లూకః 10
1 తతః పరం ప్రభురపరాన్ సప్తతిశిష్యాన్ నియుజ్య స్వయం యాని నగరాణి యాని స్థానాని చ గమిష్యతి తాని నగరాణి తాని స్థానాని చ ప్రతి ద్వౌ ద్వౌ జనౌ ప్రహితవాన్|
| وَبَعْدَ ذلِكَ عَيَّنَ الرَّبُّ أَيْضاً اثْنَيْنِ وَسَبْعِينَ آخَرِينَ، وَأَرْسَلَهُمُ اثْنَيْنِ اثْنَيْنِ، لِيَسْبِقُوهُ إِلَى كُلِّ مَدِينَةٍ وَمَكَانٍ كَانَ عَلَى وَشْكِ الذَّهَابِ إِلَيْهِ. | ١ |
2 తేభ్యః కథయామాస చ శస్యాని బహూనీతి సత్యం కిన్తు ఛేదకా అల్పే; తస్మాద్ధేతోః శస్యక్షేత్రే ఛేదకాన్ అపరానపి ప్రేషయితుం క్షేత్రస్వామినం ప్రార్థయధ్వం|
| وَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ الْحَصَادَ كَثِيرٌ، وَلكِنَّ الْعُمَّالَ قَلِيلُونَ، فَتَضَرَّعُوا إِلَى رَبِّ الْحَصَادِ أَنْ يَبْعَثَ عُمَّالاً إِلَى حَصَادِهِ. | ٢ |
3 యూయం యాత, పశ్యత, వృకాణాం మధ్యే మేషశావకానివ యుష్మాన్ ప్రహిణోమి|
| فَاذْهَبُوا! هَا إِنِّي أُرْسِلُكُمْ كَحُمْلاَنٍ بَيْنَ ذِئَابٍ. | ٣ |
4 యూయం క్షుద్రం మహద్ వా వసనసమ్పుటకం పాదుకాశ్చ మా గృహ్లీత, మార్గమధ్యే కమపి మా నమత చ|
| لاَ تَحْمِلُوا صُرَّةَ مَالٍ وَلاَ كِيسَ زَادٍ وَلاَ حِذَاءً؛ وَلاَ تُسَلِّمُوا فِي الطَّرِيقِ عَلَى أَحَدٍ. | ٤ |
5 అపరఞ్చ యూయం యద్ యత్ నివేశనం ప్రవిశథ తత్ర నివేశనస్యాస్య మఙ్గలం భూయాదితి వాక్యం ప్రథమం వదత|
| وَأَيَّ بَيْتٍ دَخَلْتُمُوهُ، فَقُولُوا أَوَّلاً: سَلاَمٌ لِهَذَا الْبَيْتِ! | ٥ |
6 తస్మాత్ తస్మిన్ నివేశనే యది మఙ్గలపాత్రం స్థాస్యతి తర్హి తన్మఙ్గలం తస్య భవిష్యతి, నోచేత్ యుష్మాన్ ప్రతి పరావర్త్తిష్యతే|
| فَإِنْ كَانَ فِي الْبَيْتِ ابْنُ سَلاَمٍ، يَحِلُّ سَلاَمُكُمْ عَلَيْهِ. وَإِلاَّ، فَسَلاَمُكُمْ يَعُودُ لَكُمْ. | ٦ |
7 అపరఞ్చ తే యత్కిఞ్చిద్ దాస్యన్తి తదేవ భుక్త్వా పీత్వా తస్మిన్నివేశనే స్థాస్యథ; యతః కర్మ్మకారీ జనో భృతిమ్ అర్హతి; గృహాద్ గృహం మా యాస్యథ|
| وَانْزِلُوا فِي ذلِكَ الْبَيْتِ تَأْكُلُونَ وَتَشْرَبُونَ مِمَّا عِنْدَهُمْ: لأَنَّ الْعَامِلَ يَسْتَحِقُّ أُجْرَتَهُ. لاَ تَنْتَقِلُوا مِنْ بَيْتٍ إِلَى بَيْتٍ. | ٧ |
8 అన్యచ్చ యుష్మాసు కిమపి నగరం ప్రవిష్టేషు లోకా యది యుష్మాకమ్ ఆతిథ్యం కరిష్యన్తి, తర్హి యత్ ఖాద్యమ్ ఉపస్థాస్యన్తి తదేవ ఖాదిష్యథ|
| وَأَيَّةَ مَدِينَةٍ دَخَلْتُمُوهَا وَقَبِلَكُمْ أَهْلُهَا، فَكُلُوا مِمَّا يُقَدَّمُ لَكُمْ، | ٨ |
9 తన్నగరస్థాన్ రోగిణః స్వస్థాన్ కరిష్యథ, ఈశ్వరీయం రాజ్యం యుష్మాకమ్ అన్తికమ్ ఆగమత్ కథామేతాఞ్చ ప్రచారయిష్యథ|
| وَاشْفُوا الْمَرْضَى الَّذِينَ فِيهَا، وَقُولُوا لَهُمْ: قَدِ اقْتَرَبَ مِنْكُمْ مَلَكُوتُ اللهِ! | ٩ |
10 కిన్తు కిమపి పురం యుష్మాసు ప్రవిష్టేషు లోకా యది యుష్మాకమ్ ఆతిథ్యం న కరిష్యన్తి, తర్హి తస్య నగరస్య పన్థానం గత్వా కథామేతాం వదిష్యథ,
| وَأَيَّةَ مَدِينَةٍ دَخَلْتُمُوهَا وَلَمْ يَقْبَلْكُمْ أَهْلُهَا، فَاخْرُجُوا إِلَى شَوَارِعِهَا، وَقُولُوا: | ١٠ |
11 యుష్మాకం నగరీయా యా ధూల్యోఽస్మాసు సమలగన్ తా అపి యుష్మాకం ప్రాతికూల్యేన సాక్ష్యార్థం సమ్పాతయామః; తథాపీశ్వరరాజ్యం యుష్మాకం సమీపమ్ ఆగతమ్ ఇతి నిశ్చితం జానీత|
| حَتَّى غُبَارُ مَدِينَتِكُمُ الْعَالِقُ بِأَقْدَامِنَا نَنْفُضُهُ عَلَيْكُمْ، وَلكِنِ اعْلَمُوا هَذَا: أَنَّ مَلَكُوتَ اللهِ قَدِ اقْتَرَبَ! | ١١ |
12 అహం యుష్మభ్యం యథార్థం కథయామి, విచారదినే తస్య నగరస్య దశాతః సిదోమో దశా సహ్యా భవిష్యతి|
| أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ سَدُومَ سَتَكُونُ حَالَتُهَا فِي ذلِكَ الْيَوْمِ أَكْثَرَ احْتِمَالاً مِنْ حَالَةِ تِلْكَ الْمَدِينَةِ. | ١٢ |
13 హా హా కోరాసీన్ నగర, హా హా బైత్సైదానగర యువయోర్మధ్యే యాదృశాని ఆశ్చర్య్యాణి కర్మ్మాణ్యక్రియన్త, తాని కర్మ్మాణి యది సోరసీదోనో ర్నగరయోరకారిష్యన్త, తదా ఇతో బహుదినపూర్వ్వం తన్నివాసినః శణవస్త్రాణి పరిధాయ గాత్రేషు భస్మ విలిప్య సముపవిశ్య సమఖేత్స్యన్త|
| الْوَيْلُ لَكِ يَاكُورَزِينُ! الْوَيْلُ لَكِ يَابَيْتَ صَيْدَا! فَلَوْ أُجْرِيَ فِي صُورَ وَصَيْدَا مَا أُجْرِيَ فِيكُمَا مِنَ الْمُعْجِزَاتِ، لَتَابَ أَهْلُهُمَا مُنْذُ الْقَدِيمِ لابِسِينَ الْمُسُوحَ قَاعِدِينَ فِي الرَّمَادِ. | ١٣ |
14 అతో విచారదివసే యుష్మాకం దశాతః సోరసీదోన్నివాసినాం దశా సహ్యా భవిష్యతి|
| وَلكِنَّ صُورَ وَصَيْدَا سَتَكُونُ حَالَتُهُمَا فِي الدَّيْنُونَةِ أَكْثَرَ احْتِمَالاً مِنْ حَالَتِكُمَا. | ١٤ |
| وَأَنْتِ يَاكَفْرَنَاحُومُ، هَلِ ارْتَفَعْتِ حَتَّى السَّمَاءِ؟ إِنَّكِ إِلَى الْهَاوِيَةِ سَتُهْبَطِينَ! (Hadēs g86) | ١٥ |
16 యో జనో యుష్మాకం వాక్యం గృహ్లాతి స మమైవ వాక్యం గృహ్లాతి; కిఞ్చ యో జనో యుష్మాకమ్ అవజ్ఞాం కరోతి స మమైవావజ్ఞాం కరోతి; యో జనో మమావజ్ఞాం కరోతి చ స మత్ప్రేరకస్యైవావజ్ఞాం కరోతి|
| مَنْ يَسْمَعْ لَكُمْ يَسْمَعْ لِي، وَمَنْ يَرْفُضْكُمْ يَرْفُضْنِي؛ وَمَنْ يَرْفُضْنِي يَرْفُضِ الَّذِي أَرْسَلَنِي!» | ١٦ |
17 అథ తే సప్తతిశిష్యా ఆనన్దేన ప్రత్యాగత్య కథయామాసుః, హే ప్రభో భవతో నామ్నా భూతా అప్యస్మాకం వశీభవన్తి|
| وَبَعْدَئِذٍ رَجَعَ الاثْنَانِ وَالسَّبْعُونَ فَرِحِينَ، وَقَالُوا: «يَارَبُّ، حَتَّى الشَّيَاطِينُ تَخْضَعُ لَنَا بِاسْمِكَ!» | ١٧ |
18 తదానీం స తాన్ జగాద, విద్యుతమివ స్వర్గాత్ పతన్తం శైతానమ్ అదర్శమ్|
| فَقَالَ لَهُمْ: «قَدْ رَأَيْتُ الشَّيْطَانَ وَهُوَ يَهْوِي مِنَ السَّمَاءِ مِثْلَ الْبَرْقِ. | ١٨ |
19 పశ్యత సర్పాన్ వృశ్చికాన్ రిపోః సర్వ్వపరాక్రమాంశ్చ పదతలై ర్దలయితుం యుష్మభ్యం శక్తిం దదామి తస్మాద్ యుష్మాకం కాపి హాని ర్న భవిష్యతి|
| وَهَا أَنَا قَدْ أَعْطَيْتُكُمْ سُلْطَةً لِتَدُوسُوا الْحَيَّاتِ وَالْعَقَارِبَ وَقُدْرَةَ الْعَدُوِّ كُلَّهَا، وَلَنْ يُؤْذِيَكُمْ شَيْءٌ أَبَداً. | ١٩ |
20 భూతా యుష్మాకం వశీభవన్తి, ఏతన్నిమిత్తత్ మా సముల్లసత, స్వర్గే యుష్మాకం నామాని లిఖితాని సన్తీతి నిమిత్తం సముల్లసత|
| إِنَّمَا لاَ تَفْرَحُوا بِأَنَّ الأَرْوَاحَ تَخْضَعُ لَكُمْ، بَلِ افْرَحُوا بِأَنَّ أَسْمَاءَكُمْ قَدْ كُتِبَتْ فِي السَّمَاوَاتِ». | ٢٠ |
21 తద్ఘటికాయాం యీశు ర్మనసి జాతాహ్లాదః కథయామాస హే స్వర్గపృథివ్యోరేకాధిపతే పితస్త్వం జ్ఞానవతాం విదుషాఞ్చ లోకానాం పురస్తాత్ సర్వ్వమేతద్ అప్రకాశ్య బాలకానాం పురస్తాత్ ప్రాకాశయ ఏతస్మాద్ధేతోస్త్వాం ధన్యం వదామి, హే పితరిత్థం భవతు యద్ ఏతదేవ తవ గోచర ఉత్తమమ్|
| فِي تِلْكَ السَّاعَةِ ابْتَهَجَ يَسُوعُ بِالرُّوحِ وَقَالَ: «أَحْمَدُكَ أَيُّهَا الآبُ، رَبَّ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ، لأَنَّكَ حَجَبْتَ هذِهِ الأُمُورَ عَنِ الْحُكَمَاءِ وَالْفُهَمَاءِ، وَكَشَفْتَهَا لِلأَطْفَالِ. نَعَمْ، أَيُّهَا الآبُ، لأَنَّهُ هكَذَا حَسُنَ فِي نَظَرِكَ! | ٢١ |
22 పిత్రా సర్వ్వాణి మయి సమర్పితాని పితరం వినా కోపి పుత్రం న జానాతి కిఞ్చ పుత్రం వినా యస్మై జనాయ పుత్రస్తం ప్రకాశితవాన్ తఞ్చ వినా కోపి పితరం న జానాతి|
| كُلُّ شَيْءٍ قَدْ سُلِّمَ إِلَيَّ مِنْ قِبَلِ أَبِي، وَلاَ أَحَدَ يَعْرِفُ مَنْ هُوَ الاِبْنُ إِلاَّ الآبُ، وَلاَ مَنْ هُوَ الآبُ إِلاَّ الاِبْنُ وَمَنْ أَرَادَ الاِبْنُ أَنْ يُعْلِنَهُ لَهُ!» | ٢٢ |
23 తపః పరం స శిష్యాన్ ప్రతి పరావృత్య గుప్తం జగాద, యూయమేతాని సర్వ్వాణి పశ్యథ తతో యుష్మాకం చక్షూంషి ధన్యాని|
| ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى التَّلاَمِيذِ وَقَالَ لَهُمْ عَلَى حِدَةٍ: «طُوبَى لِلْعُيُونِ الَّتِي تَرَى مَا أَنْتُمْ تَرَوْنَ. | ٢٣ |
24 యుష్మానహం వదామి, యూయం యాని సర్వ్వాణి పశ్యథ తాని బహవో భవిష్యద్వాదినో భూపతయశ్చ ద్రష్టుమిచ్ఛన్తోపి ద్రష్టుం న ప్రాప్నువన్, యుష్మాభి ర్యా యాః కథాశ్చ శ్రూయన్తే తాః శ్రోతుమిచ్ఛన్తోపి శ్రోతుం నాలభన్త|
| فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ إِنَّ كَثِيرِينَ مِنَ الأَنْبِيَاءِ وَالْمُلُوكِ تَمَنَّوْا أَنْ يَرَوْا مَا تُبْصِرُونَ وَلكِنَّهُمْ لَمْ يَرَوْا، وَأَنْ يَسْمَعُوا مَا تَسْمَعُونَ وَلكِنَّهُمْ لَمْ يَسْمَعُوا». | ٢٤ |
25 అనన్తరమ్ ఏకో వ్యవస్థాపక ఉత్థాయ తం పరీక్షితుం పప్రచ్ఛ, హే ఉపదేశక అనన్తాయుషః ప్రాప్తయే మయా కిం కరణీయం? (aiōnios g166)
| وَتَصَدَّى لَهُ أَحَدُ عُلَمَاءِ الشَّرِيعَةِ لِيُجَرِّبَهُ، فَقَالَ: «يَامُعَلِّمُ، مَاذَا أَعْمَلُ لأَرِثَ الْحَيَاةَ الأَبَدِيَّةَ؟» (aiōnios g166) | ٢٥ |
26 యీశుః ప్రత్యువాచ, అత్రార్థే వ్యవస్థాయాం కిం లిఖితమస్తి? త్వం కీదృక్ పఠసి?
| فَقَالَ لَهُ: «مَاذَا كُتِبَ فِي الشَّرِيعَةِ؟ وَكَيْفَ تَقْرَؤهَا؟» | ٢٦ |
27 తతః సోవదత్, త్వం సర్వ్వాన్తఃకరణైః సర్వ్వప్రాణైః సర్వ్వశక్తిభిః సర్వ్వచిత్తైశ్చ ప్రభౌ పరమేశ్వరే ప్రేమ కురు, సమీపవాసిని స్వవత్ ప్రేమ కురు చ|
| فَأَجَابَ: «أَحِبَّ الرَّبَّ إِلهَكَ بِكُلِّ قَلْبِكَ وَكُلِّ نَفْسِكَ وَكُلِّ قُدْرَتِكَ وَكُلِّ فِكْرِكَ، وَأَحِبَّ قَرِيبَكَ كَنَفْسِكَ». | ٢٧ |
28 తదా స కథయామాస, త్వం యథార్థం ప్రత్యవోచః, ఇత్థమ్ ఆచర తేనైవ జీవిష్యసి|
| فَقَالَ لَهُ: «جَوَابُكَ صَحِيحٌ. فَإِنْ عَمِلْتَ بِهَذَا، تَحْيَا!» | ٢٨ |
29 కిన్తు స జనః స్వం నిర్ద్దోషం జ్ఞాపయితుం యీశుం పప్రచ్ఛ, మమ సమీపవాసీ కః? తతో యీశుః ప్రత్యువాచ,
| لكِنَّهُ إِذْ كَانَ رَاغِباً فِي تَبْرِيرِ نَفْسِهِ، سَأَلَ يَسُوعَ: «وَمَنْ هُوَ قَرِيبِي؟» | ٢٩ |
30 ఏకో జనో యిరూశాలమ్పురాద్ యిరీహోపురం యాతి, ఏతర్హి దస్యూనాం కరేషు పతితే తే తస్య వస్త్రాదికం హృతవన్తః తమాహత్య మృతప్రాయం కృత్వా త్యక్త్వా యయుః|
| فَرَدَّ عَلَيْهِ يَسُوعُ قَائِلا: «كَانَ إِنْسَانٌ نَازِلاً مِنْ أُورُشَلِيمَ إِلَى أَرِيحَا، فَوَقَعَ بِأَيْدِي لُصُوصٍ، فَانْتَزَعُوا ثِيَابَهُ وَمَالَهُ وَجَرَّحُوهُ، ثُمَّ مَضَوْا وَقَدْ تَرَكُوهُ بَيْنَ حَيٍّ وَمَيْتٍ. | ٣٠ |
31 అకస్మాద్ ఏకో యాజకస్తేన మార్గేణ గచ్ఛన్ తం దృష్ట్వా మార్గాన్యపార్శ్వేన జగామ|
| وَحَدَثَ أَنَّ كَاهِناً كَانَ نَازِلاً فِي تِلْكَ الطَّرِيقِ، فَرَآهُ وَلكِنَّهُ جَاوَزَهُ إِلَى الْجَانِبِ الآخَرِ. | ٣١ |
32 ఇత్థమ్ ఏకో లేవీయస్తత్స్థానం ప్రాప్య తస్యాన్తికం గత్వా తం విలోక్యాన్యేన పార్శ్వేన జగామ|
| وَكَذلِكَ مَرَّ أَيْضاً وَاحِدٌ مِنَ اللاَّوِيِّينَ، فَلَمَّا وَصَلَ إِلَى ذلِكَ الْمَكَانِ، نَظَرَ إِلَيْهِ، وَلكِنَّهُ جَاوَزَهُ إِلَى الْجَانِبِ الآخَرِ. | ٣٢ |
33 కిన్త్వేకః శోమిరోణీయో గచ్ఛన్ తత్స్థానం ప్రాప్య తం దృష్ట్వాదయత|
| إِلاَّ أَنَّ سَامِرِيّاً مُسَافِراً جَاءَ إِلَيْهِ، وَلَمَّا رَآهُ، أَشْفَقَ عَلَيْهِ، | ٣٣ |
34 తస్యాన్తికం గత్వా తస్య క్షతేషు తైలం ద్రాక్షారసఞ్చ ప్రక్షిప్య క్షతాని బద్ధ్వా నిజవాహనోపరి తముపవేశ్య ప్రవాసీయగృహమ్ ఆనీయ తం సిషేవే|
| فَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ وَرَبَطَ جِرَاحَهُ بَعْدَمَا صَبَّ عَلَيْهَا زَيْتاً وَخَمْراً. ثُمَّ أَرْكَبَهُ عَلَى دَابَّتِهِ وَأَوْصَلَهُ إِلَى الْفُنْدُقِ وَاعْتَنَى بِهِ. | ٣٤ |
35 పరస్మిన్ దివసే నిజగమనకాలే ద్వౌ ముద్రాపాదౌ తద్గృహస్వామినే దత్త్వావదత్ జనమేనం సేవస్వ తత్ర యోఽధికో వ్యయో భవిష్యతి తమహం పునరాగమనకాలే పరిశోత్స్యామి|
| وَعِنْدَ مُغَادَرَتِهِ الْفُنْدُقَ فِي الْيَوْمِ التَّالِي، أَخْرَجَ دِينَارَيْنِ وَدَفَعَهُمَا إِلَى صَاحِبِ الْفُنْدُقِ، وَقَالَ لَهُ: اعْتَنِ بِهِ! وَمَهْمَا تُنْفِقْ أَكْثَرَ، فَإِنِّي أَرُدُّهُ لَكَ عِنْدَ رُجُوعِي. | ٣٥ |
36 ఏషాం త్రయాణాం మధ్యే తస్య దస్యుహస్తపతితస్య జనస్య సమీపవాసీ కః? త్వయా కిం బుధ్యతే?
| فَأَيُّ هؤُلاَءِ الثَّلاَثَةِ يَبْدُو لَكَ قَرِيباً لِلَّذِي وَقَعَ بِأَيْدِي اللُّصُوصِ؟» | ٣٦ |
37 తతః స వ్యవస్థాపకః కథయామాస యస్తస్మిన్ దయాం చకార| తదా యీశుః కథయామాస త్వమపి గత్వా తథాచర|
| فَأَجَابَ: «إِنَّهُ الَّذِي عَامَلَهُ بِالرَّحْمَةِ!» فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «اذْهَبْ، وَاعْمَلْ أَنْتَ هكَذَا!» | ٣٧ |
38 తతః పరం తే గచ్ఛన్త ఏకం గ్రామం ప్రవివిశుః; తదా మర్థానామా స్త్రీ స్వగృహే తస్యాతిథ్యం చకార|
| وَبَيْنَمَا هُمْ فِي الطَّرِيقِ، دَخَلَ إِحْدَى الْقُرَى، فَاسْتَقْبَلَتْهُ امْرَأَةٌ اسْمُهَا مَرْثَا فِي بَيْتِهَا. | ٣٨ |
39 తస్మాత్ మరియమ్ నామధేయా తస్యా భగినీ యీశోః పదసమీప ఉవవిశ్య తస్యోపదేశకథాం శ్రోతుమారేభే|
| وَكَانَ لَهَا أُخْتٌ اسْمُهَا مَرْيَمُ، جَلَسَتْ عِنْدَ قَدَمَيْ يَسُوعَ تَسْمَعُ كَلِمَتَهُ. | ٣٩ |
40 కిన్తు మర్థా నానాపరిచర్య్యాయాం వ్యగ్రా బభూవ తస్మాద్ధేతోస్తస్య సమీపమాగత్య బభాషే; హే ప్రభో మమ భగినీ కేవలం మమోపరి సర్వ్వకర్మ్మణాం భారమ్ అర్పితవతీ తత్ర భవతా కిఞ్చిదపి న మనో నిధీయతే కిమ్? మమ సాహాయ్యం కర్త్తుం భవాన్ తామాదిశతు|
| أَمَّا مَرْثَا فَكَانَتْ مُنْهَمِكَةً بِشُؤُونِ الْخِدْمَةِ الْكَثِيرَةِ. فَأَقْبَلَتْ وَقَالَتْ: «يَارَبُّ، أَمَا تُبَالِي بِأَنَّ أُخْتِي قَدْ تَرَكَتْنِي أَخْدِمُ وَحْدِي؟ فَقُلْ لَهَا أَنْ تُسَاعِدَنِي!» | ٤٠ |
41 తతో యీశుః ప్రత్యువాచ హే మర్థే హే మర్థే, త్వం నానాకార్య్యేషు చిన్తితవతీ వ్యగ్రా చాసి,
| وَلكِنَّ يَسُوعَ رَدَّ عَلَيْهَا قَائِلاً: «مَرْثَا، مَرْثَا! أَنْتِ مُهْتَمَّةٌ وَقَلِقَةٌ لأُمُورٍ كَثِيرَةٍ. | ٤١ |
42 కిన్తు ప్రయోజనీయమ్ ఏకమాత్రమ్ ఆస్తే| అపరఞ్చ యముత్తమం భాగం కోపి హర్త్తుం న శక్నోతి సఏవ మరియమా వృతః|
| وَلكِنَّ الْحَاجَةَ هِيَ إِلَى وَاحِدٍ، وَمَرْيَمُ قَدِ اخْتَارَتِ النَّصِيبَ الصَّالِحَ الَّذِي لَنْ يُؤْخَذَ مِنْهَا!» | ٤٢ |
