لُوکَح 17

1 اِتَح پَرَں یِیشُح شِشْیانْ اُواچَ، وِگھْنَیرَوَشْیَمْ آگَنْتَوْیَں کِنْتُ وِگھْنا یینَ گھَٹِشْیَنْتے تَسْیَ دُرْگَتِ رْبھَوِشْیَتِ۔

फिरी तैनी अपने चेलन सेइं ज़ोवं, “एन न भोइसखे कि लोकन ठोकर न लग्गे, पन अफ़सोस तैस मैन्हु पुड़ ज़ै होरि केरे लेइ ठोकर बनते।

2 ایتیشاں کْشُدْرَپْرانِنامْ ایکَسْیاپِ وِگھْنَجَنَناتْ کَنْٹھَبَدّھَپیشَنِیکَسْیَ تَسْیَ ساگَراگادھَجَلے مَجَّنَں بھَدْرَں۔

तैसेरेलेइ त एन्ने रोड़ू थियूं, कि ढ्लाटेरो ढ्लेइटोल तैसेरे गल्ले उन्ढो छ़ेडतां ते समुन्द्रे मां शैरतां छ़ड्डो गाथो, ताके तै होरि जो ज़ैना विश्वासे मां कमज़ोरन ठोकर न बने।

3 یُویَں سْویشُ ساوَدھاناسْتِشْٹھَتَ؛ تَوَ بھْراتا یَدِ تَوَ کِنْچِدْ اَپَرادھْیَتِ تَرْہِ تَں تَرْجَیَ، تینَ یَدِ مَنَح پَرِوَرْتَّیَتِ تَرْہِ تَں کْشَمَسْوَ۔

बस्सा हुशार राथ तुस कुन केरतथ, अगर तुश्शो विश्वासी ढ्ला पाप केरते त तैस समझ़ाथ ते अगर तै पापन करां मन फिराए त तैस माफ़ केरा।

4 پُنَریکَدِنَمَدھْیے یَدِ سَ تَوَ سَپْتَکرِتْووپَرادھْیَتِ کِنْتُ سَپْتَکرِتْوَ آگَتْیَ مَنَح پَرِوَرْتْیَ مَیاپَرادّھَمْ اِتِ وَدَتِ تَرْہِ تَں کْشَمَسْوَ۔

अगर तै एक्की दिहैड़ी मां तेरो सत्ते बार तेरो पाप केरे त अगर तै सत्ते फेरेईं तीं कां एइतां माफ़ी मग्गे त तू सत्ते फेरेईं तैस माफ़ केरां।”

5 تَدا پْریرِتاح پْرَبھُمْ اَوَدَنْ اَسْماکَں وِشْواسَں وَرْدّھَیَ۔

प्रेरितेईं प्रभु सेइं ज़ोवं, “हे प्रभु, इश्शी मद्दत केर कि अस होरे भी मज़बूती सेइं विश्वास केरम।”

6 پْرَبھُرُواچَ، یَدِ یُشْماکَں سَرْشَپَیکَپْرَمانو وِشْواسوسْتِ تَرْہِ تْوَں سَمُولَمُتْپاٹِتو بھُوتْوا سَمُدْرے روپِتو بھَوَ کَتھایامْ ایتَسْیامْ ایتَدُڈُمْبَرایَ کَتھِتایاں سَ یُشْماکَماجْناوَہو بھَوِشْیَتِ۔

प्रभु यीशुए ज़ोवं, “अगर तुश्शो विश्वास सिवलारे गलेवे बराबर भी भोलो त तुस इस तूतेरे बुटे जो ज़ोई सकतथ इट्ठां उखड़ ते समुन्द्रे मां लग त तै तुश्शो हुक्म मनेलो।

7 اَپَرَں سْوَداسے ہَلَں واہَیِتْوا وا پَشُونْ چارَیِتْوا کْشیتْرادْ آگَتے سَتِ تَں وَدَتِ، ایہِ بھوکْتُمُپَوِشَ، یُشْماکَمْ ایتادرِشَح کوسْتِ؟

“तुसन मां एरो कौन आए, ज़ेसेरो नौकर ऊडारां बेंतो भोए या गोरू च़ारतो भोए ते ज़ैखन तै ऊडारे मरां घरे एज्जे त तैसेरो मालिक तैस ज़ोए कि, ‘लूशी बिश्श ते रोट्टी खा।’

8 وَرَنْچَ پُورْوَّں مَمَ کھادْیَماسادْیَ یاوَدْ بھُنْجے پِوامِ چَ تاوَدْ بَدّھَکَٹِح پَرِچَرَ پَشْچاتْ تْوَمَپِ بھوکْشْیَسے پاسْیَسِ چَ کَتھامِیدرِشِیں کِں نَ وَکْشْیَتِ؟

या एन न ज़ोए कि मेरी रोट्टी तियार केरथ ते ज़ां तगर अवं खेइ पीं नन्ना ते ज़ां तगर अवं रेज़्ज़ी नन्ना तू मेरी सेवा केरतो राए, तैल्ला पत्ती तू भी खा?

9 تینَ داسینَ پْرَبھوراجْنانُرُوپے کَرْمَّنِ کرِتے پْرَبھُح کِں تَسْمِنْ بادھِتو جاتَح؟ نیتّھَں بُدھْیَتے مَیا۔

कुन तै एल्हेरेलेइ नौकरेरू अहसान केरेलो कि, तीं तैन कियूं ज़ैन तीं केरनेरे लेइ ज़ोवरू थियूं?

10 اِتّھَں نِرُوپِتیشُ سَرْوَّکَرْمَّسُ کرِتیشُ سَتْمُ یُویَمَپِیدَں واکْیَں وَدَتھَ، وَیَمْ اَنُپَکارِنو داسا اَسْمابھِرْیَدْیَتْکَرْتَّوْیَں تَنْماتْرَمیوَ کرِتَں۔

एन्च़रे ज़ैखन तुस एन सब केरेले ज़ैस केरनेरो तुसन हुक्म दित्तोरो थियो, त ज़ोथ कि, ‘असां निकम्मे नौकर आम? असेईं तैन्ने कियूं ज़ैन केरनू चाते थिये।’”

11 سَ یِرُوشالَمِ یاتْراں کُرْوَّنْ شومِرونْگالِیلْپْرَدیشَمَدھْیینَ گَچّھَتِ،

एक्की फेरे यीशु त कने तैसेरे चेले यरूशलेम नगरेरे पासे च़लोरे थिये। तैना सामरिया ते गलीले इलाके मांमेइं च़लोरे थिये।

12 ایتَرْہِ کُتْرَچِدْ گْرامے پْرَویشَماتْرے دَشَکُشْٹھِنَسْتَں ساکْشاتْ کرِتْوا

ज़ैखन तैना एक्की ड्लव्वें मां पुज़ने बाले थिये त तैड़ी दश कोढ़ी मैल्ले ज़ैना दूर खेड़ोरे थिये।

13 دُورے تِشْٹھَنَتَ اُچَّے رْوَکْتُماریبھِرے، ہے پْرَبھو یِیشو دَیَسْواسْمانْ۔

तैनेईं बड़े ज़ोरे सेइं ज़ोवं, “हे यीशु, हे प्रभु, असन पुड़ दया केर।”

14 تَتَح سَ تانْ درِشْٹْوا جَگادَ، یُویَں یاجَکاناں سَمِیپے سْوانْ دَرْشَیَتَ، تَتَسْتے گَچّھَنْتو روگاتْ پَرِشْکرِتاح۔

यीशुए तैन लेइतां ज़ोवं, “यरूशलेम नगरेरे मन्दरे मां गाथ ते अपनो आप याजकन हिराथ, ते सच़्च़े एरू भोवं कि गाते बार बत्तां तैन केरू कोढ़ साफ भोइ जेवं।”

15 تَدا تیشامیکَح سْوَں سْوَسْتھَں درِشْٹْوا پْروچَّیرِیشْوَرَں دھَنْیَں وَدَنْ وْیاگھُٹْیایاتو یِیشو رْگُنانَنُوَدَنْ تَچَّرَنادھوبھُومَو پَپاتَ؛

पन तैन मरां अक कोढ़ी अपनू कोढ़ हेरतां कि, तैसेरू कोढ़ साफ भोरोए खुशी भोइतां बड़े ज़ोरे सेइं परमेशरेरी तारीफ़ केरतो वापस यीशु कां अव

16 سَ چاسِیتْ شومِرونِی۔

ते यीशुएरे पावन पुड़ दोग्ग रेखतां शुक्र लगो केरने। ए मैन्हु सामरी थियो।

17 تَدا یِیشُرَوَدَتْ، دَشَجَناح کِں نَ پَرِشْکرِتاح؟ تَہْیَنْیے نَوَجَناح کُتْرَ؟

यीशुए तैस पुच़्छ़ू, “कुन तैन दश कोढ़ी केरू कोढ़ साफ नईं भोवरू? फिरी तैना कोरां जे?

18 اِیشْوَرَں دھَنْیَں وَدَنْتَمْ اینَں وِدیشِنَں وِنا کوپْیَنْیو نَ پْراپْیَتَ۔

कुन एस गैर यहूदी मैनेरे अलावा तैन होरन एत्री हिम्मत न अई, कि गेइतां परमेशरेरी महिमा केरम?”

19 تَدا سَ تَمُواچَ، تْوَمُتّھایَ یاہِ وِشْواسَسْتے تْواں سْوَسْتھَں کرِتَوانْ۔

तैखन यीशुए तैस ज़ोवं, “खड़ो उठ ते च़लो गा तीं मीं पुड़ विश्वास कियो तांए तू बेज़्झ़ोरोस।”

20 اَتھَ کَدیشْوَرَسْیَ راجَتْوَں بھَوِشْیَتِیتِ پھِرُوشِبھِح پرِشْٹے سَ پْرَتْیُواچَ، اِیشْوَرَسْیَ راجَتْوَمْ اَیشْوَرْیَّدَرْشَنینَ نَ بھَوِشْیَتِ۔

फरीसी लोक यीशु पुच्छ़ने लगे, “कि परमेशरेरू राज़ केइस एजनूए? यीशुए तैन जुवाब दित्तो कि परमेशरेरू राज़ एरू नईं कि कोई तैस लेई बटे।

21 اَتَ ایتَسْمِنْ پَشْیَ تَسْمِنْ وا پَشْیَ، اِتِ واکْیَں لوکا وَکْتُں نَ شَکْشْیَنْتِ، اِیشْوَرَسْیَ راجَتْوَں یُشْماکَمْ اَنْتَریواسْتے۔

ते ज़ोन कि हेरा इड़ी या उड़ीए एन्च़रे नईं बल्के परमेशरेरू राज़ तुश्शे मझ़ाटे।”

22 تَتَح سَ شِشْیانْ جَگادَ، یَدا یُشْمابھِ رْمَنُجَسُتَسْیَ دِنَمیکَں دْرَشْٹُمْ وانْچھِشْیَتے کِنْتُ نَ دَرْشِشْیَتے، اِیدرِکّالَ آیاتِ۔

यीशुए अपने चेलन सेइं ज़ोवं, “तै दिहाड़ी भी एजनीए कि, ज़ेइस तुस परमेशरेरी दिहैड़न मरां अक दिहाड़ी हेरनेरी इच्छा रखेले, ज़ेइस मैनेरू मट्ठे यानी अवं वापस एजनोईं, पन तुस न लेई बटेले।

23 تَداتْرَ پَشْیَ وا تَتْرَ پَشْییتِ واکْیَں لوکا وَکْشْیَنْتِ، کِنْتُ تیشاں پَشْچاتْ ما یاتَ، مانُگَچّھَتَ چَ۔

लोक तुसन सेइं ज़ोले कि, ‘हेरा, मसीह इड़ीए,’ या ‘उड़ीए या हेरा तै इड़ीए!’ पन तुस तैरां न गेइयथ ते न तैन पत्ती न च़ेलथ।

24 یَتَسْتَڈِدْ یَتھاکاشَیکَدِشْیُدِیَ تَدَنْیامَپِ دِشَں وْیاپْیَ پْرَکاشَتے تَدْوَتْ نِجَدِنے مَنُجَسُونُح پْرَکاشِشْیَتے۔

किजोकि ज़ेन्च़रे बिजली अम्बरे मरां चेमकतां एक्की पासेरां होरि पासे च़ली गाचे, तेन्च़रे मैनेरू मट्ठू यानी अवं तैस दिहैड़ी बांदो भोलो।

25 کِنْتُ تَتْپُورْوَّں تینانیکانِ دُحکھانِ بھوکْتَوْیانْییتَدْوَرْتَّمانَلوکَیشْچَ سووَجْناتَوْیَح۔

पन ज़रूरीए कि तै पेइले दुःख झ़ैल्ले ते इस ज़मानेरे लोक तैस घटिया समझ़न।

26 نوہَسْیَ وِدْیَمانَکالے یَتھابھَوَتْ مَنُشْیَسُونوح کالیپِ تَتھا بھَوِشْیَتِ۔

ते ज़ेरू इश्शे पूर्वज नूहेरे ज़माने मां भोरू थियूं, तेरहु मैनेरे मट्ठेरे ज़माने मां भी भोलू।

27 یاوَتْکالَں نوہو مَہاپوتَں ناروہَدْ آپْلاوِوارْیّیتْیَ سَرْوَّں ناناشَیَچَّ تاوَتْکالَں یَتھا لوکا اَبھُنْجَتاپِوَنْ وْیَوَہَنْ وْیَواہَیَںشْچَ؛

तेइस भी लोक खाते पीते थिये ते ड्ला भोंते रहते थिये। ते ज़ां तगर नूह किश्ती मां न थियो जोरो तांतगर सब किछ भोतू राव। ते फिरी तूफान अव ते सब किछ खतम भोइ जेवं।

28 اِتّھَں لوٹو وَرْتَّمانَکالیپِ یَتھا لوکا بھوجَنَپانَکْرَیَوِکْرَیَروپَنَگرِہَنِرْمّانَکَرْمَّسُ پْراوَرْتَّنْتَ،

ते ज़ेरू इश्शे पूर्वज लूतेरे ज़माने मां भोरू थियूं, कि लोक खाते पीते थिये बुपार केरते, बागां लाते ते घरां बनाने मां मघन थिये।

29 کِنْتُ یَدا لوٹْ سِدومو نِرْجَگامَ تَدا نَبھَسَح سَگَنْدھَکاگْنِورِشْٹِ رْبھُوتْوا سَرْوَّں وْیَناشَیَتْ

पन ज़ैस दिहैड़ी लूत सदोम नगरे मरां बेइर निस्सो त पत्रोवं अम्बरेरां गंधकेरी अग बैखतां सब किछ खतम केरि छ़डू।

30 تَدْوَنْ مانَوَپُتْرَپْرَکاشَدِنیپِ بھَوِشْیَتِ۔

ते मैनेरे मट्ठू यानी मेरू वापस एजनू भी अचानक भोलू।

31 تَدا یَدِ کَشْچِدْ گرِہوپَرِ تِشْٹھَتِ تَرْہِ سَ گرِہَمَدھْیاتْ کِمَپِ دْرَوْیَمانیتُمْ اَوَرُہْیَ نَیتُ؛ یَشْچَ کْشیتْرے تِشْٹھَتِ سوپِ وْیاگھُٹْیَ نایاتُ۔

“तैस दिहैड़ी ज़ै लाए पुड़ भोलो त तैसेरो माल सबाब अगर घरे मां भोलो त तैस नेने तै अन्तर न एज्जे, ते ज़ै ऊडारे मां भोलो तै भी वापस न गाए।

32 لوٹَح پَتْنِیں سْمَرَتَ۔

लूतेरी कुआन्शी सेइं कुन भोवं याद रख्खा।

33 یَح پْرانانْ رَکْشِتُں چیشْٹِشْیَتے سَ پْرانانْ ہارَیِشْیَتِ یَسْتُ پْرانانْ ہارَیِشْیَتِ سَایوَ پْرانانْ رَکْشِشْیَتِ۔

ज़ै अपनि जान बच़ांनेरी कोशिश केरेलो तै तैस गुवालो, ते ज़ै तैस गुवालो तै तैस बच़ालो।

34 یُشْمانَہَں وَچْمِ تَسْیاں راتْرَو شَیَّیکَگَتَیو رْلوکَیوریکو دھارِشْیَتے پَرَسْتْیَکْشْیَتے۔

अवं तुसन सेइं ज़ोताईं कि तैस राती दूई मैन्हु एक्की खट्टी पुड़ झ़ुल्लोरे भोले, ते अक नीयो गालो, ते दुइयोवं तैड़ी रालो।

35 سْتْرِیَو یُگَپَتْ پیشَنِیں وْیاوَرْتَّیِشْیَتَسْتَیوریکا دھارِشْیَتے پَراتْیَکْشْیَتے۔

दूई कुआन्शां हिट्लाट पइती भोली त अक नेनीए ते अक तैड़ी छ़डनियें।

36 پُرُشَو کْشیتْرے سْتھاسْیَتَسْتَیوریکو دھارِشْیَتے پَرَسْتْیَکْشْیَتے۔

दूई मैन्हु ऊडारे मां भोले त अक नेनोए ते अक तैड़ी छ़डनोए।”

37 تَدا تے پَپْرَچّھُح، ہے پْرَبھو کُتْریتّھَں بھَوِشْیَتِ؟ تَتَح سَ اُواچَ، یَتْرَ شَوَسْتِشْٹھَتِ تَتْرَ گرِدھْرا مِلَنْتِ۔

एन शुन्तां तैनेईं यीशुए पुच़्छ़ू, “हे प्रभु असन सेइं ज़ो, एन कोड़ि भोलू?” यीशुए तैन ज़ोवं, “ज़ैड़ी ज़िग्ग भोते तैड़ी इल्लां जम्हां भोइचन।”