ప్రకాశితం 5
1 అనన్తరం తస్య సిహాసనోపవిష్టజనస్య దక్షిణస్తే ఽన్త ర్బహిశ్చ లిఖితం పత్రమేకం మయా దృష్టం తత్ సప్తముద్రాభిరఙ్కితం|
Y ví en la mano derecha del que estaba sentado sobre el trono un libro escrito de dentro y de fuera, sellado con siete sellos.
2 తత్పశ్చాద్ ఏకో బలవాన్ దూతో దృష్టః స ఉచ్చైః స్వరేణ వాచమిమాం ఘోషయతి కః పత్రమేతద్ వివరీతుం తమ్ముద్రా మోచయితుఞ్చార్హతి?
Y ví un fuerte ángel, predicando en alta voz: ¿Quién es digno de abrir el libro, y de desatar sus sellos?
3 కిన్తు స్వర్గమర్త్త్యపాతాలేషు తత్ పత్రం వివరీతుం నిరీక్షితుఞ్చ కస్యాపి సామర్థ్యం నాభవత్|
Y ninguno podía, ni en el cielo, ni en la tierra, ni debajo de la tierra, abrir el libro, ni mirarlo.
4 అతో యస్తత్ పత్రం వివరీతుం నిరీక్షితుఞ్చార్హతి తాదృశజనస్యాభావాద్ అహం బహు రోదితవాన్|
Y yo lloraba mucho, porque no había sido hallado ninguno digno de abrir el libro, ni de leerlo, ni de mirarlo.
5 కిన్తు తేషాం ప్రాచీనానామ్ ఏకో జనో మామవదత్ మా రోదీః పశ్య యో యిహూదావంశీయః సింహో దాయూదో మూలస్వరూపశ్చాస్తి స పత్రస్య తస్య సప్తముద్రాణాఞ్చ మోచనాయ ప్రమూతవాన్|
Y uno de los ancianos me dice: No llores: he aquí, el León de la tribu de Judá, la Raíz de David, que ha prevalecido para abrir el libro, y desatar sus siete sellos.
6 అపరం సింహాసనస్య చతుర్ణాం ప్రాణినాం ప్రాచీనవర్గస్య చ మధ్య ఏకో మేషశావకో మయా దృష్టః స ఛేదిత ఇవ తస్య సప్తశృఙ్గాణి సప్తలోచనాని చ సన్తి తాని కృత్స్నాం పృథివీం ప్రేషితా ఈశ్వరస్య సప్తాత్మానః|
Y miré; y, he aquí, en medio del trono, y de los cuatro animales, y en medio de los ancianos, estaba un Cordero en pie como uno que hubiera sido inmolado, que tenía siete cuernos, y siete ojos, que son los siete Espíritus de Dios enviados en toda la tierra.
7 స ఉపాగత్య తస్య సింహాసనోపవిష్టజనస్య దక్షిణకరాత్ తత్ పత్రం గృహీతవాన్|
Y él vino, y tomó el libro de la mano derecha de aquel que estaba sentado en el trono.
8 పత్రే గృహీతే చత్వారః ప్రాణినశ్చతుర్వింంశతిప్రాచీనాశ్చ తస్య మేషశావకస్యాన్తికే ప్రణిపతన్తి తేషామ్ ఏకైకస్య కరయో ర్వీణాం సుగన్ధిద్రవ్యైః పరిపూర్ణం స్వర్ణమయపాత్రఞ్చ తిష్ఠతి తాని పవిత్రలోకానాం ప్రార్థనాస్వరూపాణి|
Y cuando hubo tomado el libro, los cuatro animales, y los veinticuatro ancianos se postraron delante del Cordero, teniendo cada uno arpas, y tazones de oro llenos de perfumes, que son las oraciones de los santos:
9 అపరం తే నూతనమేకం గీతమగాయన్, యథా, గ్రహీతుం పత్రికాం తస్య ముద్రా మోచయితుం తథా| త్వమేవార్హసి యస్మాత్ త్వం బలివత్ ఛేదనం గతః| సర్వ్వాభ్యో జాతిభాషాభ్యః సర్వ్వస్మాద్ వంశదేశతః| ఈశ్వరస్య కృతే ఽస్మాన్ త్వం స్వీయరక్తేన క్రీతవాన్|
Y cantaban una nueva canción, diciendo: Digno eres de tomar el libro, y de abrir sus sellos; porque tú fuiste inmolado, y nos has redimido para Dios con tu sangre, de todo linaje, y lengua, y pueblo, y nación:
10 అస్మదీశ్వరపక్షే ఽస్మాన్ నృపతీన్ యాజకానపి| కృతవాంస్తేన రాజత్వం కరిష్యామో మహీతలే||
Y nos has hecho para nuestro Dios, reyes y sacerdotes; y reinaremos sobre la tierra.
11 అపరం నిరీక్షమాణేన మయా సింహాసనస్య ప్రాణిచతుష్టయస్య ప్రాచీనవర్గస్య చ పరితో బహూనాం దూతానాం రవః శ్రుతః, తేషాం సంఖ్యా అయుతాయుతాని సహస్రసహస్త్రాణి చ|
Y miré, y oí voz de muchos ángeles al derredor del trono, y de los animales, y de los ancianos; y el número de ellos era miriadas de miriadas, y millares de millares,
12 తైరుచ్చైరిదమ్ ఉక్తం, పరాక్రమం ధనం జ్ఞానం శక్తిం గౌరవమాదరం| ప్రశంసాఞ్చార్హతి ప్రాప్తుం ఛేదితో మేషశావకః||
Que decían en alta voz: El Cordero que fue inmolado es digno de recibir poder, y riquezas, y sabiduría, y fortaleza, y honra, y gloria, y bendición.
13 అపరం స్వర్గమర్త్త్యపాతాలసాగరేషు యాని విద్యన్తే తేషాం సర్వ్వేషాం సృష్టవస్తూనాం వాగియం మయా శ్రుతా, ప్రశంసాం గౌరవం శౌర్య్యమ్ ఆధిపత్యం సనాతనం| సింహసనోపవిష్టశ్చ మేషవత్సశ్చ గచ్ఛతాం| (aiōn g165)
Y oí a toda criatura que está en el cielo, y sobre la tierra, y debajo de la tierra, y que está en la mar, y todas las cosas que en ellos están, diciendo: Al que está sentado en el trono, y al Cordero, sea bendición, y honra, y gloria, y poder para siempre jamás. (aiōn g165)
14 అపరం తే చత్వారః ప్రాణినః కథితవన్తస్తథాస్తు, తతశ్చతుర్వింశతిప్రాచీనా అపి ప్రణిపత్య తమ్ అనన్తకాలజీవినం ప్రాణమన్|
Y los cuatro animales decían: Amén. Y los veinticuatro ancianos se postraron, y adoraron al que vive para siempre jamás.
