ลูก: 23
1 ตต: สภาสฺถา: สรฺวฺวโลกา อุตฺถาย ตํ ปีลาตสมฺมุขํ นีตฺวาโปฺรทฺย วกฺตุมาเรภิเร,
Und die ganze Menge derselben stand auf, und sie führten ihn zu Pilatus.
2 สฺวมภิษิกฺตํ ราชานํ วทนฺตํ ไกมรราชาย กรทานํ นิเษธนฺตํ ราชฺยวิปรฺยฺยยํ กุรฺตฺตุํ ปฺรวรฺตฺตมานมฺ เอน ปฺราปฺตา วยํฯ
Sie fingen aber an, ihn zu verklagen, indem sie sagten: Diesen haben wir befunden als einen, der unsere Nation verführt und wehrt, dem Kaiser Steuer zu geben, indem er sagt, daß er selbst Christus, ein König, sei.
3 ตทา ปีลาตสฺตํ ปฺฤษฺฏวานฺ ตฺวํ กึ ยิหูทียานำ ราชา? ส ปฺรตฺยุวาจ ตฺวํ สตฺยมุกฺตวานฺฯ
Pilatus aber fragte ihn und sprach: Bist du der König der Juden? Er aber antwortete ihm und sprach: Du sagst es.
4 ตทา ปีลาต: ปฺรธานยาชกาทิโลกานฺ ชคาทฺ, อหเมตสฺย กมปฺยปราธํ นาปฺตวานฺฯ
Pilatus aber sprach zu den Hohenpriestern und der Volksmenge: Ich finde keine Schuld an diesem Menschen.
5 ตตเสฺต ปุน: สาหมิโน ภูตฺวาวทนฺ, เอษ คาลีล เอตตฺสฺถานปรฺยฺยนฺเต สรฺวฺวสฺมินฺ ยิหูทาเทเศ สรฺวฺวาโลฺลกานุปทิศฺย กุปฺรวฺฤตฺตึ คฺราหีตวานฺฯ
Sie aber bestanden darauf und sagten: Er wiegelt das Volk auf, indem er durch ganz Judäa hin lehrt, anfangend von Galiläa bis hierher.
6 ตทา ปีลาโต คาลีลปฺรเทศสฺย นาม ศฺรุตฺวา ปปฺรจฺฉ, กิมยํ คาลีลีโย โลก: ?
Als aber Pilatus von Galiläa hörte, fragte er, ob der Mensch ein Galiläer sei.
7 ตต: ส คาลีลฺปฺรเทศียเหโรทฺราชสฺย ตทา สฺถิเตสฺตสฺย สมีเป ยีศุํ เปฺรษยามาสฯ
Und als er erfahren hatte, daß er aus dem Gebiet [Eig. der Gewalt, Gerichtsbarkeit] des Herodes sei, sandte er ihn zu Herodes, der auch selbst in jenen Tagen zu Jerusalem war.
8 ตทา เหโรทฺ ยีศุํ วิโลกฺย สนฺตุโตษ, ยต: ส ตสฺย พหุวฺฤตฺตานฺตศฺรวณาตฺ ตสฺย กิญิจทาศฺจรฺยฺยกรฺมฺม ปศฺยติ อิตฺยาศำ กฺฤตฺวา พหุกาลมารภฺย ตํ ทฺรษฺฏุํ ปฺรยาสํ กฺฤตวานฺฯ
Als aber Herodes Jesum sah, freute er sich sehr; denn er wünschte schon seit langer Zeit, ihn zu sehen, weil er vieles über ihn gehört hatte, und er hoffte, irgend ein Zeichen durch ihn geschehen zu sehen.
9 ตสฺมาตฺ ตํ พหุกถา: ปปฺรจฺฉ กินฺตุ ส ตสฺย กสฺยาปิ วากฺยสฺย ปฺรตฺยุตฺตรํ โนวาจฯ
Er befragte ihn aber mit vielen Worten; er aber antwortete ihm nichts.
10 อถ ปฺรธานยาชกา อธฺยาปกาศฺจ โปฺรตฺติษฺฐนฺต: สาหเสน ตมปวทิตุํ ปฺราเรภิเรฯ
Die Hohenpriester und die Schriftgelehrten standen aber auf und verklagten ihn heftig.
11 เหโรทฺ ตสฺย เสนาคณศฺจ ตมวชฺญาย อุปหาสเตฺวน ราชวสฺตฺรํ ปริธาปฺย ปุน: ปีลาตํ ปฺรติ ตํ ปฺราหิโณตฺฯ
Als aber Herodes mit seinen Kriegsleuten ihn geringschätzig behandelt und verspottet hatte, warf er ihm ein glänzendes Gewand um und sandte ihn zu Pilatus zurück.
12 ปูรฺวฺวํ เหโรทฺปีลาตโย: ปรสฺปรํ ไวรภาว อาสีตฺ กินฺตุ ตทฺทิเน ทฺวโย เรฺมลนํ ชาตมฺฯ
Pilatus und Herodes aber wurden an selbigem Tage Freunde miteinander, denn vorher waren sie gegeneinander in Feindschaft.
13 ปศฺจาตฺ ปีลาต: ปฺรธานยาชกานฺ ศาสกานฺ โลกำศฺจ ยุคปทาหูย พภาเษ,
Als aber Pilatus die Hohenpriester und die Obersten und das Volk zusammengerufen hatte,
14 ราชฺยวิปรฺยฺยยการโกยมฺ อิตฺยุกฺตฺวา มนุษฺยเมนํ มม นิกฏมาไนษฺฏ กินฺตุ ปศฺยต ยุษฺมากํ สมกฺษมฺ อสฺย วิจารํ กฺฤตฺวาปิ โปฺรกฺตาปวาทานุรูเปณาสฺย โกปฺยปราธ: สปฺรมาโณ น ชาต: ,
sprach er zu ihnen: Ihr habt diesen Menschen zu mir gebracht, als mache er das Volk abwendig; und siehe, ich habe ihn vor euch verhört, und habe an diesem Menschen keine Schuld gefunden, betreffs dessen ihr ihn anklaget;
15 ยูยญฺจ เหโรท: สนฺนิเธา เปฺรษิตา มยา ตตฺราสฺย โกปฺยปราธเสฺตนาปิ น ปฺราปฺต: ฯ ปศฺยตาเนน วธเหตุกํ กิมปิ นาปราทฺธํฯ
aber auch Herodes nicht, denn ich habe euch zu ihm gesandt, und siehe, nichts Todeswürdiges ist von ihm getan.
16 ตสฺมาเทนํ ตาฑยิตฺวา วิหาสฺยามิฯ
Ich will ihn nun züchtigen und losgeben.
17 ตโตฺรตฺสเว เตษาเมโก โมจยิตวฺย: ฯ
Er mußte ihnen aber notwendig auf das Fest einen losgeben.
18 อิติ เหโตเสฺต โปฺรจฺไจเรกทา โปฺรจุ: , เอนํ ทูรีกฺฤตฺย พรพฺพานามานํ โมจยฯ
Die ganze Menge schrie aber zugleich und sagte: Hinweg mit diesem, gib uns aber den Barabbas los!
19 ส พรพฺพา นคร อุปปฺลววธาปราธาภฺยำ การายำ พทฺธ อาสีตฺฯ
Derselbe war wegen eines gewissen Aufruhrs, der in der Stadt geschehen war, und wegen eines Mordes ins Gefängnis geworfen.
20 กินฺตุ ปีลาโต ยีศุํ โมจยิตุํ วาญฺฉนฺ ปุนสฺตานุวาจฯ
Pilatus rief ihnen nun wiederum zu, indem er Jesum losgeben wollte.
21 ตถาเปฺยนํ กฺรุเศ วฺยธ กฺรุเศ วฺยเธติ วทนฺตเสฺต รุรุวุ: ฯ
Sie aber schrieen dagegen [O. riefen ihm zu] und sagten: Kreuzige, kreuzige ihn!
22 ตต: ส ตฺฤตียวารํ ชคาท กุต: ? ส กึ กรฺมฺม กฺฤตวานฺ? นาหมสฺย กมปิ วธาปราธํ ปฺราปฺต: เกวลํ ตาฑยิตฺวามุํ ตฺยชามิฯ
Er aber sprach zum dritten Mal zu ihnen: Was hat dieser denn Böses getan? Ich habe keine Ursache des Todes an ihm gefunden; ich will ihn nun züchtigen und losgeben.
23 ตถาปิ เต ปุนเรนํ กฺรุเศ วฺยธ อิตฺยุกฺตฺวา โปฺรจฺไจรฺทฺฤฒํ ปฺรารฺถยาญฺจกฺริเร;
Sie aber lagen ihm an mit großem Geschrei und forderten, daß er gekreuzigt würde. Und ihr und der Hohenpriester Geschrei nahm überhand.
24 ตต: ปฺรธานยาชกาทีนำ กลรเว ปฺรพเล สติ เตษำ ปฺรารฺถนารูปํ กรฺตฺตุํ ปีลาต อาทิเทศฯ
Pilatus aber urteilte, daß ihre Forderung geschehe.
25 ราชโทฺรหวธโยรปราเธน การาสฺถํ ยํ ชนํ เต ยยาจิเร ตํ โมจยิตฺวา ยีศุํ เตษามิจฺฉายำ สมารฺปยตฺฯ
Er gab aber den los, der eines Aufruhrs und Mordes wegen ins Gefängnis geworfen war, welchen sie forderten; Jesum aber übergab er ihrem Willen.
26 อถ เต ยีศุํ คฺฤหีตฺวา ยานฺติ, เอตรฺหิ คฺรามาทาคตํ ศิโมนนามานํ กุรีณียํ ชนํ ธฺฤตฺวา ยีโศ: ปศฺจานฺเนตุํ ตสฺย สฺกนฺเธ กฺรุศมรฺปยามาสุ: ฯ
Und als sie ihn wegführten, ergriffen sie einen gewissen Simon von Kyrene, der vom Felde kam, und legten das Kreuz auf ihn, um es Jesu nachzutragen.
27 ตโต โลการณฺยมเธฺย พหุสฺตฺริโย รุทโตฺย วิลปนฺตฺยศฺจ ยีโศ: ปศฺจาทฺ ยยุ: ฯ
Es folgte ihm aber eine große Menge Volks und Weiber, welche wehklagten und ihn bejammerten.
28 กินฺตุ ส วฺยาฆุฏฺย ตา อุวาจ, เห ยิรูศาลโม นารฺโยฺย ยุยํ มทรฺถํ น รุทิตฺวา สฺวารฺถํ สฺวาปตฺยารฺถญฺจ รุทิติ;
Jesus wandte sich aber zu ihnen und sprach: Töchter Jerusalems, weinet nicht über mich, sondern weinet über euch selbst und über eure Kinder;
29 ปศฺยต ย: กทาปิ ครฺภวโตฺย นาภวนฺ สฺตนฺยญฺจ นาปายยนฺ ตาทฺฤศี รฺวนฺธฺยา ยทา ธนฺยา วกฺษฺยนฺติ ส กาล อายาติฯ
denn siehe, Tage kommen, an welchen man sagen wird: Glückselig die Unfruchtbaren und die Leiber, die nicht geboren, und die Brüste, die nicht gesäugt haben!
30 ตทา เห ไศลา อสฺมากมุปริ ปตต, เห อุปไศลา อสฺมานาจฺฉาทยต กถามีทฺฤศีํ โลกา วกฺษฺยนฺติฯ
Dann werden sie anheben, zu den Bergen zu sagen: Fallet auf uns! und zu den Hügeln: Bedecket uns!
31 ยต: สเตชสิ ศาขินิ เจเทตทฺ ฆฏเต ตรฺหิ ศุษฺกศาขินิ กึ น ฆฏิษฺยเต?
Denn wenn man dies tut an dem grünen Holze, was wird an dem dürren geschehen?
32 ตทา เต หนฺตุํ ทฺวาวปราธิเนา เตน สารฺทฺธํ นินฺยุ: ฯ
Es wurden aber auch zwei andere hingeführt, Übeltäter, um mit ihm hingerichtet zu werden.
33 อปรํ ศิร: กปาลนามกสฺถานํ ปฺราปฺย ตํ กฺรุเศ วิวิธุ: ; ตทฺทฺวโยรปราธิโนเรกํ ตสฺย ทกฺษิโณ ตทนฺยํ วาเม กฺรุเศ วิวิธุ: ฯ
Und als sie an den Ort kamen, der Schädelstätte genannt wird, kreuzigten sie daselbst ihn und die Übeltäter, den einen zur Rechten, den anderen zur Linken.
34 ตทา ยีศุรกถยตฺ, เห ปิตเรตานฺ กฺษมสฺว ยต เอเต ยตฺ กรฺมฺม กุรฺวฺวนฺติ ตนฺ น วิทุ: ; ปศฺจาตฺเต คุฏิกาปาตํ กฺฤตฺวา ตสฺย วสฺตฺราณิ วิภชฺย ชคฺฤหุ: ฯ
Jesus aber sprach: Vater, vergib ihnen, denn sie wissen nicht, was sie tun! Sie aber verteilten seine Kleider und warfen das Los darüber.
35 ตตฺร โลกสํฆสฺติษฺฐนฺ ททรฺศ; เต เตษำ ศาสกาศฺจ ตมุปหสฺย ชคทุ: , เอษ อิตรานฺ รกฺษิตวานฺ ยทีศฺวเรณาภิรุจิโต 'ภิษิกฺตสฺตฺราตา ภวติ ตรฺหิ สฺวมธุนา รกฺษตุฯ
Und das Volk stand und sah zu; es höhnten [Eig. rümpften die Nase] aber auch die Obersten mit denselben und sagten: Andere hat er gerettet; er rette sich selbst, wenn dieser der Christus ist, der Auserwählte Gottes!
36 ตทนฺย: เสนาคณา เอตฺย ตไสฺม อมฺลรสํ ทตฺวา ปริหสฺย โปฺรวาจ,
Aber auch die Kriegsknechte verspotteten ihn, indem sie herzutraten, ihm Essig brachten
37 เจตฺตฺวํ ยิหูทียานำ ราชาสิ ตรฺหิ สฺวํ รกฺษฯ
und sagten: Wenn du der König der Juden bist, so rette dich selbst!
38 ยิหูทียานำ ราเชติ วากฺยํ ยูนานียโรมีเยพฺรียากฺษไร รฺลิขิตํ ตจฺฉิรส อูรฺทฺเธฺว'สฺถาปฺยตฯ
Es war aber auch eine Überschrift über ihm geschrieben in griechischen und lateinischen und hebräischen Buchstaben: Dieser ist der König der Juden.
39 ตโทภยปารฺศฺวโย รฺวิทฺเธา ยาวปราธิเนา ตโยเรกสฺตํ วินินฺทฺย พภาเษ, เจตฺตฺวมฺ อภิษิกฺโตสิ ตรฺหิ สฺวมาวาญฺจ รกฺษฯ
Einer aber der gehenkten Übeltäter lästerte ihn und sagte: Bist du nicht der Christus? Rette dich selbst und uns!
40 กินฺตฺวนฺยสฺตํ ตรฺชยิตฺวาวทตฺ, อีศฺวราตฺตว กิญฺจิทปิ ภยํ นาสฺติ กึ? ตฺวมปิ สมานทณฺโฑสิ,
Der andere aber antwortete und strafte ihn und sprach: Auch du fürchtest Gott nicht, da du in demselben Gericht bist?
41 โยคฺยปาเตฺร อาวำ สฺวสฺวกรฺมฺมณำ สมุจิตผลํ ปฺราปฺนุว: กินฺตฺวเนน กิมปิ นาปราทฺธํฯ
und wir zwar mit Recht, denn wir empfangen, was unsere Taten wert sind; dieser aber hat nichts Ungeziemendes getan.
42 อถ ส ยีศุํ ชคาท เห ปฺรเภ ภวานฺ สฺวราชฺยปฺรเวศกาเล มำ สฺมรตุฯ
Und er sprach zu Jesu: Gedenke meiner, Herr wenn du in deinem Reiche kommst!
43 ตทา ยีศุ: กถิตวานฺ ตฺวำ ยถารฺถํ วทามิ ตฺวมไทฺยว มยา สารฺทฺธํ ปรโลกสฺย สุขสฺถานํ ปฺราปฺสฺยสิฯ
Und Jesus sprach zu ihm: Wahrlich, ich sage dir: Heute wirst du mit mir im Paradiese sein.
44 อปรญฺจ ทฺวิตียยามาตฺ ตฺฤตียยามปรฺยฺยนฺตํ รเวเสฺตชโสนฺตรฺหิตตฺวาตฺ สรฺวฺวเทโศ'นฺธกาเรณาวฺฤโต
Es war aber um die sechste Stunde; und es kam eine Finsternis über das ganze Land [O. die ganze Erde] bis zur neunten Stunde.
45 มนฺทิรสฺย ยวนิกา จ ฉิทฺยมานา ทฺวิธา พภูวฯ
Und die Sonne ward verfinstert, und der Vorhang des Tempels [das Heiligtum] riß mitten entzwei.
46 ตโต ยีศุรุจฺไจรุวาจ, เห ปิต รฺมมาตฺมานํ ตว กเร สมรฺปเย, อิตฺยุกฺตฺวา ส ปฺราณานฺ ชเหาฯ
Und Jesus rief mit lauter Stimme und sprach: Vater, in deine Hände übergebe ich meinen Geist! Und als er dies gesagt hatte, verschied er.
47 ตไทตา ฆฏนา ทฺฤษฺฏฺวา ศตเสนาปติรีศฺวรํ ธนฺยมุกฺตฺวา กถิตวานฺ อยํ นิตานฺตํ สาธุมนุษฺย อาสีตฺฯ
Als aber der Hauptmann sah, was geschah, verherrlichte er Gott und sagte: Fürwahr, dieser Mensch war gerecht.
48 อถ ยาวนฺโต โลกา ทฺรษฺฏุมฺ อาคตาเสฺต ตา ฆฏนา ทฺฤษฺฏฺวา วกฺษ: สุ กราฆาตํ กฺฤตฺวา วฺยาจุฏฺย คตา: ฯ
Und alle die Volksmenge, die zu diesem Schauspiel zusammengekommen waren, schlugen sich, als sie sahen, was geschehen war, an die Brust und kehrten zurück.
49 ยีโศ รฺชฺญาตโย ยา ยา โยษิตศฺจ คาลีลเสฺตน สารฺทฺธมายาตาสฺตา อปิ ทูเร สฺถิตฺวา ตตฺ สรฺวฺวํ ททฺฤศุ: ฯ
Aber alle seine Bekannten standen von ferne, auch die Weiber, die ihm von Galiläa nachgefolgt waren, und sahen dies.
50 ตทา ยิหูทียานำ มนฺตฺรณำ กฺริยาญฺจาสมฺมนฺยมาน อีศฺวรสฺย ราชตฺวมฺ อเปกฺษมาโณ
Und siehe, ein Mann, mit Namen Joseph, der ein Ratsherr war, ein guter und gerechter Mann,
51 ยิหูทิเทศีโย 'ริมถียนครีโย ยูษผฺนามา มนฺตฺรี ภโทฺร ธารฺมฺมิกศฺจ ปุมานฺ
-dieser hatte nicht eingewilligt in ihren Rat und in ihre Tat, -von Arimathia, einer Stadt der Juden, der auch selbst das Reich Gottes erwartete;
52 ปีลาตานฺติกํ คตฺวา ยีโศ เรฺทหํ ยยาเจฯ
dieser ging hin zu Pilatus und bat um den Leib Jesu.
53 ปศฺจาทฺ วปุรวโรหฺย วาสสา สํเวษฺฏฺย ยตฺร โกปิ มานุโษ นาสฺถาปฺยต ตสฺมินฺ ไศเล สฺวาเต ศฺมศาเน ตทสฺถาปยตฺฯ
Und als er ihn abgenommen hatte, wickelte er ihn in feine Leinwand und legte ihn in eine in Felsen gehauene Gruft, wo noch nie jemand gelegen hatte.
54 ตทฺทินมาโยชนียํ ทินํ วิศฺรามวารศฺจ สมีป: ฯ
Und es war Rüsttag, und der Sabbath brach an.
55 อปรํ ยีศุนา สารฺทฺธํ คาลีล อาคตา โยษิต: ปศฺจาทิตฺวา ศฺมศาเน ตตฺร ยถา วปุ: สฺถาปิตํ ตจฺจ ทฺฤษฺฏฺวา
Es folgten aber die Weiber nach, welche mit ihm aus Galiläa gekommen waren, und besahen die Gruft und wie sein Leib hineingelegt wurde.
56 วฺยาฆุฏฺย สุคนฺธิทฺรวฺยไตลานิ กฺฤตฺวา วิธิวทฺ วิศฺรามวาเร วิศฺรามํ จกฺรุ: ฯ
Als sie aber zurückgekehrt waren, bereiteten sie Spezereien und Salben; und den Sabbath über ruhten sie nach dem Gebot.
