ਲੂਕਃ 5
1 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਰੇਕਦਾ ਗਿਨੇਸ਼਼ਰਥ੍ਦਸ੍ਯ ਤੀਰ ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਤਦਾ ਲੋਕਾ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਤਦੁਪਰਿ ਪ੍ਰਪਤਿਤਾਃ|
Es geschah aber, da ihm das Volk anlag und dem Worte Gottes zuhörte, stand er an dem See Gennesaret,
2 ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਹ੍ਦਸ੍ਯ ਤੀਰਸਮੀਪੇ ਨੌਦ੍ਵਯੰ ਦਦਰ੍ਸ਼ ਕਿਞ੍ਚ ਮਤ੍ਸ੍ਯੋਪਜੀਵਿਨੋ ਨਾਵੰ ਵਿਹਾਯ ਜਾਲੰ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਯਨ੍ਤਿ|
und sah zwei Fahrzeuge am Ufer liegen; die Fischer aber waren ausgestiegen, und reinigten die Netze.
3 ਤਤਸ੍ਤਯੋਰ੍ਦ੍ਵਯੋ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਸ਼ਿਮੋਨੋ ਨਾਵਮਾਰੁਹ੍ਯ ਤੀਰਾਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿੱਦੂਰੰ ਯਾਤੁੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਨਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨੌਕਾਯਾਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰੋਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
Er stieg aber in eines der Schiffe, welches dem Simon gehörte, und bat ihn ein wenig vom Lande weg hinauszufahren, setzte sich und lehrte vom Schiff aus die Massen.
4 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਸ੍ਤਾਵੰ ਸਮਾਪ੍ਯ ਸ ਸ਼ਿਮੋਨੰ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ, ਗਭੀਰੰ ਜਲੰ ਗਤ੍ਵਾ ਮਤ੍ਸ੍ਯਾਨ੍ ਧਰ੍ੱਤੁੰ ਜਾਲੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ|
Wie er aber aufgehört zu sprechen, sagte er zu Simon: Fahret hinaus ins tiefe Wasser, und lasset eure Netze aus zum Fange.
5 ਤਤਃ ਸ਼ਿਮੋਨ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਯਦ੍ਯਪਿ ਵਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨਾਂ ਯਾਮਿਨੀਂ ਪਰਿਸ਼੍ਰਮ੍ਯ ਮਤ੍ਸ੍ਯੈਕਮਪਿ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਸ੍ਤਥਾਪਿ ਭਵਤੋ ਨਿਦੇਸ਼ਤੋ ਜਾਲੰ ਕ੍ਸ਼਼ਿਪਾਮਃ|
Und Simon antwortete: Meister, die ganze Nacht haben wir gearbeitet und nichts gefangen; auf dein Wort aber will ich die Netze auslassen.
6 ਅਥ ਜਾਲੇ ਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਤੇ ਬਹੁਮਤ੍ਸ੍ਯਪਤਨਾਦ੍ ਆਨਾਯਃ ਪ੍ਰੱਛਿੰਨਃ|
Und sie thaten es und fiengen eine große Menge Fische; es zerrissen aber ihre Netze,
7 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਉਪਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਨ੍ਯਨੌਸ੍ਥਾਨ੍ ਸਙ੍ਗਿਨ ਆਯਾਤੁਮ੍ ਇਙ੍ਗਿਤੇਨ ਸਮਾਹ੍ਵਯਨ੍ ਤਤਸ੍ਤ ਆਗਤ੍ਯ ਮਤ੍ਸ੍ਯੈ ਰ੍ਨੌਦ੍ਵਯੰ ਪ੍ਰਪੂਰਯਾਮਾਸੁ ਰ੍ਯੈ ਰ੍ਨੌਦ੍ਵਯੰ ਪ੍ਰਮਗ੍ਨਮ੍|
und sie winkten ihren Genossen im anderen Schiffe, herbeizukommen und mit anzugreifen. Und sie kamen und füllten beide Schiffe, so daß sie tiefgiengen.
8 ਤਦਾ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ਪਿਤਰਸ੍ਤਦ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਯੀਸ਼ੋਸ਼੍ਚਰਣਯੋਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋਹੰ ਪਾਪੀ ਨਰੋ ਮਮ ਨਿਕਟਾਦ੍ ਭਵਾਨ੍ ਯਾਤੁ, ਇਤਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍|
Da es aber Simon sah, fiel er vor Jesus zu Füßen und sprach: gehe hinaus von mir, ich bin ein sündiger Mann, Herr.
9 ਯਤੋ ਜਾਲੇ ਪਤਿਤਾਨਾਂ ਮਤ੍ਸ੍ਯਾਨਾਂ ਯੂਥਾਤ੍ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤਤ੍ਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਚਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ; ਸ਼ਿਮੋਨਃ ਸਹਕਾਰਿਣੌ ਸਿਵਦੇਃ ਪੁਤ੍ਰੌ ਯਾਕੂਬ੍ ਯੋਹਨ੍ ਚੇਮੌ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੌ ਬਭੂਵਤੁਃ|
Denn Staunen erfaßte ihn und alle seine Genossen über dem Fischfang, den sie gemacht,
10 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਮੋਨੰ ਜਗਾਦ ਮਾ ਭੈਸ਼਼ੀਰਦ੍ਯਾਰਭ੍ਯ ਤ੍ਵੰ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਧਰੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸਿ|
ebenso auch den Jakobus und Johannes, die Söhne des Zebedäus, Kameraden des Simon. Und Jesus sprach zu Simon: Fürchte dich nicht; von jetzt an sollst du Menschenfischer sein.
11 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸਰ੍ੱਵਾਸੁ ਨੌਸੁ ਤੀਰਮ੍ ਆਨੀਤਾਸੁ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਗਾਮਿਨੋ ਬਭੂਵੁਃ|
Und sie brachten die Schiffe ans Land, und verließen alles und folgten ihm.
12 ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੌ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪੁਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਜਨ ਏਕਃ ਸਰ੍ੱਵਾਙ੍ਗਕੁਸ਼਼੍ਠਸ੍ਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਨ੍ਯੁਬ੍ਜਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਸਵਿਨਯੰ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਯਦਿ ਭਵਾਨਿੱਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਾਂ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
Und es geschah, als er in einer der Städte war, siehe da war ein Mann, voll Aussatz; da er aber Jesus sah, warf er sich nieder aufs Angesicht, und bat ihn: Herr, so du willst, kannst du mich reinigen.
13 ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਪਾਣਿੰ ਪ੍ਰਸਾਰ੍ੱਯ ਤਦਙ੍ਗੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼ਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਤ੍ਵੰ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰਿਯਸ੍ਵੇਤਿ ਮਮੇੱਛਾਸ੍ਤਿ ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸ ਕੁਸ਼਼੍ਠਾਤ੍ ਮੁਕ੍ਤਃ|
Und er streckte die Hand aus und rührte ihn an, indem er sprach: ich will es, werde rein. Und alsbald wich der Aussatz von ihm.
14 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਮਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਾਸ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦ੍ ਅਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਯਾਜਕਸ੍ਯ ਸਮੀਪਞ੍ਚ ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯ, ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਨਿਜਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਤ੍ਵਸ੍ਯ ਪ੍ਰਮਾਣਦਾਨਾਯ ਮੂਸਾਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਦ੍ਰਵ੍ਯਮੁਤ੍ਮ੍ਰੁʼਜਸ੍ਵ ਚ|
Und er befahl ihm, es niemand zu sagen, sondern: gehe hin, zeige dich dem Priester, und opfere für deine Reinigung, wie es Moses verordnet hat, zum Zeugnis für sie.
15 ਤਥਾਪਿ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੁਖ੍ਯਾਤਿ ਰ੍ਬਹੁ ਵ੍ਯਾਪ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ ਕਿਞ੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਸ੍ਵੀਯਰੋਗੇਭ੍ਯੋ ਮੋਕ੍ਤੁਞ੍ਚ ਲੋਕਾ ਆਜਗ੍ਮੁਃ|
Aber die Kunde von ihm verbreitete sich nur noch mehr, und es kamen große Massen zusammen, zu hören und sich heilen zu lassen von ihren Krankheiten.
16 ਅਥ ਸ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ|
Er aber hielt sich zurückgezogen in der Wüste im Gebet.
17 ਅਪਰਞ੍ਚ ਏਕਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰੁਪਦਿਸ਼ਤਿ, ਏਤਰ੍ਹਿ ਗਾਲੀਲ੍ਯਿਹੂਦਾਪ੍ਰਦੇਸ਼ਯੋਃ ਸਰ੍ੱਵਨਗਰੇਭ੍ਯੋ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਸ਼੍ਚ ਕਿਯਨ੍ਤਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਲੋਕਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਸਮਾਗਤ੍ਯ ਤਦਨ੍ਤਿਕੇ ਸਮੁਪਵਿਵਿਸ਼ੁਃ, ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਲੇ ਲੋਕਾਨਾਮਾਰੋਗ੍ਯਕਾਰਣਾਤ੍ ਪ੍ਰਭੋਃ ਪ੍ਰਭਾਵਃ ਪ੍ਰਚਕਾਸ਼ੇ|
Und es geschah eines Tages, da war er am Lehren, und saßen da Pharisäer und Gesetzeslehrer, die gekommen waren aus allen Ortschaften von Galiläa und Judäa und Jerusalem, und die Kraft des Herrn wirkte, daß er heilte.
18 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਏਕੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਖਟ੍ਵਾਯਾਂ ਨਿਧਾਯ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮਾਨੇਤੁੰ ਸੰਮੁਖੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁਞ੍ਚ ਵ੍ਯਾਪ੍ਰਿਯਨ੍ਤ|
Und siehe, Männer brachten auf einem Bette einen Menschen, der gelähmt war, und bemühten sich denselben hineinzubringen und vor ihn hinzusetzen.
19 ਕਿਨ੍ਤੁ ਬਹੁਜਨਨਿਵਹਸਮ੍ਵਾਧਾਤ੍ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤੋ ਗ੍ਰੁʼਹੋਪਰਿ ਗਤ੍ਵਾ ਗ੍ਰੁʼਹਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠੰ ਖਨਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਸਖਟ੍ਵੰ ਗ੍ਰੁʼਹਮਧ੍ਯੇ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੰਮੁਖੇ (ਅ)ਵਰੋਹਯਾਮਾਸੁਃ|
Und da es ihnen nicht gelang ihn hineinzubringen wegen der Menge, stiegen sie auf das Dach, und ließen ihn zwischen den Ziegeln herab samt seinem Lager mitten hinein vor Jesus.
20 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ, ਹੇ ਮਾਨਵ ਤਵ ਪਾਪਮਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ਯਤ|
Und da er ihren Glauben sah, sprach er: Mensch, deine Sünden sind dir vergeben.
21 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਚਿੱਤੈਰਿੱਥੰ ਪ੍ਰਚਿਨ੍ਤਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਏਸ਼਼ ਜਨ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਨਿਨ੍ਦਤਿ ਕੋਯੰ? ਕੇਵਲਮੀਸ਼੍ਵਰੰ ਵਿਨਾ ਪਾਪੰ ਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੁੰ ਕਃ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ?
Und die Schriftgelehrten und Pharisäer begannen sich Gedanken zu machen und sagten: wer ist das, der da Lästerungen redet? Wer kann Sünden vergeben, außer Gott allein?
22 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਇੱਥੰ ਚਿਨ੍ਤਨੰ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਤੇਭ੍ਯੋਕਥਯਦ੍ ਯੂਯੰ ਮਨੋਭਿਃ ਕੁਤੋ ਵਿਤਰ੍ਕਯਥ?
Da aber Jesus ihre Gedanken erkannte, antwortete er ihnen: Was macht ihr euch Gedanken in euren Herzen?
23 ਤਵ ਪਾਪਕ੍ਸ਼਼ਮਾ ਜਾਤਾ ਯਦ੍ਵਾ ਤ੍ਵਮੁੱਥਾਯ ਵ੍ਰਜ ਏਤਯੋ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਕਾ ਕਥਾ ਸੁਕਥ੍ਯਾ?
Was ist leichter? zu sagen: deine Sünden sind dir vergeben, oder zu sagen: stehe auf und wandle?
24 ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਪਾਪੰ ਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੁੰ ਮਾਨਵਸੁਤਸ੍ਯ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮਸ੍ਤੀਤਿ ਯਥਾ ਯੂਯੰ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ ਤਦਰ੍ਥੰ (ਸ ਤੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਜਗਾਦ) ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠ ਸ੍ਵਸ਼ੱਯਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਯਾਹੀਤਿ ਤ੍ਵਾਮਾਦਿਸ਼ਾਮਿ|
Damit ihr aber wisset, daß der Sohn des Menschen Vollmacht hat auf Erden Sünden zu vergeben (zu dem Gelähmten gewendet): ich sage dir, stehe auf, nimm dein Lager und gehe heim.
25 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਮ੍ ਉੱਥਾਯ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਨਿਜਸ਼ਯਨੀਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਨ੍ ਨਿਜਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਯਯੌ|
Und sogleich stand er auf vor ihnen, hob das Lager auf, auf welchem er gelegen, und gieng in sein Haus, Gott preisend.
26 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਿਸ੍ਮਯ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਮਨਃਸੁ ਭੀਤਾਸ਼੍ਚ ਵਯਮਦ੍ਯਾਸਮ੍ਭਵਕਾਰ੍ੱਯਾਣ੍ਯਦਰ੍ਸ਼ਾਮ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਪ੍ਰੋਦਿਤਾਃ|
Und Staunen ergriff sie alle und sie priesen Gott, und wurden voll Furcht, indem sie sagten: Unglaubliches haben wir heute gesehen.
27 ਤਤਃ ਪਰੰ ਬਹਿਰ੍ਗੱਛਨ੍ ਕਰਸਞ੍ਚਯਸ੍ਥਾਨੇ ਲੇਵਿਨਾਮਾਨੰ ਕਰਸਞ੍ਚਾਯਕੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮਭਿਦਧੇ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦੇਹਿ|
Und nach diesem gieng er aus und sah einen Zöllner Namens Levi an der Zollstätte sitzen, und sagte zu ihm: folge mir.
28 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦਿਯਾਯ|
Und er ließ alles zurück, stand auf und folgte ihm.
29 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਲੇਵਿ ਰ੍ਨਿਜਗ੍ਰੁʼਹੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਮਹਾਭੋਜ੍ਯੰ ਚਕਾਰ, ਤਦਾ ਤੈਃ ਸਹਾਨੇਕੇ ਕਰਸਞ੍ਚਾਯਿਨਸ੍ਤਦਨ੍ਯਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਭੋਕ੍ਤੁਮੁਪਵਿਵਿਸ਼ੁਃ|
Und Levi veranstaltete ihm eine große Gastung in seinem Hause; und es saß eine große Menge von Zöllnern und andern, die es mit ihnen hielten, zu Tisch.
30 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਚਣ੍ਡਾਲਾਨਾਂ ਪਾਪਿਲੋਕਾਨਾਞ੍ਚ ਸਙ੍ਗੇ ਯੂਯੰ ਕੁਤੋ ਭੰਗ੍ਧ੍ਵੇ ਪਿਵਥ ਚੇਤਿ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ(ਅ)ਧ੍ਯਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਹ ਵਾਗ੍ਯੁੱਧੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
Und die Pharisäer und ihre Schriftgelehrten murrten gegen seine Jünger und sagten: warum esset und trinket ihr mit den Zöllnern und Sündern?
31 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵੋਚਦ੍ ਅਰੋਗਲੋਕਾਨਾਂ ਚਿਕਿਤ੍ਸਕੇਨ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰੋਗਾਣਾਮੇਵ|
Und Jesus antwortete ihnen: nicht die Gesunden bedürfen des Arztes, sondern die Kranken;
32 ਅਹੰ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਨ੍ ਆਹ੍ਵਾਤੁੰ ਨਾਗਤੋਸ੍ਮਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਨਃ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਿਤੁੰ ਪਾਪਿਨ ਏਵ|
nicht Gerechte zu rufen bin ich gekommen, sondern Sünder zur Buße.
33 ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਃ, ਯੋਹਨਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਞ੍ਚ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਵਾਰੰਵਾਰਮ੍ ਉਪਵਸਨ੍ਤਿ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤੇ ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਕੁਤੋ ਭੁਞ੍ਜਤੇ ਪਿਵਨ੍ਤਿ ਚ?
Sie aber sagten zu ihm: die Jünger Johannes' fasten beständig und verrichten Gebete, ebenso auch die der Pharisäer, aber die deinigen essen und trinken.
34 ਤਦਾ ਸ ਤਾਨਾਚਖ੍ਯੌ ਵਰੇ ਸਙ੍ਗੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਵਰਸ੍ਯ ਸਖਿਗਣੰ ਕਿਮੁਪਵਾਸਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ?
Jesus aber sagte zu ihnen: könnet ihr wohl die Hochzeitleute, so lange der Bräutigam bei ihnen ist, zum Fasten anhalten?
35 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਕਟਾਦ੍ ਵਰੋ ਨੇਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦਾ ਤੇ ਸਮੁਪਵਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
Es werden aber Tage kommen - dann wenn der Bräutigam von ihnen genommen wird, werden sie fasten, in jenen Tagen.
36 ਸੋਪਰਮਪਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੰ ਕਥਯਾਮ੍ਬਭੂਵ ਪੁਰਾਤਨਵਸ੍ਤ੍ਰੇ ਕੋਪਿ ਨੁਤਨਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਨ ਸੀਵ੍ਯਤਿ ਯਤਸ੍ਤੇਨ ਸੇਵਨੇਨ ਜੀਰ੍ਣਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਛਿਦ੍ਯਤੇ, ਨੂਤਨਪੁਰਾਤਨਵਸ੍ਤ੍ਰਯੋ ਰ੍ਮੇਲਞ੍ਚ ਨ ਭਵਤਿ|
Er sagte aber auch ein Gleichnis zu ihnen, nämlich: niemand reißet einen Lappen von einem neuen Kleid ab und setzt ihn auf ein altes; oder aber er zerreißt das neue, und zum alten paßt der Lappen vom neuen nicht.
37 ਪੁਰਾਤਨ੍ਯਾਂ ਕੁਤ੍ਵਾਂ ਕੋਪਿ ਨੁਤਨੰ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸੰ ਨ ਨਿਦਧਾਤਿ, ਯਤੋ ਨਵੀਨਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਸ੍ਯ ਤੇਜਸਾ ਪੁਰਾਤਨੀ ਕੁਤੂ ਰ੍ਵਿਦੀਰ੍ੱਯਤੇ ਤਤੋ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਃ ਪਤਤਿ ਕੁਤੂਸ਼੍ਚ ਨਸ਼੍ਯਤਿ|
Und niemand legt neuen Wein in alte Schläuche; oder aber der neue Wein zerreißt die Schläuche, er selbst läuft aus und die Schläuche gehen zu Grund.
38 ਤਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਨੂਤਨ੍ਯਾਂ ਕੁਤ੍ਵਾਂ ਨਵੀਨਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਃ ਨਿਧਾਤਵ੍ਯਸ੍ਤੇਨੋਭਯਸ੍ਯ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾ ਭਵਤਿ|
Sondern neuen Wein muß man in neue Schläuche legen.
39 ਅਪਰਞ੍ਚ ਪੁਰਾਤਨੰ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸੰ ਪੀਤ੍ਵਾ ਕੋਪਿ ਨੂਤਨੰ ਨ ਵਾਞ੍ਛਤਿ, ਯਤਃ ਸ ਵਕ੍ਤਿ ਨੂਤਨਾਤ੍ ਪੁਰਾਤਨਮ੍ ਪ੍ਰਸ਼ਸ੍ਤਮ੍|
Und niemand, der alten Wein gewöhnt ist, mag gerne neuen: denn er sagt: der alte ist mild.
