లూకః 19
1 యదా యీశు ర్యిరీహోపురం ప్రవిశ్య తన్మధ్యేన గచ్ఛంస్తదా
Er kam nach Jericho und zog hindurch.
2 సక్కేయనామా కరసఞ్చాయినాం ప్రధానో ధనవానేకో
Da war ein Mann, der Zachäus hieß, er war ein Oberzöllner und reich.
3 యీశుః కీదృగితి ద్రష్టుం చేష్టితవాన్ కిన్తు ఖర్వ్వత్వాల్లోకసంఘమధ్యే తద్దర్శనమప్రాప్య
Er hätte gern gesehen, wer Jesus sei; allein der Menge wegen war es ihm nicht möglich, denn er war klein von Gestalt.
4 యేన పథా స యాస్యతి తత్పథేఽగ్రే ధావిత్వా తం ద్రష్టుమ్ ఉడుమ్బరతరుమారురోహ|
Deshalb lief er voraus, stieg auf einen Maulbeerfeigenbaum, um ihn zu sehen; Jesus mußte nämlich dort vorüberkommen.
5 పశ్చాద్ యీశుస్తత్స్థానమ్ ఇత్వా ఊర్ద్ధ్వం విలోక్య తం దృష్ట్వావాదీత్, హే సక్కేయ త్వం శీఘ్రమవరోహ మయాద్య త్వద్గేహే వస్తవ్యం|
Als Jesus an die Stelle kam, blickte er empor und sprach zu ihm: "Zachäus, steige schnell herab, denn heute muß ich in deinem Hause bleiben."
6 తతః స శీఘ్రమవరుహ్య సాహ్లాదం తం జగ్రాహ|
Da stieg er schnell herab und nahm ihn voll Freude auf.
7 తద్ దృష్ట్వా సర్వ్వే వివదమానా వక్తుమారేభిరే, సోతిథిత్వేన దుష్టలోకగృహం గచ్ఛతి|
Doch alle, die es sahen, murrten; sie sprachen: "Bei einem Sünder ist er eingekehrt."
8 కిన్తు సక్కేయో దణ్డాయమానో వక్తుమారేభే, హే ప్రభో పశ్య మమ యా సమ్పత్తిరస్తి తదర్ద్ధం దరిద్రేభ్యో దదే, అపరమ్ అన్యాయం కృత్వా కస్మాదపి యది కదాపి కిఞ్చిత్ మయా గృహీతం తర్హి తచ్చతుర్గుణం దదామి|
Zachäus aber trat vor ihn und sprach zum Herrn: "Siehe, Herr, die Hälfte meines Vermögens gebe ich den Armen, und habe ich jemand übervorteilt, gebe ich es vierfach wieder zurück."
9 తదా యీశుస్తముక్తవాన్ అయమపి ఇబ్రాహీమః సన్తానోఽతః కారణాద్ అద్యాస్య గృహే త్రాణముపస్థితం|
Und Jesus sprach zu ihm: "Heute ist diesem Hause Heil widerfahren, weil auch er ein Sohn Abrahams ist.
10 యద్ హారితం తత్ మృగయితుం రక్షితుఞ్చ మనుష్యపుత్ర ఆగతవాన్|
Denn der Menschensohn ist gekommen, zu suchen und zu retten, was verloren war."
11 అథ స యిరూశాలమః సమీప ఉపాతిష్ఠద్ ఈశ్వరరాజత్వస్యానుష్ఠానం తదైవ భవిష్యతీతి లోకైరన్వభూయత, తస్మాత్ స శ్రోతృభ్యః పునర్దృష్టాన్తకథామ్ ఉత్థాప్య కథయామాస|
Und vor denselben Zuhörern fügte er ein Gleichnis an, war er doch nahe bei Jerusalem, und jene meinten, daß jetzt gleich das Reich Gottes erscheinen müsse.
12 కోపి మహాల్లోకో నిజార్థం రాజత్వపదం గృహీత్వా పునరాగన్తుం దూరదేశం జగామ|
Er sagte also: "Ein Mann von edler Abkunft zog in ein fernes Land. Er wollte sich dort die Königswürde erlangen und danach wieder heimwärts ziehen.
13 యాత్రాకాలే నిజాన్ దశదాసాన్ ఆహూయ దశస్వర్ణముద్రా దత్త్వా మమాగమనపర్య్యన్తం వాణిజ్యం కురుతేత్యాదిదేశ|
Er rief seine zehn Knechte zu sich her und gab ihnen zehn Minen und sprach zu ihnen: 'Treibt damit Handel, bis ich wiederkomme.'
14 కిన్తు తస్య ప్రజాస్తమవజ్ఞాయ మనుష్యమేనమ్ అస్మాకముపరి రాజత్వం న కారయివ్యామ ఇమాం వార్త్తాం తన్నికటే ప్రేరయామాసుః|
Seine Mitbürger aber waren ihm feind; sie schickten ihm Gesandte nach und ließen sagen: 'Den wollen wir nicht zu unserem Könige haben.'
15 అథ స రాజత్వపదం ప్రాప్యాగతవాన్ ఏకైకో జనో బాణిజ్యేన కిం లబ్ధవాన్ ఇతి జ్ఞాతుం యేషు దాసేషు ముద్రా అర్పయత్ తాన్ ఆహూయానేతుమ్ ఆదిదేశ|
Doch als er nach erlangter Königswürde zurückkehrte, ließ er die Knechte, denen er das Geld gegeben hatte, rufen, um zu erfahren, was ein jeder für Geschäfte gemacht habe.
16 తదా ప్రథమ ఆగత్య కథితవాన్, హే ప్రభో తవ తయైకయా ముద్రయా దశముద్రా లబ్ధాః|
Der erste kam und sprach: 'Herr, deine Mine hat noch zehn Minen hinzugewonnen.'
17 తతః స ఉవాచ త్వముత్తమో దాసః స్వల్పేన విశ్వాస్యో జాత ఇతః కారణాత్ త్వం దశనగరాణామ్ అధిపో భవ|
Er sprach zu ihm: 'Recht so, guter Knecht, weil du im Geringen getreu gewesen bist, sollst du Herr sein über zehn Städte.'
18 ద్వితీయ ఆగత్య కథితవాన్, హే ప్రభో తవైకయా ముద్రయా పఞ్చముద్రా లబ్ధాః|
Der zweite kam und sprach: 'Herr, deine Mine hat noch fünf Minen hinzugewonnen.'
19 తతః స ఉవాచ, త్వం పఞ్చానాం నగరాణామధిపతి ర్భవ|
Zu diesem sprach er gleichfalls: 'Auch du sollst über fünf Städte gebieten.'
20 తతోన్య ఆగత్య కథయామాస, హే ప్రభో పశ్య తవ యా ముద్రా అహం వస్త్రే బద్ధ్వాస్థాపయం సేయం|
Ein dritter kam und sagte: Herr, siehe, da ist deine Mine; ich habe sie im Schweißtuch aufbewahrt.
21 త్వం కృపణో యన్నాస్థాపయస్తదపి గృహ్లాసి, యన్నావపస్తదేవ చ ఛినత్సి తతోహం త్వత్తో భీతః|
Ich hatte Angst vor dir; du bist ein strenger Mann, du erhebst, wo du nicht angelegt, und erntest, wo du nicht gesät hast.'
22 తదా స జగాద, రే దుష్టదాస తవ వాక్యేన త్వాం దోషిణం కరిష్యామి, యదహం నాస్థాపయం తదేవ గృహ్లామి, యదహం నావపఞ్చ తదేవ ఛినద్మి, ఏతాదృశః కృపణోహమితి యది త్వం జానాసి,
Er sprach zu ihm: 'Mit deinen eigenen Worten will ich dich verdammen, nichtswürdiger Knecht! Du hast gewußt, daß ich ein strenger Mann bin, daß ich erhebe, wo ich nicht angelegt, und ernte, wo ich nicht gesät habe.
23 తర్హి మమ ముద్రా బణిజాం నికటే కుతో నాస్థాపయః? తయా కృతేఽహమ్ ఆగత్య కుసీదేన సార్ద్ధం నిజముద్రా అప్రాప్స్యమ్|
Warum hast du mein Geld nicht auf die Bank gebracht? Dann hätte ich es bei meiner Rückkehr mit Zinsen abheben können.'
24 పశ్చాత్ స సమీపస్థాన్ జనాన్ ఆజ్ఞాపయత్ అస్మాత్ ముద్రా ఆనీయ యస్య దశముద్రాః సన్తి తస్మై దత్త|
'Nehmt ihm die Mine', sagte er zu den Umstehenden, 'und gebt sie dem, der die zehn Minen hat.'
25 తే ప్రోచుః ప్రభోఽస్య దశముద్రాః సన్తి|
Doch diese sagten zu ihm: 'Herr, er hat ja schon zehn Minen.'
26 యుష్మానహం వదామి యస్యాశ్రయే వద్ధతే ఽధికం తస్మై దాయిష్యతే, కిన్తు యస్యాశ్రయే న వర్ద్ధతే తస్య యద్యదస్తి తదపి తస్మాన్ నాయిష్యతే|
'Ich sage euch: Jedem, der hat, dem wird gegeben werden; wer aber nicht hat, dem wird auch das genommen werden, was er besitzt.
27 కిన్తు మమాధిపతిత్వస్య వశత్వే స్థాతుమ్ అసమ్మన్యమానా యే మమ రిపవస్తానానీయ మమ సమక్షం సంహరత|
Doch jene, meine Feinde, die nicht wollten, daß ich König sei, bringt her und haut sie vor meinen Augen nieder!'"
28 ఇత్యుపదేశకథాం కథయిత్వా సోగ్రగః సన్ యిరూశాలమపురం యయౌ|
Nach diesen Worten ging er wiederum voran und zog nach Jerusalem hinauf.
29 తతో బైత్ఫగీబైథనీయాగ్రామయోః సమీపే జైతునాద్రేరన్తికమ్ ఇత్వా శిష్యద్వయమ్ ఇత్యుక్త్వా ప్రేషయామాస,
So kam er in die Nähe von Bethphage und Bethanien am sogenannten Ölberg. Er sandte zwei von seinen Jüngern mit dem Auftrag fort:
30 యువామముం సమ్ముఖస్థగ్రామం ప్రవిశ్యైవ యం కోపి మానుషః కదాపి నారోహత్ తం గర్ద్దభశావకం బద్ధం ద్రక్ష్యథస్తం మోచయిత్వానయతం|
"Geht in das Dorf, das vor euch liegt. Am Eingang findet ihr ein Füllen angebunden, worauf noch niemals jemand saß. Bindet dieses los und bringt es her!
31 తత్ర కుతో మోచయథః? ఇతి చేత్ కోపి వక్ష్యతి తర్హి వక్ష్యథః ప్రభేరత్ర ప్రయోజనమ్ ఆస్తే|
Und sollte jemand zu euch sagen: 'Warum bindet ihr es los?', dann saget: 'Weil der Herr es braucht.'"
32 తదా తౌ ప్రరితౌ గత్వా తత్కథానుసారేణ సర్వ్వం ప్రాప్తౌ|
Die Abgesandten gingen hin und fanden es so, wie er es ihnen gesagt hatte.
33 గర్దభశావకమోచనకాలే తత్వామిన ఊచుః, గర్దభశావకం కుతో మోచయథః?
Als sie das Füllen losbanden, da fragte sie dessen Eigentümer: "Warum bindet ihr das Füllen los?"
34 తావూచతుః ప్రభోరత్ర ప్రయోజనమ్ ఆస్తే|
Sie sprachen: "Weil der Herr es braucht."
35 పశ్చాత్ తౌ తం గర్దభశావకం యీశోరన్తికమానీయ తత్పృష్ఠే నిజవసనాని పాతయిత్వా తదుపరి యీశుమారోహయామాసతుః|
Sie führten es zu Jesus und legten ihre Kleider auf das Füllen und hoben Jesus hinauf.
36 అథ యాత్రాకాలే లోకాః పథి స్వవస్త్రాణి పాతయితుమ్ ఆరేభిరే|
Und wie er so dahinzog, breiteten sie ihre Kleider auf den Weg.
37 అపరం జైతునాద్రేరుపత్యకామ్ ఇత్వా శిష్యసంఘః పూర్వ్వదృష్టాని మహాకర్మ్మాణి స్మృత్వా,
Schon war er nahe der Stelle, wo es am Ölberg abwärts geht, da begann die ganze Jüngerschar voll Freude mit lauter Stimme Gott zu preisen wegen all der Wundertaten, die sie gesehen hatten.
38 యో రాజా ప్రభో ర్నామ్నాయాతి స ధన్యః స్వర్గే కుశలం సర్వ్వోచ్చే జయధ్వని ర్భవతు, కథామేతాం కథయిత్వా సానన్దమ్ ఉచైరీశ్వరం ధన్యం వక్తుమారేభే|
Sie riefen: "Gepriesen sei der König, der im Namen des Herrn kommt. Friede ist im Himmel, Ehre in der Höhe."
39 తదా లోకారణ్యమధ్యస్థాః కియన్తః ఫిరూశినస్తత్ శ్రుత్వా యీశుం ప్రోచుః, హే ఉపదేశక స్వశిష్యాన్ తర్జయ|
Doch einige der Pharisäer, die in der Menge waren, sagten ihm: "Meister, wehre deinen Jüngern!"
40 స ఉవాచ, యుష్మానహం వదామి యద్యమీ నీరవాస్తిష్ఠన్తి తర్హి పాషాణా ఉచైః కథాః కథయిష్యన్తి|
Er aber sprach: "Ich sage euch: Wenn diese schweigen, werden die Steine schreien."
41 పశ్చాత్ తత్పురాన్తికమేత్య తదవలోక్య సాశ్రుపాతం జగాద,
Als er sich der Stadt näherte und diese vor sich liegen sah, weinte er über sie
42 హా హా చేత్ త్వమగ్రేఽజ్ఞాస్యథాః, తవాస్మిన్నేవ దినే వా యది స్వమఙ్గలమ్ ఉపాలప్స్యథాః, తర్హ్యుత్తమమ్ అభవిష్యత్, కిన్తు క్షణేస్మిన్ తత్తవ దృష్టేరగోచరమ్ భవతి|
und sprach: "Wenn doch auch du erkanntest, und zwar an diesem deinem Tage, was dir zum Frieden dient! So aber ist es vor deinen Augen verborgen.
43 త్వం స్వత్రాణకాలే న మనో న్యధత్థా ఇతి హేతో ర్యత్కాలే తవ రిపవస్త్వాం చతుర్దిక్షు ప్రాచీరేణ వేష్టయిత్వా రోత్స్యన్తి
Es werden Tage über dich kommen, da deine Feinde rings um dich her einen Wall aufwerfen, dich ringsum einschließen und dich von allen Seiten bedrängen werden.
44 బాలకైః సార్ద్ధం భూమిసాత్ కరిష్యన్తి చ త్వన్మధ్యే పాషాణైకోపి పాషాణోపరి న స్థాస్యతి చ, కాల ఈదృశ ఉపస్థాస్యతి|
Sie werden dich und deine Kinder in deinen Mauern auf den Boden schmettern und keinen Stein in dir auf dem anderen lassen, weil du die Zeit deiner Heimsuchung nicht erkannt hast."
45 అథ మధ్యేమన్దిరం ప్రవిశ్య తత్రత్యాన్ క్రయివిక్రయిణో బహిష్కుర్వ్వన్
Dann ging er in den Tempel und trieb die Händler hinaus, wobei er ihnen zurief:
46 అవదత్ మద్గృహం ప్రార్థనాగృహమితి లిపిరాస్తే కిన్తు యూయం తదేవ చైరాణాం గహ్వరం కురుథ|
"Es steht geschrieben: 'Mein Haus soll ein Bethaus sein'; 'doch ihr habt eine Räuberhöhle daraus gemacht.'"
47 పశ్చాత్ స ప్రత్యహం మధ్యేమన్దిరమ్ ఉపదిదేశ; తతః ప్రధానయాజకా అధ్యాపకాః ప్రాచీనాశ్చ తం నాశయితుం చిచేష్టిరే;
Er lehrte täglich im Tempel. Die Oberpriester und die Schriftgelehrten und auch die Führer des Volkes trachteten ihm nach dem Leben.
48 కిన్తు తదుపదేశే సర్వ్వే లోకా నివిష్టచిత్తాః స్థితాస్తస్మాత్ తే తత్కర్త్తుం నావకాశం ప్రాపుః|
Doch konnten sie ihm nichts anhaben; das ganze Volk hing ja an ihm, wenn es ihn hörte.
