< ਲੂਕਃ 15 >

1 ਤਦਾ ਕਰਸਞ੍ਚਾਯਿਨਃ ਪਾਪਿਨਸ਼੍ਚ ਲੋਕਾ ਉਪਦੇਸ਼੍ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗੱਛਨ੍|
و چون همه باجگیران و گناهکاران به نزدش می‌آمدند تا کلام او را بشنوند،۱
2 ਤਤਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾਸ਼੍ਚ ਵਿਵਦਮਾਨਾਃ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ ਏਸ਼਼ ਮਾਨੁਸ਼਼ਃ ਪਾਪਿਭਿਃ ਸਹ ਪ੍ਰਣਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੁੰਕ੍ਤੇ|
فریسیان و کاتبان، همهمه‌کنان می‌گفتند: «این شخص، گناهکارن را می‌پذیرد و با ایشان می‌خورد.»۲
3 ਤਦਾ ਸ ਤੇਭ੍ਯ ਇਮਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,
پس برای ایشان این مثل را زده، گفت:۳
4 ਕਸ੍ਯਚਿਤ੍ ਸ਼ਤਮੇਸ਼਼ੇਸ਼਼ੁ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍ਮੁ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕੰ ਸ ਯਦਿ ਹਾਰਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਧ੍ਯੇਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਮ੍ ਏਕੋਨਸ਼ਤਮੇਸ਼਼ਾਨ੍ ਵਿਹਾਯ ਹਾਰਿਤਮੇਸ਼਼ਸ੍ਯ ਉੱਦੇਸ਼ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਪਰ੍ੱਯਨਤੰ ਨ ਗਵੇਸ਼਼ਯਤਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਲੋਕੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕ ਆਸ੍ਤੇ?
«کیست از شما که صد گوسفند داشته باشد و یکی از آنها گم شود که آن نود و نه را درصحرا نگذارد و از عقب آن گمشده نرود تا آن رابیابد؟۴
5 ਤਸ੍ਯੋੱਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਹ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਮਨਾਸ੍ਤੰ ਸ੍ਕਨ੍ਧੇ ਨਿਧਾਯ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਆਨੀਯ ਬਨ੍ਧੁਬਾਨ੍ਧਵਸਮੀਪਵਾਸਿਨ ਆਹੂਯ ਵਕ੍ਤਿ,
پس چون آن را یافت به شادی بر دوش خود می‌گذارد،۵
6 ਹਾਰਿਤੰ ਮੇਸ਼਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੋਹਮ੍ ਅਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਮਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਤ|
و به خانه آمده، دوستان وهمسایگان را می‌طلبد و بدیشان می‌گوید با من شادی کنید زیرا گوسفند گمشده خود را یافته‌ام.۶
7 ਤਦ੍ਵਦਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨਃਪਰਾਵਰ੍ੱਤਨਸ੍ਯ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੈਕੋਨਸ਼ਤਧਾਰ੍ੰਮਿਕਕਾਰਣਾਦ੍ ਯ ਆਨਨ੍ਦਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਕਸ੍ਯ ਮਨਃਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਨਃ ਪਾਪਿਨਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ (ਅ)ਧਿਕਾਨਨ੍ਦੋ ਜਾਯਤੇ|
به شما می‌گویم که بر این منوال خوشی درآسمان رخ می‌نماید به‌سبب توبه یک گناهکاربیشتر از برای نود و نه عادل که احتیاج به توبه ندارند.۷
8 ਅਪਰਞ੍ਚ ਦਸ਼ਾਨਾਂ ਰੂਪ੍ਯਖਣ੍ਡਾਨਾਮ੍ ਏਕਖਣ੍ਡੇ ਹਾਰਿਤੇ ਪ੍ਰਦੀਪੰ ਪ੍ਰਜ੍ਵਾਲ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਸੰਮਾਰ੍ਜ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿੰ ਯਾਵਦ੍ ਯਤ੍ਨੇਨ ਨ ਗਵੇਸ਼਼ਯਤਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਕਾਸ੍ਤੇ?
یا کدام زن است که ده درهم داشته باشدهرگاه یک درهم گم شود، چراغی افروخته، خانه را جاروب نکند و به دقت تفحص ننماید تا آن رابیابد؟۸
9 ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇ ਸਤਿ ਬਨ੍ਧੁਬਾਨ੍ਧਵਸਮੀਪਵਾਸਿਨੀਰਾਹੂਯ ਕਥਯਤਿ, ਹਾਰਿਤੰ ਰੂਪ੍ਯਖਣ੍ਡੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਹੰ ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਮਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਤ|
و چون یافت دوستان و همسایگان خودرا جمع کرده می‌گوید با من شادی کنید زیرادرهم گمشده را پیدا کرده‌ام.۹
10 ਤਦ੍ਵਦਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਹਰਾਮਿ, ਏਕੇਨ ਪਾਪਿਨਾ ਮਨਸਿ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਤੇ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇਪ੍ਯਾਨਨ੍ਦੋ ਜਾਯਤੇ|
همچنین به شمامی گویم شادی برای فرشتگان خدا روی می‌دهدبه‌سبب یک خطاکار که توبه کند.»۱۰
11 ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਦ੍ਵੌ ਪੁਤ੍ਰਾਵਾਸ੍ਤਾਂ,
باز‌گفت: «شخصی را دو پسر بود.۱۱
12 ਤਯੋਃ ਕਨਿਸ਼਼੍ਠਃ ਪੁਤ੍ਰਃ ਪਿਤ੍ਰੇ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹੇ ਪਿਤਸ੍ਤਵ ਸਮ੍ਪੱਤ੍ਯਾ ਯਮੰਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਾਮ੍ਯਹੰ ਵਿਭਜ੍ਯ ਤੰ ਦੇਹਿ, ਤਤਃ ਪਿਤਾ ਨਿਜਾਂ ਸਮ੍ਪੱਤਿੰ ਵਿਭਜ੍ਯ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਦਦੌ|
روزی پسر کوچک به پدر خود گفت: ای پدر، رصداموالی که باید به من رسد، به من بده. پس اومایملک خود را بر این دو تقسیم کرد.۱۲
13 ਕਤਿਪਯਾਤ੍ ਕਾਲਾਤ੍ ਪਰੰ ਸ ਕਨਿਸ਼਼੍ਠਪੁਤ੍ਰਃ ਸਮਸ੍ਤੰ ਧਨੰ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯ ਦੂਰਦੇਸ਼ੰ ਗਤ੍ਵਾ ਦੁਸ਼਼੍ਟਾਚਰਣੇਨ ਸਰ੍ੱਵਾਂ ਸਮ੍ਪੱਤਿੰ ਨਾਸ਼ਯਾਮਾਸ|
و چندی نگذشت که آن پسر کهتر، آنچه داشت جمع کرده، به ملکی بعید کوچ کرد و به عیاشی ناهنجار، سرمایه خود را تلف نمود.۱۳
14 ਤਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਧਨੇ ਵ੍ਯਯੰ ਗਤੇ ਤੱਦੇਸ਼ੇ ਮਹਾਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ੰ ਬਭੂਵ, ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਦੈਨ੍ਯਦਸ਼ਾ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭੇ|
و چون تمام راصرف نموده بود، قحطی سخت در آن دیارحادث گشت و او به محتاج شدن شروع کرد.۱۴
15 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਤੱਦੇਸ਼ੀਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥਮੇਕਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਤ; ਤਤਃ ਸਤੰ ਸ਼ੂਕਰਵ੍ਰਜੰ ਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
پس رفته خود را به یکی از اهل آن ملک پیوست. وی او را به املاک خود فرستاد تاگرازبانی کند.۱۵
16 ਕੇਨਾਪਿ ਤਸ੍ਮੈ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਦਾਨਾਤ੍ ਸ ਸ਼ੂਕਰਫਲਵਲ੍ਕਲੇਨ ਪਿਚਿਣ੍ਡਪੂਰਣਾਂ ਵਵਾਞ੍ਛ|
و آرزو می‌داشت که شکم خودرا از خرنوبی که خوکان می‌خوردند سیر کند وهیچ‌کس او را چیزی نمی داد.۱۶
17 ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸ ਮਨਸਿ ਚੇਤਨਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹਾ ਮਮ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੇ ਕਤਿ ਕਤਿ ਵੇਤਨਭੁਜੋ ਦਾਸਾ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟੰ ਤਤੋਧਿਕਞ੍ਚ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾ ਮੁਮੂਰ੍ਸ਼਼ੁਃ|
«آخر به خود آمده، گفت چقدر از مزدوران پدرم نان فراوان دارند و من از گرسنگی هلاک می‌شوم،۱۷
18 ਅਹਮੁੱਥਾਯ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਹੇ ਪਿਤਰ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਤਵ ਚ ਵਿਰੁੱਧੰ ਪਾਪਮਕਰਵਮ੍
برخاسته نزد پدر خود می‌روم و بدوخواهم گفت‌ای پدر به آسمان و به حضور تو گناه کرده‌ام،۱۸
19 ਤਵ ਪੁਤ੍ਰਇਤਿ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਯੋਗ੍ਯੋਸ੍ਮਿ ਚ, ਮਾਂ ਤਵ ਵੈਤਨਿਕੰ ਦਾਸੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਥਾਪਯ|
و دیگر شایسته آن نیستم که پسر توخوانده شوم، مرا چون یکی از مزدوران خودبگیر.۱۹
20 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਉੱਥਾਯ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਜਗਾਮ; ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾਤਿਦੂਰੇ ਤੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਦਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ, ਧਾਵਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਕਣ੍ਠੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤੰ ਚੁਚੁਮ੍ਬ ਚ|
در ساعت برخاسته به سوی پدر خودمتوجه شد. اما هنوز دور بود که پدرش او را دیده، ترحم نمود و دوان دوان آمده او را در آغوش خود کشیده، بوسید.۲۰
21 ਤਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਉਵਾਚ, ਹੇ ਪਿਤਰ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਤਵ ਚ ਵਿਰੁੱਧੰ ਪਾਪਮਕਰਵੰ, ਤਵ ਪੁਤ੍ਰਇਤਿ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਯੋਗ੍ਯੋਸ੍ਮਿ ਚ|
پسر وی را گفت، ای پدربه آسمان و به حضور تو گناه کرده‌ام و بعد از این لایق آن نیستم که پسر تو خوانده شوم.۲۱
22 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾ ਨਿਜਦਾਸਾਨ੍ ਆਦਿਦੇਸ਼, ਸਰ੍ੱਵੋੱਤਮਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣ੍ਯਾਨੀਯ ਪਰਿਧਾਪਯਤੈਨੰ ਹਸ੍ਤੇ ਚਾਙ੍ਗੁਰੀਯਕਮ੍ ਅਰ੍ਪਯਤ ਪਾਦਯੋਸ਼੍ਚੋਪਾਨਹੌ ਸਮਰ੍ਪਯਤ;
لیکن پدر به غلامان خود گفت، جامه بهترین را از خانه آورده بدو بپوشانید و انگشتری بر دستش کنید ونعلین بر پایهایش،۲۲
23 ਪੁਸ਼਼੍ਟੰ ਗੋਵਤ੍ਸਮ੍ ਆਨੀਯ ਮਾਰਯਤ ਚ ਤੰ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਵਯਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਾਮ|
و گوساله پرواری را آورده ذبح کنید تا بخوریم و شادی نماییم.۲۳
24 ਯਤੋ ਮਮ ਪੁਤ੍ਰੋਯਮ੍ ਅਮ੍ਰਿਯਤ ਪੁਨਰਜੀਵੀਦ੍ ਹਾਰਿਤਸ਼੍ਚ ਲਬ੍ਧੋਭੂਤ੍ ਤਤਸ੍ਤ ਆਨਨ੍ਦਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਿਰੇ|
زیرا که این پسر من مرده بود، زنده گردید و گم شده بود، یافت شد. پس به شادی کردن شروع نمودند.۲۴
25 ਤਤ੍ਕਾਲੇ ਤਸ੍ਯ ਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠਃ ਪੁਤ੍ਰਃ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰ ਆਸੀਤ੍| ਅਥ ਸ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸ੍ਯ ਨਿਕਟੰ ਆਗੱਛਨ੍ ਨ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਨਾਂ ਵਾਦ੍ਯਾਨਾਞ੍ਚ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ
اما پسر بزرگ او در مزرعه بود. چون آمده نزدیک به خانه رسید، صدای ساز و رقص راشنید.۲۵
26 ਦਾਸਾਨਾਮ੍ ਏਕਮ੍ ਆਹੂਯ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਕਿੰ ਕਾਰਣਮਸ੍ਯ?
پس یکی از نوکران خود را طلبیده پرسید این چیست؟۲۶
27 ਤਤਃ ਸੋਵਾਦੀਤ੍, ਤਵ ਭ੍ਰਾਤਾਗਮਤ੍, ਤਵ ਤਾਤਸ਼੍ਚ ਤੰ ਸੁਸ਼ਰੀਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਪੁਸ਼਼੍ਟੰ ਗੋਵਤ੍ਸੰ ਮਾਰਿਤਵਾਨ੍|
به وی عرض کرد برادرت آمده و پدرت گوساله پرواری را ذبح کرده است زیرا که او را صحیح باز‌یافت.۲۷
28 ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਕੁਪ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਾਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨ ਸੰਮੇਨੇ; ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾ ਬਹਿਰਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਸਾਧਯਾਮਾਸ|
ولی او خشم نموده نخواست به خانه درآید تا پدرش بیرون آمده به او التماس نمود.۲۸
29 ਤਤਃ ਸ ਪਿਤਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਪਸ਼੍ਯ ਤਵ ਕਾਞ੍ਚਿਦਪ੍ਯਾਜ੍ਞਾਂ ਨ ਵਿਲੰਘ੍ਯ ਬਹੂਨ੍ ਵਤ੍ਸਰਾਨ੍ ਅਹੰ ਤ੍ਵਾਂ ਸੇਵੇ ਤਥਾਪਿ ਮਿਤ੍ਰੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਉਤ੍ਸਵੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਕਦਾਪਿ ਛਾਗਮੇਕਮਪਿ ਮਹ੍ਯੰ ਨਾਦਦਾਃ;
اما او در جواب پدرخود گفت، اینک سالها است که من خدمت توکرده‌ام و هرگز از حکم تو تجاوز نورزیده و هرگزبزغاله‌ای به من ندادی تا با دوستان خود شادی کنم.۲۹
30 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵ ਯਃ ਪੁਤ੍ਰੋ ਵੇਸ਼੍ਯਾਗਮਨਾਦਿਭਿਸ੍ਤਵ ਸਮ੍ਪੱਤਿਮ੍ ਅਪਵ੍ਯਯਿਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਮਿੰਨਾਗਤਮਾਤ੍ਰੇ ਤਸ੍ਯੈਵ ਨਿਮਿੱਤੰ ਪੁਸ਼਼੍ਟੰ ਗੋਵਤ੍ਸੰ ਮਾਰਿਤਵਾਨ੍|
لیکن چون این پسرت آمد که دولت تو رابا فاحشه‌ها تلف کرده است، برای او گوساله پرواری را ذبح کردی.۳۰
31 ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾਵੋਚਤ੍, ਹੇ ਪੁਤ੍ਰ ਤ੍ਵੰ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਮਯਾ ਸਹਾਸਿ ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਮਮ ਯਦ੍ਯਦਾਸ੍ਤੇ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਤਵ|
او وی را گفت، ای فرزند تو همیشه با من هستی و آنچه از آن من است، مال تو است.۳۱
32 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵਾਯੰ ਭ੍ਰਾਤਾ ਮ੍ਰੁʼਤਃ ਪੁਨਰਜੀਵੀਦ੍ ਹਾਰਿਤਸ਼੍ਚ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੋਭੂਤ੍, ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਉਤ੍ਸਵਾਨਨ੍ਦੌ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਚਿਤਮਸ੍ਮਾਕਮ੍|
ولی می‌بایست شادمانی کرد و مسرور شد زیرا که این برادر تو مرده بود، زنده گشت و گم شده بود، یافت گردید.»۳۲

< ਲੂਕਃ 15 >