Avakum 3

1 Molitva proroka Avakuma; za pjevanje.

תפלה לחבקוק הנביא על שגינות׃

2 Gospode, èuh rijeè tvoju, i uplaših se; Gospode, djelo svoje usred godina saèuvaj u životu, usred godina objavi ga, u gnjevu sjeti se milosti.

יהוה שמעתי שמעך יראתי יהוה פעלך בקרב שנים חייהו בקרב שנים תודיע ברגז רחם תזכור׃

3 Bog doðe od Temana i svetac s gore Farana; slava njegova pokri nebesa i zemlja se napuni hvale njegove.

אלוה מתימן יבוא וקדוש מהר פארן סלה כסה שמים הודו ותהלתו מלאה הארץ׃

4 Svjetlost mu bijaše kao sunce, zraci izlažahu mu iz ruku, i ondje bješe sakrivena (sila) njegova.

ונגה כאור תהיה קרנים מידו לו ושם חביון עזה׃

5 Pred njim iðaše pomor, i živo ugljevlje iðaše ispod nogu njegovijeh.

לפניו ילך דבר ויצא רשף לרגליו׃

6 Stade, i izmjeri zemlju, pogleda i razmetnu narode, raspadoše se vjeène gore, slegoše se humovi vjeèni; putovi su mu vjeèni.

עמד וימדד ארץ ראה ויתר גוים ויתפצצו הררי עד שחו גבעות עולם הליכות עולם לו׃

7 Vidjeh šatore Etiopske u muci, ustreptaše zavjesi zemlji Madijanskoj.

תחת און ראיתי אהלי כושן ירגזון יריעות ארץ מדין׃

8 Eda li se na rijeke razgnjevi Gospod? eda li se na rijeke raspali gnjev tvoj? na more jarost tvoja, kad si pojezdio na konjma svojim i na kolima svojim za spasenje?

הבנהרים חרה יהוה אם בנהרים אפך אם בים עברתך כי תרכב על סוסיך מרכבתיך ישועה׃

9 Pomoli se luk tvoj kao što si se zakleo plemenima; razdro si zemlju za rijeke.

עריה תעור קשתך שבעות מטות אמר סלה נהרות תבקע ארץ׃

10 Vidješe te gore i uzdrktaše, povodanj navali; bezdana pusti glas svoj, uvis podiže ruke svoje.

ראוך יחילו הרים זרם מים עבר נתן תהום קולו רום ידיהו נשא׃

11 Sunce i mjesec stadoše u stanu svom, idoše prema svjetlosti tvoje strijele, prema sijevanju sjajnoga koplja tvojega.

שמש ירח עמד זבלה לאור חציך יהלכו לנגה ברק חניתך׃

12 Srdito si išao po zemlji, gnjevno si gazio narode.

בזעם תצעד ארץ באף תדוש גוים׃

13 Izašao si na spasenje narodu svojemu, na spasenje s pomazanikom svojim; razmrskao si glavu kuæi bezbožnièkoj do vrata otkrivši temelj.

יצאת לישע עמך לישע את משיחך מחצת ראש מבית רשע ערות יסוד עד צואר סלה׃

14 Njegovijem kopljima probio si glavu selima njegovijem kad navaljivahu kao vihor da me razaspu, radovahu se kao da æe proždrijeti siromaha u potaji.

נקבת במטיו ראש פרזו יסערו להפיצני עליצתם כמו לאכל עני במסתר׃

15 Išao si po moru na konjma svojim, po gomili mnoge vode.

דרכת בים סוסיך חמר מים רבים׃

16 Èuh, i utroba se moja uskoleba, usne mi uzdrktaše na glas, u kosti mi uðe truhlež, i ustresoh se na mjestu svom; kako æu poèivati u dan nevolje, kad doðe na narod koji æe ga opustošiti.

שמעתי ותרגז בטני לקול צללו שפתי יבוא רקב בעצמי ותחתי ארגז אשר אנוח ליום צרה לעלות לעם יגודנו׃

17 Jer smokva neæe cvasti, niti æe biti roda na lozi vinovoj; rod æe maslinov prevariti, i njive neæe dati hrane, ovaca æe nestati iz tora, i goveda neæe biti u oboru.

כי תאנה לא תפרח ואין יבול בגפנים כחש מעשה זית ושדמות לא עשה אכל גזר ממכלה צאן ואין בקר ברפתים׃

18 Ali æu se ja radovati u Gospodu, veseliæu se u Bogu spasenja svojega.

ואני ביהוה אעלוזה אגילה באלהי ישעי׃

19 Gospod je Gospod (sila) moja, i daæe mi noge kao u košute, i vodiæe me po visinama mojim. Naèelniku pjevaèkom uz žice moje.

יהוה אדני חילי וישם רגלי כאילות ועל במותי ידרכני למנצח בנגינותי׃