ลูก: 15
1 ตทา กรสญฺจายิน: ปาปินศฺจ โลกา อุปเทศฺกถำ โศฺรตุํ ยีโศ: สมีปมฺ อาคจฺฉนฺฯ
Tous les publicains et les gens de mauvaise vie s’approchaient de Jésus pour l’entendre.
2 ตต: ผิรูศิน อุปาธฺยายาศฺจ วิวทมานา: กถยามาสุ: เอษ มานุษ: ปาปิภิ: สห ปฺรณยํ กฺฤตฺวา ไต: สารฺทฺธํ ภุํกฺเตฯ
Et les pharisiens et les scribes murmuraient, disant: Cet homme accueille des gens de mauvaise vie, et mange avec eux.
3 ตทา ส เตภฺย อิมำ ทฺฤษฺฏานฺตกถำ กถิตวานฺ,
Mais il leur dit cette parabole:
4 กสฺยจิตฺ ศตเมเษษุ ติษฺฐตฺมุ เตษาเมกํ ส ยทิ หารยติ ตรฺหิ มเธฺยปฺรานฺตรมฺ เอโกนศตเมษานฺ วิหาย หาริตเมษสฺย อุทฺเทศปฺราปฺติปรฺยฺยนตํ น คเวษยติ, เอตาทฺฤโศ โลโก ยุษฺมากํ มเธฺย ก อาเสฺต?
Quel homme d’entre vous, s’il a cent brebis, et qu’il en perde une, ne laisse les quatre-vingt-dix-neuf autres dans le désert pour aller après celle qui est perdue, jusqu’à ce qu’il la retrouve?
5 ตโสฺยทฺเทศํ ปฺราปฺย หฺฤษฺฏมนาสฺตํ สฺกนฺเธ นิธาย สฺวสฺถานมฺ อานีย พนฺธุพานฺธวสมีปวาสิน อาหูย วกฺติ,
Lorsqu’il l’a retrouvée, il la met avec joie sur ses épaules,
6 หาริตํ เมษํ ปฺราปฺโตหมฺ อโต เหโต รฺมยา สารฺทฺธมฺ อานนฺทตฯ
et, de retour à la maison, il appelle ses amis et ses voisins, et leur dit: Réjouissez-vous avec moi, car j’ai retrouvé ma brebisqui était perdue.
7 ตทฺวทหํ ยุษฺมานฺ วทามิ, เยษำ มน: ปราวรฺตฺตนสฺย ปฺรโยชนํ นาสฺติ, ตาทฺฤไศโกนศตธารฺมฺมิกการณาทฺ ย อานนฺทสฺตสฺมาทฺ เอกสฺย มน: ปริวรฺตฺติน: ปาปิน: การณาตฺ สฺวรฺเค 'ธิกานนฺโท ชายเตฯ
De même, je vous le dis, il y aura plus de joie dans le ciel pour un seul pécheur qui se repent, que pourquatre-vingt-dix-neuf justes qui n’ont pas besoin de repentance.
8 อปรญฺจ ทศานำ รูปฺยขณฺฑานามฺ เอกขณฺเฑ หาริเต ปฺรทีปํ ปฺรชฺวาลฺย คฺฤหํ สมฺมารฺชฺย ตสฺย ปฺราปฺตึ ยาวทฺ ยตฺเนน น คเวษยติ, เอตาทฺฤศี โยษิตฺ กาเสฺต?
Ou quelle femme, si elle a dix drachmes, et qu’elle en perde une, n’allume une lampe, ne balaie la maison, et ne cherche avec soin, jusqu’à ce qu’elle la retrouve?
9 ปฺราปฺเต สติ พนฺธุพานฺธวสมีปวาสินีราหูย กถยติ, หาริตํ รูปฺยขณฺฑํ ปฺราปฺตาหํ ตสฺมาเทว มยา สารฺทฺธมฺ อานนฺทตฯ
Lorsqu’elle l’a retrouvée, elle appelle ses amies et ses voisines, et dit: Réjouissez-vous avec moi, car j’ai retrouvé la drachme que j’avais perdue.
10 ตทฺวทหํ ยุษฺมานฺ วฺยาหรามิ, เอเกน ปาปินา มนสิ ปริวรฺตฺติเต, อีศฺวรสฺย ทูตานำ มเธฺยปฺยานนฺโท ชายเตฯ
De même, je vous le dis, il y a de la joie devant les anges de Dieu pour un seul pécheur qui se repent.
11 อปรญฺจ ส กถยามาส, กสฺยจิทฺ เทฺวา ปุตฺราวาสฺตำ,
Il dit encore: Un homme avait deux fils.
12 ตโย: กนิษฺฐ: ปุตฺร: ปิเตฺร กถยามาส, เห ปิตสฺตว สมฺปตฺตฺยา ยมํศํ ปฺราปฺสฺยามฺยหํ วิภชฺย ตํ เทหิ, ตต: ปิตา นิชำ สมฺปตฺตึ วิภชฺย ตาภฺยำ ทเทาฯ
Le plus jeune dit à son père: Mon père, donne-moi la part de bien qui doit me revenir. Et le père leur partagea son bien.
13 กติปยาตฺ กาลาตฺ ปรํ ส กนิษฺฐปุตฺร: สมสฺตํ ธนํ สํคฺฤหฺย ทูรเทศํ คตฺวา ทุษฺฏาจรเณน สรฺวฺวำ สมฺปตฺตึ นาศยามาสฯ
Peu de jours après, le plus jeune fils, ayant tout ramassé, partit pour un pays éloigné, où il dissipa son bien en vivant dans la débauche.
14 ตสฺย สรฺวฺวธเน วฺยยํ คเต ตทฺเทเศ มหาทุรฺภิกฺษํ พภูว, ตตสฺตสฺย ไทนฺยทศา ภวิตุมฺ อาเรเภฯ
Lorsqu’il eut tout dépensé, une grande famine survint dans ce pays, et il commença à se trouver dans le besoin.
15 ตต: ปรํ ส คตฺวา ตทฺเทศียํ คฺฤหสฺถเมกมฺ อาศฺรยต; ตต: สตํ ศูกรวฺรชํ จารยิตุํ ปฺรานฺตรํ เปฺรษยามาสฯ
Il alla se mettre au service d’un des habitants du pays, qui l’envoya dans ses champs garder les pourceaux.
16 เกนาปิ ตไสฺม ภกฺษฺยาทานาตฺ ส ศูกรผลวลฺกเลน ปิจิณฺฑปูรณำ ววาญฺฉฯ
Il aurait bien voulu se rassasier des carouges que mangeaient les pourceaux, mais personne ne lui en donnait.
17 เศเษ ส มนสิ เจตนำ ปฺราปฺย กถยามาส, หา มม ปิตุ: สมีเป กติ กติ เวตนภุโช ทาสา ยเถษฺฏํ ตโตธิกญฺจ ภกฺษฺยํ ปฺราปฺนุวนฺติ กินฺตฺวหํ กฺษุธา มุมูรฺษุ: ฯ
Étant rentré en lui-même, il se dit: Combien de mercenaires chez mon père ont du pain en abondance, et moi, ici, je meurs de faim!
18 อหมุตฺถาย ปิตุ: สมีปํ คตฺวา กถาเมตำ วทิษฺยามิ, เห ปิตรฺ อีศฺวรสฺย ตว จ วิรุทฺธํ ปาปมกรวมฺ
Je me lèverai, j’irai vers mon père, et je lui dirai: Mon père, j’ai péché contre le ciel et contre toi,
19 ตว ปุตฺรอิติ วิขฺยาโต ภวิตุํ น โยโคฺยสฺมิ จ, มำ ตว ไวตนิกํ ทาสํ กฺฤตฺวา สฺถาปยฯ
je ne suis plus digne d’être appelé ton fils; traite-moi comme l’un de tes mercenaires.
20 ปศฺจาตฺ ส อุตฺถาย ปิตุ: สมีปํ ชคาม; ตตสฺตสฺย ปิตาติทูเร ตํ นิรีกฺษฺย ทยาญฺจเกฺร, ธาวิตฺวา ตสฺย กณฺฐํ คฺฤหีตฺวา ตํ จุจุมฺพ จฯ
Et il se leva, et alla vers son père. Comme il était encore loin, son père le vit et fut ému de compassion, il courut se jeter à son cou et le baisa.
21 ตทา ปุตฺร อุวาจ, เห ปิตรฺ อีศฺวรสฺย ตว จ วิรุทฺธํ ปาปมกรวํ, ตว ปุตฺรอิติ วิขฺยาโต ภวิตุํ น โยโคฺยสฺมิ จฯ
Le fils lui dit: Mon père, j’ai péché contre le ciel et contre toi, je ne suis plus digne d’être appelé ton fils.
22 กินฺตุ ตสฺย ปิตา นิชทาสานฺ อาทิเทศ, สรฺโวฺวตฺตมวสฺตฺราณฺยานีย ปริธาปยไตนํ หเสฺต จางฺคุรียกมฺ อรฺปยต ปาทโยศฺโจปานเหา สมรฺปยต;
Mais le père dit à ses serviteurs: Apportez vite la plus belle robe, et l’en revêtez; mettez-lui un anneau au doigt, et des souliers aux pieds.
23 ปุษฺฏํ โควตฺสมฺ อานีย มารยต จ ตํ ภุกฺตฺวา วยมฺ อานนฺทามฯ
Amenez le veau gras, et tuez-le. Mangeons et réjouissons-nous;
24 ยโต มม ปุโตฺรยมฺ อมฺริยต ปุนรชีวีทฺ หาริตศฺจ ลพฺโธภูตฺ ตตสฺต อานนฺทิตุมฺ อาเรภิเรฯ
car mon fils que voici était mort, et il est revenu à la vie; il était perdu, et il est retrouvé. Et ils commencèrent à se réjouir.
25 ตตฺกาเล ตสฺย เชฺยษฺฐ: ปุตฺร: เกฺษตฺร อาสีตฺฯ อถ ส นิเวศนสฺย นิกฏํ อาคจฺฉนฺ นฺฤตฺยานำ วาทฺยานาญฺจ ศพฺทํ ศฺรุตฺวา
Or, le fils aîné était dans les champs. Lorsqu’il revint et approcha de la maison, il entendit la musique et les danses.
26 ทาสานามฺ เอกมฺ อาหูย ปปฺรจฺฉ, กึ การณมสฺย?
Il appela un des serviteurs, et lui demanda ce que c’était.
27 ตต: โสวาทีตฺ, ตว ภฺราตาคมตฺ, ตว ตาตศฺจ ตํ สุศรีรํ ปฺราปฺย ปุษฺฏํ โควตฺสํ มาริตวานฺฯ
Ce serviteur lui dit: Ton frère est de retour, et, parce qu’il l’a retrouvé en bonne santé, ton père a tué le veau gras.
28 ตต: ส ปฺรกุปฺย นิเวศนานฺต: ปฺรเวษฺฏุํ น สมฺเมเน; ตตสฺตสฺย ปิตา พหิราคตฺย ตํ สาธยามาสฯ
Il se mit en colère, et ne voulut pas entrer. Son père sortit, et le pria d’entrer.
29 ตต: ส ปิตรํ ปฺรตฺยุวาจ, ปศฺย ตว กาญฺจิทปฺยาชฺญำ น วิลํฆฺย พหูนฺ วตฺสรานฺ อหํ ตฺวำ เสเว ตถาปิ มิไตฺร: สารฺทฺธมฺ อุตฺสวํ กรฺตฺตุํ กทาปิ ฉาคเมกมปิ มหฺยํ นาททา: ;
Mais il répondit à son père: Voici, il y a tant d’années que je te sers, sans avoir jamais transgressé tes ordres, et jamais tu ne m’as donné un chevreau pour que je me réjouisse avec mes amis.
30 กินฺตุ ตว ย: ปุโตฺร เวศฺยาคมนาทิภิสฺตว สมฺปตฺติมฺ อปวฺยยิตวานฺ ตสฺมินฺนาคตมาเตฺร ตไสฺยว นิมิตฺตํ ปุษฺฏํ โควตฺสํ มาริตวานฺฯ
Et quand ton fils est arrivé, celui qui a mangé ton bien avec des prostituées, c’est pour lui que tu as tué le veau gras!
31 ตทา ตสฺย ปิตาโวจตฺ, เห ปุตฺร ตฺวํ สรฺวฺวทา มยา สหาสิ ตสฺมานฺ มม ยทฺยทาเสฺต ตตฺสรฺวฺวํ ตวฯ
Mon enfant, lui dit le père, tu es toujours avec moi, et tout ce que j’ai est à toi;
32 กินฺตุ ตวายํ ภฺราตา มฺฤต: ปุนรชีวีทฺ หาริตศฺจ ภูตฺวา ปฺราปฺโตภูตฺ, เอตสฺมาตฺ การณาทฺ อุตฺสวานนฺเทา กรฺตฺตุมฺ อุจิตมสฺมากมฺฯ
mais il fallait bien s’égayer et se réjouir, parce que ton frère que voici était mort et qu’il est revenu à la vie, parce qu’il était perdu et qu’il est retrouvé.
