லூக​: 17

1 இத​: பரம்’ யீஸு²​: ஸி²ஷ்யாந் உவாச, விக்⁴நைரவஸ்²யம் ஆக³ந்தவ்யம்’ கிந்து விக்⁴நா யேந க⁴டிஷ்யந்தே தஸ்ய து³ர்க³தி ர்ப⁴விஷ்யதி|

Or il dit à ses disciples: « Il est inévitable qu'il arrive des scandales, néanmoins malheur à celui par lequel ils arrivent;

2 ஏதேஷாம்’ க்ஷுத்³ரப்ராணிநாம் ஏகஸ்யாபி விக்⁴நஜநநாத் கண்ட²ப³த்³த⁴பேஷணீகஸ்ய தஸ்ய ஸாக³ராகா³த⁴ஜலே மஜ்ஜநம்’ ப⁴த்³ரம்’|

il lui est plus avantageux qu'on lui mette au col une pierre meulière, et qu'on le précipite dans la mer, que de scandaliser un seul de ces petits.

3 யூயம்’ ஸ்வேஷு ஸாவதா⁴நாஸ்திஷ்ட²த; தவ ப்⁴ராதா யதி³ தவ கிஞ்சித்³ அபராத்⁴யதி தர்ஹி தம்’ தர்ஜய, தேந யதி³ மந​: பரிவர்த்தயதி தர்ஹி தம்’ க்ஷமஸ்வ|

Prenez garde à vous-mêmes: Si ton frère a péché, reprends-le, et s'il se repent, pardonne-lui;

4 புநரேகதி³நமத்⁴யே யதி³ ஸ தவ ஸப்தக்ரு’த்வோ(அ)பராத்⁴யதி கிந்து ஸப்தக்ரு’த்வ ஆக³த்ய மந​: பரிவர்த்ய மயாபராத்³த⁴ம் இதி வத³தி தர்ஹி தம்’ க்ஷமஸ்வ|

et si, sept fois le jour, il a péché contre toi, et que sept fois il revienne vers toi, en disant: « Je me repens, » tu lui pardonneras. »

5 ததா³ ப்ரேரிதா​: ப்ரபு⁴ம் அவத³ந் அஸ்மாகம்’ விஸ்²வாஸம்’ வர்த்³த⁴ய|

Et les apôtres dirent au seigneur: « Mets en nous plus de foi. »

6 ப்ரபு⁴ருவாச, யதி³ யுஷ்மாகம்’ ஸர்ஷபைகப்ரமாணோ விஸ்²வாஸோஸ்தி தர்ஹி த்வம்’ ஸமூலமுத்பாடிதோ பூ⁴த்வா ஸமுத்³ரே ரோபிதோ ப⁴வ கதா²யாம் ஏதஸ்யாம் ஏதது³டு³ம்ப³ராய கதி²தாயாம்’ ஸ யுஷ்மாகமாஜ்ஞாவஹோ ப⁴விஷ்யதி|

Mais le seigneur dit: « Si vous aviez de la foi, gros comme un grain de moutarde, vous diriez à ce mûrier-ci: « Déracine-toi, et plante-toi dans la mer; » et il vous obéirait.

7 அபரம்’ ஸ்வதா³ஸே ஹலம்’ வாஹயித்வா வா பஸூ²ந் சாரயித்வா க்ஷேத்ராத்³ ஆக³தே ஸதி தம்’ வத³தி, ஏஹி போ⁴க்துமுபவிஸ², யுஷ்மாகம் ஏதாத்³ரு’ஸ²​: கோஸ்தி?

Mais lequel de vous, ayant un esclave qui conduit la charrue ou paît les troupeaux, lui dira, à son retour des champs: « Viens vite te mettre à table? »

8 வரஞ்ச பூர்வ்வம்’ மம கா²த்³யமாஸாத்³ய யாவத்³ பு⁴ஞ்ஜே பிவாமி ச தாவத்³ ப³த்³த⁴கடி​: பரிசர பஸ்²சாத் த்வமபி போ⁴க்ஷ்யஸே பாஸ்யஸி ச கதா²மீத்³ரு’ஸீ²ம்’ கிம்’ ந வக்ஷ்யதி?

Est-ce qu'au contraire il ne lui dira pas: « Prépare-moi à manger, et ceins-toi pour me servir jusques à ce que j'aie mangé et bu, et après cela, toi, tu mangeras et tu boiras? »

9 தேந தா³ஸேந ப்ரபோ⁴ராஜ்ஞாநுரூபே கர்ம்மணி க்ரு’தே ப்ரபு⁴​: கிம்’ தஸ்மிந் பா³தி⁴தோ ஜாத​: ? நேத்த²ம்’ பு³த்⁴யதே மயா|

Est-ce qu'il sait gré à l'esclave de ce qu'il a fait ce qui lui était prescrit?

10 இத்த²ம்’ நிரூபிதேஷு ஸர்வ்வகர்ம்மஸு க்ரு’தேஷு ஸத்மு யூயமபீத³ம்’ வாக்யம்’ வத³த², வயம் அநுபகாரிணோ தா³ஸா அஸ்மாபி⁴ர்யத்³யத்கர்த்தவ்யம்’ தந்மாத்ரமேவ க்ரு’தம்’|

De même vous aussi, quand vous aurez fait tout ce qui vous a été prescrit, dites: Nous sommes des esclaves inutiles, c'est ce que nous devions faire que nous avons fait. »

11 ஸ யிரூஸா²லமி யாத்ராம்’ குர்வ்வந் ஸோ²மிரோண்கா³லீல்ப்ரதே³ஸ²மத்⁴யேந க³ச்ச²தி,

Et il advint, pendant le voyage vers Jérusalem, qu'il passait entre la Samarie et la Galilée.

12 ஏதர்ஹி குத்ரசித்³ க்³ராமே ப்ரவேஸ²மாத்ரே த³ஸ²குஷ்டி²நஸ்தம்’ ஸாக்ஷாத் க்ரு’த்வா

Et comme il entrait dans un village, vinrent à sa rencontre dix hommes lépreux, qui se levèrent de loin,

13 தூ³ரே திஷ்ட²நத உச்சை ர்வக்துமாரேபி⁴ரே, ஹே ப்ரபோ⁴ யீஸோ² த³யஸ்வாஸ்மாந்|

et ils haussèrent la voix en disant: « Jésus, maître, aie pitié de nous! »

14 தத​: ஸ தாந் த்³ரு’ஷ்ட்வா ஜகா³த³, யூயம்’ யாஜகாநாம்’ ஸமீபே ஸ்வாந் த³ர்ஸ²யத, ததஸ்தே க³ச்ச²ந்தோ ரோகா³த் பரிஷ்க்ரு’தா​: |

Ce que voyant, il leur dit: « Allez vous montrer aux prêtres. » Et il advint, pendant qu'ils s'y rendaient, qu'ils furent guéris.

15 ததா³ தேஷாமேக​: ஸ்வம்’ ஸ்வஸ்த²ம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ப்ரோச்சைரீஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வத³ந் வ்யாகு⁴ட்யாயாதோ யீஸோ² ர்கு³ணாநநுவத³ந் தச்சரணாதோ⁴பூ⁴மௌ பபாத;

Or l'un d'entre eux voyant qu'il avait été guéri revint glorifiant Dieu à haute voix,

16 ஸ சாஸீத் ஸோ²மிரோணீ|

et il tomba la face contre terre à ses pieds en lui rendant grâces; et c'était un Samaritain.

17 ததா³ யீஸு²ரவத³த், த³ஸ²ஜநா​: கிம்’ ந பரிஷ்க்ரு’தா​: ? தஹ்யந்யே நவஜநா​: குத்ர?

Mais Jésus prenant la parole dit: « Les dix n'ont-ils pas été guéris? Mais les neuf où sont-ils?

18 ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வத³ந்தம் ஏநம்’ விதே³ஸி²நம்’ விநா கோப்யந்யோ ந ப்ராப்யத|

On ne les a pas vus revenir pour donner gloire à Dieu, sauf cet étranger. »

19 ததா³ ஸ தமுவாச, த்வமுத்தா²ய யாஹி விஸ்²வாஸஸ்தே த்வாம்’ ஸ்வஸ்த²ம்’ க்ரு’தவாந்|

Et il lui dit: « Lève-toi, va-t-en. »

20 அத² கதே³ஸ்²வரஸ்ய ராஜத்வம்’ ப⁴விஷ்யதீதி பி²ரூஸி²பி⁴​: ப்ரு’ஷ்டே ஸ ப்ரத்யுவாச, ஈஸ்²வரஸ்ய ராஜத்வம் ஐஸ்²வர்ய்யத³ர்ஸ²நேந ந ப⁴விஷ்யதி|

Or ayant été interrogé par les pharisiens sur l'époque de la venue du royaume de Dieu, il leur répliqua: « Le royaume de Dieu ne vient pas de manière à être épié,

21 அத ஏதஸ்மிந் பஸ்²ய தஸ்மிந் வா பஸ்²ய, இதி வாக்யம்’ லோகா வக்தும்’ ந ஸ²க்ஷ்யந்தி, ஈஸ்²வரஸ்ய ராஜத்வம்’ யுஷ்மாகம் அந்தரேவாஸ்தே|

et l'on ne dira point: « Le voici ici, ou là. » Car voici, le royaume de Dieu est au milieu de vous. »

22 தத​: ஸ ஸி²ஷ்யாந் ஜகா³த³, யதா³ யுஷ்மாபி⁴ ர்மநுஜஸுதஸ்ய தி³நமேகம்’ த்³ரஷ்டும் வாஞ்சி²ஷ்யதே கிந்து ந த³ர்ஸி²ஷ்யதே, ஈத்³ரு’க்கால ஆயாதி|

Mais il dit aux disciples: « Des jours viendront, où vous désirerez voir un des jours du fils de l'homme, et vous ne le verrez pas;

23 ததா³த்ர பஸ்²ய வா தத்ர பஸ்²யேதி வாக்யம்’ லோகா வக்ஷ்யந்தி, கிந்து தேஷாம்’ பஸ்²சாத் மா யாத, மாநுக³ச்ச²த ச|

et on vous dira: « Le voici ici, ou le voilà là; » n'y courez pas,

24 யதஸ்தடி³த்³ யதா²காஸை²கதி³ஸ்²யுதி³ய தத³ந்யாமபி தி³ஸ²ம்’ வ்யாப்ய ப்ரகாஸ²தே தத்³வத் நிஜதி³நே மநுஜஸூநு​: ப்ரகாஸி²ஷ்யதே|

car, comme l'éclair flamboyant brille de l'une des extrémités du ciel jusques à l'autre extrémité du ciel, il en sera de même du fils de l'homme;

25 கிந்து தத்பூர்வ்வம்’ தேநாநேகாநி து³​: கா²நி போ⁴க்தவ்யாந்யேதத்³வர்த்தமாநலோகைஸ்²ச ஸோ(அ)வஜ்ஞாதவ்ய​: |

mais il faut d'abord qu'il souffre beaucoup, et qu'il soit rejeté par cette génération.

26 நோஹஸ்ய வித்³யமாநகாலே யதா²ப⁴வத் மநுஷ்யஸூநோ​: காலேபி ததா² ப⁴விஷ்யதி|

Et comme il est advenu du temps de Noé, de même adviendra-t-il aussi du temps du fils de l'homme;

27 யாவத்காலம்’ நோஹோ மஹாபோதம்’ நாரோஹத்³ ஆப்லாவிவார்ய்யேத்ய ஸர்வ்வம்’ நாநாஸ²யச்ச தாவத்காலம்’ யதா² லோகா அபு⁴ஞ்ஜதாபிவந் வ்யவஹந் வ்யவாஹயம்’ஸ்²ச;

on mangeait, on buvait, les hommes prenaient des femmes et on donnait aux femmes des maris, jusques au jour où Noé entra dans l'arche; et le déluge survint et les fit tous périr.

28 இத்த²ம்’ லோடோ வர்த்தமாநகாலேபி யதா² லோகா போ⁴ஜநபாநக்ரயவிக்ரயரோபணக்³ரு’ஹநிர்ம்மாணகர்ம்மஸு ப்ராவர்த்தந்த,

De même, comme il advint du temps de Lot, on mangeait, on buvait, on achetait, on vendait, on plantait, on bâtissait,

29 கிந்து யதா³ லோட் ஸிதோ³மோ நிர்ஜகா³ம ததா³ நப⁴ஸ​: ஸக³ந்த⁴காக்³நிவ்ரு’ஷ்டி ர்பூ⁴த்வா ஸர்வ்வம்’ வ்யநாஸ²யத்

mais le jour où Lot sortit de Sodome, il tomba du ciel une pluie de feu et de soufre et elle les fit tous périr,

30 தத்³வந் மாநவபுத்ரப்ரகாஸ²தி³நேபி ப⁴விஷ்யதி|

de même en sera-t-il le jour où le fils de l'homme sera révélé.

31 ததா³ யதி³ கஸ்²சித்³ க்³ரு’ஹோபரி திஷ்ட²தி தர்ஹி ஸ க்³ரு’ஹமத்⁴யாத் கிமபி த்³ரவ்யமாநேதும் அவருஹ்ய நைது; யஸ்²ச க்ஷேத்ரே திஷ்ட²தி ஸோபி வ்யாகு⁴ட்ய நாயாது|

En ce jour-là, que celui qui sera sur le toit, et dont les ustensiles sont dans la maison, ne descende point pour les prendre, et que celui qui est aux champs ne revienne pas non plus en arrière:

32 லோட​: பத்நீம்’ ஸ்மரத|

souvenez-vous de la femme de Lot.

33 ய​: ப்ராணாந் ரக்ஷிதும்’ சேஷ்டிஷ்யதே ஸ ப்ராணாந் ஹாரயிஷ்யதி யஸ்து ப்ராணாந் ஹாரயிஷ்யதி ஸஏவ ப்ராணாந் ரக்ஷிஷ்யதி|

Mais celui qui aura cherché à rester en possession de sa vie la perdra, tandis que celui qui l'aura perdue la conservera.

34 யுஷ்மாநஹம்’ வச்மி தஸ்யாம்’ ராத்ரௌ ஸ²ய்யைகக³தயோ ர்லோகயோரேகோ தா⁴ரிஷ்யதே பரஸ்த்யக்ஷ்யதே|

Je vous le déclare, cette nuit-là deux personnes seront sur un lit, l'une sera prise et l'autre sera laissée.

35 ஸ்த்ரியௌ யுக³பத் பேஷணீம்’ வ்யாவர்த்தயிஷ்யதஸ்தயோரேகா தா⁴ரிஷ்யதே பராத்யக்ஷ்யதே|

Deux femmes moudront ensemble, l'une sera prise, mais l'autre sera laissée. »

36 புருஷௌ க்ஷேத்ரே ஸ்தா²ஸ்யதஸ்தயோரேகோ தா⁴ரிஷ்யதே பரஸ்த்யக்ஷ்யதே|

[Deux hommes seront dans la campagne, l'un sera pris et l'autre sera laissé.]

37 ததா³ தே பப்ரச்சு²​: , ஹே ப்ரபோ⁴ குத்ரேத்த²ம்’ ப⁴விஷ்யதி? தத​: ஸ உவாச, யத்ர ஸ²வஸ்திஷ்ட²தி தத்ர க்³ரு’த்⁴ரா மிலந்தி|

Et prenant la parole ils lui dirent: « Où, Seigneur? » Mais il leur dit: « Là où est le corps, c'est là aussi que se rassembleront les aigles. »