, ni da knezovi biju koga što je radio pravo.

Ne estas bone suferigi virtulon, Nek bati noblulon, kiu agas juste.

27 Usteže rijeèi svoje èovjek koji zna, i tiha je duha èovjek razuman.

Kiu ŝparas siajn vortojn, tiu estas prudenta; Kaj trankvilanimulo estas homo saĝa.

28 I bezuman kad muèi, misli se da je mudar, i razuman, kad stiskuje usne svoje.

Eĉ malsaĝulo, se li silentas, estas rigardata kiel saĝulo; Kaj kiel prudentulo, se li tenas fermita sian buŝon.