లూకః 19
1 యదా యీశు ర్యిరీహోపురం ప్రవిశ్య తన్మధ్యేన గచ్ఛంస్తదా
And he entered and was passing through Jericho.
2 సక్కేయనామా కరసఞ్చాయినాం ప్రధానో ధనవానేకో
And behold, a man called by name Zacchaeus; and he was a chief publican, and he was rich.
3 యీశుః కీదృగితి ద్రష్టుం చేష్టితవాన్ కిన్తు ఖర్వ్వత్వాల్లోకసంఘమధ్యే తద్దర్శనమప్రాప్య
And he sought to see Jesus who he was; and could not for the crowd, because he was little of stature.
4 యేన పథా స యాస్యతి తత్పథేఽగ్రే ధావిత్వా తం ద్రష్టుమ్ ఉడుమ్బరతరుమారురోహ|
And he ran on before, and climbed up into a sycomore tree to see him: for he was to pass that way.
5 పశ్చాద్ యీశుస్తత్స్థానమ్ ఇత్వా ఊర్ద్ధ్వం విలోక్య తం దృష్ట్వావాదీత్, హే సక్కేయ త్వం శీఘ్రమవరోహ మయాద్య త్వద్గేహే వస్తవ్యం|
And when Jesus came to the place, he looked up, and said unto him, Zacchaeus, make haste, and come down; for today I must abide at thy house.
6 తతః స శీఘ్రమవరుహ్య సాహ్లాదం తం జగ్రాహ|
And he made haste, and came down, and received him joyfully.
7 తద్ దృష్ట్వా సర్వ్వే వివదమానా వక్తుమారేభిరే, సోతిథిత్వేన దుష్టలోకగృహం గచ్ఛతి|
And when they saw it, they all murmured, saying, He is gone in to lodge with a man that is a sinner.
8 కిన్తు సక్కేయో దణ్డాయమానో వక్తుమారేభే, హే ప్రభో పశ్య మమ యా సమ్పత్తిరస్తి తదర్ద్ధం దరిద్రేభ్యో దదే, అపరమ్ అన్యాయం కృత్వా కస్మాదపి యది కదాపి కిఞ్చిత్ మయా గృహీతం తర్హి తచ్చతుర్గుణం దదామి|
And Zacchaeus stood, and said unto the Lord, Behold, Lord, the half of my goods I give to the poor; and if I have wrongfully exacted aught of any man, I restore fourfold.
9 తదా యీశుస్తముక్తవాన్ అయమపి ఇబ్రాహీమః సన్తానోఽతః కారణాద్ అద్యాస్య గృహే త్రాణముపస్థితం|
And Jesus said unto him, Today is salvation come to this house, forasmuch as he also is a son of Abraham.
10 యద్ హారితం తత్ మృగయితుం రక్షితుఞ్చ మనుష్యపుత్ర ఆగతవాన్|
For the Son of man came to seek and to save that which was lost.
11 అథ స యిరూశాలమః సమీప ఉపాతిష్ఠద్ ఈశ్వరరాజత్వస్యానుష్ఠానం తదైవ భవిష్యతీతి లోకైరన్వభూయత, తస్మాత్ స శ్రోతృభ్యః పునర్దృష్టాన్తకథామ్ ఉత్థాప్య కథయామాస|
And as they heard these things, he added and spake a parable, because he was nigh to Jerusalem, and [because] they supposed that the kingdom of God was immediately to appear.
12 కోపి మహాల్లోకో నిజార్థం రాజత్వపదం గృహీత్వా పునరాగన్తుం దూరదేశం జగామ|
He said therefore, A certain nobleman went into a far country, to receive for himself a kingdom, and to return.
13 యాత్రాకాలే నిజాన్ దశదాసాన్ ఆహూయ దశస్వర్ణముద్రా దత్త్వా మమాగమనపర్య్యన్తం వాణిజ్యం కురుతేత్యాదిదేశ|
And he called ten servants of his, and gave them ten pounds, and said unto them, Trade ye [herewith] till I come.
14 కిన్తు తస్య ప్రజాస్తమవజ్ఞాయ మనుష్యమేనమ్ అస్మాకముపరి రాజత్వం న కారయివ్యామ ఇమాం వార్త్తాం తన్నికటే ప్రేరయామాసుః|
But his citizens hated him, and sent an ambassage after him, saying, We will not that this man reign over us.
15 అథ స రాజత్వపదం ప్రాప్యాగతవాన్ ఏకైకో జనో బాణిజ్యేన కిం లబ్ధవాన్ ఇతి జ్ఞాతుం యేషు దాసేషు ముద్రా అర్పయత్ తాన్ ఆహూయానేతుమ్ ఆదిదేశ|
And it came to pass, when he was come back again, having received the kingdom, that he commanded these servants, unto whom he had given the money, to be called to him, that he might know what they had gained by trading.
16 తదా ప్రథమ ఆగత్య కథితవాన్, హే ప్రభో తవ తయైకయా ముద్రయా దశముద్రా లబ్ధాః|
And the first came before him, saying, Lord, thy pound hath made ten pounds more.
17 తతః స ఉవాచ త్వముత్తమో దాసః స్వల్పేన విశ్వాస్యో జాత ఇతః కారణాత్ త్వం దశనగరాణామ్ అధిపో భవ|
And he said unto him, Well done, thou good servant: because thou wast found faithful in a very little, have thou authority over ten cities.
18 ద్వితీయ ఆగత్య కథితవాన్, హే ప్రభో తవైకయా ముద్రయా పఞ్చముద్రా లబ్ధాః|
And the second came, saying, Thy pound, Lord, hath made five pounds.
19 తతః స ఉవాచ, త్వం పఞ్చానాం నగరాణామధిపతి ర్భవ|
And he said unto him also, Be thou also over five cities.
20 తతోన్య ఆగత్య కథయామాస, హే ప్రభో పశ్య తవ యా ముద్రా అహం వస్త్రే బద్ధ్వాస్థాపయం సేయం|
And another came, saying, Lord, behold, [here is] thy pound, which I kept laid up in a napkin:
21 త్వం కృపణో యన్నాస్థాపయస్తదపి గృహ్లాసి, యన్నావపస్తదేవ చ ఛినత్సి తతోహం త్వత్తో భీతః|
for I feared thee, because thou art an austere man: thou takest up that thou layedst not down, and reapest that thou didst not sow.
22 తదా స జగాద, రే దుష్టదాస తవ వాక్యేన త్వాం దోషిణం కరిష్యామి, యదహం నాస్థాపయం తదేవ గృహ్లామి, యదహం నావపఞ్చ తదేవ ఛినద్మి, ఏతాదృశః కృపణోహమితి యది త్వం జానాసి,
He saith unto him, Out of thine own mouth will I judge thee, thou wicked servant. Thou knewest that I am an austere man, taking up that I laid not down, and reaping that I did not sow;
23 తర్హి మమ ముద్రా బణిజాం నికటే కుతో నాస్థాపయః? తయా కృతేఽహమ్ ఆగత్య కుసీదేన సార్ద్ధం నిజముద్రా అప్రాప్స్యమ్|
then wherefore gavest thou not my money into the bank, and I at my coming should have required it with interest?
24 పశ్చాత్ స సమీపస్థాన్ జనాన్ ఆజ్ఞాపయత్ అస్మాత్ ముద్రా ఆనీయ యస్య దశముద్రాః సన్తి తస్మై దత్త|
And he said unto them that stood by, Take away from him the pound, and give it unto him that hath the ten pounds.
25 తే ప్రోచుః ప్రభోఽస్య దశముద్రాః సన్తి|
And they said unto him, Lord, he hath ten pounds.
26 యుష్మానహం వదామి యస్యాశ్రయే వద్ధతే ఽధికం తస్మై దాయిష్యతే, కిన్తు యస్యాశ్రయే న వర్ద్ధతే తస్య యద్యదస్తి తదపి తస్మాన్ నాయిష్యతే|
I say unto you, that unto every one that hath shall be given; but from him that hath not, even that which he hath shall be taken away from him.
27 కిన్తు మమాధిపతిత్వస్య వశత్వే స్థాతుమ్ అసమ్మన్యమానా యే మమ రిపవస్తానానీయ మమ సమక్షం సంహరత|
Howbeit these mine enemies, which would not that I should reign over them, bring hither, and slay them before me.
28 ఇత్యుపదేశకథాం కథయిత్వా సోగ్రగః సన్ యిరూశాలమపురం యయౌ|
And when he had thus spoken, he went on before, going up to Jerusalem.
29 తతో బైత్ఫగీబైథనీయాగ్రామయోః సమీపే జైతునాద్రేరన్తికమ్ ఇత్వా శిష్యద్వయమ్ ఇత్యుక్త్వా ప్రేషయామాస,
And it came to pass, when he drew nigh unto Bethphage and Bethany, at the mount that is called [the mount] of Olives, he sent two of the disciples,
30 యువామముం సమ్ముఖస్థగ్రామం ప్రవిశ్యైవ యం కోపి మానుషః కదాపి నారోహత్ తం గర్ద్దభశావకం బద్ధం ద్రక్ష్యథస్తం మోచయిత్వానయతం|
saying, Go your way into the village over against [you]; in the which as ye enter ye shall find a colt tied, whereon no man ever yet sat: loose him, and bring him.
31 తత్ర కుతో మోచయథః? ఇతి చేత్ కోపి వక్ష్యతి తర్హి వక్ష్యథః ప్రభేరత్ర ప్రయోజనమ్ ఆస్తే|
And if any one ask you, Why do ye loose him? thus shall ye say, The Lord hath need of him.
32 తదా తౌ ప్రరితౌ గత్వా తత్కథానుసారేణ సర్వ్వం ప్రాప్తౌ|
And they that were sent went away, and found even as he had said unto them.
33 గర్దభశావకమోచనకాలే తత్వామిన ఊచుః, గర్దభశావకం కుతో మోచయథః?
And as they were loosing the colt, the owners thereof said unto them, Why loose ye the colt?
34 తావూచతుః ప్రభోరత్ర ప్రయోజనమ్ ఆస్తే|
And they said, The Lord hath need of him.
35 పశ్చాత్ తౌ తం గర్దభశావకం యీశోరన్తికమానీయ తత్పృష్ఠే నిజవసనాని పాతయిత్వా తదుపరి యీశుమారోహయామాసతుః|
And they brought him to Jesus: and they threw their garments upon the colt, and set Jesus thereon.
36 అథ యాత్రాకాలే లోకాః పథి స్వవస్త్రాణి పాతయితుమ్ ఆరేభిరే|
And as he went, they spread their garments in the way.
37 అపరం జైతునాద్రేరుపత్యకామ్ ఇత్వా శిష్యసంఘః పూర్వ్వదృష్టాని మహాకర్మ్మాణి స్మృత్వా,
And as he was now drawing nigh, [even] at the descent of the mount of Olives, the whole multitude of the disciples began to rejoice and praise God with a loud voice for all the mighty works which they had seen;
38 యో రాజా ప్రభో ర్నామ్నాయాతి స ధన్యః స్వర్గే కుశలం సర్వ్వోచ్చే జయధ్వని ర్భవతు, కథామేతాం కథయిత్వా సానన్దమ్ ఉచైరీశ్వరం ధన్యం వక్తుమారేభే|
saying, Blessed [is] the King that cometh in the name of the Lord: peace in heaven, and glory in the highest.
39 తదా లోకారణ్యమధ్యస్థాః కియన్తః ఫిరూశినస్తత్ శ్రుత్వా యీశుం ప్రోచుః, హే ఉపదేశక స్వశిష్యాన్ తర్జయ|
And some of the Pharisees from the multitude said unto him, Master, rebuke thy disciples.
40 స ఉవాచ, యుష్మానహం వదామి యద్యమీ నీరవాస్తిష్ఠన్తి తర్హి పాషాణా ఉచైః కథాః కథయిష్యన్తి|
And he answered and said, I tell you that, if these shall hold their peace, the stones will cry out.
41 పశ్చాత్ తత్పురాన్తికమేత్య తదవలోక్య సాశ్రుపాతం జగాద,
And when he drew nigh, he saw the city and wept over it,
42 హా హా చేత్ త్వమగ్రేఽజ్ఞాస్యథాః, తవాస్మిన్నేవ దినే వా యది స్వమఙ్గలమ్ ఉపాలప్స్యథాః, తర్హ్యుత్తమమ్ అభవిష్యత్, కిన్తు క్షణేస్మిన్ తత్తవ దృష్టేరగోచరమ్ భవతి|
saying, If thou hadst known in this day, even thou, the things which belong unto peace! but now they are hid from thine eyes.
43 త్వం స్వత్రాణకాలే న మనో న్యధత్థా ఇతి హేతో ర్యత్కాలే తవ రిపవస్త్వాం చతుర్దిక్షు ప్రాచీరేణ వేష్టయిత్వా రోత్స్యన్తి
For the days shall come upon thee, when thine enemies shall cast up a bank about thee, and compass thee round, and keep thee in on every side,
44 బాలకైః సార్ద్ధం భూమిసాత్ కరిష్యన్తి చ త్వన్మధ్యే పాషాణైకోపి పాషాణోపరి న స్థాస్యతి చ, కాల ఈదృశ ఉపస్థాస్యతి|
and shall dash thee to the ground, and thy children within thee; and they shall not leave in thee one stone upon another; because thou knewest not the time of thy visitation.
45 అథ మధ్యేమన్దిరం ప్రవిశ్య తత్రత్యాన్ క్రయివిక్రయిణో బహిష్కుర్వ్వన్
And he entered into the temple, and began to cast out them that sold,
46 అవదత్ మద్గృహం ప్రార్థనాగృహమితి లిపిరాస్తే కిన్తు యూయం తదేవ చైరాణాం గహ్వరం కురుథ|
saying unto them, It is written, And my house shall be a house of prayer: but ye have made it a den of robbers.
47 పశ్చాత్ స ప్రత్యహం మధ్యేమన్దిరమ్ ఉపదిదేశ; తతః ప్రధానయాజకా అధ్యాపకాః ప్రాచీనాశ్చ తం నాశయితుం చిచేష్టిరే;
And he was teaching daily in the temple. But the chief priests and the scribes and the principal men of the people sought to destroy him:
48 కిన్తు తదుపదేశే సర్వ్వే లోకా నివిష్టచిత్తాః స్థితాస్తస్మాత్ తే తత్కర్త్తుం నావకాశం ప్రాపుః|
and they could not find what they might do; for the people all hung upon him, listening.
