மதி²: 13
1 அபரஞ்ச தஸ்மிந் தி³நே யீஸு²: ஸத்³மநோ க³த்வா ஸரித்பதே ரோத⁴ஸி ஸமுபவிவேஸ²|
E Jesus, tendo saído da casa naquele dia, estava assentado junto ao mar;
2 தத்ர தத்ஸந்நிதௌ⁴ ப³ஹுஜநாநாம்’ நிவஹோபஸ்தி²தே: ஸ தரணிமாருஹ்ய ஸமுபாவிஸ²த், தேந மாநவா ரோத⁴ஸி ஸ்தி²தவந்த: |
E ajuntou-se muita gente ao pé dele, de sorte que, entrando num barco, se assentou; e toda a multidão estava em pé na praia.
3 ததா³நீம்’ ஸ த்³ரு’ஷ்டாந்தைஸ்தாந் இத்த²ம்’ ப³ஹுஸ² உபதி³ஷ்டவாந்| பஸ்²யத, கஸ்²சித் க்ரு’ஷீவலோ பீ³ஜாநி வப்தும்’ ப³ஹிர்ஜகா³ம,
E falou-lhe de muitas coisas por parábolas, dizendo: Eis que o semeador saiu a semear.
4 தஸ்ய வபநகாலே கதிபயபீ³ஜேஷு மார்க³பார்ஸ்²வே பதிதேஷு விஹகா³ஸ்தாநி ப⁴க்ஷிதவந்த: |
E, quando semeava, uma parte da semente caiu ao pé do caminho, e vieram as aves, e comeram-na;
5 அபரம்’ கதிபயபீ³ஜேஷு ஸ்தோகம்ரு’த்³யுக்தபாஷாணே பதிதேஷு ம்ரு’த³ல்பத்வாத் தத்க்ஷணாத் தாந்யங்குரிதாநி,
E outra parte caiu em pedregais, onde não havia terra bastante, e logo nasceu, porque não tinha terra funda;
6 கிந்து ரவாவுதி³தே த³க்³தா⁴நி தேஷாம்’ மூலாப்ரவிஷ்டத்வாத் ஸு²ஷ்கதாம்’ க³தாநி ச|
Mas, vindo o sol, queimou-se, e secou-se, porque não tinha raiz.
7 அபரம்’ கதிபயபீ³ஜேஷு கண்டகாநாம்’ மத்⁴யே பதிதேஷு கண்டகாந்யேதி⁴த்வா தாநி ஜக்³ரஸு: |
E outra caiu em espinhos, e os espinhos cresceram, e sufocaram-na.
8 அபரஞ்ச கதிபயபீ³ஜாநி உர்வ்வராயாம்’ பதிதாநி; தேஷாம்’ மத்⁴யே காநிசித் ஸ²தகு³ணாநி காநிசித் ஷஷ்டிகு³ணாநி காநிசித் த்ரிம்’ஸ²கு³ம்’ணாநி ப²லாநி ப²லிதவந்தி|
E outra caiu em boa terra, e deu fruto: um grão produziu cem, outro sessenta e outro trinta.
9 ஸ்²ரோதும்’ யஸ்ய ஸ்²ருதீ ஆஸாதே ஸ ஸ்²ரு’ணுயாத்|
Quem tem ouvidos para ouvir, ouça.
10 அநந்தரம்’ ஸி²ஷ்யைராக³த்ய ஸோ(அ)ப்ரு’ச்ச்²யத, ப⁴வதா தேப்⁴ய: குதோ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா² கத்²யதே?
E, acercando-se dele os discípulos, disseram-lhe: Porque lhes falas por parábolas?
11 தத: ஸ ப்ரத்யவத³த், ஸ்வர்க³ராஜ்யஸ்ய நிகூ³டா⁴ம்’ கதா²ம்’ வேதி³தும்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ ஸாமர்த்²யமதா³யி, கிந்து தேப்⁴யோ நாதா³யி|
Ele, respondendo, disse-lhes: Porque a vós é dado conhecer os mistérios do reino dos céus, mas a eles não é dado
12 யஸ்மாத்³ யஸ்யாந்திகே வர்த்³த⁴தே, தஸ்மாயேவ தா³யிஷ்யதே, தஸ்மாத் தஸ்ய பா³ஹுல்யம்’ ப⁴விஷ்யதி, கிந்து யஸ்யாந்திகே ந வர்த்³த⁴தே, தஸ்ய யத் கிஞ்சநாஸ்தே, தத³பி தஸ்மாத்³ ஆதா³யிஷ்யதே|
Porque àquele que tem, se dará, e terá em abundância; mas àquele que não tem, até aquilo que tem lhe será tirado
13 தே பஸ்²யந்தோபி ந பஸ்²யந்தி, ஸ்²ரு’ண்வந்தோபி ந ஸ்²ரு’ண்வந்தி, பு³த்⁴யமாநா அபி ந பு³த்⁴யந்தே ச, தஸ்மாத் தேப்⁴யோ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா² கத்²யதே|
Por isso lhes falo por parábolas; porque eles, vendo, não veem; e, ouvindo, não ouvem nem compreendem.
14 யதா² கர்ணை: ஸ்²ரோஷ்யத² யூயம்’ வை கிந்து யூயம்’ ந போ⁴த்ஸ்யத²| நேத்ரைர்த்³ரக்ஷ்யத² யூயஞ்ச பரிஜ்ஞாதும்’ ந ஸ²க்ஷ்யத²| தே மாநுஷா யதா² நைவ பரிபஸ்²யந்தி லோசநை: | கர்ணை ர்யதா² ந ஸ்²ரு’ண்வந்தி ந பு³த்⁴யந்தே ச மாநஸை: | வ்யாவர்த்திதேஷு சித்தேஷு காலே குத்ராபி தைர்ஜநை: | மத்தஸ்தே மநுஜா: ஸ்வஸ்தா² யதா² நைவ ப⁴வந்தி ச| ததா² தேஷாம்’ மநுஷ்யாணாம்’ க்ரியந்தே ஸ்தூ²லபு³த்³த⁴ய: | ப³தி⁴ரீபூ⁴தகர்ணாஸ்²ச ஜாதாஸ்²ச முத்³ரிதா த்³ரு’ஸ²: |
E neles se cumpre a profecia de Isaias, que diz: Ouvindo, ouvireis, mas não compreendereis, e, vendo, vereis, mas não percebereis.
15 யதே³தாநி வசநாநி யிஸ²யியப⁴விஷ்யத்³வாதி³நா ப்ரோக்தாநி தேஷு தாநி ப²லந்தி|
Porque o coração deste povo está endurecido, e ouviram de mau grado com seus ouvidos, e fecharam seus olhos; para que não vejam com os olhos, e ouçam com os ouvidos, e compreendam com o coração, e se convertam, e eu os cure.
16 கிந்து யுஷ்மாகம்’ நயநாநி த⁴ந்யாநி, யஸ்மாத் தாநி வீக்ஷந்தே; த⁴ந்யாஸ்²ச யுஷ்மாகம்’ ஸ²ப்³த³க்³ரஹா: , யஸ்மாத் தைராகர்ண்யதே|
Mas bem-aventurados os vossos olhos, porque veem, e os vossos ouvidos, porque ouvem.
17 மயா யூயம்’ தத்²யம்’ வசாமி யுஷ்மாபி⁴ ர்யத்³யத்³ வீக்ஷ்யதே, தத்³ ப³ஹவோ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோ தா⁴ர்ம்மிகாஸ்²ச மாநவா தி³த்³ரு’க்ஷந்தோபி த்³ரஷ்டும்’ நாலப⁴ந்த, புநஸ்²ச யூயம்’ யத்³யத் ஸ்²ரு’ணுத², தத் தே ஸு²ஸ்²ரூஷமாணா அபி ஸ்²ரோதும்’ நாலப⁴ந்த|
Porque em verdade vos digo que muitos profetas e justos desejaram ver o que vós vedes, e não o viram; e ouvir o que vós ouvis e não o ouviram,
18 க்ரு’ஷீவலீயத்³ரு’ஷ்டாந்தஸ்யார்த²ம்’ ஸ்²ரு’ணுத|
Escutai vós pois a parábola do semeador.
19 மார்க³பார்ஸ்²வே பீ³ஜாந்யுப்தாநி தஸ்யார்த² ஏஷ: , யதா³ கஸ்²சித் ராஜ்யஸ்ய கதா²ம்’ நிஸ²ம்ய ந பு³த்⁴யதே, ததா³ பாபாத்மாக³த்ய ததீ³யமநஸ உப்தாம்’ கதா²ம்’ ஹரந் நயதி|
Ouvindo alguém a palavra do reino, e não a entendendo, vem o maligno, e arrebata o que foi semeado no seu coração; este é o que foi semeado ao pé do caminho;
20 அபரம்’ பாஷாணஸ்த²லே பீ³ஜாந்யுப்தாநி தஸ்யார்த² ஏஷ: ; கஸ்²சித் கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வைவ ஹர்ஷசித்தேந க்³ரு’ஹ்லாதி,
Porém o que foi semeado em pedregais é o que ouve a palavra, e logo a recebe com alegria;
21 கிந்து தஸ்ய மநஸி மூலாப்ரவிஷ்டத்வாத் ஸ கிஞ்சித்காலமாத்ரம்’ ஸ்தி²ரஸ்திஷ்ட²தி; பஸ்²சாத தத்கதா²காரணாத் கோபி க்லேஸ்தாட³நா வா சேத் ஜாயதே, தர்ஹி ஸ தத்க்ஷணாத்³ விக்⁴நமேதி|
Mas não tem raiz em si mesmo, antes é temporão; e, chegada a angústia e a perseguição por causa da palavra, logo se ofende;
22 அபரம்’ கண்டகாநாம்’ மத்⁴யே பீ³ஜாந்யுப்தாநி தத³ர்த² ஏஷ: ; கேநசித் கதா²யாம்’ ஸ்²ருதாயாம்’ ஸாம்’ஸாரிகசிந்தாபி⁴ ர்ப்⁴ராந்திபி⁴ஸ்²ச ஸா க்³ரஸ்யதே, தேந ஸா மா விப²லா ப⁴வதி| (aiōn g165)
E o que foi semeado em espinhos é o que ouve a palavra, mas os cuidados deste mundo, e a sedução das riquezas, sufocam a palavra, e fica infrutífera; (aiōn g165)
23 அபரம் உர்வ்வராயாம்’ பீ³ஜாந்யுப்தாநி தத³ர்த² ஏஷ: ; யே தாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா வுத்⁴யந்தே, தே ப²லிதா: ஸந்த: கேசித் ஸ²தகு³ணாநி கேசித ஷஷ்டிகு³ணாநி கேசிச்ச த்ரிம்’ஸ²த்³கு³ணாநி ப²லாநி ஜநயந்தி|
Mas o que foi semeado em boa terra é o que ouve e compreende a palavra; e dá fruto, e um produz cem, outro sessenta, e outro trinta.
24 அநந்தரம்’ ஸோபராமேகாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²முபஸ்தா²ப்ய தேப்⁴ய: கத²யாமாஸ; ஸ்வர்கீ³யராஜ்யம்’ தாத்³ரு’ஸே²ந கேநசித்³ க்³ரு’ஹஸ்தே²நோபமீயதே, யேந ஸ்வீயக்ஷேத்ரே ப்ரஸ²ஸ்தபீ³ஜாந்யௌப்யந்த|
Propos-lhes outra parábola, dizendo: O reino dos céus é semelhante ao homem que semeia boa semente no seu campo;
25 கிந்து க்ஷணதா³யாம்’ ஸகலலோகேஷு ஸுப்தேஷு தஸ்ய ரிபுராக³த்ய தேஷாம்’ கோ³தூ⁴மபீ³ஜாநாம்’ மத்⁴யே வந்யயவமபீ³ஜாந்யுப்த்வா வவ்ராஜ|
Mas, dormindo os homens, veio o seu inimigo, e semeou joio no meio do trigo, e retirou-se.
26 ததோ யதா³ பீ³ஜேப்⁴யோ(அ)ங்கரா ஜாயமாநா: கணிஸா²நி க்⁴ரு’தவந்த: ; ததா³ வந்யயவஸாந்யபி த்³ரு’ஸ்²யமாநாந்யப⁴வந்|
E, quando a erva cresceu e frutificou, apareceu também o joio.
27 ததோ க்³ரு’ஹஸ்த²ஸ்ய தா³ஸேயா ஆக³ம்ய தஸ்மை கத²யாஞ்சக்ரு: , ஹே மஹேச்ச², ப⁴வதா கிம்’ க்ஷேத்ரே ப⁴த்³ரபீ³ஜாநி நௌப்யந்த? ததா²த்வே வந்யயவஸாநி க்ரு’த ஆயந்?
E os servos do pai de família, indo ter com ele, disseram-lhe: Senhor, não semeaste tu no teu campo boa semente? Porque tem então joio?
28 ததா³நீம்’ தேந தே ப்ரதிக³தி³தா: , கேநசித் ரிபுணா கர்ம்மத³மகாரி| தா³ஸேயா: கத²யாமாஸு: , வயம்’ க³த்வா தாந்யுத்பாய்ய க்ஷிபாமோ ப⁴வத: கீத்³ரு’ஸீ²ச்சா² ஜாயதே?
E ele lhes disse: Um homem inimigo é que fez isso. E os servos lhe disseram: Queres pois que vamos colhe-lo?
29 தேநாவாதி³, நஹி, ஸ²ங்கே(அ)ஹம்’ வந்யயவஸோத்பாடநகாலே யுஷ்மாபி⁴ஸ்தை: ஸாகம்’ கோ³தூ⁴மா அப்யுத்பாடிஷ்யந்தே|
Porém ele lhes disse: Não; para que ao colher o joio não arranqueis também o trigo com ele.
30 அத: ஸ்²ஸ்யகர்த்தநகாலம்’ யாவத்³ உப⁴யாந்யபி ஸஹ வர்த்³த⁴ந்தாம்’, பஸ்²சாத் கர்த்தநகாலே கர்த்தகாந் வக்ஷ்யாமி, யூயமாதௌ³ வந்யயவஸாநி ஸம்’க்³ரு’ஹ்ய தா³ஹயிதும்’ வீடிகா ப³த்³வ்வா ஸ்தா²பயத; கிந்து ஸர்வ்வே கோ³தூ⁴மா யுஷ்மாபி⁴ ர்பா⁴ண்டா³கா³ரம்’ நீத்வா ஸ்தா²ப்யந்தாம்|
Deixai crescer ambos juntos até à ceifa; e, por ocasião da ceifa, direi aos ceifeiros: Colhei primeiro o joio, e atai-o em molhos para o queimar; mas o trigo ajuntai-o no meu celeiro.
31 அநந்தரம்’ ஸோபராமேகாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²முத்தா²ப்ய தேப்⁴ய: கதி²தவாந் கஸ்²சிந்மநுஜ: ஸர்ஷபபீ³ஜமேகம்’ நீத்வா ஸ்வக்ஷேத்ர உவாப|
Outra parábola lhes propôs, dizendo: O reino dos céus é semelhante ao grão de mostarda que o homem, pegando dele, semeou no seu campo;
32 ஸர்ஷபபீ³ஜம்’ ஸர்வ்வஸ்மாத்³ பீ³ஜாத் க்ஷுத்³ரமபி ஸத³ங்குரிதம்’ ஸர்வ்வஸ்மாத் ஸா²காத் ப்³ரு’ஹத்³ ப⁴வதி; ஸ தாத்³ரு’ஸ²ஸ்தரு ர்ப⁴வதி, யஸ்ய ஸா²கா²ஸு நப⁴ஸ: க²கா³ ஆக³த்ய நிவஸந்தி; ஸ்வர்கீ³யராஜ்யம்’ தாத்³ரு’ஸ²ஸ்ய ஸர்ஷபைகஸ்ய ஸமம்|
O qual é realmente a mais pequena de todas as sementes; mas, crescendo, é a maior das plantas, e faz-se uma árvore, de sorte que veem as aves do céu, e se aninham nos seus ramos.
33 புநரபி ஸ உபமாகதா²மேகாம்’ தேப்⁴ய: கத²யாஞ்சகார; காசந யோஷித் யத் கிண்வமாதா³ய த்³ரோணத்ரயமிதகோ³தூ⁴மசூர்ணாநாம்’ மத்⁴யே ஸர்வ்வேஷாம்’ மிஸ்ரீப⁴வநபர்ய்யந்தம்’ ஸமாச்சா²த்³ய நித⁴த்தவதீ, தத்கிண்வமிவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
Outra parábola lhes disse: O reino dos céus é semelhante ao fermento, que uma mulher, pegando dele, introduz em três medidas de farinha, até que tudo esteja levedado.
34 இத்த²ம்’ யீஸு² ர்மநுஜநிவஹாநாம்’ ஸந்நிதா⁴வுபமாகதா²பி⁴ரேதாந்யாக்²யாநாநி கதி²தவாந் உபமாம்’ விநா தேப்⁴ய: கிமபி கதா²ம்’ நாகத²யத்|
Tudo isto disse Jesus por parábolas à multidão, e não lhes falava sem parábolas;
35 ஏதேந த்³ரு’ஷ்டாந்தீயேந வாக்யேந வ்யாதா³ய வத³நம்’ நிஜம்’| அஹம்’ ப்ரகாஸ²யிஷ்யாமி கு³ப்தவாக்யம்’ புராப⁴வம்’| யதே³தத்³வசநம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நா ப்ரோக்தமாஸீத், தத் ஸித்³த⁴மப⁴வத்|
Para que se cumprisse o que fôra dito pelo profeta, que disse: Abrirei em parábolas a minha boca; publicarei coisas ocultas desde a fundação do mundo.
36 ஸர்வ்வாந் மநுஜாந் விஸ்ரு’ஜ்ய யீஸௌ² க்³ரு’ஹம்’ ப்ரவிஷ்டே தச்சி²ஷ்யா ஆக³த்ய யீஸ²வே கதி²தவந்த: , க்ஷேத்ரஸ்ய வந்யயவஸீயத்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²ம் ப⁴வாந அஸ்மாந் ஸ்பஷ்டீக்ரு’த்ய வத³து|
Então Jesus, despedindo a multidão, foi para casa. E chegaram ao pé dele os seus discípulos, dizendo: Explica-nos a parábola do joio do campo.
37 தத: ஸ ப்ரத்யுவாச, யேந ப⁴த்³ரபீ³ஜாந்யுப்யந்தே ஸ மநுஜபுத்ர: ,
E ele, respondendo, disse-lhes: O que semeia a boa semente, é o Filho do homem;
38 க்ஷேத்ரம்’ ஜக³த், ப⁴த்³ரபீ³ஜாநீ ராஜ்யஸ்ய ஸந்தாநா: ,
O campo é o mundo; e a boa semente são os filhos do reino; e o joio são os filhos do maligno;
39 வந்யயவஸாநி பாபாத்மந: ஸந்தாநா: | யேந ரிபுணா தாந்யுப்தாநி ஸ ஸ²யதாந: , கர்த்தநஸமயஸ்²ச ஜக³த: ஸே²ஷ: , கர்த்தகா: ஸ்வர்கீ³யதூ³தா: | (aiōn g165)
O inimigo, que o semeou, é o diabo; e a ceifa é o fim do mundo; e os ceifeiros são os anjos. (aiōn g165)
Como pois o joio é colhido e queimado no fogo, assim será na consumação deste mundo. (aiōn g165)
41 அர்தா²த் மநுஜஸுத: ஸ்வாம்’யதூ³தாந் ப்ரேஷயிஷ்யதி, தேந தே ச தஸ்ய ராஜ்யாத் ஸர்வ்வாந் விக்⁴நகாரிணோ(அ)தா⁴ர்ம்மிகலோகாம்’ஸ்²ச ஸம்’க்³ரு’ஹ்ய
Mandará o Filho do homem os seus anjos, e eles colherão do seu reino todos os escândalos, e os que cometem iniquidade.
42 யத்ர ரோத³நம்’ த³ந்தக⁴ர்ஷணஞ்ச ப⁴வதி, தத்ராக்³நிகுண்டே³ நிக்ஷேப்ஸ்யந்தி|
E lança-los-ão na fornalha de fogo; ali haverá pranto e ranger de dentes.
43 ததா³நீம்’ தா⁴ர்ம்மிகலோகா: ஸ்வேஷாம்’ பிதூ ராஜ்யே பா⁴ஸ்கரஇவ தேஜஸ்விநோ ப⁴விஷ்யந்தி| ஸ்²ரோதும்’ யஸ்ய ஸ்²ருதீ ஆஸாதே, ம ஸ்²ரு’ணுயாத்|
Então os justos resplandecerão como o sol, no reino de seu pai. Quem tem ouvidos para ouvir, ouça.
44 அபரஞ்ச க்ஷேத்ரமத்⁴யே நிதி⁴ம்’ பஸ்²யந் யோ கோ³பயதி, தத: பரம்’ ஸாநந்தோ³ க³த்வா ஸ்வீயஸர்வ்வஸ்வம்’ விக்ரீய த்தக்ஷேத்ரம்’ க்ரீணாதி, ஸ இவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
Também o reino dos céus é semelhante a um tesouro escondido num campo, que um homem achou e escondeu; e, pelo gozo dele, vai, vende tudo quanto tem, e compra aquele campo.
45 அந்யஞ்ச யோ வணிக் உத்தமாம்’ முக்தாம்’ க³வேஷயந்
Outrossim o reino dos céus é semelhante ao homem, negociante, que busca boas pérolas;
46 மஹார்கா⁴ம்’ முக்தாம்’ விலோக்ய நிஜஸர்வ்வஸ்வம்’ விக்ரீய தாம்’ க்ரீணாதி, ஸ இவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
E, encontrando uma pérola de grande valor, foi, vendeu tudo quanto tinha, e comprou-a.
47 புநஸ்²ச ஸமுத்³ரோ நிக்ஷிப்த: ஸர்வ்வப்ரகாரமீநஸம்’க்³ராஹ்யாநாயஇவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
Igualmente o reino dos céus é semelhante a uma rede lançada ao mar, e que prende toda a qualidade de peixes.
48 தஸ்மிந் ஆநாயே பூர்ணே ஜநா யதா² ரோத⁴ஸ்யுத்தோல்ய ஸமுபவிஸ்²ய ப்ரஸ²ஸ்தமீநாந் ஸம்’க்³ரஹ்ய பா⁴ஜநேஷு நித³த⁴தே, குத்ஸிதாந் நிக்ஷிபந்தி;
E, estando cheia, os pescadores a puxam para a praia; e, assentando-se, apanham para os cestos os bons; os ruins, porém, lançam fora.
49 ததை²வ ஜக³த: ஸே²ஷே ப⁴விஷ்யதி, ப²லத: ஸ்வர்கீ³யதூ³தா ஆக³த்ய புண்யவஜ்ஜநாநாம்’ மத்⁴யாத் பாபிந: ப்ரு’த²க் க்ரு’த்வா வஹ்நிகுண்டே³ நிக்ஷேப்ஸ்யந்தி, (aiōn g165)
Assim será na consumação dos séculos: virão os anjos, e separarão os maus dentre os justos. (aiōn g165)
50 தத்ர ரோத³நம்’ த³ந்தை ர்த³ந்தக⁴ர்ஷணஞ்ச ப⁴விஷ்யத: |
E lança-los-ão na fornalha de fogo: ali haverá pranto e ranger de dentes.
51 யீஸு²நா தே ப்ரு’ஷ்டா யுஷ்மாபி⁴: கிமேதாந்யாக்²யாநாந்யபு³த்⁴யந்த? ததா³ தே ப்ரத்யவத³ந், ஸத்யம்’ ப்ரபோ⁴|
E disse-lhes Jesus: Entendestes todas estas coisas? Disseram-lhe eles: Sim, Senhor.
52 ததா³நீம்’ ஸ கதி²தவாந், நிஜபா⁴ண்டா³கா³ராத் நவீநபுராதநாநி வஸ்தூநி நிர்க³மயதி யோ க்³ரு’ஹஸ்த²: ஸ இவ ஸ்வர்க³ராஜ்யமதி⁴ ஸி²க்ஷிதா: ஸ்வர்வ உபதே³ஷ்டார: |
E ele disse-lhes: Por isso, todo o escriba instruído acerca do reino dos céus é semelhante a um pai de família, que tira dos seus tesouros coisas novas e velhas.
53 அநந்தரம்’ யீஸு²ரேதா: ஸர்வ்வா த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²: ஸமாப்ய தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரதஸ்தே²| அபரம்’ ஸ்வதே³ஸ²மாக³த்ய ஜநாந் ப⁴ஜநப⁴வந உபதி³ஷ்டவாந்;
E aconteceu que Jesus, concluindo estas parábolas, se retirou dali.
54 தே விஸ்மயம்’ க³த்வா கதி²தவந்த ஏதஸ்யைதாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஜ்ஞாநம் ஆஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம ச கஸ்மாத்³ அஜாயத?
E, chegando à sua pátria, ensinava-os na sinagoga deles, de sorte que se maravilhavam, e diziam: de onde veio a este a sabedoria, e estas maravilhas?
55 கிமயம்’ ஸூத்ரதா⁴ரஸ்ய புத்ரோ நஹி? ஏதஸ்ய மாது ர்நாம ச கிம்’ மரியம் நஹி? யாகுப்³-யூஷப்²-ஸி²மோந்-யிஹூதா³ஸ்²ச கிமேதஸ்ய ப்⁴ராதரோ நஹி?
Não é este o filho do carpinteiro? e não se chama sua mãe Maria, e seus irmãos Thiago, e José, e Simão, e Judas?
56 ஏதஸ்ய ப⁴கி³ந்யஸ்²ச கிமஸ்மாகம்’ மத்⁴யே ந ஸந்தி? தர்ஹி கஸ்மாத³யமேதாநி லப்³த⁴வாந்? இத்த²ம்’ ஸ தேஷாம்’ விக்⁴நரூபோ ப³பூ⁴வ;
E não estão entre nós todas as suas irmãs? de onde lhe veio pois tudo isto?
57 ததோ யீஸு²நா நிக³தி³தம்’ ஸ்வதே³ஸீ²யஜநாநாம்’ மத்⁴யம்’ விநா ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ குத்ராப்யந்யத்ர நாஸம்மாந்யோ ப⁴வதீ|
E escandalizavam-se nele. Jesus, porém, lhes disse: Não há profeta sem honra, senão na sua pátria e na sua casa.
58 தேஷாமவிஸ்²வாஸஹேதோ: ஸ தத்ர ஸ்தா²நே ப³ஹ்வாஸ்²சர்ய்யகர்ம்மாணி ந க்ரு’தவாந்|
E não fez ali muitas maravilhas, por causa da incredulidade deles.
