ਲੂਕਃ 15
1 ਤਦਾ ਕਰਸਞ੍ਚਾਯਿਨਃ ਪਾਪਿਨਸ਼੍ਚ ਲੋਕਾ ਉਪਦੇਸ਼੍ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗੱਛਨ੍|
Erant autem appropinquantes ei publicani, et peccatores ut audirent illum.
2 ਤਤਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾਸ਼੍ਚ ਵਿਵਦਮਾਨਾਃ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ ਏਸ਼਼ ਮਾਨੁਸ਼਼ਃ ਪਾਪਿਭਿਃ ਸਹ ਪ੍ਰਣਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੁੰਕ੍ਤੇ|
Et murmurabant pharisæi, et scribæ, dicentes: Quia hic peccatores recipit, et manducat cum illis.
3 ਤਦਾ ਸ ਤੇਭ੍ਯ ਇਮਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,
Et ait ad illos parabolam istam dicens:
4 ਕਸ੍ਯਚਿਤ੍ ਸ਼ਤਮੇਸ਼਼ੇਸ਼਼ੁ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍ਮੁ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕੰ ਸ ਯਦਿ ਹਾਰਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਧ੍ਯੇਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਮ੍ ਏਕੋਨਸ਼ਤਮੇਸ਼਼ਾਨ੍ ਵਿਹਾਯ ਹਾਰਿਤਮੇਸ਼਼ਸ੍ਯ ਉੱਦੇਸ਼ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਪਰ੍ੱਯਨਤੰ ਨ ਗਵੇਸ਼਼ਯਤਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਲੋਕੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕ ਆਸ੍ਤੇ?
Quis ex vobis homo, qui habet centum oves, et si perdiderit unam ex illis, nonne dimittit nonaginta novem in deserto, et vadit ad illam quæ perierat, donec inveniat eam?
5 ਤਸ੍ਯੋੱਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਹ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਮਨਾਸ੍ਤੰ ਸ੍ਕਨ੍ਧੇ ਨਿਧਾਯ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਆਨੀਯ ਬਨ੍ਧੁਬਾਨ੍ਧਵਸਮੀਪਵਾਸਿਨ ਆਹੂਯ ਵਕ੍ਤਿ,
Et cum invenerit eam, imponit in humeros suos gaudens:
6 ਹਾਰਿਤੰ ਮੇਸ਼਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੋਹਮ੍ ਅਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਮਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਤ|
et veniens domum convocat amicos et vicinos, dicens illis: Congratulamini mihi, quia inveni ovem meam, quæ perierat.
7 ਤਦ੍ਵਦਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨਃਪਰਾਵਰ੍ੱਤਨਸ੍ਯ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੈਕੋਨਸ਼ਤਧਾਰ੍ੰਮਿਕਕਾਰਣਾਦ੍ ਯ ਆਨਨ੍ਦਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਕਸ੍ਯ ਮਨਃਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਨਃ ਪਾਪਿਨਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ (ਅ)ਧਿਕਾਨਨ੍ਦੋ ਜਾਯਤੇ|
Dico vobis quod ita gaudium erit in cælo super uno peccatore pœnitentiam agente, quam super nonaginta novem justis, qui non indigent pœnitentia.
8 ਅਪਰਞ੍ਚ ਦਸ਼ਾਨਾਂ ਰੂਪ੍ਯਖਣ੍ਡਾਨਾਮ੍ ਏਕਖਣ੍ਡੇ ਹਾਰਿਤੇ ਪ੍ਰਦੀਪੰ ਪ੍ਰਜ੍ਵਾਲ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਸੰਮਾਰ੍ਜ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿੰ ਯਾਵਦ੍ ਯਤ੍ਨੇਨ ਨ ਗਵੇਸ਼਼ਯਤਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਕਾਸ੍ਤੇ?
Aut quæ mulier habens drachmas decem, si perdiderit drachmam unam, nonne accendit lucernam, et everrit domum, et quærit diligenter, donec inveniat?
9 ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇ ਸਤਿ ਬਨ੍ਧੁਬਾਨ੍ਧਵਸਮੀਪਵਾਸਿਨੀਰਾਹੂਯ ਕਥਯਤਿ, ਹਾਰਿਤੰ ਰੂਪ੍ਯਖਣ੍ਡੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਹੰ ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਮਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਤ|
Et cum invenerit convocat amicas et vicinas, dicens: Congratulamini mihi, quia inveni drachmam quam perdideram.
10 ਤਦ੍ਵਦਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਹਰਾਮਿ, ਏਕੇਨ ਪਾਪਿਨਾ ਮਨਸਿ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਤੇ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇਪ੍ਯਾਨਨ੍ਦੋ ਜਾਯਤੇ|
Ita, dico vobis, gaudium erit coram angelis Dei super uno peccatore pœnitentiam agente.
11 ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਦ੍ਵੌ ਪੁਤ੍ਰਾਵਾਸ੍ਤਾਂ,
Ait autem: Homo quidam habuit duos filios:
12 ਤਯੋਃ ਕਨਿਸ਼਼੍ਠਃ ਪੁਤ੍ਰਃ ਪਿਤ੍ਰੇ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹੇ ਪਿਤਸ੍ਤਵ ਸਮ੍ਪੱਤ੍ਯਾ ਯਮੰਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਾਮ੍ਯਹੰ ਵਿਭਜ੍ਯ ਤੰ ਦੇਹਿ, ਤਤਃ ਪਿਤਾ ਨਿਜਾਂ ਸਮ੍ਪੱਤਿੰ ਵਿਭਜ੍ਯ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਦਦੌ|
et dixit adolescentior ex illis patri: Pater, da mihi portionem substantiæ, quæ me contingit. Et divisit illis substantiam.
13 ਕਤਿਪਯਾਤ੍ ਕਾਲਾਤ੍ ਪਰੰ ਸ ਕਨਿਸ਼਼੍ਠਪੁਤ੍ਰਃ ਸਮਸ੍ਤੰ ਧਨੰ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯ ਦੂਰਦੇਸ਼ੰ ਗਤ੍ਵਾ ਦੁਸ਼਼੍ਟਾਚਰਣੇਨ ਸਰ੍ੱਵਾਂ ਸਮ੍ਪੱਤਿੰ ਨਾਸ਼ਯਾਮਾਸ|
Et non post multos dies, congregatis omnibus, adolescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam, et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose.
14 ਤਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਧਨੇ ਵ੍ਯਯੰ ਗਤੇ ਤੱਦੇਸ਼ੇ ਮਹਾਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ੰ ਬਭੂਵ, ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਦੈਨ੍ਯਦਸ਼ਾ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭੇ|
Et postquam omnia consummasset, facta est fames valida in regione illa, et ipse cœpit egere.
15 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਤੱਦੇਸ਼ੀਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥਮੇਕਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਤ; ਤਤਃ ਸਤੰ ਸ਼ੂਕਰਵ੍ਰਜੰ ਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
Et abiit, et adhæsit uni civium regionis illius: et misit illum in villam suam ut pasceret porcos.
16 ਕੇਨਾਪਿ ਤਸ੍ਮੈ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਦਾਨਾਤ੍ ਸ ਸ਼ੂਕਰਫਲਵਲ੍ਕਲੇਨ ਪਿਚਿਣ੍ਡਪੂਰਣਾਂ ਵਵਾਞ੍ਛ|
Et cupiebat implere ventrem suum de siliquis, quas porci manducabant: et nemo illi dabat.
17 ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸ ਮਨਸਿ ਚੇਤਨਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹਾ ਮਮ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੇ ਕਤਿ ਕਤਿ ਵੇਤਨਭੁਜੋ ਦਾਸਾ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟੰ ਤਤੋਧਿਕਞ੍ਚ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾ ਮੁਮੂਰ੍ਸ਼਼ੁਃ|
In se autem reversus, dixit: Quanti mercenarii in domo patris mei abundant panibus, ego autem hic fame pereo!
18 ਅਹਮੁੱਥਾਯ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਹੇ ਪਿਤਰ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਤਵ ਚ ਵਿਰੁੱਧੰ ਪਾਪਮਕਰਵਮ੍
surgam, et ibo ad patrem meum, et dicam ei: Pater, peccavi in cælum, et coram te:
19 ਤਵ ਪੁਤ੍ਰਇਤਿ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਯੋਗ੍ਯੋਸ੍ਮਿ ਚ, ਮਾਂ ਤਵ ਵੈਤਨਿਕੰ ਦਾਸੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਥਾਪਯ|
jam non sum dignus vocari filius tuus: fac me sicut unum de mercenariis tuis.
20 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਉੱਥਾਯ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਜਗਾਮ; ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾਤਿਦੂਰੇ ਤੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਦਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ, ਧਾਵਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਕਣ੍ਠੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤੰ ਚੁਚੁਮ੍ਬ ਚ|
Et surgens venit ad patrem suum. Cum autem adhuc longe esset, vidit illum pater ipsius, et misericordia motus est, et accurrens cecidit super collum ejus, et osculatus est eum.
21 ਤਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਉਵਾਚ, ਹੇ ਪਿਤਰ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਤਵ ਚ ਵਿਰੁੱਧੰ ਪਾਪਮਕਰਵੰ, ਤਵ ਪੁਤ੍ਰਇਤਿ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਯੋਗ੍ਯੋਸ੍ਮਿ ਚ|
Dixitque ei filius: Pater, peccavi in cælum, et coram te: jam non sum dignus vocari filius tuus.
22 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾ ਨਿਜਦਾਸਾਨ੍ ਆਦਿਦੇਸ਼, ਸਰ੍ੱਵੋੱਤਮਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣ੍ਯਾਨੀਯ ਪਰਿਧਾਪਯਤੈਨੰ ਹਸ੍ਤੇ ਚਾਙ੍ਗੁਰੀਯਕਮ੍ ਅਰ੍ਪਯਤ ਪਾਦਯੋਸ਼੍ਚੋਪਾਨਹੌ ਸਮਰ੍ਪਯਤ;
Dixit autem pater ad servos suos: Cito proferte stolam primam, et induite illum, et date annulum in manum ejus, et calceamenta in pedes ejus:
23 ਪੁਸ਼਼੍ਟੰ ਗੋਵਤ੍ਸਮ੍ ਆਨੀਯ ਮਾਰਯਤ ਚ ਤੰ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਵਯਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਾਮ|
et adducite vitulum saginatum, et occidite, et manducemus, et epulemur:
24 ਯਤੋ ਮਮ ਪੁਤ੍ਰੋਯਮ੍ ਅਮ੍ਰਿਯਤ ਪੁਨਰਜੀਵੀਦ੍ ਹਾਰਿਤਸ਼੍ਚ ਲਬ੍ਧੋਭੂਤ੍ ਤਤਸ੍ਤ ਆਨਨ੍ਦਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਿਰੇ|
quia hic filius meus mortuus erat, et revixit: perierat, et inventus est. Et cœperunt epulari.
25 ਤਤ੍ਕਾਲੇ ਤਸ੍ਯ ਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠਃ ਪੁਤ੍ਰਃ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰ ਆਸੀਤ੍| ਅਥ ਸ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸ੍ਯ ਨਿਕਟੰ ਆਗੱਛਨ੍ ਨ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਨਾਂ ਵਾਦ੍ਯਾਨਾਞ੍ਚ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ
Erat autem filius ejus senior in agro: et cum veniret, et appropinquaret domui, audivit symphoniam et chorum:
26 ਦਾਸਾਨਾਮ੍ ਏਕਮ੍ ਆਹੂਯ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਕਿੰ ਕਾਰਣਮਸ੍ਯ?
et vocavit unum de servis, et interrogavit quid hæc essent.
27 ਤਤਃ ਸੋਵਾਦੀਤ੍, ਤਵ ਭ੍ਰਾਤਾਗਮਤ੍, ਤਵ ਤਾਤਸ਼੍ਚ ਤੰ ਸੁਸ਼ਰੀਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਪੁਸ਼਼੍ਟੰ ਗੋਵਤ੍ਸੰ ਮਾਰਿਤਵਾਨ੍|
Isque dixit illi: Frater tuus venit, et occidit pater tuus vitulum saginatum, quia salvum illum recepit.
28 ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਕੁਪ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਾਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨ ਸੰਮੇਨੇ; ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾ ਬਹਿਰਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਸਾਧਯਾਮਾਸ|
Indignatus est autem, et nolebat introire. Pater ergo illius egressus, cœpit rogare illum.
29 ਤਤਃ ਸ ਪਿਤਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਪਸ਼੍ਯ ਤਵ ਕਾਞ੍ਚਿਦਪ੍ਯਾਜ੍ਞਾਂ ਨ ਵਿਲੰਘ੍ਯ ਬਹੂਨ੍ ਵਤ੍ਸਰਾਨ੍ ਅਹੰ ਤ੍ਵਾਂ ਸੇਵੇ ਤਥਾਪਿ ਮਿਤ੍ਰੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਉਤ੍ਸਵੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਕਦਾਪਿ ਛਾਗਮੇਕਮਪਿ ਮਹ੍ਯੰ ਨਾਦਦਾਃ;
At ille respondens, dixit patri suo: Ecce tot annis servio tibi, et numquam mandatum tuum præterivi: et numquam dedisti mihi hædum ut cum amicis meis epularer.
30 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵ ਯਃ ਪੁਤ੍ਰੋ ਵੇਸ਼੍ਯਾਗਮਨਾਦਿਭਿਸ੍ਤਵ ਸਮ੍ਪੱਤਿਮ੍ ਅਪਵ੍ਯਯਿਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਮਿੰਨਾਗਤਮਾਤ੍ਰੇ ਤਸ੍ਯੈਵ ਨਿਮਿੱਤੰ ਪੁਸ਼਼੍ਟੰ ਗੋਵਤ੍ਸੰ ਮਾਰਿਤਵਾਨ੍|
Sed postquam filius tuus hic, qui devoravit substantiam suam cum meretricibus, venit, occidisti illi vitulum saginatum.
31 ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾਵੋਚਤ੍, ਹੇ ਪੁਤ੍ਰ ਤ੍ਵੰ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਮਯਾ ਸਹਾਸਿ ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਮਮ ਯਦ੍ਯਦਾਸ੍ਤੇ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਤਵ|
At ipse dixit illi: Fili, tu semper mecum es, et omnia mea tua sunt:
32 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵਾਯੰ ਭ੍ਰਾਤਾ ਮ੍ਰੁʼਤਃ ਪੁਨਰਜੀਵੀਦ੍ ਹਾਰਿਤਸ਼੍ਚ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੋਭੂਤ੍, ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਉਤ੍ਸਵਾਨਨ੍ਦੌ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਚਿਤਮਸ੍ਮਾਕਮ੍|
epulari autem, et gaudere oportebat, quia frater tuus hic mortuus erat, et revixit; perierat, et inventus est.
