Jov 4

1 Tada odgovori Elifas Temanac i reèe:

ויען אליפז התימני ויאמר׃

2 Ako ti progovorimo, da ti neæe biti dosadno? ali ko bi se mogao uzdržati da ne govori?

הנסה דבר אליך תלאה ועצר במלין מי יוכל׃

3 Gle, uèio si mnoge, i ruke iznemogle krijepio si;

הנה יסרת רבים וידים רפות תחזק׃

4 Rijeèi su tvoje podizale onoga koji padaše, i utvrðivao si koljena koja klecahu.

כושל יקימון מליך וברכים כרעות תאמץ׃

5 A sada kad doðe na tebe, klonuo si; kad se tebe dotaèe, smeo si se.

כי עתה תבוא אליך ותלא תגע עדיך ותבהל׃

6 Nije li pobožnost tvoja bila uzdanje tvoje? i dobrota putova tvojih nadanje tvoje?

הלא יראתך כסלתך תקותך ותם דרכיך׃

7 Opomeni se, ko je prav poginuo, i gdje su pravedni istrijebljeni?

זכר נא מי הוא נקי אבד ואיפה ישרים נכחדו׃

8 Kako sam ja vidio, koji oru muku i siju nevolju, to i žanju.

כאשר ראיתי חרשי און וזרעי עמל יקצרהו׃

9 Od dihanja Božijega ginu, i od daha nozdara njegovijeh nestaje ih.

מנשמת אלוה יאבדו ומרוח אפו יכלו׃

10 Rika lavu, i glas ljutom lavu i zubi laviæima satiru se.

שאגת אריה וקול שחל ושני כפירים נתעו׃

11 Lav gine nemajuæi lova, i laviæi rasipaju se.

ליש אבד מבלי טרף ובני לביא יתפרדו׃

12 Još doðe tajno do mene rijeè, i uho moje doèu je malo.

ואלי דבר יגנב ותקח אזני שמץ מנהו׃

13 U mislima o noænijem utvarama, kad tvrd san pada na ljude,

בשעפים מחזינות לילה בנפל תרדמה על אנשים׃

14 Strah poduze me i drhat, od kojega ustreptaše sve kosti moje,

פחד קראני ורעדה ורב עצמותי הפחיד׃

15 I duh proðe ispred mene, i dlake na tijelu mojem nakostriješiše se.

ורוח על פני יחלף תסמר שערת בשרי׃

16 Stade, ali mu ne poznah lica; prilika bijaše pred oèima mojima, i muèeæi èuh glas:

יעמד ולא אכיר מראהו תמונה לנגד עיני דממה וקול אשמע׃

17 Eda li je èovjek pravedniji od Boga? eda li je èovjek èistiji od tvorca svojega?

האנוש מאלוה יצדק אם מעשהו יטהר גבר׃

18 Gle, slugama svojim ne vjeruje, i u anðela svojih nalazi nedostataka;

הן בעבדיו לא יאמין ובמלאכיו ישים תהלה׃

19 Akamoli u onijeh koji stoje u kuæama zemljanijem, kojima je temelj na prahu i satiru se brže nego moljac.

אף שכני בתי חמר אשר בעפר יסודם ידכאום לפני עש׃

20 Od jutra do veèera satru se, i nestane ih navijek da niko i ne opazi.

מבקר לערב יכתו מבלי משים לנצח יאבדו׃

21 Slava njihova ne prolazi li s njima? Umiru, ali ne u mudrosti.

הלא נסע יתרם בם ימותו ולא בחכמה׃