Tužbalice 5

1 Opomeni se, Gospode, što nas zadesi; pogledaj i vidi sramotu našu.

Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.

2 Našljedstvo naše privali se tuðincima, domovi naši inostrancima.

Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.

3 Postasmo sirote, bez oca, matere naše kao udovice.

Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.

4 Svoju vodu pijemo za novce, svoja drva kupujemo.

Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.

5 Na vratu nam je jaram, i gone nas; umoreni nemamo odmora.

Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.

6 Pružamo ruku k Misircima i Asircima, da se nasitimo hljeba.

Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.

7 Oci naši zgriješiše, i nema ih, a mi nosimo bezakonja njihova.

Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.

8 Robovi nam gospodare, nema nikoga da izbavi iz ruku njihovijeh.

Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.

9 Sa strahom za život svoj od maèa u pustinji donosimo sebi hljeb.

Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.

10 Koža nam pocrnje kao peæ od ljute gladi.

Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.

11 Sramote žene na Sionu i djevojke po gradovima Judinijem.

Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.

12 Knezove vješaju svojim rukama, ne poštuju lica staraèkoga.

Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.

13 Mladiæe uzimaju pod žrvnje, i djeca padaju pod drvima.

Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.

14 Staraca nema više na vratima, ni mladiæa na pjevanju.

Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.

15 Nesta radosti srcu našemu, igra naša pretvori se u žalost.

Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.

16 Pade vijenac s glave naše; teško nama, što zgriješismo!

Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!

17 Stoga je srce naše žalosno, stoga oèi naše potamnješe,

Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.

18 Sa gore Siona, što opustje, i lisice idu po njoj.

Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.

19 Ti, Gospode, ostaješ dovijeka, prijesto tvoj od koljena do koljena.

Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.

20 Zašto hoæeš da nas zaboraviš dovijeka, da nas ostaviš zadugo?

Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?

21 Obrati nas, Gospode, k sebi, i obratiæemo se; ponovi dane naše kako bijahu prije.

Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.

22 Jer eda li æeš nas sasvijem odbaciti i gnjeviti se na nas veoma?

Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?