ลูก: 16
1 อปรญฺจ ยีศุ: ศิเษฺยโภฺยนฺยาเมกำ กถำ กถยามาส กสฺยจิทฺ ธนวโต มนุษฺยสฺย คฺฤหการฺยฺยาธีเศ สมฺปตฺเตรปวฺยเย'ปวาทิเต สติ
Il disait aussi à ses Disciples: Il y avait un homme riche qui avait un économe, lequel fut accusé devant lui comme dissipateur de ses biens.
2 ตสฺย ปฺรภุสฺตมฺ อาหูย ชคาท, ตฺวยิ ยามิมำ กถำ ศฺฤโณมิ สา กีทฺฤศี? ตฺวํ คฺฤหการฺยฺยาธีศกรฺมฺมโณ คณนำ ทรฺศย คฺฤหการฺยฺยาธีศปเท ตฺวํ น สฺถาสฺยสิฯ
Sur quoi l'ayant appelé, il lui dit: qu'est-ce que j'entends dire de toi? Rends compte de ton administration; car tu n'auras plus le pouvoir d'administrer mes biens.
3 ตทา ส คฺฤหการฺยฺยาธีโศ มนสา จินฺตยามาส, ปฺรภุ รฺยทิ มำ คฺฤหการฺยฺยาธีศปทาทฺ ภฺรํศยติ ตรฺหิ กึ กริเษฺย'หํ? มฺฤทํ ขนิตุํ มม ศกฺติ รฺนาสฺติ ภิกฺษิตุญฺจ ลชฺชิเษฺย'หํฯ
Alors l'économe dit en lui-même: que ferai-je, puisque mon maître m'ôte l'administration? je ne puis pas fouir la terre, et j'ai honte de mendier.
4 อเตอว มยิ คฺฤหการฺยฺยาธีศปทาตฺ จฺยุเต สติ ยถา โลกา มหฺยมฺ อาศฺรยํ ทาสฺยนฺติ ตทรฺถํ ยตฺกรฺมฺม มยา กรณียํ ตนฺ นิรฺณียเตฯ
Je sais ce que je ferai, afin que quand mon administration me sera ôtée, [quelques-uns] me reçoivent dans leurs maisons.
5 ปศฺจาตฺ ส สฺวปฺรโภเรไกกมฺ อธมรฺณมฺ อาหูย ปฺรถมํ ปปฺรจฺฉ, ตฺวตฺโต เม ปฺรภุณา กติ ปฺราปฺยมฺ?
Alors il appela chacun des débiteurs de son maître, et il dit au premier: combien dois-tu à mon maître?
6 ตต: ส อุวาจ, เอกศตาฒกไตลานิ; ตทา คฺฤหการฺยฺยาธีศ: โปฺรวาจ, ตว ปตฺรมานีย ศีฆฺรมุปวิศฺย ตตฺร ปญฺจาศตํ ลิขฯ
Il dit: cent mesures d'huile. Et il lui dit: prends ton obligation, et t'assieds sur-le-champ, et n'en écris que cinquante.
7 ปศฺจาทนฺยเมกํ ปปฺรจฺฉ, ตฺวตฺโต เม ปฺรภุณา กติ ปฺราปฺยมฺ? ตต: โสวาทีทฺ เอกศตาฒกโคธูมา: ; ตทา ส กถยามาส, ตว ปตฺรมานีย อศีตึ ลิขฯ
Puis il dit à un autre: et toi combien dois-tu? et il dit: cent mesures de froment. Et il lui dit: prends ton obligation, et n'en écris que quatre-vingts.
8 เตไนว ปฺรภุสฺตมยถารฺถกฺฤตมฺ อธีศํ ตทฺพุทฺธิไนปุณฺยาตฺ ปฺรศศํส; อิตฺถํ ทีปฺติรูปสนฺตาเนภฺย เอตตฺสํสารสฺย สนฺตานา วรฺตฺตมานกาเล'ธิกพุทฺธิมนฺโต ภวนฺติฯ (aiōn g165)
Et le maître loua l'économe infidèle de ce qu'il avait agi prudemment. Ainsi les enfants de ce siècle sont plus prudents en leur génération, que les enfants de lumière. (aiōn g165)
9 อโต วทามิ ยูยมปฺยยถารฺเถน ธเนน มิตฺราณิ ลภธฺวํ ตโต ยุษฺมาสุ ปทภฺรษฺเฏษฺวปิ ตานิ จิรกาลมฺ อาศฺรยํ ทาสฺยนฺติฯ (aiōnios g166)
Et moi aussi je vous dis: faites-vous des amis des richesses iniques; afin que quand vous viendrez à manquer, ils vous reçoivent dans les Tabernacles éternels. (aiōnios g166)
10 ย: กศฺจิตฺ กฺษุเทฺร การฺเยฺย วิศฺวาโสฺย ภวติ ส มหติ การฺเยฺยปิ วิศฺวาโสฺย ภวติ, กินฺตุ ย: กศฺจิตฺ กฺษุเทฺร การฺเยฺย'วิศฺวาโสฺย ภวติ ส มหติ การฺเยฺยปฺยวิศฺวาโสฺย ภวติฯ
Celui qui est fidèle en très peu de chose, est fidèle aussi dans les grandes choses; et celui qui est injuste en très peu de chose, est injuste aussi dans les grandes choses.
11 อเตอว อยถารฺเถน ธเนน ยทิ ยูยมวิศฺวาสฺยา ชาตาสฺตรฺหิ สตฺยํ ธนํ ยุษฺมากํ กเรษุ ก: สมรฺปยิษฺยติ?
Si donc vous n'avez pas été fidèles dans les richesses iniques, qui vous confiera les vraies [richesses]?
12 ยทิ จ ปรธเนน ยูยมฺ อวิศฺวาสฺยา ภวถ ตรฺหิ ยุษฺมากํ สฺวกียธนํ ยุษฺมภฺยํ โก ทาสฺยติ?
Et si en ce qui est à autrui vous n'avez pas été fidèles, qui vous donnera ce qui est vôtre?
13 โกปิ ทาส อุเภา ปฺรภู เสวิตุํ น ศกฺโนติ, ยต เอกสฺมินฺ ปฺรียมาโณ'นฺยสฺมินฺนปฺรียเต ยทฺวา เอกํ ชนํ สมาทฺฤตฺย ตทนฺยํ ตุจฺฉีกโรติ ตทฺวทฺ ยูยมปิ ธเนศฺวเรา เสวิตุํ น ศกฺนุถฯ
Nul serviteur ne peut servir deux maîtres; car ou il haïra l'un, et aimera l'autre; ou il s'attachera à l'un, et méprisera l'autre. Vous ne pouvez servir Dieu et les richesses.
14 ตไทตา: สรฺวฺวา: กถา: ศฺรุตฺวา โลภิผิรูศินสฺตมุปชหสุ: ฯ
Or les Pharisiens aussi, qui étaient avares, entendaient toutes ces choses, et ils se moquaient de lui.
15 ตต: ส อุวาจ, ยูยํ มนุษฺยาณำ นิกเฏ สฺวานฺ นิรฺโทษานฺ ทรฺศยถ กินฺตุ ยุษฺมากมฺ อนฺต: กรณานีศฺวโร ชานาติ, ยตฺ มนุษฺยาณามฺ อติ ปฺรศํสฺยํ ตทฺ อีศฺวรสฺย ฆฺฤณฺยํฯ
Et il leur dit: vous vous justifiez vous-mêmes devant les hommes; mais Dieu connaît vos cœurs; c'est pourquoi ce qui est grand devant les hommes, est en abomination devant Dieu.
16 โยหน อาคมนปรฺยฺยนตํ ยุษฺมากํ สมีเป วฺยวสฺถาภวิษฺยทฺวาทินำ เลขนานิ จาสนฺ ตต: ปฺรภฺฤติ อีศฺวรราชฺยสฺย สุสํวาท: ปฺรจรติ, เอไกโก โลกสฺตนฺมธฺยํ ยตฺเนน ปฺรวิศติ จฯ
La Loi et les Prophètes [ont duré] jusqu'à Jean; depuis ce temps-là le Règne de Dieu est évangélisé, et chacun le force.
17 วรํ นภส: ปฺฤถิวฺยาศฺจ โลโป ภวิษฺยติ ตถาปิ วฺยวสฺถายา เอกพินฺโทรปิ โลโป น ภวิษฺยติฯ
Or il est plus aisé que le ciel et la terre passent, que non pas qu'il tombe un seul point de la Loi.
18 ย: กศฺจิตฺ สฺวียำ ภารฺยฺยำ วิหาย สฺตฺริยมนฺยำ วิวหติ ส ปรทารานฺ คจฺฉติ, ยศฺจ ตา ตฺยกฺตำ นารีํ วิวหติ โสปิ ปรทาราน คจฺฉติฯ
Quiconque répudie sa femme, et se marie à une autre, commet un adultère, et quiconque prend celle qui a été répudiée par son mari, commet un adultère.
19 เอโก ธนี มนุษฺย: ศุกฺลานิ สูกฺษฺมาณิ วสฺตฺราณิ ปรฺยฺยทธาตฺ ปฺรติทินํ ปริโตษรูเปณาภุํกฺตาปิวจฺจฯ
Or il y avait un homme riche, qui se vêtait de pourpre et de fin lin, et qui tous les jours se traitait splendidement.
20 สรฺวฺวางฺเค กฺษตยุกฺต อิลิยาสรนามา กศฺจิทฺ ทริทฺรสฺตสฺย ธนวโต โภชนปาตฺราตฺ ปติตมฺ อุจฺฉิษฺฏํ โภกฺตุํ วาญฺฉนฺ ตสฺย ทฺวาเร ปติตฺวาติษฺฐตฺ;
Il y avait [aussi] un pauvre, nommé Lazare, couché à la porte du [riche], et tout couvert d'ulcères;
21 อถ ศฺวาน อาคตฺย ตสฺย กฺษตานฺยลิหนฺฯ
Et qui désirait d'être rassasié des miettes qui tombaient de la table du riche; et même les chiens venaient, et lui léchaient ses ulcères.
22 กิยตฺกาลาตฺปรํ ส ทริทฺร: ปฺราณานฺ ชเหา; ตต: สฺวรฺคียทูตาสฺตํ นีตฺวา อิพฺราหีม: โกฺรฑ อุปเวศยามาสุ: ฯ
Et il arriva que le pauvre mourut, et il fut porté par les Anges au sein d'Abraham; le riche mourut aussi, et fut enseveli.
23 ปศฺจาตฺ ส ธนวานปิ มมาร, ตํ ศฺมศาเน สฺถาปยามาสุศฺจ; กินฺตุ ปรโลเก ส เวทนากุล: สนฺ อูรฺทฺธฺวำ นิรีกฺษฺย พหุทูราทฺ อิพฺราหีมํ ตตฺโกฺรฑ อิลิยาสรญฺจ วิโลกฺย รุวนฺนุวาจ; (Hadēs g86)
Et étant en enfer, et élevant ses yeux, comme il était dans les tourments, il vit de loin Abraham et Lazare dans son sein. (Hadēs g86)
24 เห ปิตรฺ อิพฺราหีมฺ อนุคฺฤหฺย องฺคุลฺยคฺรภาคํ ชเล มชฺชยิตฺวา มม ชิหฺวำ ศีตลำ กรฺตฺตุมฺ อิลิยาสรํ เปฺรรย, ยโต วหฺนิศิขาโตหํ วฺยถิโตสฺมิฯ
Et s'écriant, il dit: Père Abraham aie pitié de moi, et envoie Lazare, qui mouillant dans l'eau le bout de son doigt, vienne rafraîchir ma langue; car je suis grièvement tourmenté dans cette flamme.
25 ตทา อิพฺราหีมฺ พภาเษ, เห ปุตฺร ตฺวํ ชีวนฺ สมฺปทํ ปฺราปฺตวานฺ อิลิยาสรสฺตุ วิปทํ ปฺราปฺตวานฺ เอตตฺ สฺมร, กินฺตุ สมฺปฺรติ ตสฺย สุขํ ตว จ ทุ: ขํ ภวติฯ
Et Abraham répondit: mon fils, souviens-toi que tu as reçu tes biens en ta vie, et que Lazare y a eu ses maux; mais il est maintenant consolé, et tu es grièvement tourmenté.
26 อปรมปิ ยุษฺมากมฺ อสฺมากญฺจ สฺถานโย รฺมเธฺย มหทฺวิจฺเฉโท'สฺติ ตต เอตตฺสฺถานสฺย โลกาสฺตตฺ สฺถานํ ยาตุํ ยทฺวา ตตฺสฺถานสฺย โลกา เอตตฺ สฺถานมายาตุํ น ศกฺนุวนฺติฯ
Et outre tout cela, il y a un grand abîme entre nous et vous; tellement que ceux qui veulent passer d'ici vers vous, ne le peuvent; ni de là, passer ici.
27 ตทา ส อุกฺตวานฺ, เห ปิตสฺตรฺหิ ตฺวำ นิเวทยามิ มม ปิตุ เรฺคเห เย มม ปญฺจ ภฺราตร: สนฺติ
Et il dit: je te prie donc, père, de l'envoyer en la maison de mon père;
28 เต ยไถตทฺ ยาตนาสฺถานํ นายาสฺยนฺติ ตถา มนฺตฺรณำ ทาตุํ เตษำ สมีปมฺ อิลิยาสรํ เปฺรรยฯ
Car j'ai cinq frères, afin qu'il leur rende témoignage [de l'état où je suis]; de peur qu'eux aussi ne viennent dans ce lieu de tourment.
29 ตต อิพฺราหีมฺ อุวาจ, มูสาภวิษฺยทฺวาทินาญฺจ ปุสฺตกานิ เตษำ นิกเฏ สนฺติ เต ตทฺวจนานิ มนฺยนฺตำฯ
Abraham lui répondit: Ils ont Moïse et les Prophètes; qu'ils les écoutent.
30 ตทา ส นิเวทยามาส, เห ปิตรฺ อิพฺราหีมฺ น ตถา, กินฺตุ ยทิ มฺฤตโลกานำ กศฺจิตฺ เตษำ สมีปํ ยาติ ตรฺหิ เต มนำสิ วฺยาโฆฏยิษฺยนฺติฯ
Mais il dit: Non, père Abraham, mais si quelqu'un des morts va vers eux, ils se repentiront.
31 ตต อิพฺราหีมฺ ชคาท, เต ยทิ มูสาภวิษฺยทฺวาทินาญฺจ วจนานิ น มนฺยนฺเต ตรฺหิ มฺฤตโลกานำ กสฺมึศฺจิทฺ อุตฺถิเตปิ เต ตสฺย มนฺตฺรณำ น มํสฺยนฺเตฯ
Et Abraham lui dit: s'ils n'écoutent point Moïse et les Prophètes, ils ne seront pas non plus persuadés, quand quelqu'un des morts ressusciterait.
