மார்க: 9
1 அத² ஸ தாநவாதீ³த் யுஷ்மப்⁴யமஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ கத²யாமி, ஈஸ்²வரராஜ்யம்’ பராக்ரமேணோபஸ்தி²தம்’ ந த்³ரு’ஷ்ட்வா ம்ரு’த்யும்’ நாஸ்வாதி³ஷ்யந்தே, அத்ர த³ண்டா³யமாநாநாம்’ மத்⁴யேபி தாத்³ரு’ஸா² லோகா: ஸந்தி|
Oltre a ciò disse loro: Io vi dico in verità, che alcuni di coloro che son qui presenti non gusteranno la morte, che non abbian veduto il regno di Dio, venuto con potenza.
2 அத² ஷட்³தி³நேப்⁴ய: பரம்’ யீஸு²: பிதரம்’ யாகூப³ம்’ யோஹநஞ்ச க்³ரு’ஹீத்வா கி³ரேருச்சஸ்ய நிர்ஜநஸ்தா²நம்’ க³த்வா தேஷாம்’ ப்ரத்யக்ஷே மூர்த்யந்தரம்’ த³தா⁴ர|
E SEI giorni appresso, Gesù prese seco Pietro, e Giacomo, e Giovanni, e li condusse soli, in disparte, sopra un alto monte; e fu trasfigurato in lor presenza.
3 ததஸ்தஸ்ய பரிதே⁴யம் ஈத்³ரு’ஸ²ம் உஜ்ஜ்வலஹிமபாணட³ரம்’ ஜாதம்’ யத்³ ஜக³தி கோபி ரஜகோ ந தாத்³ரு’க் பாணட³ரம்’ கர்த்தாம்’ ஸ²க்நோதி|
E i suoi vestimenti divennero risplendenti, e grandemente candidi, come neve; quali niun purgator di panni potrebbe imbiancar sopra la terra.
4 அபரஞ்ச ஏலியோ மூஸாஸ்²ச தேப்⁴யோ த³ர்ஸ²நம்’ த³த்த்வா யீஸு²நா ஸஹ கத²நம்’ கர்த்துமாரேபா⁴தே|
Ed Elia apparve loro, con Mosè; ed essi ragionavano con Gesù.
5 ததா³ பிதரோ யீஸு²மவாதீ³த் ஹே கு³ரோ(அ)ஸ்மாகமத்ர ஸ்தி²திருத்தமா, ததஏவ வயம்’ த்வத்க்ரு’தே ஏகாம்’ மூஸாக்ரு’தே ஏகாம் ஏலியக்ரு’தே சைகாம்’, ஏதாஸ்திஸ்ர: குடீ ர்நிர்ம்மாம|
E Pietro fece motto a Gesù, e gli disse: Maestro, egli è bene che noi stiamo qui; facciamo adunque tre tabernacoli, uno a te, uno a Mosè, ed uno ad Elia.
6 கிந்து ஸ யது³க்தவாந் தத் ஸ்வயம்’ ந பு³பு³தே⁴ தத: ஸர்வ்வே பி³ப⁴யாஞ்சக்ரு: |
Perciocchè non sapeva ciò ch'egli si dicesse, perchè erano spaventati.
7 ஏதர்ஹி பயோத³ஸ்தாந் சா²த³யாமாஸ, மமயாம்’ ப்ரிய: புத்ர: கதா²ஸு தஸ்ய மநாம்’ஸி நிவேஸ²யதேதி நபோ⁴வாணீ தந்மேத்³யாந்நிர்யயௌ|
E venne una nuvola, che li adombrò; e dalla nuvola venne una voce, che disse: Quest'è il mio diletto Figliuolo; ascoltatelo.
8 அத² ஹடா²த்தே சதுர்தி³ஸோ² த்³ரு’ஷ்ட்வா யீஸு²ம்’ விநா ஸ்வை: ஸஹிதம்’ கமபி ந த³த்³ரு’ஸு²: |
E in quello stante, guardando essi attorno, non videro più alcuno, se non Gesù tutto solo con loro.
9 தத: பரம்’ கி³ரேரவரோஹணகாலே ஸ தாந் கா³ட⁴ம் தூ³த்யாதி³தே³ஸ² யாவந்நரஸூநோ: ஸ்²மஸா²நாது³த்தா²நம்’ ந ப⁴வதி, தாவத் த³ர்ஸ²நஸ்யாஸ்ய வார்த்தா யுஷ்மாபி⁴: கஸ்மைசித³பி ந வக்தவ்யா|
Ora, come scendevano dal monte, [Gesù] divietò loro che non raccontassero ad alcuno le cose che avean vedute, se non quando il Figliuol dell'uomo sarebbe risuscitato da' morti.
10 ததா³ ஸ்²மஸா²நாது³த்தா²நஸ்ய கோபி⁴ப்ராய இதி விசார்ய்ய தே தத்³வாக்யம்’ ஸ்வேஷு கோ³பாயாஞ்சக்ரிரே|
Ed essi ritennero quella parola in loro stessi, domandando fra loro che cosa fosse quel risuscitar da' morti.
11 அத² தே யீஸு²ம்’ பப்ரச்சு²: ப்ரத²மத ஏலியேநாக³ந்தவ்யம் இதி வாக்யம்’ குத உபாத்⁴யாயா ஆஹு: ?
Poi lo domandarono, dicendo: Perchè dicono gli Scribi, che convien che prima venga Elia?
12 ததா³ ஸ ப்ரத்யுவாச, ஏலிய: ப்ரத²மமேத்ய ஸர்வ்வகார்ய்யாணி ஸாத⁴யிஷ்யதி; நரபுத்ரே ச லிபி ர்யதா²ஸ்தே ததை²வ ஸோபி ப³ஹுது³: க²ம்’ ப்ராப்யாவஜ்ஞாஸ்யதே|
Ed egli, rispondendo, disse loro: Elia veramente deve venir prima, e ristabilire ogni cosa; e siccome egli è scritto del Figliuol dell'uomo, [conviene] che patisca molte cose, e sia annichilato.
13 கிந்த்வஹம்’ யுஷ்மாந் வதா³மி, ஏலியார்தே² லிபி ர்யதா²ஸ்தே ததை²வ ஸ ஏத்ய யயௌ, லோகா: ஸ்வேச்சா²நுரூபம்’ தமபி⁴வ்யவஹரந்தி ஸ்ம|
Ma io vi dico che Elia è venuto, e gli hanno fatto tutto ciò che hanno voluto; siccome era scritto di lui.
14 அநந்தரம்’ ஸ ஸி²ஷ்யஸமீபமேத்ய தேஷாம்’ சது: பார்ஸ்²வே தை: ஸஹ ப³ஹுஜநாந் விவத³மாநாந் அத்⁴யாபகாம்’ஸ்²ச த்³ரு’ஷ்டவாந்;
POI, venuto a' discepoli, vide una gran moltitudine d'intorno a loro, e degli Scribi, che quistionavan con loro.
15 கிந்து ஸர்வ்வலோகாஸ்தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வைவ சமத்க்ரு’த்ய ததா³ஸந்நம்’ தா⁴வந்தஸ்தம்’ ப்ரணேமு: |
E subito tutta la moltitudine, vedutolo, sbigottì; ed accorrendo, lo salutò.
16 ததா³ யீஸு²ரத்⁴யாபகாநப்ராக்ஷீத்³ ஏதை: ஸஹ யூயம்’ கிம்’ விவத³த்⁴வே?
Ed egli domandò gli Scribi: Che quistionate fra voi?
17 ததோ லோகாநாம்’ கஸ்²சிதே³க: ப்ரத்யவாதீ³த் ஹே கு³ரோ மம ஸூநும்’ மூகம்’ பூ⁴தத்⁴ரு’தஞ்ச ப⁴வதா³ஸந்நம் ஆநயம்’|
Ed uno della moltitudine, rispondendo, disse: Maestro, io ti avea menato il mio figliuolo, che ha uno spirito mutolo.
18 யதா³ஸௌ பூ⁴தஸ்தமாக்ரமதே ததை³வ பாதஸதி ததா² ஸ பே²ணாயதே, த³ந்தைர்த³ந்தாந் க⁴ர்ஷதி க்ஷீணோ ப⁴வதி ச; ததோ ஹேதோஸ்தம்’ பூ⁴தம்’ த்யாஜயிதும்’ ப⁴வச்சி²ஷ்யாந் நிவேதி³தவாந் கிந்து தே ந ஸே²கு: |
E dovunque esso lo prende, lo atterra; ed allora egli schiuma, e stride de' denti, e divien secco; or io avea detto a' tuoi discepoli che lo cacciassero, ma non hanno potuto.
19 ததா³ ஸ தமவாதீ³த், ரே அவிஸ்²வாஸிந: ஸந்தாநா யுஷ்மாபி⁴: ஸஹ கதி காலாநஹம்’ ஸ்தா²ஸ்யாமி? அபராந் கதி காலாந் வா வ ஆசாராந் ஸஹிஷ்யே? தம்’ மதா³ஸந்நமாநயத|
Ed egli, rispondendogli, disse: O generazione incredula, infino a quando omai sarò con voi? infino a quando omai vi comporterò? menatemelo.
20 ததஸ்தத்ஸந்நிதி⁴ம்’ ஸ ஆநீயத கிந்து தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வைவ பூ⁴தோ பா³லகம்’ த்⁴ரு’தவாந்; ஸ ச பூ⁴மௌ பதித்வா பே²ணாயமாநோ லுலோட²|
Ed essi glielo menarono; e quando egli l'ebbe veduto, subito lo spirito lo scosse con violenza; e [il figliuolo] cadde in terra, e si rotolava schiumando.
21 ததா³ ஸ தத்பிதரம்’ பப்ரச்ச², அஸ்யேத்³ரு’ஸீ² த³ஸா² கதி தி³நாநி பூ⁴தா? தத: ஸோவாதீ³த் பா³ல்யகாலாத்|
E [Gesù] domandò il padre di esso: Quanto tempo è che questo gli è avvenuto? Ed egli disse: Dalla sua fanciullezza.
22 பூ⁴தோயம்’ தம்’ நாஸ²யிதும்’ ப³ஹுவாராந் வஹ்நௌ ஜலே ச ந்யக்ஷிபத் கிந்து யதி³ ப⁴வாந கிமபி கர்த்தாம்’ ஸ²க்நோதி தர்ஹி த³யாம்’ க்ரு’த்வாஸ்மாந் உபகரோது|
E spesse volte l'ha gettato nel fuoco, e nell'acqua, per farlo perire; ma, se tu [ci] puoi nulla, abbi pietà di noi, ed aiutaci.
23 ததா³ யீஸு²ஸ்தமவத³த் யதி³ ப்ரத்யேதும்’ ஸ²க்நோஷி தர்ஹி ப்ரத்யயிநே ஜநாய ஸர்வ்வம்’ ஸாத்⁴யம்|
E Gesù gli disse: Se tu puoi credere, ogni cosa è possibile a chi crede.
24 ததஸ்தத்க்ஷணம்’ தத்³பா³லகஸ்ய பிதா ப்ரோச்சை ரூவந் ஸாஸ்²ருநேத்ர: ப்ரோவாச, ப்ரபோ⁴ ப்ரத்யேமி மமாப்ரத்யயம்’ ப்ரதிகுரு|
E subito il padre del fanciullo, sclamando con lagrime, disse: Io credo, Signore; sovvieni alla mia incredulità.
25 அத² யீஸு² ர்லோகஸங்க⁴ம்’ தா⁴வித்வாயாந்தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா தமபூதபூ⁴தம்’ தர்ஜயித்வா ஜகா³த³, ரே ப³தி⁴ர மூக பூ⁴த த்வமேதஸ்மாத்³ ப³ஹிர்ப⁴வ புந: கதா³பி மாஸ்²ரயைநம்’ த்வாமஹம் இத்யாதி³ஸா²மி|
E Gesù, veggendo che la moltitudine concorreva a calca, sgridò lo spirito immondo, dicendogli: Spirito mutolo e sordo, esci fuori di lui (io tel comando), e giammai più non entrare in lui.
26 ததா³ ஸ பூ⁴தஸ்²சீத்ஸ²ப்³த³ம்’ க்ரு’த்வா தமாபீட்³ய ப³ஹிர்ஜஜாம, ததோ பா³லகோ ம்ரு’தகல்போ ப³பூ⁴வ தஸ்மாத³யம்’ ம்ரு’தஇத்யநேகே கத²யாமாஸு: |
E [il demonio], gridando, e straziandolo forte, uscì fuori; e [il fanciullo] divenne come morto; talchè molti dicevano: Egli è morto.
27 கிந்து கரம்’ த்⁴ரு’த்வா யீஸு²நோத்தா²பித: ஸ உத்தஸ்தௌ²|
Ma Gesù, presolo per la mano, lo levò, ed egli si rizzò in piè.
28 அத² யீஸௌ² க்³ரு’ஹம்’ ப்ரவிஷ்டே ஸி²ஷ்யா கு³ப்தம்’ தம்’ பப்ரச்சு²: , வயமேநம்’ பூ⁴தம்’ த்யாஜயிதும்’ குதோ ந ஸ²க்தா: ?
E quando [Gesù] fu entrato in casa, i suoi discepoli lo domandarono in disparte: Perchè non abbiam noi potuto cacciarlo?
29 ஸ உவாச, ப்ரார்த²நோபவாஸௌ விநா கேநாப்யந்யேந கர்ம்மணா பூ⁴தமீத்³ரு’ஸ²ம்’ த்யாஜயிதும்’ ந ஸ²க்யம்’|
Ed egli disse loro: Questa generazion [di demoni] non esce per alcun altro modo, che per orazione, e per digiuno.
30 அநந்தரம்’ ஸ தத்ஸ்தா²நாதி³த்வா கா³லீல்மத்⁴யேந யயௌ, கிந்து தத் கோபி ஜாநீயாதி³தி ஸ நைச்ச²த்|
POI, essendosi partiti di là, passarono per la Galilea; ed egli non voleva che alcun lo sapesse.
31 அபரஞ்ச ஸ ஸி²ஷ்யாநுபதி³ஸ²ந் ப³பா⁴ஷே, நரபுத்ரோ நரஹஸ்தேஷு ஸமர்பயிஷ்யதே தே ச தம்’ ஹநிஷ்யந்தி தைஸ்தஸ்மிந் ஹதே த்ரு’தீயதி³நே ஸ உத்தா²ஸ்யதீதி|
Perciocchè egli ammaestrava i suoi discepoli, e diceva loro: Il Figliuol dell'uomo sarà tosto dato nelle mani degli uomini, ed essi l'uccideranno; ma, dopo che sarà stato ucciso, risusciterà nel terzo giorno.
32 கிந்து தத்கதா²ம்’ தே நாபு³த்⁴யந்த ப்ரஷ்டுஞ்ச பி³ப்⁴ய: |
Ma essi non intendevano questo ragionamento, e temevano di domandarlo.
33 அத² யீஸு²: கப²ர்நாஹூம்புரமாக³த்ய மத்⁴யேக்³ரு’ஹஞ்சேத்ய தாநப்ரு’ச்ச²த்³ வர்த்மமத்⁴யே யூயமந்யோந்யம்’ கிம்’ விவத³த்⁴வே ஸ்ம?
Poi venne in Capernaum; e quando egli fu in casa, domandò loro: Di che disputavate fra voi per lo cammino?
34 கிந்து தே நிருத்தராஸ்தஸ்து² ர்யஸ்மாத்தேஷாம்’ கோ முக்²ய இதி வர்த்மாநி தே(அ)ந்யோந்யம்’ வ்யவத³ந்த|
Ed essi tacquero; perciocchè per lo cammino aveano fra loro disputato chi [di loro dovesse essere] il maggiore.
35 தத: ஸ உபவிஸ்²ய த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாந் ஆஹூய ப³பா⁴ஷே ய: கஸ்²சித் முக்²யோ ப⁴விதுமிச்ச²தி ஸ ஸர்வ்வேப்⁴யோ கௌ³ண: ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸேவகஸ்²ச ப⁴வது|
Ed egli, postosi a sedere, chiamò i dodici, e disse loro: Se alcuno vuol essere il primo, sia l'ultimo di tutti, e il servitor di tutti.
36 ததா³ ஸ பா³லகமேகம்’ க்³ரு’ஹீத்வா மத்⁴யே ஸமுபாவேஸ²யத் ததஸ்தம்’ க்ரோடே³ க்ரு’த்வா தாநவாதா³த்
E preso un piccolo fanciullo, lo pose in mezzo di loro; poi recatoselo in braccio, disse loro:
37 ய: கஸ்²சிதீ³த்³ரு’ஸ²ஸ்ய கஸ்யாபி பா³லஸ்யாதித்²யம்’ கரோதி ஸ மமாதித்²யம்’ கரோதி; ய: கஸ்²சிந்மமாதித்²யம்’ கரோதி ஸ கேவலம் மமாதித்²யம்’ கரோதி தந்ந மத்ப்ரேரகஸ்யாப்யாதித்²யம்’ கரோதி|
Chiunque riceve uno di tali piccoli fanciulli nel mio nome, riceve me; e chiunque mi riceve, non riceve me, ma colui che mi ha mandato.
38 அத² யோஹந் தமப்³ரவீத் ஹே கு³ரோ, அஸ்மாகமநநுகா³மிநம் ஏகம்’ த்வாந்நாம்நா பூ⁴தாந் த்யாஜயந்தம்’ வயம்’ த்³ரு’ஷ்டவந்த: , அஸ்மாகமபஸ்²சாத்³கா³மித்வாச்ச தம்’ ந்யஷேதா⁴ம|
ALLORA Giovanni gli fece motto, dicendo: Maestro, noi abbiam veduto uno che cacciava i demoni nel nome tuo, il qual non ci seguita; e perciocchè egli non ci seguita, [glielo] abbiam divietato.
39 கிந்து யீஸு²ரவத³த் தம்’ மா நிஷேத⁴த், யதோ ய: கஸ்²சிந் மந்நாம்நா சித்ரம்’ கர்ம்ம கரோதி ஸ ஸஹஸா மாம்’ நிந்தி³தும்’ ந ஸ²க்நோதி|
Ma Gesù disse: Non [gliel] divietate; imperocchè niuno può far potente operazione nel nome mio, e tosto appresso dir male di me.
40 ததா² ய: கஸ்²சித்³ யுஷ்மாகம்’ விபக்ஷதாம்’ ந கரோதி ஸ யுஷ்மாகமேவ ஸபக்ஷ: |
Perciocchè chi non è contro a noi è per noi.
41 ய: கஸ்²சித்³ யுஷ்மாந் க்²ரீஷ்டஸி²ஷ்யாந் ஜ்ஞாத்வா மந்நாம்நா கம்’ஸைகேந பாநீயம்’ பாதும்’ த³தா³தி, யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வச்மி, ஸ ப²லேந வஞ்சிதோ ந ப⁴விஷ்யதி|
Imperocchè, chiunque vi avrà dato a bere pure un bicchier d'acqua, nel nome mio, perciocchè siete di Cristo, io vi dico in verità, ch'egli non perderà punto il suo premio.
42 கிந்து யதி³ கஸ்²சிந் மயி விஸ்²வாஸிநாமேஷாம்’ க்ஷுத்³ரப்ராணிநாம் ஏகஸ்யாபி விக்⁴நம்’ ஜநயதி, தர்ஹி தஸ்யைதத்கர்ம்ம கரணாத் கண்ட²ப³த்³த⁴பேஷணீகஸ்ய தஸ்ய ஸாக³ராகா³த⁴ஜல மஜ்ஜநம்’ ப⁴த்³ரம்’|
E CHIUNQUE avrà scandalezzato uno di questi piccoli che credono in me, meglio per lui sarebbe che gli fosse messa intorno al collo una pietra da macina, e ch'egli fosse gettato in mare.
43 அத: ஸ்வகரோ யதி³ த்வாம்’ பா³த⁴தே தர்ஹி தம்’ சி²ந்தி⁴;
Ora, se la tua mano ti fa intoppare, mozzala; meglio è per te entrar monco nella vita, che, avendo due mani, andar nella geenna, nel fuoco inestinguibile, (Geenna g1067)
44 யஸ்மாத் யத்ர கீடா ந ம்ரியந்தே வஹ்நிஸ்²ச ந நிர்வ்வாதி, தஸ்மிந் அநிர்வ்வாணாநலநரகே கரத்³வயவஸ்தவ க³மநாத் கரஹீநஸ்ய ஸ்வர்க³ப்ரவேஸ²ஸ்தவ க்ஷேமம்’| (Geenna g1067)
ove il verme loro non muore, e il fuoco non si spegne.
45 யதி³ தவ பாதோ³ விக்⁴நம்’ ஜநயதி தர்ஹி தம்’ சி²ந்தி⁴,
E se il tuo piede ti fa intoppare, mozzalo; meglio è per te entrar zoppo nella vita, che, avendo due piedi, esser gettato nella geenna, nel fuoco inestinguibile, (Geenna g1067)
46 யதோ யத்ர கீடா ந ம்ரியந்தே வஹ்நிஸ்²ச ந நிர்வ்வாதி, தஸ்மிந் (அ)நிர்வ்வாணவஹ்நௌ நரகே த்³விபாத³வதஸ்தவ நிக்ஷேபாத் பாத³ஹீநஸ்ய ஸ்வர்க³ப்ரவேஸ²ஸ்தவ க்ஷேமம்’| (Geenna g1067)
ove il verme loro non muore, e il fuoco non si spegne.
47 ஸ்வநேத்ரம்’ யதி³ த்வாம்’ பா³த⁴தே தர்ஹி தத³ப்யுத்பாடய, யதோ யத்ர கீடா ந ம்ரியந்தே வஹ்நிஸ்²ச ந நிர்வ்வாதி,
Parimente, se l'occhio tuo ti fa intoppare, cavalo; meglio è per te entrar con un occhio solo nella vita, che, avendone due, esser gettato nella geenna del fuoco, (Geenna g1067)
48 தஸ்மிந (அ)நிர்வ்வாணவஹ்நௌ நரகே த்³விநேத்ரஸ்ய தவ நிக்ஷேபாத்³ ஏகநேத்ரவத ஈஸ்²வரராஜ்யே ப்ரவேஸ²ஸ்தவ க்ஷேமம்’| (Geenna g1067)
ove il verme loro non muore, e il fuoco non si spegne.
49 யதா² ஸர்வ்வோ ப³லி ர்லவணாக்த: க்ரியதே ததா² ஸர்வ்வோ ஜநோ வஹ்நிரூபேண லவணாக்த: காரிஷ்யதே|
Perciocchè ognuno deve esser salato con fuoco, ed ogni sacrificio deve esser salato con sale.
50 லவணம்’ ப⁴த்³ரம்’ கிந்து யதி³ லவணே ஸ்வாது³தா ந திஷ்ட²தி, தர்ஹி கத²ம் ஆஸ்வாத்³யுக்தம்’ கரிஷ்யத²? யூயம்’ லவணயுக்தா ப⁴வத பரஸ்பரம்’ ப்ரேம குருத|
Il sale [è] buono, ma, se il sale diviene insipido, con che lo condirete? Abbiate del sale in voi stessi, e state in pace gli uni con gli altri.
