ලූකඃ 15
1 තදා කරසඤ්චායිනඃ පාපිනශ්ච ලෝකා උපදේශ්කථාං ශ්‍රෝතුං යීශෝඃ සමීපම් ආගච්ඡන්|
Es pflegten aber zu ihm zu kommen die Zöllner insgesamt und die Sünder, ihn zu hören.
2 තතඃ ඵිරූශින උපාධ්‍යායාශ්ච විවදමානාඃ කථයාමාසුඃ ඒෂ මානුෂඃ පාපිභිඃ සහ ප්‍රණයං කෘත්වා තෛඃ සාර්ද්ධං භුංක්තේ|
Und die Pharisäer und die Schriftgelehrten murrten darüber, und sagten: dieser nimmt die Sünder an, und ißt mit ihnen.
3 තදා ස තේභ්‍ය ඉමාං දෘෂ්ටාන්තකථාං කථිතවාන්,
Er sagte aber zu ihnen folgendes Gleichnis:
4 කස්‍යචිත් ශතමේෂේෂු තිෂ්ඨත්මු තේෂාමේකං ස යදි හාරයති තර්හි මධ්‍යේප්‍රාන්තරම් ඒකෝනශතමේෂාන් විහාය හාරිතමේෂස්‍ය උද්දේශප්‍රාප්තිපර‍්‍ය්‍යනතං න ගවේෂයති, ඒතාදෘශෝ ලෝකෝ යුෂ්මාකං මධ්‍යේ ක ආස්තේ?
Welcher von euch, wenn er hundert Schafe hat, und verliert eines von ihnen, läßt nicht die neunundneunzig in der Wüste, und gehet dem verlorenen nach, bis er es findet?
5 තස්‍යෝද්දේශං ප්‍රාප්‍ය හෘෂ්ටමනාස්තං ස්කන්ධේ නිධාය ස්වස්ථානම් ආනීය බන්ධුබාන්ධවසමීපවාසින ආහූය වක්ති,
Und wenn er es gefunden, legt er es auf seine Schulter mit Freuden,
6 හාරිතං මේෂං ප්‍රාප්තෝහම් අතෝ හේතෝ ර්මයා සාර්ද්ධම් ආනන්දත|
geht nach Haus, ruft Freunde und Nachbarn zusammen, und sagt zu ihnen: freuet euch mit mir, ich habe mein verlorenes Schaf gefunden.
7 තද්වදහං යුෂ්මාන් වදාමි, යේෂාං මනඃපරාවර්ත්තනස්‍ය ප්‍රයෝජනං නාස්ති, තාදෘශෛකෝනශතධාර්ම්මිකකාරණාද් ය ආනන්දස්තස්මාද් ඒකස්‍ය මනඃපරිවර්ත්තිනඃ පාපිනඃ කාරණාත් ස්වර්ගේ (අ)ධිකානන්දෝ ජායතේ|
Ich sage euch, so wird Freude im Himmel sein über einen Sünder, der Buße thut, mehr als über neunundneunzig Gerechte, die da keine Buße nötig haben.
8 අපරඤ්ච දශානාං රූප්‍යඛණ්ඩානාම් ඒකඛණ්ඩේ හාරිතේ ප්‍රදීපං ප්‍රජ්වාල්‍ය ගෘහං සම්මාර්ජ්‍ය තස්‍ය ප්‍රාප්තිං යාවද් යත්නේන න ගවේෂයති, ඒතාදෘශී යෝෂිත් කාස්තේ?
Oder, welche Frau, die zehn Drachmen hat, wenn sie eine verliert, zündet nicht Licht an und scheuert das Haus und sucht sorgfältig, bis sie dieselbe findet?
9 ප්‍රාප්තේ සති බන්ධුබාන්ධවසමීපවාසිනීරාහූය කථයති, හාරිතං රූප්‍යඛණ්ඩං ප්‍රාප්තාහං තස්මාදේව මයා සාර්ද්ධම් ආනන්දත|
Und wenn sie sie gefunden, ruft sie Freundinnen und Nachbarinnen zusammen und sagt: freuet euch mit mir, denn ich habe die Drachme gefunden, die ich verloren hatte.
10 තද්වදහං යුෂ්මාන් ව්‍යාහරාමි, ඒකේන පාපිනා මනසි පරිවර්ත්තිතේ, ඊශ්වරස්‍ය දූතානාං මධ්‍යේප්‍යානන්දෝ ජායතේ|
So sage ich euch, gibt es Freude vor den Engeln Gottes, über einen einzigen Sünder, der Buße thut.
11 අපරඤ්ච ස කථයාමාස, කස්‍යචිද් ද්වෞ පුත්‍රාවාස්තාං,
Er sagte aber: ein Mensch hatte zwei Söhne.
12 තයෝඃ කනිෂ්ඨඃ පුත්‍රඃ පිත්‍රේ කථයාමාස, හේ පිතස්තව සම්පත්ත්‍යා යමංශං ප්‍රාප්ස්‍යාම්‍යහං විභජ්‍ය තං දේහි, තතඃ පිතා නිජාං සම්පත්තිං විභජ්‍ය තාභ්‍යාං දදෞ|
Und der jüngere von ihnen sprach zum Vater: Vater, gib mir den Kindsteil, welcher mich trifft. Und er verteilte das Vermögen unter sie.
13 කතිපයාත් කාලාත් පරං ස කනිෂ්ඨපුත්‍රඃ සමස්තං ධනං සංගෘහ්‍ය දූරදේශං ගත්වා දුෂ්ටාචරණේන සර්ව්වාං සම්පත්තිං නාශයාමාස|
Und wenige Tage nachher raffte der jüngere Sohn alles zusammen, und zog in ein fernes Land, und dort verschleuderte er seinen Teil mit liederlichem Leben.
14 තස්‍ය සර්ව්වධනේ ව්‍යයං ගතේ තද්දේශේ මහාදුර්භික්‍ෂං බභූව, තතස්තස්‍ය දෛන්‍යදශා භවිතුම් ආරේභේ|
Nachdem er aber alles aufgebraucht, kam eine schwere Hungersnot über jenes Land, und er fieng an, Mangel zu leiden.
15 තතඃ පරං ස ගත්වා තද්දේශීයං ගෘහස්ථමේකම් ආශ්‍රයත; තතඃ සතං ශූකරව්‍රජං චාරයිතුං ප්‍රාන්තරං ප්‍රේෂයාමාස|
Und er gieng hin und hängte sich an einen von den Bürgern jenes Landes, der schickte ihn auf seine Felder, Schweine zu hüten.
16 කේනාපි තස්මෛ භක්‍ෂ්‍යාදානාත් ස ශූකරඵලවල්කලේන පිචිණ්ඩපූරණාං වවාඤ්ඡ|
Und er begehrte seinen Magen zu füllen mit den Schoten, welche die Schweine fraßen, und niemand gab es ihm.
17 ශේෂේ ස මනසි චේතනාං ප්‍රාප්‍ය කථයාමාස, හා මම පිතුඃ සමීපේ කති කති වේතනභුජෝ දාසා යථේෂ්ටං තතෝධිකඤ්ච භක්‍ෂ්‍යං ප්‍රාප්නුවන්ති කින්ත්වහං ක්‍ෂුධා මුමූර්ෂුඃ|
Er gieng aber in sich und sprach: wie viele Taglöhner meines Vaters haben Brot die Fülle; ich aber gehe hier an Hunger zu Grunde.
18 අහමුත්ථාය පිතුඃ සමීපං ගත්වා කථාමේතාං වදිෂ්‍යාමි, හේ පිතර් ඊශ්වරස්‍ය තව ච විරුද්ධං පාපමකරවම්
Ich will mich aufmachen und zu meinem Vater gehen und zu ihm sagen: Vater ich habe gefehlt gegen den Himmel und vor dir,
19 තව පුත්‍රඉති විඛ්‍යාතෝ භවිතුං න යෝග්‍යෝස්මි ච, මාං තව වෛතනිකං දාසං කෘත්වා ස්ථාපය|
ich bin nicht mehr wert dein Sohn zu heißen; halte mich wie einen deiner Tagelöhner.
20 පශ්චාත් ස උත්ථාය පිතුඃ සමීපං ජගාම; තතස්තස්‍ය පිතාතිදූරේ තං නිරීක්‍ෂ්‍ය දයාඤ්චක්‍රේ, ධාවිත්වා තස්‍ය කණ්ඨං ගෘහීත්වා තං චුචුම්බ ච|
Und er stand auf und gieng hin zu seinem Vater. Da er aber noch ferne war, sah ihn sein Vater, und hatte Mitleid, und lief herzu, fiel ihm um den Hals und küßte ihn.
21 තදා පුත්‍ර උවාච, හේ පිතර් ඊශ්වරස්‍ය තව ච විරුද්ධං පාපමකරවං, තව පුත්‍රඉති විඛ්‍යාතෝ භවිතුං න යෝග්‍යෝස්මි ච|
Der Sohn aber sagte zu ihm: Vater ich habe gesündigt gegen den Himmel und vor dir; ich bin nicht mehr wert, dein Sohn zu heißen.
22 කින්තු තස්‍ය පිතා නිජදාසාන් ආදිදේශ, සර්ව්වෝත්තමවස්ත්‍රාණ්‍යානීය පරිධාපයතෛනං හස්තේ චාඞ්ගුරීයකම් අර්පයත පාදයෝශ්චෝපානහෞ සමර්පයත;
Der Vater aber sprach zu seinen Knechten: holet sogleich das beste Festkleid, und ziehet es ihm an, legt ihm einen Ring an die Hand, und Schuhe an die Füße,
23 පුෂ්ටං ගෝවත්සම් ආනීය මාරයත ච තං භුක්ත්වා වයම් ආනන්දාම|
und bringet das Mastkalb und schlachtet es, und lasset uns essen und fröhlich sein;
24 යතෝ මම පුත්‍රෝයම් අම්‍රියත පුනරජීවීද් හාරිතශ්ච ලබ්ධෝභූත් තතස්ත ආනන්දිතුම් ආරේභිරේ|
denn dieser mein Sohn war tot, und ward wieder lebendig; er war verloren und ward gefunden. Und sie fiengen an fröhlich zu sein.
25 තත්කාලේ තස්‍ය ජ්‍යේෂ්ඨඃ පුත්‍රඃ ක්‍ෂේත්‍ර ආසීත්| අථ ස නිවේශනස්‍ය නිකටං ආගච්ඡන් නෘත්‍යානාං වාද්‍යානාඤ්ච ශබ්දං ශ්‍රුත්වා
Sein älterer Sohn aber war auf dem Felde, und wie er kam und sich dem Hause näherte, hörte er Musik und Gesang,
26 දාසානාම් ඒකම් ආහූය පප්‍රච්ඡ, කිං කාරණමස්‍ය?
und rief einen der Knechte und forschte, was das wäre.
27 තතඃ සෝවාදීත්, තව භ්‍රාතාගමත්, තව තාතශ්ච තං සුශරීරං ප්‍රාප්‍ය පුෂ්ටං ගෝවත්සං මාරිතවාන්|
Der aber sagte ihm: dein Bruder ist da, da hat dein Vater das Mastkalb schlachten lassen, weil er ihn wohlbehalten wieder bekommen hat.
28 තතඃ ස ප්‍රකුප්‍ය නිවේශනාන්තඃ ප්‍රවේෂ්ටුං න සම්මේනේ; තතස්තස්‍ය පිතා බහිරාගත්‍ය තං සාධයාමාස|
Er aber ward zornig und wollte nicht hineingehen. Sein Vater aber kam heraus und redete ihm zu.
29 තතඃ ස පිතරං ප්‍රත්‍යුවාච, පශ්‍ය තව කාඤ්චිදප්‍යාඥාං න විලංඝ්‍ය බහූන් වත්සරාන් අහං ත්වාං සේවේ තථාපි මිත්‍රෛඃ සාර්ද්ධම් උත්සවං කර්ත්තුං කදාපි ඡාගමේකමපි මහ්‍යං නාදදාඃ;
Er aber antwortete dem Vater: siehe, so viele Jahre diene ich dir, und noch nie habe ich ein Gebot von dir versäumt, und mir hast du noch nie einen Bock gegeben, daß ich mit meinen Freunden fröhlich sei.
30 කින්තු තව යඃ පුත්‍රෝ වේශ්‍යාගමනාදිභිස්තව සම්පත්තිම් අපව්‍යයිතවාන් තස්මින්නාගතමාත්‍රේ තස්‍යෛව නිමිත්තං පුෂ්ටං ගෝවත්සං මාරිතවාන්|
Da aber dieser dein Sohn gekommen ist, der dein Vermögen mit Dirnen verzehrt hat, da hast du ihm das Mastkalb geschlachtet.
31 තදා තස්‍ය පිතාවෝචත්, හේ පුත්‍ර ත්වං සර්ව්වදා මයා සහාසි තස්මාන් මම යද්‍යදාස්තේ තත්සර්ව්වං තව|
Er aber sagte zu ihm: Kind, du bist allezeit bei mir, und alles das Meine ist dein.
32 කින්තු තවායං භ්‍රාතා මෘතඃ පුනරජීවීද් හාරිතශ්ච භූත්වා ප්‍රාප්තෝභූත්, ඒතස්මාත් කාරණාද් උත්සවානන්දෞ කර්ත්තුම් උචිතමස්මාකම්|
Es galt aber fröhlich sein und sich freuen, weil dieser dein Bruder tot war und ist lebendig geworden, verloren war und ward gefunden.
