మథిః 9
1 అనన్తరం యీశు ర్నౌకామారుహ్య పునః పారమాగత్య నిజగ్రామమ్ ఆయయౌ|
Entonces Jesús tomó una barca para cruzar nuevamente el lago hacia la ciudad donde él vivía.
2 తతః కతిపయా జనా ఏకం పక్షాఘాతినం స్వట్టోపరి శాయయిత్వా తత్సమీపమ్ ఆనయన్; తతో యీశుస్తేషాం ప్రతీతిం విజ్ఞాయ తం పక్షాఘాతినం జగాద, హే పుత్ర, సుస్థిరో భవ, తవ కలుషస్య మర్షణం జాతమ్|
Allí le trajeron a un hombre paralítico acostado en una estera. Cuando Jesús vio cuánto confiaban en él, le dijo al paralítico: “¡Anímate, amigo mío! Tus pecados están perdonados”.
3 తాం కథాం నిశమ్య కియన్త ఉపాధ్యాయా మనఃసు చిన్తితవన్త ఏష మనుజ ఈశ్వరం నిన్దతి|
En respuesta a esto, algunos de los maestros religiosos decían para sí mismos: “¡Está blasfemando!”
4 తతః స తేషామ్ ఏతాదృశీం చిన్తాం విజ్ఞాయ కథితవాన్, యూయం మనఃసు కృత ఏతాదృశీం కుచిన్తాం కురుథ?
Pero Jesús sabía lo que ellos estaban pensando. Entonces les preguntó: “¿Por qué tienen pensamientos malvados en sus corazones?
5 తవ పాపమర్షణం జాతం, యద్వా త్వముత్థాయ గచ్ఛ, ద్వయోరనయో ర్వాక్యయోః కిం వాక్యం వక్తుం సుగమం?
¿Qué es más fácil decir, ‘tus pecados están perdonados’, o ‘levántate y camina’?
6 కిన్తు మేదిన్యాం కలుషం క్షమితుం మనుజసుతస్య సామర్థ్యమస్తీతి యూయం యథా జానీథ, తదర్థం స తం పక్షాఘాతినం గదితవాన్, ఉత్తిష్ఠ, నిజశయనీయం ఆదాయ గేహం గచ్ఛ|
Pero ahora, para convencerlos de que el Hijo del hombre tiene autoridad para perdonar pecados…” Dirigiéndose al hombre paralítico, le dijo: “¡Levántate, toma tu estera y vete a casa!”
7 తతః స తత్క్షణాద్ ఉత్థాయ నిజగేహం ప్రస్థితవాన్|
El hombre se levantó y se fue a su casa.
8 మానవా ఇత్థం విలోక్య విస్మయం మేనిరే, ఈశ్వరేణ మానవాయ సామర్థ్యమ్ ఈదృశం దత్తం ఇతి కారణాత్ తం ధన్యం బభాషిరే చ|
Cuando las multitudes vieron lo que había sucedido, estaban atemorizados. Entonces alabaron a Dios por haber dado a los seres humanos semejante poder.
9 అనన్తరం యీశుస్తత్స్థానాద్ గచ్ఛన్ గచ్ఛన్ కరసంగ్రహస్థానే సముపవిష్టం మథినామానమ్ ఏకం మనుజం విలోక్య తం బభాషే, మమ పశ్చాద్ ఆగచ్ఛ, తతః స ఉత్థాయ తస్య పశ్చాద్ వవ్రాజ|
Cuando Jesús se fue de allí, vio a un hombre llamado Mateo que estaba sentado en su cabina de cobro de impuestos. Jesús lo llamó diciéndole “Sígueme”. Entonces él se levantó y siguió a Jesús.
10 తతః పరం యీశౌ గృహే భోక్తుమ్ ఉపవిష్టే బహవః కరసంగ్రాహిణః కలుషిణశ్చ మానవా ఆగత్య తేన సాకం తస్య శిష్యైశ్చ సాకమ్ ఉపవివిశుః|
Mientras Jesús comía en la casa de Mateo, muchos recaudadores de impuestos vinieron y se sentaron en la mesa con él y sus discípulos.
11 ఫిరూశినస్తద్ దృష్ట్వా తస్య శిష్యాన్ బభాషిరే, యుష్మాకం గురుః కిం నిమిత్తం కరసంగ్రాహిభిః కలుషిభిశ్చ సాకం భుంక్తే?
Y cuando los fariseos vieron esto, le preguntaron a los discípulos de Jesús: “¿Por qué el Maestro de ustedes come con los recaudadores de impuestos y pecadores?”
12 యీశుస్తత్ శ్రుత్వా తాన్ ప్రత్యవదత్, నిరామయలోకానాం చికిత్సకేన ప్రయోజనం నాస్తి, కిన్తు సామయలోకానాం ప్రయోజనమాస్తే|
Cuando Jesús escuchó la pregunta, respondió: “Los que están sanos no necesitan de un médico, pero los que están enfermos, sí.
13 అతో యూయం యాత్వా వచనస్యాస్యార్థం శిక్షధ్వమ్, దయాయాం మే యథా ప్రీతి ర్న తథా యజ్ఞకర్మ్మణి| యతోఽహం ధార్మ్మికాన్ ఆహ్వాతుం నాగతోఽస్మి కిన్తు మనః పరివర్త్తయితుం పాపిన ఆహ్వాతుమ్ ఆగతోఽస్మి|
Vayan y descubran lo que esto significa: ‘quiero misericordia, no sacrificio. Porque no vine a llamar a los que hacen el bien—Vine a llamar a los pecadores’”.
14 అనన్తరం యోహనః శిష్యాస్తస్య సమీపమ్ ఆగత్య కథయామాసుః, ఫిరూశినో వయఞ్చ పునః పునరుపవసామః, కిన్తు తవ శిష్యా నోపవసన్తి, కుతః?
Entonces los discípulos de Juan vinieron y le preguntaron: “¿Por qué nosotros y los fariseos ayunamos a menudo y tus discípulos no lo hacen?”
15 తదా యీశుస్తాన్ అవోచత్ యావత్ సఖీనాం సంఙ్గే కన్యాయా వరస్తిష్ఠతి, తావత్ కిం తే విలాపం కర్త్తుం శక్లువన్తి? కిన్తు యదా తేషాం సంఙ్గాద్ వరం నయన్తి, తాదృశః సమయ ఆగమిష్యతి, తదా తే ఉపవత్స్యన్తి|
“¿Acaso los invitados a la boda lloran cuando el novio está con ellos?” respondió Jesús. “Pero viene el tiempo cuando el novio ya no estará y entonces ayunarán.
16 పురాతనవసనే కోపి నవీనవస్త్రం న యోజయతి, యస్మాత్ తేన యోజితేన పురాతనవసనం ఛినత్తి తచ్ఛిద్రఞ్చ బహుకుత్సితం దృశ్యతే|
Nadie pone un parche nuevo en ropas viejas, de lo contrario, se encogerá y hará que la rotura luzca peor.
17 అన్యఞ్చ పురాతనకుత్వాం కోపి నవానగోస్తనీరసం న నిదధాతి, యస్మాత్ తథా కృతే కుతూ ర్విదీర్య్యతే తేన గోస్తనీరసః పతతి కుతూశ్చ నశ్యతి; తస్మాత్ నవీనాయాం కుత్వాం నవీనో గోస్తనీరసః స్థాప్యతే, తేన ద్వయోరవనం భవతి|
Nadie echa tampoco el vino nuevo en odres viejos, de lo contrario los odres podrían romperse, derramando así el vino y dañando los odres. No, el vino nuevo se coloca en odres nuevos, y así ambos perduran”.
18 అపరం తేనైతత్కథాకథనకాలే ఏకోఽధిపతిస్తం ప్రణమ్య బభాషే, మమ దుహితా ప్రాయేణైతావత్కాలే మృతా, తస్మాద్ భవానాగత్య తస్యా గాత్రే హస్తమర్పయతు, తేన సా జీవిష్యతి|
Mientras él les decía esto, uno de los oficiales principales llegó y se postró delante de él. “Mi hija acaba de morir”, le dijo el hombre a Jesús. “Pero sé que si tú vas y colocas tu mano sobre ella, volverá a vivir”.
19 తదానీం యీశుః శిష్యైః సాకమ్ ఉత్థాయ తస్య పశ్చాద్ వవ్రాజ|
Jesús y sus discípulos se levantaron y lo siguieron.
20 ఇత్యనన్తరే ద్వాదశవత్సరాన్ యావత్ ప్రదరామయేన శీర్ణైకా నారీ తస్య పశ్చాద్ ఆగత్య తస్య వసనస్య గ్రన్థిం పస్పర్శ;
En ese momento, una mujer que había estado enferma con sangrado durante doce años, venía detrás de él y tocó el dobladillo de su manto.
21 యస్మాత్ మయా కేవలం తస్య వసనం స్పృష్ట్వా స్వాస్థ్యం ప్రాప్స్యతే, సా నారీతి మనసి నిశ్చితవతీ|
Ella había pensado para sí: “Si tan solo puedo llegar a tocar su manto, seré sanada”.
22 తతో యీశుర్వదనం పరావర్త్త్య తాం జగాద, హే కన్యే, త్వం సుస్థిరా భవ, తవ విశ్వాసస్త్వాం స్వస్థామకార్షీత్| ఏతద్వాక్యే గదితఏవ సా యోషిత్ స్వస్థాభూత్|
Jesús se dio vuelta y la vio. “Alégrate hija, pues tu confianza en mi te ha sanado”, le dijo. Y la mujer fue sanada de inmediato.
23 అపరం యీశుస్తస్యాధ్యక్షస్య గేహం గత్వా వాదకప్రభృతీన్ బహూన్ లోకాన్ శబ్దాయమానాన్ విలోక్య తాన్ అవదత్,
Jesús llegó a la casa del oficial. Vio a los que tocaban las flautas y escuchó a la multitud que lloraba a gritos.
24 పన్థానం త్యజ, కన్యేయం నామ్రియత నిద్రితాస్తే; కథామేతాం శ్రుత్వా తే తముపజహసుః|
“Por favor, salgan” – les dijo – “porque esta niña no está muerta, sino que simplemente está dormida”. Pero ellos se rieron y se burlaron de él.
25 కిన్తు సర్వ్వేషు బహిష్కృతేషు సోఽభ్యన్తరం గత్వా కన్యాయాః కరం ధృతవాన్, తేన సోదతిష్ఠత్;
Sin embargo, cuando la multitud había sido despedida, Jesús entró y tomó a la niña por la mano y esta se levantó.
26 తతస్తత్కర్మ్మణో యశః కృత్స్నం తం దేశం వ్యాప్తవత్|
Y la noticia sobre lo que había ocurrido se esparció por toda esa región.
27 తతః పరం యీశుస్తస్మాత్ స్థానాద్ యాత్రాం చకార; తదా హే దాయూదః సన్తాన, అస్మాన్ దయస్వ, ఇతి వదన్తౌ ద్వౌ జనావన్ధౌ ప్రోచైరాహూయన్తౌ తత్పశ్చాద్ వవ్రజతుః|
Al seguir Jesús su camino, dos hombres ciegos lo seguían y le gritaban: “¡Hijo de David, ten misericordia de nosotros!”
28 తతో యీశౌ గేహమధ్యం ప్రవిష్టం తావపి తస్య సమీపమ్ ఉపస్థితవన్తౌ, తదానీం స తౌ పృష్టవాన్ కర్మ్మైతత్ కర్త్తుం మమ సామర్థ్యమ్ ఆస్తే, యువాం కిమితి ప్రతీథః? తదా తౌ ప్రత్యూచతుః, సత్యం ప్రభో|
Y cuando Jesús entró a la casa donde se alojaba, los hombres ciegos entraron también. “¿Están convencidos de que yo puedo hacer esto?” les preguntó. “Sí, Señor”, respondieron ellos.
29 తదానీం స తయో ర్లోచనాని స్పృశన్ బభాషే, యువయోః ప్రతీత్యనుసారాద్ యువయో ర్మఙ్గలం భూయాత్| తేన తత్క్షణాత్ తయో ర్నేత్రాణి ప్రసన్నాన్యభవన్,
Entonces Jesús tocó los ojos de ellos, y dijo: “¡Por la confianza que tienen en mí, así será!”
30 పశ్చాద్ యీశుస్తౌ దృఢమాజ్ఞాప్య జగాద, అవధత్తమ్ ఏతాం కథాం కోపి మనుజో మ జానీయాత్|
Y ellos pudieron ver. Jesús les advirtió: “Asegúrense de que nadie sepa esto”.
31 కిన్తు తౌ ప్రస్థాయ తస్మిన్ కృత్స్నే దేశే తస్య కీర్త్తిం ప్రకాశయామాసతుః|
Pero ellos se fueron y dieron a conocer acerca de Jesús por todas partes.
32 అపరం తౌ బహిర్యాత ఏతస్మిన్నన్తరే మనుజా ఏకం భూతగ్రస్తమూకం తస్య సమీపమ్ ఆనీతవన్తః|
Cuando Jesús y sus discípulos ya se marchaban, trajeron ante Jesús a un hombre que estaba mudo y endemoniado.
33 తేన భూతే త్యాజితే స మూకః కథాం కథయితుం ప్రారభత, తేన జనా విస్మయం విజ్ఞాయ కథయామాసుః, ఇస్రాయేలో వంశే కదాపి నేదృగదృశ్యత;
Cuando el demonio fue expulsado de él, el hombre habló, y las multitudes estaban maravilladas. “Nunca antes había ocurrido algo como esto en Israel”, decían.
34 కిన్తు ఫిరూశినః కథయాఞ్చక్రుః భూతాధిపతినా స భూతాన్ త్యాజయతి|
Pero los fariseos comentaban diciendo: “el echa fuera los demonios con el poder del jefe de los demonios”.
35 తతః పరం యీశుస్తేషాం భజనభవన ఉపదిశన్ రాజ్యస్య సుసంవాదం ప్రచారయన్ లోకానాం యస్య య ఆమయో యా చ పీడాసీత్, తాన్ శమయన్ శమయంశ్చ సర్వ్వాణి నగరాణి గ్రామాంశ్చ బభ్రామ|
Jesús iba a todas partes, visitando ciudades y aldeas. Enseñaba en sus sinagogas, les enseñaba acerca de la buena noticia del reino, y sanaba todo tipo de enfermedades.
36 అన్యఞ్చ మనుజాన్ వ్యాకులాన్ అరక్షకమేషానివ చ త్యక్తాన్ నిరీక్ష్య తేషు కారుణికః సన్ శిష్యాన్ అవదత్,
Cuando veía las multitudes, Jesús sentía gran compasión por ellos, porque estaban atribulados y desamparados, como ovejas sin pastor.
37 శస్యాని ప్రచురాణి సన్తి, కిన్తు ఛేత్తారః స్తోకాః|
Entonces le dijo a sus discípulos, “la cosecha es grande, pero hay apenas unos pocos trabajadores.
38 క్షేత్రం ప్రత్యపరాన్ ఛేదకాన్ ప్రహేతుం శస్యస్వామినం ప్రార్థయధ్వమ్|
Oren al Señor de la cosecha, y pídanle que envíe más trabajadores para su cosecha”.
