โยหน: 13
1 นิสฺตาโรตฺสวสฺย กิญฺจิตฺกาลาตฺ ปูรฺวฺวํ ปฺฤถิวฺยา: ปิตุ: สมีปคมนสฺย สมย: สนฺนิกรฺโษภูทฺ อิติ ชฺญาตฺวา ยีศุราปฺรถมาทฺ เยษุ ชคตฺปฺรวาสิษฺวาตฺมียโลเกษ เปฺรม กโรติ สฺม เตษุ เศษํ ยาวตฺ เปฺรม กฺฤตวานฺฯ
Now before the feast of the Passover, Jesus, knowing that his time had come that he would depart from this world to the Father, having loved his own who were in the world, he loved them to the end.
2 ปิตา ตสฺย หเสฺต สรฺวฺวํ สมรฺปิตวานฺ สฺวยมฺ อีศฺวรสฺย สมีปาทฺ อาคจฺฉทฺ อีศฺวรสฺย สมีปํ ยาสฺยติ จ, สรฺวฺวาเณฺยตานิ ชฺญาตฺวา รชนฺยำ โภชเน สมฺปูรฺเณ สติ,
During supper, the devil having already put into the heart of Judas Iscariot, Simon’s son, to betray him,
3 ยทา ไศตานฺ ตํ ปรหเสฺตษุ สมรฺปยิตุํ ศิโมน: ปุตฺรสฺย อีษฺการิโยติยสฺย ยิหูทา อนฺต: กรเณ กุปฺรวฺฤตฺตึ สมารฺปยตฺ,
Jesus, knowing that the Father had given all things into his hands, and that he came from God and was going to God,
4 ตทา ยีศุ โรฺภชนาสนาทฺ อุตฺถาย คาตฺรวสฺตฺรํ โมจยิตฺวา คาตฺรมารฺชนวสฺตฺรํ คฺฤหีตฺวา เตน สฺวกฏิมฺ อพธฺนาตฺ,
arose from supper, and laid aside his outer garments. He took a towel and wrapped a towel around his waist.
5 ปศฺจาทฺ เอกปาเตฺร ชลมฺ อภิษิจฺย ศิษฺยาณำ ปาทานฺ ปฺรกฺษาลฺย เตน กฏิพทฺธคาตฺรมารฺชนวาสสา มารฺษฺฏุํ ปฺรารภตฯ
Then he poured water into the basin, and began to wash the disciples’ feet and to wipe them with the towel that was wrapped around him.
6 ตต: ศิโมนฺปิตรสฺย สมีปมาคเต ส อุกฺตวานฺ เห ปฺรโภ ภวานฺ กึ มม ปาเทา ปฺรกฺษาลยิษฺยติ?
Then he came to Simon Peter. He said to him, “Lord, do you wash my feet?”
7 ยีศุรุทิตวานฺ อหํ ยตฺ กโรมิ ตตฺ สมฺปฺรติ น ชานาสิ กินฺตุ ปศฺจาชฺ ชฺญาสฺยสิฯ
Jesus answered him, “You don’t know what I am doing now, but you will understand later.”
8 ตต: ปิตร: กถิตวานฺ ภวานฺ กทาปิ มม ปาเทา น ปฺรกฺษาลยิษฺยติฯ ยีศุรกถยทฺ ยทิ ตฺวำ น ปฺรกฺษาลเย ตรฺหิ มยิ ตว โกปฺยํโศ นาสฺติฯ (aiōn g165)
Peter said to him, “You will never wash my feet!” Jesus answered him, “If I don’t wash you, you have no part with me.” (aiōn g165)
9 ตทา ศิโมนฺปิตร: กถิตวานฺ เห ปฺรโภ ตรฺหิ เกวลปาเทา น, มม หเสฺตา ศิรศฺจ ปฺรกฺษาลยตุฯ
Simon Peter said to him, “Lord, not my feet only, but also my hands and my head!”
10 ตโต ยีศุรวททฺ โย ชโน เธาตสฺตสฺย สรฺวฺวางฺคปริษฺกฺฤตตฺวาตฺ ปาเทา วินานฺยางฺคสฺย ปฺรกฺษาลนาเปกฺษา นาสฺติฯ ยูยํ ปริษฺกฺฤตา อิติ สตฺยํ กินฺตุ น สรฺเวฺว,
Jesus said to him, “Someone who has bathed only needs to have his feet washed, but is completely clean. You are clean, but not all of you.”
11 ยโต โย ชนสฺตํ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยติ ตํ ส ชฺญาตวาน; อเตอว ยูยํ สรฺเวฺว น ปริษฺกฺฤตา อิมำ กถำ กถิตวานฺฯ
For he knew him who would betray him; therefore he said, “You are not all clean.”
12 อิตฺถํ ยีศุเสฺตษำ ปาทานฺ ปฺรกฺษาลฺย วสฺตฺรํ ปริธายาสเน สมุปวิศฺย กถิตวานฺ อหํ ยุษฺมานฺ ปฺรติ กึ กรฺมฺมาการฺษํ ชานีถ?
So when he had washed their feet, put his outer garment back on, and sat down again, he said to them, “Do you know what I have done to you?
13 ยูยํ มำ คุรุํ ปฺรภุญฺจ วทถ ตตฺ สตฺยเมว วทถ ยโตหํ เสอว ภวามิฯ
You call me, ‘Teacher’ and ‘Lord.’ You say so correctly, for so I am.
14 ยทฺยหํ ปฺรภุ รฺคุรุศฺจ สนฺ ยุษฺมากํ ปาทานฺ ปฺรกฺษาลิตวานฺ ตรฺหิ ยุษฺมากมปิ ปรสฺปรํ ปาทปฺรกฺษาลนมฺ อุจิตมฺฯ
If I then, the Lord and the Teacher, have washed your feet, you also ought to wash one another’s feet.
15 อหํ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ยถา วฺยวาหรํ ยุษฺมานฺ ตถา วฺยวหรฺตฺตุมฺ เอกํ ปนฺถานํ ทรฺศิตวานฺฯ
For I have given you an example, that you should also do as I have done to you.
16 อหํ ยุษฺมานติยถารฺถํ วทามิ, ปฺรโภ รฺทาโส น มหานฺ เปฺรรกาจฺจ เปฺรริโต น มหานฺฯ
Most certainly I tell you, a servant is not greater than his lord, neither is one who is sent greater than he who sent him.
17 อิมำ กถำ วิทิตฺวา ยทิ ตทนุสารต: กรฺมฺมาณิ กุรุถ ตรฺหิ ยูยํ ธนฺยา ภวิษฺยถฯ
If you know these things, blessed are you if you do them.
18 สรฺเวฺวษุ ยุษฺมาสุ กถามิมำ กถยามิ อิติ น, เย มม มโนนีตาสฺตานหํ ชานามิ, กินฺตุ มม ภกฺษฺยาณิ โย ภุงฺกฺเต มตฺปฺราณปฺราติกูลฺยต: ฯ อุตฺถาปยติ ปาทสฺย มูลํ ส เอษ มานว: ฯ ยเทตทฺ ธรฺมฺมปุสฺตกสฺย วจนํ ตทนุสาเรณาวศฺยํ ฆฏิษฺยเตฯ
I don’t speak concerning all of you. I know whom I have chosen; but that the Scripture may be fulfilled, ‘He who eats bread with me has lifted up his heel against me.’
19 อหํ ส ชน อิตฺยตฺร ยถา ยุษฺมากํ วิศฺวาโส ชายเต ตทรฺถํ เอตาทฺฤศฆฏนาตฺ ปูรฺวฺวมฺ อหมิทานีํ ยุษฺมภฺยมกถยมฺฯ
From now on, I tell you before it happens, that when it happens, you may believe that I am he.
20 อหํ ยุษฺมานตีว ยถารฺถํ วทามิ, มยา เปฺรริตํ ชนํ โย คฺฤหฺลาติ ส มาเมว คฺฤหฺลาติ ยศฺจ มำ คฺฤหฺลาติ ส มตฺเปฺรรกํ คฺฤหฺลาติฯ
Most certainly I tell you, he who receives whomever I send, receives me; and he who receives me, receives him who sent me.”
21 เอตำ กถำ กถยิตฺวา ยีศุ รฺทุ: ขี สนฺ ปฺรมาณํ ทตฺตฺวา กถิตวานฺ อหํ ยุษฺมานติยถารฺถํ วทามิ ยุษฺมากมฺ เอโก ชโน มำ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยติฯ
When Jesus had said this, he was troubled in spirit, and testified, “Most certainly I tell you that one of you will betray me.”
22 ตต: ส กมุทฺทิศฺย กถาเมตำ กถิตวานฺ อิตฺยตฺร สนฺทิคฺธา: ศิษฺยา: ปรสฺปรํ มุขมาโลกยิตุํ ปฺรารภนฺตฯ
The disciples looked at one another, perplexed about whom he spoke.
23 ตสฺมินฺ สมเย ยีศุ รฺยสฺมินฺ อปฺรียต ส ศิษฺยสฺตสฺย วกฺษ: สฺถลมฺ อวาลมฺพตฯ
One of his disciples, whom Jesus loved, was at the table, leaning against Jesus’ chest.
24 ศิโมนฺปิตรสฺตํ สงฺเกเตนาวทตฺ, อยํ กมุทฺทิศฺย กถาเมตามฺ กถยตีติ ปฺฤจฺฉฯ
Simon Peter therefore beckoned to him, and said to him, “Tell us who it is of whom he speaks.”
25 ตทา ส ยีโศ รฺวกฺษ: สฺถลมฺ อวลมฺพฺย ปฺฤษฺฐวานฺ, เห ปฺรโภ ส ชน: ก:?
He, leaning back, as he was, on Jesus’ chest, asked him, “Lord, who is it?”
26 ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยวททฺ เอกขณฺฑํ ปูปํ มชฺชยิตฺวา ยไสฺม ทาสฺยามิ เสอว ส: ; ปศฺจาตฺ ปูปขณฺฑเมกํ มชฺชยิตฺวา ศิโมน: ปุตฺราย อีษฺกริโยตียาย ยิหูไท ทตฺตวานฺฯ
Jesus therefore answered, “It is he to whom I will give this piece of bread when I have dipped it.” So when he had dipped the piece of bread, he gave it to Judas, the son of Simon Iscariot.
27 ตสฺมินฺ ทตฺเต สติ ไศตานฺ ตมาศฺรยตฺ; ตทา ยีศุสฺตมฺ อวทตฺ ตฺวํ ยตฺ กริษฺยสิ ตตฺ กฺษิปฺรํ กุรุฯ
After the piece of bread, then Satan entered into him. Then Jesus said to him, “What you do, do quickly.”
28 กินฺตุ ส เยนาศเยน ตำ กถามกถายตฺ ตมฺ อุปวิษฺฏโลกานำ โกปิ นาพุธฺยต;
Now nobody at the table knew why he said this to him.
29 กินฺตุ ยิหูทา: สมีเป มุทฺราสมฺปุฏกสฺถิเต: เกจิทฺ อิตฺถมฺ อพุธฺยนฺต ปารฺวฺวณาสาทนารฺถํ กิมปิ ทฺรวฺยํ เกฺรตุํ วา ทริเทฺรภฺย: กิญฺจิทฺ วิตริตุํ กถิตวานฺฯ
For some thought, because Judas had the money box, that Jesus said to him, “Buy what things we need for the feast,” or that he should give something to the poor.
30 ตทา ปูปขณฺฑคฺรหณาตฺ ปรํ ส ตูรฺณํ พหิรคจฺฉตฺ; ราตฺริศฺจ สมุปสฺยิตาฯ
Therefore having received that morsel, he went out immediately. It was night.
31 ยิหูเท พหิรฺคเต ยีศุรกถยทฺ อิทานีํ มานวสุตสฺย มหิมา ปฺรกาศเต เตเนศฺวรสฺยาปิ มหิมา ปฺรกาศเตฯ
When he had gone out, Jesus said, “Now the Son of Man has been glorified, and God has been glorified in him.
32 ยทิ เตเนศฺวรสฺย มหิมา ปฺรกาศเต ตรฺหีศฺวโรปิ เสฺวน ตสฺย มหิมานํ ปฺรกาศยิษฺยติ ตูรฺณเมว ปฺรกาศยิษฺยติฯ
If God has been glorified in him, God will also glorify him in himself, and he will glorify him immediately.
33 เห วตฺสา อหํ ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธํ กิญฺจิตฺกาลมาตฺรมฺ อาเส, ตต: ปรํ มำ มฺฤคยิษฺยเธฺว กินฺตฺวหํ ยตฺสฺถานํ ยามิ ตตฺสฺถานํ ยูยํ คนฺตุํ น ศกฺษฺยถ, ยามิมำ กถำ ยิหูทีเยภฺย: กถิตวานฺ ตถาธุนา ยุษฺมภฺยมปิ กถยามิฯ
Little children, I will be with you a little while longer. You will seek me, and as I said to the Jews, ‘Where I am going, you can’t come,’ so now I tell you.
34 ยูยํ ปรสฺปรํ ปฺรียธฺวมฺ อหํ ยุษฺมาสุ ยถา ปฺรีเย ยูยมปิ ปรสฺปรมฺ ตไถว ปฺรียธฺวํ, ยุษฺมานฺ อิมำ นวีนามฺ อาชฺญามฺ อาทิศามิฯ
A new commandment I give to you, that you love one another. Just as I have loved you, you also love one another.
35 เตไนว ยทิ ปรสฺปรํ ปฺรียเธฺว ตรฺหิ ลกฺษเณนาเนน ยูยํ มม ศิษฺยา อิติ สรฺเวฺว ชฺญาตุํ ศกฺษฺยนฺติฯ
By this everyone will know that you are my disciples, if you have love for one another.”
36 ศิโมนปิตร: ปฺฤษฺฐวานฺ เห ปฺรโภ ภวานฺ กุตฺร ยาสฺยติ? ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยวทตฺ, อหํ ยตฺสฺถานํ ยามิ ตตฺสฺถานํ สามฺปฺรตํ มม ปศฺจาทฺ คนฺตุํ น ศกฺโนษิ กินฺตุ ปศฺจาทฺ คมิษฺยสิฯ
Simon Peter said to him, “Lord, where are you going?” Jesus answered, “Where I am going, you can’t follow now, but you will follow afterwards.”
37 ตทา ปิตร: ปฺรตฺยุทิตวานฺ, เห ปฺรโภ สามฺปฺรตํ กุโต เหโตสฺตว ปศฺจาทฺ คนฺตุํ น ศกฺโนมิ? ตฺวทรฺถํ ปฺราณานฺ ทาตุํ ศกฺโนมิฯ
Peter said to him, “Lord, why can’t I follow you now? I will lay down my life for you.”
38 ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยุกฺตวานฺ มนฺนิมิตฺตํ กึ ปฺราณานฺ ทาตุํ ศกฺโนษิ? ตฺวามหํ ยถารฺถํ วทามิ, กุกฺกุฏรวณาตฺ ปูรฺวฺวํ ตฺวํ ตฺริ รฺมามฺ อปโหฺนษฺยเสฯ
Jesus answered him, “Will you lay down your life for me? Most certainly I tell you, the rooster won’t crow until you have denied me three times.
