Poslovice 1
1 Prièe Solomuna sina Davidova, cara Izrailjeva,
| משלי שלמה בן דוד מלך ישראל׃ |
2 Da se poznaje mudrost i nastava, da se razumiju rijeèi razumne,
| לדעת חכמה ומוסר להבין אמרי בינה׃ |
3 Da se prima nastava u razumu, u pravdi, u sudu i u svemu što je pravo,
| לקחת מוסר השכל צדק ומשפט ומישרים׃ |
4 Da se daje ludima razboritost, mladiæima znanje i pomnjivost.
| לתת לפתאים ערמה לנער דעת ומזמה׃ |
5 Mudar æe slušati i više æe znati, i razuman æe steæi mudrost,
| ישמע חכם ויוסף לקח ונבון תחבלות יקנה׃ |
6 Da razumije prièe i znaèenje, rijeèi mudrijeh ljudi i zagonetke njihove.
| להבין משל ומליצה דברי חכמים וחידתם׃ |
7 Poèetak je mudrosti strah Gospodnji; ludi preziru mudrost i nastavu.
| יראת יהוה ראשית דעת חכמה ומוסר אוילים בזו׃ |
8 Slušaj, sine, nastavu oca svojega, i ne ostavljaj nauke matere svoje.
| שמע בני מוסר אביך ואל תטש תורת אמך׃ |
9 Jer æe biti vijenac od milina oko glave tvoje, i grivna na grlu tvom.
| כי לוית חן הם לראשך וענקים לגרגרתיך׃ |
10 Sine moj, ako bi te mamili grješnici, ne pristaj;
| בני אם יפתוך חטאים אל תבא׃ |
11 Ako bi rekli: hodi s nama da vrebamo krv, da zasjedamo pravome ni za što;
| אם יאמרו לכה אתנו נארבה לדם נצפנה לנקי חנם׃ |
| נבלעם כשאול חיים ותמימים כיורדי בור׃ (Sheol h7585) |
13 Svakojakoga blaga dobiæemo, napuniæemo kuæe svoje plijena;
| כל הון יקר נמצא נמלא בתינו שלל׃ |
14 Bacaæeš ždrijeb svoj s nama; jedan æe nam tobolac biti svjema;
| גורלך תפיל בתוכנו כיס אחד יהיה לכלנו׃ |
15 Sine moj, ne idi na put s njima, èuvaj nogu svoju od staze njihove.
| בני אל תלך בדרך אתם מנע רגלך מנתיבתם׃ |
16 Jer nogama svojim trèe na zlo i hite da proljevaju krv.
| כי רגליהם לרע ירוצו וימהרו לשפך דם׃ |
17 Jer se uzalud razapinje mreža na oèi svakoj ptici;
| כי חנם מזרה הרשת בעיני כל בעל כנף׃ |
18 A oni vrebaju svoju krv i zasjedaju svojoj duši.
| והם לדמם יארבו יצפנו לנפשתם׃ |
19 Taki su putovi svijeh lakomijeh na dobitak, koji uzima dušu svojim gospodarima.
| כן ארחות כל בצע בצע את נפש בעליו יקח׃ |
20 Premudrost vièe na polju, na ulicama pušta glas svoj;
| חכמות בחוץ תרנה ברחבות תתן קולה׃ |
21 U najveæoj vrevi vièe, na vratima, u gradu govori svoje besjede:
| בראש המיות תקרא בפתחי שערים בעיר אמריה תאמר׃ |
22 Ludi, dokle æete ljubiti ludost? i potsmjevaèima dokle æe biti mio potsmijeh? i bezumni dokle æe mrziti na znanje?
| עד מתי פתים תאהבו פתי ולצים לצון חמדו להם וכסילים ישנאו דעת׃ |
23 Obratite se na karanje moje; evo, izasuæu vam duh svoj, kazaæu vam rijeèi svoje.
| תשובו לתוכחתי הנה אביעה לכם רוחי אודיעה דברי אתכם׃ |
24 Što zvah, ali ne htjeste, pružah ruku svoju, ali niko ne mari,
| יען קראתי ותמאנו נטיתי ידי ואין מקשיב׃ |
25 Nego odbaciste svaki savjet moj, i karanja mojega ne htjeste primiti;
| ותפרעו כל עצתי ותוכחתי לא אביתם׃ |
26 Zato æu se i ja smijati vašoj nevolji, rugaæu se kad doðe èega se bojite;
| גם אני באידכם אשחק אלעג בבא פחדכם׃ |
27 Kad kao pustoš doðe èega se bojite, i pogibao vaša kao oluja kad doðe, kad navali na vas nevolja i muka.
| בבא כשאוה פחדכם ואידכם כסופה יאתה בבא עליכם צרה וצוקה׃ |
28 Tada æe me zvati, ali se neæu odazvati; rano æe tražiti, ali me neæe naæi.
| אז יקראנני ולא אענה ישחרנני ולא ימצאנני׃ |
29 Jer mrziše na znanje, i straha Gospodnjega ne izabraše;
| תחת כי שנאו דעת ויראת יהוה לא בחרו׃ |
30 Ne pristaše na moj svjet, i preziraše sva karanja moja.
| לא אבו לעצתי נאצו כל תוכחתי׃ |
31 Zato æe jesti plod od putova svojih, i nasitiæe se savjeta svojih.
| ויאכלו מפרי דרכם וממעצתיהם ישבעו׃ |
32 Jer æe lude ubiti mir njihov, i bezumne æe pogubiti sreæa njihova.
| כי משובת פתים תהרגם ושלות כסילים תאבדם׃ |
33 Ali ko me sluša, boraviæe bezbrižno, i biæe na miru ne bojeæi se zla.
| ושמע לי ישכן בטח ושאנן מפחד רעה׃ |
