ਲੂਕਃ 2
1 ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਲੇ ਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਨਾਮਾਨਿ ਲੇਖਯਿਤੁਮ੍ ਅਗਸ੍ਤਕੈਸਰ ਆਜ੍ਞਾਪਯਾਮਾਸ|
Es begab sich aber zu der Zeit, daß ein Gebot von dem Kaiser Augustus ausging, daß alle Welt geschätzt würde.
2 ਤਦਨੁਸਾਰੇਣ ਕੁਰੀਣਿਯਨਾਮਨਿ ਸੁਰਿਯਾਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸ਼ਾਸਕੇ ਸਤਿ ਨਾਮਲੇਖਨੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭੇ|
Und diese Schätzung war die allererste und geschah zu der Zeit, da Cyrenius Landpfleger von Syrien war.
3 ਅਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਨਾਮ ਲੇਖਿਤੁੰ ਸਰ੍ੱਵੇ ਜਨਾਃ ਸ੍ਵੀਯੰ ਸ੍ਵੀਯੰ ਨਗਰੰ ਜਗ੍ਮੁਃ|
Und jedermann ging, daß er sich schätzen ließe, ein jeglicher in seine Stadt.
4 ਤਦਾਨੀਂ ਯੂਸ਼਼ਫ੍ ਨਾਮ ਲੇਖਿਤੁੰ ਵਾਗ੍ਦੱਤਯਾ ਸ੍ਵਭਾਰ੍ੱਯਯਾ ਗਰ੍ੱਭਵਤ੍ਯਾ ਮਰਿਯਮਾ ਸਹ ਸ੍ਵਯੰ ਦਾਯੂਦਃ ਸਜਾਤਿਵੰਸ਼ ਇਤਿ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਨਾਸਰਤ੍ਨਗਰਾਦ੍
Da machte sich auch auf Joseph aus Galiläa, aus der Stadt Nazareth, in das jüdische Land zur Stadt Davids, die da heißt Bethlehem, darum daß er von dem Hause und Geschlechte Davids war,
5 ਯਿਹੂਦਾਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਬੈਤ੍ਲੇਹਮਾਖ੍ਯੰ ਦਾਯੂਦ੍ਨਗਰੰ ਜਗਾਮ|
auf daß er sich schätzen ließe mit Maria, seinem vertrauten Weibe, die ward schwanger.
6 ਅਨ੍ਯੱਚ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਤਯੋਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੋਃ ਸਤੋ ਰ੍ਮਰਿਯਮਃ ਪ੍ਰਸੂਤਿਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ
Und als sie daselbst waren, kam die Zeit, da sie gebären sollte.
7 ਸਾ ਤੰ ਪ੍ਰਥਮਸੁਤੰ ਪ੍ਰਾਸੋਸ਼਼੍ਟ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਾਸਗ੍ਰੁʼਹੇ ਸ੍ਥਾਨਾਭਾਵਾਦ੍ ਬਾਲਕੰ ਵਸ੍ਤ੍ਰੇਣ ਵੇਸ਼਼੍ਟਯਿਤ੍ਵਾ ਗੋਸ਼ਾਲਾਯਾਂ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸ|
Und sie gebar ihren ersten Sohn und wickelte ihn in Windeln und legte ihn in eine Krippe; denn sie hatten sonst keinen Raum in der Herberge.
8 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੇ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਮੇਸ਼਼ਪਾਲਕਾਃ ਸ੍ਵਮੇਸ਼਼ਵ੍ਰਜਰਕ੍ਸ਼਼ਾਯੈ ਤਤ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੇ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਰਜਨ੍ਯਾਂ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਪ੍ਰਹਰਿਣਃ ਕਰ੍ੰਮ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ,
Und es waren Hirten in derselben Gegend auf dem Felde bei den Hürden, die hüteten des Nachts ihre Herde.
9 ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤ ਆਗਤ੍ਯੋਪਤਸ੍ਥੌ; ਤਦਾ ਚਤੁਸ਼਼੍ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਤੇਜਸਃ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਤੇ(ਅ)ਤਿਸ਼ਸ਼ਙ੍ਕਿਰੇ|
Und siehe, des HERRN Engel trat zu ihnen, und die Klarheit des HERRN leuchtete um sie; und sie fürchteten sich sehr.
10 ਤਦਾ ਸ ਦੂਤ ਉਵਾਚ ਮਾ ਭੈਸ਼਼੍ਟ ਪਸ਼੍ਯਤਾਦ੍ਯ ਦਾਯੂਦਃ ਪੁਰੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮੰਨਿਮਿੱਤੰ ਤ੍ਰਾਤਾ ਪ੍ਰਭੁਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਜਨਿਸ਼਼੍ਟ,
Und der Engel sprach zu ihnen: Fürchtet euch nicht! siehe, ich verkündige euch große Freude, die allem Volk widerfahren wird;
11 ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਮਹਾਨਨ੍ਦਜਨਕਮ੍ ਇਮੰ ਮਙ੍ਗਲਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ|
denn euch ist heute der Heiland geboren, welcher ist Christus, der HERR, in der Stadt Davids.
12 ਯੂਯੰ (ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੰ ਗਤ੍ਵਾ) ਵਸ੍ਤ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤੰ ਤੰ ਬਾਲਕੰ ਗੋਸ਼ਾਲਾਯਾਂ ਸ਼ਯਨੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤੀਦੰ ਚਿਹ੍ਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Und das habt zum Zeichen: ihr werdet finden das Kind in Windeln gewickelt und in einer Krippe liegen.
13 ਦੂਤ ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਤਿ ਤਤ੍ਰਾਕਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਾਃ ਪ੍ਰੁʼਤਨਾ ਆਗਤ੍ਯ ਕਥਾਮ੍ ਇਮਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨਨ੍ਵਵਾਦਿਸ਼਼ੁਃ, ਯਥਾ,
Und alsbald war da bei dem Engel die Menge der himmlischen Heerscharen, die lobten Gott und sprachen:
14 ਸਰ੍ੱਵੋਰ੍ਦ੍ੱਵਸ੍ਥੈਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਿਮਾ ਸਮ੍ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯਤਾਂ| ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਰ੍ਭੂਯਾਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਸ੍ਤੁ ਸਨ੍ਤੋਸ਼਼ਸ਼੍ਚ ਨਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ||
Ehre sei Gott in der Höhe und Frieden auf Erden und den Menschen ein Wohlgefallen.
15 ਤਤਃ ਪਰੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੇ ਰ੍ਦੂਤਗਣੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਗਤੇ ਮੇਸ਼਼ਪਾਲਕਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਵੇਚਨ੍ ਆਗੱਛਤ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੋ ਯਾਂ ਘਟਨਾਂ ਜ੍ਞਾਪਿਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਯਾਥਰ੍ਯੰ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਵਯਮਧੁਨਾ ਬੈਤ੍ਲੇਹਮ੍ਪੁਰੰ ਯਾਮਃ|
Und da die Engel von ihnen gen Himmel fuhren, sprachen die Hirten untereinander: Laßt uns nun gehen gen Bethlehem und die Geschichte sehen, die da geschehen ist, die uns der HERR kundgetan hat.
16 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇ ਤੂਰ੍ਣੰ ਵ੍ਰਜਿਤ੍ਵਾ ਮਰਿਯਮੰ ਯੂਸ਼਼ਫੰ ਗੋਸ਼ਾਲਾਯਾਂ ਸ਼ਯਨੰ ਬਾਲਕਞ੍ਚ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ|
Und sie kamen eilend und fanden beide, Maria und Joseph, dazu das Kind in der Krippe liegen.
17 ਇੱਥੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਾਲਕਸ੍ਯਾਰ੍ਥੇ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਾਂ ਸਰ੍ੱਵਕਥਾਂ ਤੇ ਪ੍ਰਾਚਾਰਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ|
Da sie es aber gesehen hatten, breiteten sie das Wort aus, welches zu ihnen von diesem Kinde gesagt war.
18 ਤਤੋ ਯੇ ਲੋਕਾ ਮੇਸ਼਼ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਾਣਾਂ ਵਦਨੇਭ੍ਯਸ੍ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼ੁਸ਼੍ਰੁਵੁਸ੍ਤੇ ਮਹਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
Und alle, vor die es kam, wunderten sich der Rede, die ihnen die Hirten gesagt hatten.
19 ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਰਿਯਮ੍ ਏਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵਘਟਨਾਨਾਂ ਤਾਤ੍ਪਰ੍ੱਯੰ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਮਨਸਿ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸ|
Maria aber behielt alle diese Worte und bewegte sie in ihrem Herzen.
20 ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਦੂਤਵਿਜ੍ਞਪ੍ਤਾਨੁਰੂਪੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਚ ਮੇਸ਼਼ਪਾਲਕਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨੁਵਾਦੰ ਧਨ੍ਯਵਾਦਞ੍ਚ ਕੁਰ੍ੱਵਾਣਾਃ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯਯੁਃ|
Und die Hirten kehrten wieder um, priesen und lobten Gott um alles, was sie gehört und gesehen hatten, wie denn zu ihnen gesagt war.
21 ਅਥ ਬਾਲਕਸ੍ਯ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਨਕਾਲੇ(ਅ)ਸ਼਼੍ਟਮਦਿਵਸੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤੇ ਤਸ੍ਯ ਗਰ੍ੱਭਸ੍ਥਿਤੇਃ ਪੁਰ੍ੱਵੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤੋ ਯਥਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍ ਤਦਨੁਰੂਪੰ ਤੇ ਤੰਨਾਮਧੇਯੰ ਯੀਸ਼ੁਰਿਤਿ ਚਕ੍ਰਿਰੇ|
Und da acht Tage um waren, daß das Kind beschnitten würde, da ward sein Name genannt Jesus, welcher genannt war von dem Engel, ehe denn er in Mutterleibe empfangen ward.
22 ਤਤਃ ਪਰੰ ਮੂਸਾਲਿਖਿਤਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਅਨੁਸਾਰੇਣ ਮਰਿਯਮਃ ਸ਼ੁਚਿਤ੍ਵਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ,
Und da die Tage ihrer Reinigung nach dem Gesetz Mose's kamen, brachten sie ihn gen Jerusalem, auf daß sie ihn darstellten dem HERRN
23 "ਪ੍ਰਥਮਜਃ ਸਰ੍ੱਵਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ਸਨ੍ਤਾਨਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯਤਾਂ," ਇਤਿ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ
(wie denn geschrieben steht in dem Gesetz des HERRN: “Allerlei männliches, das zum ersten die Mutter bricht, soll dem HERRN geheiligt heißen”)
24 ਯੀਸ਼ੁੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁਮ੍ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯਵਿਧ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਕਪੋਤਦ੍ਵਯੰ ਪਾਰਾਵਤਸ਼ਾਵਕਦ੍ਵਯੰ ਵਾ ਬਲਿੰ ਦਾਤੁੰ ਤੇ ਤੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਆਯਯੁਃ|
und das sie gäben das Opfer, wie es gesagt ist im Gesetz des HERRN: “Ein Paar Turteltauben oder zwei junge Tauben.”
25 ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰਨਿਵਾਸੀ ਸ਼ਿਮਿਯੋੰਨਾਮਾ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕ ਏਕ ਆਸੀਤ੍ ਸ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲਃ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਾਮਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤਸ੍ਥੌ ਕਿਞ੍ਚ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾ ਤਸ੍ਮਿੰਨਾਵਿਰ੍ਭੂਤਃ|
Und siehe, ein Mensch war zu Jerusalem, mit Namen Simeon; und derselbe Mensch war fromm und gottesfürchtig und wartete auf den Trost Israels, und der heilige Geist war in ihm.
26 ਅਪਰੰ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇਣਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੇ ਤ੍ਰਾਤਰਿ ਤ੍ਵਯਾ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇ ਤ੍ਵੰ ਨ ਮਰਿਸ਼਼੍ਯਸੀਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣ ਆਤ੍ਮਨਾ ਤਸ੍ਮ ਪ੍ਰਾਕਥ੍ਯਤ|
Und ihm war eine Antwort geworden von dem heiligen Geist, er sollte den Tod nicht sehen, er hätte denn zuvor den Christus des HERRN gesehen.
27 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਦਾ ਯੀਸ਼ੋਃ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ਚ ਤਦਰ੍ਥੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਰੂਪੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਤੰ ਮਨ੍ਦਿਰਮ੍ ਆਨਿਨ੍ਯਤੁਸ੍ਤਦਾ
Und er kam aus Anregen des Geistes in den Tempel. Und da die Eltern das Kind Jesus in den Tempel brachten, daß sie für ihn täten, wie man pflegt nach dem Gesetz,
28 ਸ਼ਿਮਿਯੋਨ੍ ਆਤ੍ਮਨ ਆਕਰ੍ਸ਼਼ਣੇਨ ਮਨ੍ਦਿਰਮਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਕ੍ਰੋਡੇ ਨਿਧਾਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਧਨ੍ਯਵਾਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਯਥਾ,
da nahm er ihn auf seine Arme und lobte Gott und sprach:
29 ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਤਵ ਦਾਸੋਯੰ ਨਿਜਵਾਕ੍ਯਾਨੁਸਾਰਤਃ| ਇਦਾਨੀਨ੍ਤੁ ਸਕਲ੍ਯਾਣੋ ਭਵਤਾ ਸੰਵਿਸ੍ਰੁʼਜ੍ਯਤਾਮ੍|
HERR, nun läßt du deinen Diener in Frieden fahren, wie du gesagt hast;
30 ਯਤਃ ਸਕਲਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਦੀਪ੍ਤਯੇ ਦੀਪ੍ਤਿਰੂਪਕੰ|
denn meine Augen haben deinen Heiland gesehen,
31 ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕਸ੍ਯ ਮਹਾਗੌਰਵਰੂਪਕੰ|
welchen du bereitest hast vor allen Völkern,
32 ਯੰ ਤ੍ਰਾਯਕੰ ਜਨਾਨਾਨ੍ਤੁ ਸੰਮੁਖੇ ਤ੍ਵਮਜੀਜਨਃ| ਸਏਵ ਵਿਦ੍ਯਤੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਧ੍ਰਵੰ ਨਯਨਨਗੋਚਰੇ||
ein Licht, zu erleuchten die Heiden, und zum Preis deines Volkes Israel.
33 ਤਦਾਨੀਂ ਤੇਨੋਕ੍ਤਾ ਏਤਾਃ ਸਕਲਾਃ ਕਥਾਃ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਮਾਤਾ ਯੂਸ਼਼ਫ੍ ਚ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਮੇਨਾਤੇ|
Und sein Vater und seine Mutter wunderten sich des, das von ihm geredet ward.
34 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ਼ਿਮਿਯੋਨ੍ ਤੇਭ੍ਯ ਆਸ਼ਿਸ਼਼ੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਤਨ੍ਮਾਤਰੰ ਮਰਿਯਮਮ੍ ਉਵਾਚ, ਪਸ਼੍ਯ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੋ ਵੰਸ਼ਮਧ੍ਯੇ ਬਹੂਨਾਂ ਪਾਤਨਾਯੋੱਥਾਪਨਾਯ ਚ ਤਥਾ ਵਿਰੋਧਪਾਤ੍ਰੰ ਭਵਿਤੁੰ, ਬਹੂਨਾਂ ਗੁਪ੍ਤਮਨੋਗਤਾਨਾਂ ਪ੍ਰਕਟੀਕਰਣਾਯ ਬਾਲਕੋਯੰ ਨਿਯੁਕ੍ਤੋਸ੍ਤਿ|
Und Simeon segnete sie und sprach zu Maria, seiner Mutter: Siehe, dieser wird gesetzt zu einem Fall und Auferstehen vieler in Israel und zu einem Zeichen, dem widersprochen wird
35 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਵਾਪਿ ਪ੍ਰਾਣਾਃ ਸ਼ੂਲੇਨ ਵ੍ਯਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤੇ|
(und es wird ein Schwert durch deine Seele dringen), auf daß vieler Herzen Gedanken offenbar werden.
36 ਅਪਰਞ੍ਚ ਆਸ਼ੇਰਸ੍ਯ ਵੰਸ਼ੀਯਫਿਨੂਯੇਲੋ ਦੁਹਿਤਾ ਹੰਨਾਖ੍ਯਾ ਅਤਿਜਰਤੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨ੍ਯੇਕਾ ਯਾ ਵਿਵਾਹਾਤ੍ ਪਰੰ ਸਪ੍ਤ ਵਤ੍ਸਰਾਨ੍ ਪਤ੍ਯਾ ਸਹ ਨ੍ਯਵਸਤ੍ ਤਤੋ ਵਿਧਵਾ ਭੂਤ੍ਵਾ ਚਤੁਰਸ਼ੀਤਿਵਰ੍ਸ਼਼ਵਯਃਪਰ੍ੱਯਨਤੰ
Und es war eine Prophetin, Hanna, eine Tochter Phanuels, vom Geschlecht Asser; die war wohl betagt und hatte gelebt sieben Jahre mit ihrem Manne nach ihrer Jungfrauschaft
37 ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨੋਪਵਾਸੈਰ੍ਦਿਵਾਨਿਸ਼ਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਮ੍ ਅਸੇਵਤ ਸਾਪਿ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਮਨ੍ਦਿਰਮਾਗਤ੍ਯ
und war nun eine Witwe bei vierundachtzig Jahren; die kam nimmer vom Tempel, diente Gott mit Fasten und Beten Tag und Nacht.
38 ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਧਨ੍ਯਵਾਦੰ ਚਕਾਰ, ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰਵਾਸਿਨੋ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਮੁਕ੍ਤਿਮਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਸ੍ਥਿਤਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਯੀਸ਼ੋਰ੍ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਜ੍ਞਾਪਯਾਮਾਸ|
Die trat auch hinzu zu derselben Stunde und pries den HERRN und redete von ihm zu allen, die da auf die Erlösung zu Jerusalem warteten.
39 ਇੱਥੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਕਰ੍ੰਮਸੁ ਕ੍ਰੁʼਤੇਸ਼਼ੁ ਤੌ ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਗਾਲੀਲੋ ਨਾਸਰਤ੍ਨਾਮਕੰ ਨਿਜਨਗਰੰ ਪ੍ਰਤਸ੍ਥਾਤੇ|
Und da sie alles vollendet hatten nach dem Gesetz des HERRN, kehrten sie wieder nach Galiläa zu ihrer Stadt Nazareth.
40 ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਬਾਲਕਃ ਸ਼ਰੀਰੇਣ ਵ੍ਰੁʼੱਧਿਮੇਤ੍ਯ ਜ੍ਞਾਨੇਨ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣ ਆਤ੍ਮਨਾ ਸ਼ਕ੍ਤਿਮਾਂਸ਼੍ਚ ਭਵਿਤੁਮਾਰੇਭੇ ਤਥਾ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਨੁਗ੍ਰਹੋ ਬਭੂਵ|
Aber das Kind wuchs und ward stark im Geist, voller Weisheit, und Gottes Gnade war bei ihm.
41 ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ਚ ਪ੍ਰਤਿਵਰ੍ਸ਼਼ੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸਮਯੇ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਅਗੱਛਤਾਮ੍|
Und seine Eltern gingen alle Jahre gen Jerusalem auf das Osterfest.
42 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੀਸ਼ੌ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਵਯਸ੍ਕੇ ਸਤਿ ਤੌ ਪਰ੍ੱਵਸਮਯਸ੍ਯ ਰੀਤ੍ਯਨੁਸਾਰੇਣ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਗਤ੍ਵਾ
Und da er zwölf Jahre alt war, gingen sie hinauf gen Jerusalem nach der Gewohnheit des Festes.
43 ਪਾਰ੍ੱਵਣੰ ਸਮ੍ਪਾਦ੍ਯ ਪੁਨਰਪਿ ਵ੍ਯਾਘੁੱਯ ਯਾਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਰ੍ਬਾਲਕੋ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ| ਯੂਸ਼਼ਫ੍ ਤਨ੍ਮਾਤਾ ਚ ਤਦ੍ ਅਵਿਦਿਤ੍ਵਾ
Und da die Tage vollendet waren und sie wieder nach Hause gingen, blieb das Kind Jesus zu Jerusalem, und seine Eltern wußten's nicht.
44 ਸ ਸਙ੍ਗਿਭਿਃ ਸਹ ਵਿਦ੍ਯਤ ਏਤੱਚ ਬੁਦ੍ੱਵਾ ਦਿਨੈਕਗਮ੍ਯਮਾਰ੍ਗੰ ਜਗ੍ਮਤੁਃ| ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਜ੍ਞਾਤਿਬਨ੍ਧੂਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਮ੍ਰੁʼਗਯਿਤ੍ਵਾ ਤਦੁੱਦੇਸ਼ਮਪ੍ਰਾਪ੍ਯ
Sie meinten aber, er wäre unter den Gefährten, und kamen eine Tagereise weit und suchten ihn unter den Gefreunden und Bekannten.
45 ਤੌ ਪੁਨਰਪਿ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਮ੍ਰੁʼਗਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਤੁਃ|
Und da sie ihn nicht fanden, gingen sie wiederum gen Jerusalem und suchten ihn.
46 ਅਥ ਦਿਨਤ੍ਰਯਾਤ੍ ਪਰੰ ਪਣ੍ਡਿਤਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਥਾਃ ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ ਤੱਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰੁʼੱਛੰਸ਼੍ਚ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਃ ਸ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ|
Und es begab sich, nach drei Tagen fanden sie ihn im Tempel sitzen mitten unter den Lehrern, wie er ihnen zuhörte und sie fragte.
47 ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਬੁੱਧ੍ਯਾ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁੱਤਰੈਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇ ਸ਼੍ਰੋਤਾਰੋ ਵਿਸ੍ਮਯਮਾਪਦ੍ਯਨ੍ਤੇ|
Und alle, die ihm zuhörten, verwunderten sich seines Verstandes und seiner Antworten.
48 ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਜਨਕੋ ਜਨਨੀ ਚ ਚਮੱਚਕ੍ਰਤੁਃ ਕਿਞ੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਮਾਤਾ ਤਮਵਦਤ੍, ਹੇ ਪੁਤ੍ਰ, ਕਥਮਾਵਾਂ ਪ੍ਰਤੀੱਥੰ ਸਮਾਚਰਸ੍ਤ੍ਵਮ੍? ਪਸ਼੍ਯ ਤਵ ਪਿਤਾਹਞ੍ਚ ਸ਼ੋਕਾਕੁਲੌ ਸਨ੍ਤੌ ਤ੍ਵਾਮਨ੍ਵਿੱਛਾਵਃ ਸ੍ਮ|
Und da sie ihn sahen, entsetzten sie sich. Seine Mutter aber sprach zu ihm: Mein Sohn, warum hast du uns das getan? Siehe, dein Vater und ich haben dich mit Schmerzen gesucht.
49 ਤਤਃ ਸੋਵਦਤ੍ ਕੁਤੋ ਮਾਮ੍ ਅਨ੍ਵੈੱਛਤੰ? ਪਿਤੁਰ੍ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਮਯਾ ਸ੍ਥਾਤਵ੍ਯਮ੍ ਏਤਤ੍ ਕਿੰ ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਨ ਜ੍ਞਾਯਤੇ?
Und er sprach zu ihnen: Was ist's, daß ihr mich gesucht habt? Wisset ihr nicht, daß ich sein muß in dem, das meines Vaters ist?
50 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੌ ਤਸ੍ਯੈਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਤਾਤ੍ਪਰ੍ੱਯੰ ਬੋੱਧੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਤਾਂ|
Und sie verstanden das Wort nicht, das er mit ihnen redete.
51 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਸਹ ਨਾਸਰਤੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਯੋਰ੍ਵਸ਼ੀਭੂਤਸ੍ਤਸ੍ਥੌ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਾ ਏਤਾਃ ਕਥਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਮਾਤਾ ਮਨਸਿ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸ|
Und er ging mit ihnen hinab und kam gen Nazareth und war ihnen untertan. Und seine Mutter behielt alle diese Worte in ihrem Herzen.
52 ਅਥ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਬੁੱਧਿਃ ਸ਼ਰੀਰਞ੍ਚ ਤਥਾ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਾਨਵਾਨਾਞ੍ਚਾਨੁਗ੍ਰਹੋ ਵਰ੍ੱਧਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭੇ|
Und Jesus nahm zu an Weisheit, Alter und Gnade bei Gott und den Menschen.
