< اِبْرِنَح 6 >

وَیَں مرِتِجَنَکَکَرْمَّبھْیو مَنَحپَراوَرْتَّنَمْ اِیشْوَرے وِشْواسو مَجَّنَشِکْشَنَں ہَسْتارْپَنَں مرِتَلوکانامْ اُتّھانَمْ 1
Dlatego zostawmy podstawowe nauki o Chrystusie i przejdźmy do tego, co doskonałe, nie zakładając ponownie fundamentu, [którym jest] pokuta od martwych uczynków i wiara w Boga;
اَنَنْتَکالَسْتھایِوِچاراجْنا چَیتَیح پُنَرْبھِتِّمُولَں نَ سْتھاپَیَنْتَح کھْرِیشْٹَوِشَیَکَں پْرَتھَموپَدیشَں پَشْچاتْکرِتْیَ سِدّھِں یاوَدْ اَگْرَسَرا بھَوامَ۔ (aiōnios g166) 2
Nauka o chrztach i nakładaniu rąk, o zmartwychwstaniu umarłych i sądzie wiecznym. (aiōnios g166)
اِیشْوَرَسْیانُمَتْیا چَ تَدْ اَسْمابھِح کارِشْیَتے۔ 3
I to uczynimy, jeśli Bóg pozwoli.
یَ ایکَکرِتْوو دِیپْتِمَیا بھُوتْوا سْوَرْگِییَوَرَرَسَمْ آسْوَدِتَوَنْتَح پَوِتْرَسْیاتْمَنوںشِنو جاتا 4
Niemożliwe jest bowiem, żeby tych, którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebieskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego;
اِیشْوَرَسْیَ سُواکْیَں بھاوِکالَسْیَ شَکْتِنْچاسْوَدِتَوَنْتَشْچَ تے بھْرَشْٹْوا یَدِ (aiōn g165) 5
Zakosztowali też dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku; (aiōn g165)
سْوَمَنوبھِرِیشْوَرَسْیَ پُتْرَں پُنَح کْرُشے گھْنَنْتِ لَجّاسْپَدَں کُرْوَّتے چَ تَرْہِ مَنَحپَراوَرْتَّنایَ پُنَسْتانْ نَوِینِیکَرْتُّں کوپِ نَ شَکْنوتِ۔ 6
A odpadli – ponownie odnowić ku pokucie, gdyż sami sobie znowu krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na hańbę.
یَتو یا بھُومِح سْووپَرِ بھُویَح پَتِتَں ورِشْٹِں پِوَتِی تَتْپھَلادھِکارِناں نِمِتَّمْ اِشْٹانِ شاکادِینْیُتْپادَیَتِ سا اِیشْوَرادْ آشِشَں پْراپْتا۔ 7
Ziemia bowiem, która pije deszcz często na nią spadający i rodzi rośliny użyteczne dla tych, którzy ją uprawiają, otrzymuje błogosławieństwo od Boga.
کِنْتُ یا بھُومِ رْگوکْشُرَکَنْٹَکَورِکْشانْ اُتْپادَیَتِ سا نَ گْراہْیا شاپارْہا چَ شیشے تَسْیا داہو بھَوِشْیَتِ۔ 8
Lecz ta, która wydaje ciernie i osty, jest odrzucona i bliska przekleństwa, a jej końcem [jest] spalenie.
ہے پْرِیَتَماح، یَدْیَپِ وَیَمْ ایتادرِشَں واکْیَں بھاشامَہے تَتھاپِ یُویَں تَتَ اُتْکرِشْٹاح پَرِتْرانَپَتھَسْیَ پَتھِکاشْچادھْوَ اِتِ وِشْوَسامَح۔ 9
Ale chociaż tak mówimy, umiłowani, jesteśmy co do was przekonani o czymś lepszym i towarzyszącym zbawieniu.
یَتو یُشْمابھِح پَوِتْرَلوکاناں یَ اُپَکارو کارِ کْرِیَتے چَ تینیشْوَرَسْیَ نامْنے پْرَکاشِتَں پْریمَ شْرَمَنْچَ وِسْمَرْتُّمْ اِیشْوَرونْیایَکارِی نَ بھَوَتِ۔ 10
Bóg bowiem nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o waszym dziele i trudzie miłości, którą okazaliście dla jego imienia, gdy służyliście świętym i [nadal] służycie.
اَپَرَں یُشْماکَمْ ایکَیکو جَنو یَتْ پْرَتْیاشاپُورَنارْتھَں شیشَں یاوَتْ تَمیوَ یَتْنَں پْرَکاشَییدِتْیَہَمْ اِچّھامِ۔ 11
Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość, żebyście [mieli] pełnię nadziei aż do końca;
اَتَح شِتھِلا نَ بھَوَتَ کِنْتُ یے وِشْواسینَ سَہِشْنُتَیا چَ پْرَتِجْناناں پھَلادھِکارِنو جاتاسْتیشامْ اَنُگامِنو بھَوَتَ۔ 12
Abyście nie byli ociężali, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice.
اِیشْوَرو یَدا اِبْراہِیمے پْرَتْیَجاناتْ تَدا شْریشْٹھَسْیَ کَسْیاپْیَپَرَسْیَ نامْنا شَپَتھَں کَرْتُّں ناشَکْنوتْ، اَتو ہیتوح سْوَنامْنا شَپَتھَں کرِتْوا تینوکْتَں یَتھا، 13
Gdy bowiem Bóg dał obietnicę Abrahamowi, a nie miał nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, przysiągł na siebie samego;
"سَتْیَمْ اَہَں تْوامْ آشِشَں گَدِشْیامِ تَوانْوَیَں وَرْدّھَیِشْیامِ چَ۔ " 14
Mówiąc: Zaprawdę, błogosławiąc, błogosławić ci będę i rozmnażając, rozmnożę cię.
اَنینَ پْرَکارینَ سَ سَہِشْنُتاں وِدھایَ تَسْیاح پْرَتْیاشایاح پھَلَں لَبْدھَوانْ۔ 15
A ponieważ tak cierpliwie czekał, dostąpił [spełnienia] obietnicy.
اَتھَ مانَواح شْریشْٹھَسْیَ کَسْیَچِتْ نامْنا شَپَنْتے، شَپَتھَشْچَ پْرَمانارْتھَں تیشاں سَرْوَّوِوادانْتَکو بھَوَتِ۔ 16
Ludzie bowiem przysięgają na kogoś większego, a przysięga dla potwierdzenia jest zakończeniem wszystkich sporów między nimi.
اِتْیَسْمِنْ اِیشْوَرَح پْرَتِجْنایاح پھَلادھِکارِنَح سْوِییَمَنْتْرَنایا اَموگھَتاں باہُلْیَتو دَرْشَیِتُمِچّھَنْ شَپَتھینَ سْوَپْرَتِجْناں سْتھِرِیکرِتَوانْ۔ 17
Dlatego też Bóg, chcąc dobitniej okazać dziedzicom obietnicy niezmienność swojego postanowienia, poręczył ją przysięgą;
اَتَایوَ یَسْمِنْ اَنرِتَکَتھَنَمْ اِیشْوَرَسْیَ نَ سادھْیَں تادرِشیناچَلینَ وِشَیَدْوَیینَ سَمُّکھَسْتھَرَکْشاسْتھَلَسْیَ پْراپْتَیے پَلایِتانامْ اَسْماکَں سُدرِڈھا سانْتْوَنا جایَتے۔ 18
Abyśmy przez dwie niezmienne rzeczy, w których jest niemożliwe, aby Bóg kłamał, mieli silną pociechę, [my], którzy uciekliśmy, by pochwycić się zaoferowanej nam nadziei;
سا پْرَتْیاشاسْماکَں مَنونَوکایا اَچَلو لَنْگَرو بھُوتْوا وِچّھیدَکَوَسْتْرَسْیابھْیَنْتَرَں پْرَوِشْٹا۔ 19
Którą mamy jako kotwicę duszy, bezpieczną i niewzruszoną, sięgającą poza zasłonę;
تَتْرَیواسْماکَمْ اَگْرَسَرو یِیشُح پْرَوِشْیَ مَلْکِیشیدَکَح شْرینْیاں نِتْیَسْتھایِی یاجَکوبھَوَتْ۔ (aiōn g165) 20
Gdzie [jako] poprzednik wszedł dla nas Jezus, stawszy się najwyższym kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka. (aiōn g165)

< اِبْرِنَح 6 >