ਲੂਕਃ 1
1 ਪ੍ਰਥਮਤੋ ਯੇ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣੋ ਵਾਕ੍ਯਪ੍ਰਚਾਰਕਾਸ਼੍ਚਾਸਨ੍ ਤੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਸਪ੍ਰਮਾਣੰ ਵਾਕ੍ਯਮਰ੍ਪਯਨ੍ਤਿ ਸ੍ਮ
Det er alt mange som hev teke seg til å setja upp ei fråsegn um dei hendingarne som hev gjenge fyre seg hjå oss,
2 ਤਦਨੁਸਾਰਤੋ(ਅ)ਨ੍ਯੇਪਿ ਬਹਵਸ੍ਤਦ੍ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਰਚਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਾਃ|
so som dei hev bore det fram dei som frå fyrsten var augvitne og ærendsveinar åt ordet.
3 ਅਤਏਵ ਹੇ ਮਹਾਮਹਿਮਥਿਯਫਿਲ੍ ਤ੍ਵੰ ਯਾ ਯਾਃ ਕਥਾ ਅਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥਾਸ੍ਤਾਸਾਂ ਦ੍ਰੁʼਢਪ੍ਰਮਾਣਾਨਿ ਯਥਾ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਸ਼਼ਿ
Difor hev eg og sett meg fyre at eg vilde granska alt vel frå grunnen og so skriva det upp åt deg, gjævaste Teofilus - stykke for stykke, soleis som det heng saman,
4 ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਥਮਮਾਰਭ੍ਯ ਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾਹਮਪਿ ਅਨੁਕ੍ਰਮਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤਾਨ੍ ਤੁਭ੍ਯੰ ਲੇਖਿਤੁੰ ਮਤਿਮਕਾਰ੍ਸ਼਼ਮ੍|
so du kann sjå kor truverdig ho er den soga som du hev høyrt.
5 ਯਿਹੂਦਾਦੇਸ਼ੀਯਹੇਰੋਦ੍ਨਾਮਕੇ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਕੁਰ੍ੱਵਤਿ ਅਬੀਯਯਾਜਕਸ੍ਯ ਪਰ੍ੱਯਾਯਾਧਿਕਾਰੀ ਸਿਖਰਿਯਨਾਮਕ ਏਕੋ ਯਾਜਕੋ ਹਾਰੋਣਵੰਸ਼ੋਦ੍ਭਵਾ ਇਲੀਸ਼ੇਵਾਖ੍ਯਾ
I den tidi då Herodes var konge i Jødeland, var det ein prest som heitte Zakarja; han høyrde til det prestelaget som hev namn etter Abia. Kona hans var ætta frå Aron, og heitte Elisabet.
6 ਤਸ੍ਯ ਜਾਯਾ ਦ੍ਵਾਵਿਮੌ ਨਿਰ੍ਦੋਸ਼਼ੌ ਪ੍ਰਭੋਃ ਸਰ੍ੱਵਾਜ੍ਞਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਸ਼੍ਚ ਸੰਮਨ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੌ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਵਾਸ੍ਤਾਮ੍|
Båe var dei rettferdige for Gud; dei fylgde alle Herrens bod og fyresegner, og ingen kunde finna noko å lasta deim for.
7 ਤਯੋਃ ਸਨ੍ਤਾਨ ਏਕੋਪਿ ਨਾਸੀਤ੍, ਯਤ ਇਲੀਸ਼ੇਵਾ ਬਨ੍ਧ੍ਯਾ ਤੌ ਦ੍ਵਾਵੇਵ ਵ੍ਰੁʼੱਧਾਵਭਵਤਾਮ੍|
Men dei hadde ikkje born; for Elisabet var’kje barnkjømd, og dei var båe fram i åri.
8 ਯਦਾ ਸ੍ਵਪਰ੍ੱਯਾਨੁਕ੍ਰਮੇਣ ਸਿਖਰਿਯ ਈਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਯਾਜਕੀਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰੋਤਿ
So var det ein dag Zakarja gjorde prestetenesta for Gud; for turen var komen til hans lag,
9 ਤਦਾ ਯਜ੍ਞਸ੍ਯ ਦਿਨਪਰਿਪਾੱਯਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ਕਾਲੇ ਧੂਪਜ੍ਵਾਲਨੰ ਕਰ੍ੰਮ ਤਸ੍ਯ ਕਰਣੀਯਮਾਸੀਤ੍|
og då dei drog strå, som visi er millom prestarne, fall det på honom å ganga inn i Herrens tempel og bera fram røykofferet,
10 ਤੱਧੂਪਜ੍ਵਾਲਨਕਾਲੇ ਲੋਕਨਿਵਹੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕਰ੍ਤੁੰ ਬਹਿਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ
med heile folkemengdi stod utanfor og bad i røykoffertimen.
11 ਸਤਿ ਸਿਖਰਿਯੋ ਯਸ੍ਯਾਂ ਵੇਦ੍ਯਾਂ ਧੂਪੰ ਜ੍ਵਾਲਯਤਿ ਤੱਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤ ਏਕ ਉਪਸ੍ਥਿਤੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦਦੌ|
Då fekk han med ein gong sjå ein Herrens engel, som stod på høgre sida åt røykofferaltaret.
12 ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸਿਖਰਿਯ ਉਦ੍ਵਿਵਿਜੇ ਸ਼ਸ਼ਙ੍ਕੇ ਚ|
Då Zakarja såg engelen, stokk han, og det kom ein otte yver honom.
13 ਤਦਾ ਸ ਦੂਤਸ੍ਤੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਹੇ ਸਿਖਰਿਯ ਮਾ ਭੈਸ੍ਤਵ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਗ੍ਰਾਹ੍ਯਾ ਜਾਤਾ ਤਵ ਭਾਰ੍ੱਯਾ ਇਲੀਸ਼ੇਵਾ ਪੁਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰਸੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ ਯੋਹਨ੍ ਇਤਿ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਸਿ|
Men engelen sagde til honom: «Ver ikkje rædd, Zakarja! Gud hev høyrt bøni di; du og Elisabet, kona di, skal få ein son, og du skal kalla honom Johannes.
14 ਕਿਞ੍ਚ ਤ੍ਵੰ ਸਾਨਨ੍ਦਃ ਸਹਰ੍ਸ਼਼ਸ਼੍ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸਿ ਤਸ੍ਯ ਜਨ੍ਮਨਿ ਬਹਵ ਆਨਨ੍ਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਚ|
Då vert du både glad og fegen, og mange skal gleda seg av di han er fødd.
15 ਯਤੋ ਹੇਤੋਃ ਸ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੋਚਰੇ ਮਹਾਨ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਥਾ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸੰ ਸੁਰਾਂ ਵਾ ਕਿਮਪਿ ਨ ਪਾਸ੍ਯਤਿ, ਅਪਰੰ ਜਨ੍ਮਾਰਭ੍ਯ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਃ
For han skal vera stor i Herrens augo; han skal ikkje drikka vin eller sterke drykkjer, og alt ifrå morsliv skal han fyllast av den Heilage Ande.
16 ਸਨ੍ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲ੍ਵੰਸ਼ੀਯਾਨ੍ ਅਨੇਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਭੋਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਾਰ੍ਗਮਾਨੇਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Mange av Israels-sønerne skal han venda um til Herren, deira Gud,
17 ਸਨ੍ਤਾਨਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪਿਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਮਨਾਂਸਿ ਧਰ੍ੰਮਜ੍ਞਾਨੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਨਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣਸ਼੍ਚ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਿਤੁੰ, ਪ੍ਰਭੋਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸੇਵਾਰ੍ਥਮ੍ ਏਕਾਂ ਸੱਜਿਤਜਾਤਿੰ ਵਿਧਾਤੁਞ੍ਚ ਸ ਏਲਿਯਰੂਪਾਤ੍ਮਸ਼ਕ੍ਤਿਪ੍ਰਾਪ੍ਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾਗ੍ਰੇ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
og sjølv skal han ganga fyre honom i Elias ånd og kraft, og venda hjarto åt federne um til borni, og dei ulyduge til den hug som bur i rettferdige menner, so han kann vinna Herren eit vel fyrebutt folk.»
18 ਤਦਾ ਸਿਖਰਿਯੋ ਦੂਤਮਵਾਦੀਤ੍ ਕਥਮੇਤਦ੍ ਵੇਤ੍ਸ੍ਯਾਮਿ? ਯਤੋਹੰ ਵ੍ਰੁʼੱਧੋ ਮਮ ਭਾਰ੍ੱਯਾ ਚ ਵ੍ਰੁʼੱਧਾ|
«Korleis kann eg vita um dette er sant?» sagde Zakarja til engelen; «eg er då ein gamall mann, og kona mi er og fram i åri.»
19 ਤਤੋ ਦੂਤਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਪਸ਼੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ਵਰ੍ੱਤੀ ਜਿਬ੍ਰਾਯੇਲ੍ਨਾਮਾ ਦੂਤੋਹੰ ਤ੍ਵਯਾ ਸਹ ਕਥਾਂ ਗਦਿਤੁੰ ਤੁਭ੍ਯਮਿਮਾਂ ਸ਼ੁਭਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਦਾਤੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਃ|
Då svara engelen: «Eg er Gabriel, som stend for Guds åsyn. Eg er send hit og skal tala med deg og bera dette gledebodet til deg.
20 ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਦੀਯੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਾਲੇ ਫਲਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤ੍ ਤ੍ਵਯਾ ਨ ਪ੍ਰਤੀਤਮ੍ ਅਤਃ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਯਾਵਦੇਵ ਤਾਨਿ ਨ ਸੇਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਾਵਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਵਕ੍ਤੁੰਮਸ਼ਕ੍ਤੋ ਮੂਕੋ ਭਵ|
Og no skal du ljota tegja, og ikkje kunna tala, alt til den dagen dette hender, for di du ikkje trudde meg; men det eg hev sagt, skal sannast når tidi er komi.»
21 ਤਦਾਨੀਂ ਯੇ ਯੇ ਲੋਕਾਃ ਸਿਖਰਿਯਮਪੈਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤ ਤੇ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰੰ ਤਸ੍ਯ ਬਹੁਵਿਲਮ੍ਬਾਦ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
Medan stod folket og venta på Zakarja, og undra seg yver at han drygde so lenge i templet.
22 ਸ ਬਹਿਰਾਗਤੋ ਯਦਾ ਕਿਮਪਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁਮਸ਼ਕ੍ਤਃ ਸਙ੍ਕੇਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨਿਃਸ਼ਬ੍ਦਸ੍ਤਸ੍ਯੌ ਤਦਾ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰੰ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਤੇਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਮ੍ ਇਤਿ ਸਰ੍ੱਵੇ ਬੁਬੁਧਿਰੇ|
Men då han kom ut, og ikkje kunde tala med deim, skyna dei at han hadde set ei syn i templet; sjølv nikka han og gjorde teikn til deim, men var og vart mållaus,
23 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਯ ਸੇਵਨਪਰ੍ੱਯਾਯੇ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣੇ ਸਤਿ ਸ ਨਿਜਗੇਹੰ ਜਗਾਮ|
og då tidi for tempeltenesta hans var ute, for han heim att.
24 ਕਤਿਪਯਦਿਨੇਸ਼਼ੁ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਤਸ੍ਯ ਭਾਰ੍ੱਯਾ ਇਲੀਸ਼ੇਵਾ ਗਰ੍ੱਭਵਤੀ ਬਭੂਵ
Eit bil etter hende det at Elisabet, kona hans, vart med barn. Då heldt ho seg heime i fem månader, og sagde:
25 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸਾ ਪਞ੍ਚਮਾਸਾਨ੍ ਸੰਗੋਪ੍ਯਾਕਥਯਤ੍ ਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਮਮਾਪਮਾਨੰ ਖਣ੍ਡਯਿਤੁੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੋ ਮਯਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਕਰ੍ੰਮੇਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
«Soleis hev Herren laga det for meg då tidi var komi at han i nåde vilde taka burt skammi mi millom folk.»
26 ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਸ੍ਯਾ ਗਰ੍ੱਭਸ੍ਯ ਸ਼਼ਸ਼਼੍ਠੇ ਮਾਸੇ ਜਾਤੇ ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯਨਾਸਰਤ੍ਪੁਰੇ
Då det leid på sette månaden, vart engelen Gabriel send frå Gud til ein by i Galilæa som dei kallar Nasaret,
27 ਦਾਯੂਦੋ ਵੰਸ਼ੀਯਾਯ ਯੂਸ਼਼ਫ੍ਨਾਮ੍ਨੇ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਯ ਯਾ ਮਰਿਯਮ੍ਨਾਮਕੁਮਾਰੀ ਵਾਗ੍ਦੱਤਾਸੀਤ੍ ਤਸ੍ਯਾਃ ਸਮੀਪੰ ਜਿਬ੍ਰਾਯੇਲ੍ ਦੂਤ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਪ੍ਰਹਿਤਃ|
åt ei møy som var trulova med ein mann som heitte Josef, av Davids-ætti, og møyi heitte Maria.
28 ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਜਗਾਦ ਹੇ ਈਸ਼੍ਵਰਾਨੁਗ੍ਰੁʼਹੀਤਕਨ੍ਯੇ ਤਵ ਸ਼ੁਭੰ ਭੂਯਾਤ੍ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਵ ਸਹਾਯੋਸ੍ਤਿ ਨਾਰੀਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਤ੍ਵਮੇਵ ਧਨ੍ਯਾ|
Då engelen kom inn til henne, sagde han: «Guds fred, du som hev fenge slik nåde! Herren er med deg! Velsigna er du millom kvinnor!»
29 ਤਦਾਨੀਂ ਸਾ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਤ ਉਦ੍ਵਿਜ੍ਯ ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਭਾਸ਼਼ਣਮਿਦਮ੍ ਇਤਿ ਮਨਸਾ ਚਿਨ੍ਤਯਾਮਾਸ|
Ved desse ordi stokk ho, og tenkte med seg: «Kva er dette for ei helsing?»
30 ਤਤੋ ਦੂਤੋ(ਅ)ਵਦਤ੍ ਹੇ ਮਰਿਯਮ੍ ਭਯੰ ਮਾਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਃ, ਤ੍ਵਯਿ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹੋਸ੍ਤਿ|
Men engelen sagde til henne: «Ver ikkje rædd, Maria! Du hev funne nåde hjå Gud!
31 ਪਸ਼੍ਯ ਤ੍ਵੰ ਗਰ੍ੱਭੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪੁਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰਸੋਸ਼਼੍ਯਸੇ ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ ਯੀਸ਼ੁਰਿਤਿ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਸਿ|
Du skal verta med barn og få ein son, og kalla honom Jesus.
32 ਸ ਮਹਾਨ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਥਾ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰ ਇਤਿ ਖ੍ਯਾਸ੍ਯਤਿ; ਅਪਰੰ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਿਤੁਰ੍ਦਾਯੂਦਃ ਸਿੰਹਾਸਨੰ ਤਸ੍ਮੈ ਦਾਸ੍ਯਤਿ;
Han skal vera stor og kallast son åt den Høgste, og Herren Gud skal gjeva honom kongsstolen åt David, ættfaren hans;
han skal vera konge yver Jakobs-ætti i all æva, og det skal ikkje vera ende på kongedømet hans.» (aiōn g165)
34 ਤਦਾ ਮਰਿਯਮ੍ ਤੰ ਦੂਤੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਨਾਹੰ ਪੁਰੁਸ਼਼ਸਙ੍ਗੰ ਕਰੋਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਕਥਮੇਤਤ੍ ਸਮ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
«Korleis skal det ganga til, når eg ikkje hev mann?» sagde Maria.
35 ਤਤੋ ਦੂਤੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾ ਤ੍ਵਾਮਾਸ਼੍ਰਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਥਾ ਸਰ੍ੱਵਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਸ੍ਯ ਸ਼ਕ੍ਤਿਸ੍ਤਵੋਪਰਿ ਛਾਯਾਂ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤੋ ਹੇਤੋਸ੍ਤਵ ਗਰ੍ੱਭਾਦ੍ ਯਃ ਪਵਿਤ੍ਰਬਾਲਕੋ ਜਨਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਪੁਤ੍ਰ ਇਤਿ ਖ੍ਯਾਤਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ|
«Den Heilage Ande skal koma yver deg, og krafti åt Den Høgste skal skyggja yver deg, » svara engelen; «difor skal og det heilage som vert født, kallast Guds Son.
36 ਅਪਰਞ੍ਚ ਪਸ਼੍ਯ ਤਵ ਜ੍ਞਾਤਿਰਿਲੀਸ਼ੇਵਾ ਯਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇ ਬਨ੍ਧ੍ਯਾਮਵਦਨ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਸਾ ਵਾਰ੍ੱਧਕ੍ਯੇ ਸਨ੍ਤਾਨਮੇਕੰ ਗਰ੍ੱਭੇ(ਅ)ਧਾਰਯਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਸ਼਼ਸ਼਼੍ਠਮਾਸੋਭੂਤ੍|
Og høyr: Elisabet, som er skyld deg, skal og hava ein son på sine gamle dagar; dei sagde ho var ikkje barnkjømd, men no er ho alt i sette månaden;
37 ਕਿਮਪਿ ਕਰ੍ੰਮ ਨਾਸਾਧ੍ਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ|
for ingen ting er umogeleg for Gud.»
38 ਤਦਾ ਮਰਿਯਮ੍ ਜਗਾਦ, ਪਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰਭੇਰਹੰ ਦਾਸੀ ਮਹ੍ਯੰ ਤਵ ਵਾਕ੍ਯਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸਰ੍ੱਵਮੇਤਦ੍ ਘਟਤਾਮ੍; ਅਨਨਤਰੰ ਦੂਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾਃ ਸਮੀਪਾਤ੍ ਪ੍ਰਤਸ੍ਥੇ|
Då sagde Maria: «Her stend eg - eg er Herrens tenestkvinna! Lat det ganga meg som du hev sagt!» So for engelen burt att.
39 ਅਥ ਕਤਿਪਯਦਿਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਮਰਿਯਮ੍ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਰ੍ੱਵਤਮਯਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯਯਿਹੂਦਾਯਾ ਨਗਰਮੇਕੰ ਸ਼ੀਘ੍ਰੰ ਗਤ੍ਵਾ
Straks etter tok Maria av stad, og for so fort ho kunde upp i fjellbygderne, til ein by i Judaland;
40 ਸਿਖਰਿਯਯਾਜਕਸ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਜਾਯਾਮ੍ ਇਲੀਸ਼ੇਵਾਂ ਸਮ੍ਬੋਧ੍ਯਾਵਦਤ੍|
der gjekk ho inn i huset åt Zakarja og helsa på Elisabet.
41 ਤਤੋ ਮਰਿਯਮਃ ਸਮ੍ਬੋਧਨਵਾਕ੍ਯੇ ਇਲੀਸ਼ੇਵਾਯਾਃ ਕਰ੍ਣਯੋਃ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਮਾਤ੍ਰੇ ਸਤਿ ਤਸ੍ਯਾ ਗਰ੍ੱਭਸ੍ਥਬਾਲਕੋ ਨਨਰ੍ੱਤ| ਤਤ ਇਲੀਸ਼ੇਵਾ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਾ ਸਤੀ
Då hende det at med same Elisabet høyrde helsingi hennar Maria, hoppa fostret i livet hennar; og ho vart fyllt av den Heilage Ande,
42 ਪ੍ਰੋੱਚੈਰ੍ਗਦਿਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਯੋਸ਼਼ਿਤਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਤ੍ਵਮੇਵ ਧਨ੍ਯਾ, ਤਵ ਗਰ੍ੱਭਸ੍ਥਃ ਸ਼ਿਸ਼ੁਸ਼੍ਚ ਧਨ੍ਯਃ|
og kvad med høg røyst: «Velsigna vere du i kvendeflokk, velsigna det du under beltet ber!
43 ਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਭੋਰ੍ਮਾਤਾ, ਮਮ ਨਿਵੇਸ਼ਨੇ ਤ੍ਵਯਾ ਚਰਣਾਵਰ੍ਪਿਤੌ, ਮਮਾਦ੍ਯ ਸੌਭਾਗ੍ਯਮੇਤਤ੍|
Kvi skal det timast meg so store ting at mor åt Herren min kjem hit til meg?
44 ਪਸ਼੍ਯ ਤਵ ਵਾਕ੍ਯੇ ਮਮ ਕਰ੍ਣਯੋਃ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਮਾਤ੍ਰੇ ਸਤਿ ਮਮੋਦਰਸ੍ਥਃ ਸ਼ਿਸ਼ੁਰਾਨਨ੍ਦਾਨ੍ ਨਨਰ੍ੱਤ|
For då di helsing nådde øyra mitt, då hoppa fostret i mitt liv av frygd.
45 ਯਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸੀਤ੍ ਸਾ ਧਨ੍ਯਾ, ਯਤੋ ਹੇਤੋਸ੍ਤਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੋਕ੍ਤੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸਿੱਧੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Ja, sæl er ho som leit på Herrens ord, at det han hadde lova, laut gå fram!»
46 ਤਦਾਨੀਂ ਮਰਿਯਮ੍ ਜਗਾਦ| ਧਨ੍ਯਵਾਦੰ ਪਰੇਸ਼ਸ੍ਯ ਕਰੋਤਿ ਮਾਮਕੰ ਮਨਃ|
Og Maria svara: «Mi sjæl høglovar Herren,
47 ਮਮਾਤ੍ਮਾ ਤਾਰਕੇਸ਼ੇ ਚ ਸਮੁੱਲਾਸੰ ਪ੍ਰਗੱਛਤਿ|
mitt hjarta gleder seg i Gud, min frelsar!
48 ਅਕਰੋਤ੍ ਸ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਦੁਸ਼਼੍ਟਿੰ ਸ੍ਵਦਾਸ੍ਯਾ ਦੁਰ੍ਗਤਿੰ ਪ੍ਰਤਿ| ਪਸ਼੍ਯਾਦ੍ਯਾਰਭ੍ਯ ਮਾਂ ਧਨ੍ਯਾਂ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਃ ਸਦਾ|
Han tenkte på si ringe tenestkvinna! For ifrå denne stund skal alle ætter kalla meg for sæl.
49 ਯਃ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਮਾਨ੍ ਯਸ੍ਯ ਨਾਮਾਪਿ ਚ ਪਵਿਤ੍ਰਕੰ| ਸ ਏਵ ਸੁਮਹਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਮੰਨਿਮਿੱਤਕੰ|
Stort er det han for meg hev gjort den Megtige, og heilagt er hans namn;
50 ਯੇ ਬਿਭ੍ਯਤਿ ਜਨਾਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਨ੍ਤਾਨਪੰਕ੍ਤਿਸ਼਼ੁ| ਅਨੁਕਮ੍ਪਾ ਤਦੀਯਾ ਚ ਸਰ੍ੱਵਦੈਵ ਸੁਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
frå ætt til ætt hans miskunn når mot deim som ottast honom.
51 ਸ੍ਵਬਾਹੁਬਲਤਸ੍ਤੇਨ ਪ੍ਰਾਕਾਸ਼੍ਯਤ ਪਰਾਕ੍ਰਮਃ| ਮਨਃਕੁਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵਿਕੀਰ੍ੱਯਨ੍ਤੇ(ਅ)ਭਿਮਾਨਿਨਃ|
Velduge verk so gjer hans sterke arm; storlåtne spreider han for ver og vind med deira høgferds-hug;
52 ਸਿੰਹਾਸਨਗਤਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਬਲਿਨਸ਼੍ਚਾਵਰੋਹ੍ਯ ਸਃ| ਪਦੇਸ਼਼ੂੱਚੇਸ਼਼ੁ ਲੋਕਾਂਸ੍ਤੁ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਾਨ੍ ਸੰਸ੍ਥਾਪਯਤ੍ਯਪਿ|
han støyter hovdingar frå høgsæte og lyfter låge upp;
53 ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਿਤਾਨ੍ ਮਾਨਵਾਨ੍ ਦ੍ਰਵ੍ਯੈਰੁੱਤਮੈਃ ਪਰਿਤਰ੍ਪ੍ਯ ਸਃ| ਸਕਲਾਨ੍ ਧਨਿਨੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜੇਦ੍ ਰਿਕ੍ਤਹਸ੍ਤਕਾਨ੍|
Hungrige mettar han med gode gåvor, og rikingar rek han tomhendte burt.
54 ਇਬ੍ਰਾਹੀਮਿ ਚ ਤਦ੍ਵੰਸ਼ੇ ਯਾ ਦਯਾਸ੍ਤਿ ਸਦੈਵ ਤਾਂ| ਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪੁਰਾ ਪਿਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਨੋ ਯਥਾ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਸ਼੍ਰੁਤੰ| (aiōn g165)
Han sytte vel for Israel, sin svein; til evig tid han minnast vil -
55 ਇਸ੍ਰਾਯੇਲ੍ਸੇਵਕਸ੍ਤੇਨ ਤਥੋਪਕ੍ਰਿਯਤੇ ਸ੍ਵਯੰ||
So var hans ord til federn’ våre - si miskunn mot Abraham og hans ætt.» (aiōn g165)
56 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਮਰਿਯਮ੍ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਮਾਸਤ੍ਰਯਮ੍ ਇਲੀਸ਼ੇਵਯਾ ਸਹੋਸ਼਼ਿਤ੍ਵਾ ਵ੍ਯਾਘੁੱਯ ਨਿਜਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਯਯੌ|
Maria vart verande hjå henne um lag tri månader; sidan for ho heim att.
57 ਤਦਨਨ੍ਤਰਮ੍ ਇਲੀਸ਼ੇਵਾਯਾਃ ਪ੍ਰਸਵਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸਤਿ ਸਾ ਪੁਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰਾਸੋਸ਼਼੍ਟ|
So kom tidi at Elisabet skulde eiga barn, og ho åtte ein son.
58 ਤਤਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਯਾਂ ਮਹਾਨੁਗ੍ਰਹੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਏਤਤ੍ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਮੀਪਵਾਸਿਨਃ ਕੁਟੁਮ੍ਬਾਸ਼੍ਚਾਗਤ੍ਯ ਤਯਾ ਸਹ ਮੁਮੁਦਿਰੇ|
Og då grannarne og skyldfolket høyrde kor stor ein nåde Herren hadde vist henne, vart dei glade og ynskte henne til lukka.
59 ਤਥਾਸ਼਼੍ਟਮੇ ਦਿਨੇ ਤੇ ਬਾਲਕਸ੍ਯ ਤ੍ਵਚੰ ਛੇੱਤੁਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤ੍ਰੁʼਨਾਮਾਨੁਰੂਪੰ ਤੰਨਾਮ ਸਿਖਰਿਯ ਇਤਿ ਕਰ੍ੱਤੁਮੀਸ਼਼ੁਃ|
Åtte dagar etter kom dei og skulde umskjera guten; men då dei vilde kalla honom Zakarja etter faren,
60 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਮਾਤਾਕਥਯਤ੍ ਤੰਨ, ਨਾਮਾਸ੍ਯ ਯੋਹਨ੍ ਇਤਿ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯਮ੍|
tok mor hans til ords og sagde: «Nei, han skal heita Johannes!»
61 ਤਦਾ ਤੇ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍ ਤਵ ਵੰਸ਼ਮਧ੍ਯੇ ਨਾਮੇਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ|
«Det er ingen i ætti som heiter so, » svara dei,
62 ਤਤਃ ਪਰੰ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਰੰ ਸਿਖਰਿਯੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸਙ੍ਕੇਤ੍ਯ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ ਸ਼ਿਸ਼ੋਃ ਕਿੰ ਨਾਮ ਕਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ?
og dei gjorde teikn til faren, kva han vilde guten skulde kallast.
63 ਤਤਃ ਸ ਫਲਕਮੇਕੰ ਯਾਚਿਤ੍ਵਾ ਲਿਲੇਖ ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ ਯੋਹਨ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
Då bad han um ei tavla og skreiv: «Johannes er namnet hans!» Alle undra seg;
64 ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸਿਖਰਿਯਸ੍ਯ ਜਿਹ੍ਵਾਜਾਡ੍ਯੇ(ਅ)ਪਗਤੇ ਸ ਮੁਖੰ ਵ੍ਯਾਦਾਯ ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟਵਰ੍ਣਮੁੱਚਾਰ੍ੱਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨੁਵਾਦੰ ਚਕਾਰ|
men i det same fekk han att mål og mæle, og han tala og prisa Gud.
65 ਤਸ੍ਮਾੱਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ੍ਥਾਃ ਸਮੀਪਵਾਸਿਲੋਕਾ ਭੀਤਾ ਏਵਮੇਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਕਥਾ ਯਿਹੂਦਾਯਾਃ ਪਰ੍ੱਵਤਮਯਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤਾਃ|
Då kom der ein otte på alle dei som budde der ikring; i heile Judaheidi vart alt dette mykje umtala,
66 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼੍ਰੋਤਾਰੋ ਮਨਃਸੁ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮ੍ਬਭੂਵੁਃ ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋਯੰ ਬਾਲੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ? ਅਥ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਹਾਯੋਭੂਤ੍|
og kvar den som høyrde det, tok det til minnes og sagde: «Kva tru den guten er etla til?» For Herren heldt si hand yver honom.
67 ਤਦਾ ਯੋਹਨਃ ਪਿਤਾ ਸਿਖਰਿਯਃ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਃ ਸਨ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਥਯਾਮਾਸ|
Men Zakarja, far hans, vart fyllt av den Heilage Ande, og han tala profetord og kvad:
68 ਇਸ੍ਰਾਯੇਲਃ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯਸ੍ਤੁ ਸ ਧਨ੍ਯਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ| ਅਨੁਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯ ਨਿਜਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਸ ਏਵ ਪਰਿਮੋਚਯੇਤ੍|
«Velsigna vere Herren, Israels eigen Gud! Til lyden sin han lydde, og løyste deim or band;
69 ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਜਨਹਸ੍ਤੇਭ੍ਯੋ ਯਥਾ ਮੋਚ੍ਯਾਮਹੇ ਵਯੰ| ਯਾਵੱਜੀਵਞ੍ਚ ਧਰ੍ੰਮੇਣ ਸਾਰਲ੍ਯੇਨ ਚ ਨਿਰ੍ਭਯਾਃ|
ei frelsarmagt vekt’ han oss upp, ei veldug, uti Davids ætt, som var hans trugne svein -
70 ਸੇਵਾਮਹੈ ਤਮੇਵੈਕਮ੍ ਏਤਤ੍ਕਾਰਣਮੇਵ ਚ| ਸ੍ਵਕੀਯੰ ਸੁਪਵਿਤ੍ਰਞ੍ਚ ਸੰਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਨਿਯਮੰ ਸਦਾ|
Som han frå fordom gjenom Heilag profetmunn sagde: (aiōn g165)
71 ਕ੍ਰੁʼਪਯਾ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਪੂਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਨਿਕਸ਼਼ਾਰ੍ਥਾੱਤੁ ਨਃ ਪਿਤੁਃ| ਇਬ੍ਰਾਹੀਮਃ ਸਮੀਪੇ ਯੰ ਸ਼ਪਥੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਪੁਰਾ|
Frå fiendarne frelsa, frå kvar ei hatarhand!
72 ਤਮੇਵ ਸਫਲੰ ਕਰ੍ੱਤੰ ਤਥਾ ਸ਼ਤ੍ਰੁਗਣਸ੍ਯ ਚ| ਰੁʼਤੀਯਾਕਾਰਿਣਸ਼੍ਚੈਵ ਕਰੇਭ੍ਯੋ ਰਕ੍ਸ਼਼ਣਾਯ ਨਃ|
Han vil federn’ våre vel, og kom i hug den heilage og støde pakti si,
den eid han hadde svore vår ættfar, Abraham.
74 ਯਥੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਤਥਾ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਦਾਯੂਦਃ ਸੇਵਕਸ੍ਯ ਤੁ|
Han vilde ut oss fria or fiendsmagt og fiendsvald, so me han utan rædsl’ og rygd,
75 ਵੰਸ਼ੇ ਤ੍ਰਾਤਾਰਮੇਕੰ ਸ ਸਮੁਤ੍ਪਾਦਿਤਵਾਨ੍ ਸ੍ਵਯਮ੍|
i rettferd og med heilag hug kann tena all vår tid.
76 ਅਤੋ ਹੇ ਬਾਲਕ ਤ੍ਵਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠ ਏਵ ਯਃ| ਤਸ੍ਯੈਵ ਭਾਵਿਵਾਦੀਤਿ ਪ੍ਰਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸਿ| ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਚਰਣਾਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੇਮੇ ਮਾਰ੍ਗੇ ਚਾਲਯਿਤੁੰ ਸਦਾ| ਏਵੰ ਧ੍ਵਾਨ੍ਤੇ(ਅ)ਰ੍ਥਤੋ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੋਸ਼੍ਛਾਯਾਯਾਂ ਯੇ ਤੁ ਮਾਨਵਾਃ|
Du og, min son, skal kallast Allhøge Guds profet, skal fyre Herren fara, og rydja vel hans veg,
77 ਉਪਵਿਸ਼਼੍ਟਾਸ੍ਤੁ ਤਾਨੇਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁਮੇਵ ਹਿ| ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਹਾਨੁਕਮ੍ਪਾਂ ਹਿ ਯਾਮੇਵ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ|
og læra lyden hans å sjå frelsa, dei finna skal når han all deira synd forlet.
78 ਊਰ੍ਦ੍ੱਵਾਤ੍ ਸੂਰ੍ੱਯਮੁਦਾੱਯੈਵਾਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਦਾੱਤੁ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ| ਤਯਾਨੁਕਮ੍ਪਯਾ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਲੋਕਾਨਾਂ ਪਾਪਮੋਚਨੇ|
For miskunnsam av hjarta er han, vår gode Gud, ei stjerna let han skina for oss frå himmelhøgd,
79 ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਸ੍ਯ ਤੇਭ੍ਯੋ ਹਿ ਜ੍ਞਾਨਵਿਸ਼੍ਰਾਣਨਾਯ ਚ| ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਮਾਰ੍ਗੰ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਤਸ੍ਯਾਗ੍ਰਾਯੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸਿ||
Lysa for deim som sit i myrkr og daudsens skodd, og styra inn på velferds-veg vår fot.»
80 ਅਥ ਬਾਲਕਃ ਸ਼ਰੀਰੇਣ ਬੁੱਧ੍ਯਾ ਚ ਵਰ੍ੱਧਿਤੁਮਾਰੇਭੇ; ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੋ ਵੰਸ਼ੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਯਾਵੰਨ ਪ੍ਰਕਟੀਭੂਤਸ੍ਤਾਸ੍ਤਾਵਤ੍ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਨ੍ਯਵਸਤ੍|
Og guten voks og vart sterk i åndi; han heldt seg i øydemarkerne til tidi kom då han skulde førast fram for Israel.
