ਲੂਕਃ 15
1 ਤਦਾ ਕਰਸਞ੍ਚਾਯਿਨਃ ਪਾਪਿਨਸ਼੍ਚ ਲੋਕਾ ਉਪਦੇਸ਼੍ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗੱਛਨ੍|
Tous TOUS les péagers et les gens de mauvaise vie s'approchaient de Jésus pour l'entendre.
2 ਤਤਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾਸ਼੍ਚ ਵਿਵਦਮਾਨਾਃ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ ਏਸ਼਼ ਮਾਨੁਸ਼਼ਃ ਪਾਪਿਭਿਃ ਸਹ ਪ੍ਰਣਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੁੰਕ੍ਤੇ|
Et les pharisiens et les scribes en murmuraient et disaient: Cet homme reçoit les gens de mauvaise vie et mange avec eux.
3 ਤਦਾ ਸ ਤੇਭ੍ਯ ਇਮਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,
Mais il leur dit cette parabole:
4 ਕਸ੍ਯਚਿਤ੍ ਸ਼ਤਮੇਸ਼਼ੇਸ਼਼ੁ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍ਮੁ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕੰ ਸ ਯਦਿ ਹਾਰਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਧ੍ਯੇਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਮ੍ ਏਕੋਨਸ਼ਤਮੇਸ਼਼ਾਨ੍ ਵਿਹਾਯ ਹਾਰਿਤਮੇਸ਼਼ਸ੍ਯ ਉੱਦੇਸ਼ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਪਰ੍ੱਯਨਤੰ ਨ ਗਵੇਸ਼਼ਯਤਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਲੋਕੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕ ਆਸ੍ਤੇ?
Quel est l'homme d'entre vous qui, ayant cent brebis, s'il en perd une, ne laisse les quatre-vingt-dix-neuf au désert, et n'aille après celle qui est perdue, jusqu'à ce qu'il l'ait trouvée;
5 ਤਸ੍ਯੋੱਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਹ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਮਨਾਸ੍ਤੰ ਸ੍ਕਨ੍ਧੇ ਨਿਧਾਯ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਆਨੀਯ ਬਨ੍ਧੁਬਾਨ੍ਧਵਸਮੀਪਵਾਸਿਨ ਆਹੂਯ ਵਕ੍ਤਿ,
Et qui, l'ayant trouvée, ne la mette sur ses épaules avec joie;
6 ਹਾਰਿਤੰ ਮੇਸ਼਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੋਹਮ੍ ਅਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਮਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਤ|
Et étant arrivé dans la maison, n'appelle ses amis et ses voisins, et ne leur dise: Réjouissez-vous avec moi, car j'ai trouvé ma brebis qui était perdue?
7 ਤਦ੍ਵਦਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨਃਪਰਾਵਰ੍ੱਤਨਸ੍ਯ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੈਕੋਨਸ਼ਤਧਾਰ੍ੰਮਿਕਕਾਰਣਾਦ੍ ਯ ਆਨਨ੍ਦਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਕਸ੍ਯ ਮਨਃਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਨਃ ਪਾਪਿਨਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ (ਅ)ਧਿਕਾਨਨ੍ਦੋ ਜਾਯਤੇ|
Je vous dis qu'il y aura de même plus de joie dans le ciel pour un seul pécheur qui se repent, que pour quatre-vingt-dix-neuf justes qui n'ont pas besoin de repentance.
8 ਅਪਰਞ੍ਚ ਦਸ਼ਾਨਾਂ ਰੂਪ੍ਯਖਣ੍ਡਾਨਾਮ੍ ਏਕਖਣ੍ਡੇ ਹਾਰਿਤੇ ਪ੍ਰਦੀਪੰ ਪ੍ਰਜ੍ਵਾਲ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਸੰਮਾਰ੍ਜ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿੰ ਯਾਵਦ੍ ਯਤ੍ਨੇਨ ਨ ਗਵੇਸ਼਼ਯਤਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਕਾਸ੍ਤੇ?
Ou, quelle est la femme qui, ayant dix drachmes, si elle en perd une, n'allume une chandelle, ne balaie la maison et ne la cherche avec soin, jusqu'à ce qu'elle l'ait trouvée;
9 ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇ ਸਤਿ ਬਨ੍ਧੁਬਾਨ੍ਧਵਸਮੀਪਵਾਸਿਨੀਰਾਹੂਯ ਕਥਯਤਿ, ਹਾਰਿਤੰ ਰੂਪ੍ਯਖਣ੍ਡੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਹੰ ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਮਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਤ|
Et qui, l'ayant trouvée, n'appelle ses amies et ses voisines, et ne leur dise: Réjouissez-vous avec moi, car j'ai trouvé la drachme que j'avais perdue?
10 ਤਦ੍ਵਦਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਹਰਾਮਿ, ਏਕੇਨ ਪਾਪਿਨਾ ਮਨਸਿ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਤੇ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇਪ੍ਯਾਨਨ੍ਦੋ ਜਾਯਤੇ|
Je vous dis qu'il y a de même de la joie, devant les anges de Dieu, pour un seul pécheur qui se repent.
11 ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਦ੍ਵੌ ਪੁਤ੍ਰਾਵਾਸ੍ਤਾਂ,
Il dit encore: Un homme avait deux fils.
12 ਤਯੋਃ ਕਨਿਸ਼਼੍ਠਃ ਪੁਤ੍ਰਃ ਪਿਤ੍ਰੇ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹੇ ਪਿਤਸ੍ਤਵ ਸਮ੍ਪੱਤ੍ਯਾ ਯਮੰਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਾਮ੍ਯਹੰ ਵਿਭਜ੍ਯ ਤੰ ਦੇਹਿ, ਤਤਃ ਪਿਤਾ ਨਿਜਾਂ ਸਮ੍ਪੱਤਿੰ ਵਿਭਜ੍ਯ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਦਦੌ|
Et le plus jeune dit au père: Mon père, donne-moi la part de bien qui doit m'échoir. Et le père leur partagea son bien.
13 ਕਤਿਪਯਾਤ੍ ਕਾਲਾਤ੍ ਪਰੰ ਸ ਕਨਿਸ਼਼੍ਠਪੁਤ੍ਰਃ ਸਮਸ੍ਤੰ ਧਨੰ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯ ਦੂਰਦੇਸ਼ੰ ਗਤ੍ਵਾ ਦੁਸ਼਼੍ਟਾਚਰਣੇਨ ਸਰ੍ੱਵਾਂ ਸਮ੍ਪੱਤਿੰ ਨਾਸ਼ਯਾਮਾਸ|
Et peu de jours après, ce plus jeune fils ayant tout amassé, partit pour un pays éloigné, et y dissipa son bien en vivant dans la débauche.
14 ਤਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਧਨੇ ਵ੍ਯਯੰ ਗਤੇ ਤੱਦੇਸ਼ੇ ਮਹਾਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ੰ ਬਭੂਵ, ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਦੈਨ੍ਯਦਸ਼ਾ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭੇ|
Après qu'il eut tout dépensé, il survint une grande famine dans ce pays; et il commença à être dans l'indigence.
15 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਤੱਦੇਸ਼ੀਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥਮੇਕਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਤ; ਤਤਃ ਸਤੰ ਸ਼ੂਕਰਵ੍ਰਜੰ ਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
Et s'en étant allé, il se mit au service d'un des habitants de ce pays, qui l'envoya dans ses terres paître les pourceaux.
16 ਕੇਨਾਪਿ ਤਸ੍ਮੈ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਦਾਨਾਤ੍ ਸ ਸ਼ੂਕਰਫਲਵਲ੍ਕਲੇਨ ਪਿਚਿਣ੍ਡਪੂਰਣਾਂ ਵਵਾਞ੍ਛ|
Et il eût bien voulu se rassasier des carouges que les pourceaux mangeaient; mais personne ne lui en donnait.
17 ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸ ਮਨਸਿ ਚੇਤਨਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹਾ ਮਮ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੇ ਕਤਿ ਕਤਿ ਵੇਤਨਭੁਜੋ ਦਾਸਾ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟੰ ਤਤੋਧਿਕਞ੍ਚ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾ ਮੁਮੂਰ੍ਸ਼਼ੁਃ|
Étant donc rentré en lui-même, il dit: Combien de serviteurs aux gages de mon père ont du pain en abondance, et moi, je meurs de faim!
18 ਅਹਮੁੱਥਾਯ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਹੇ ਪਿਤਰ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਤਵ ਚ ਵਿਰੁੱਧੰ ਪਾਪਮਕਰਵਮ੍
Je me lèverai et m'en irai vers mon père, et je lui dirai: Mon père, j'ai péché contre le ciel et contre toi;
19 ਤਵ ਪੁਤ੍ਰਇਤਿ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਯੋਗ੍ਯੋਸ੍ਮਿ ਚ, ਮਾਂ ਤਵ ਵੈਤਨਿਕੰ ਦਾਸੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਥਾਪਯ|
Et je ne suis plus digne d'être appelé ton fils; traite moi comme l'un de tes mercenaires.
20 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਉੱਥਾਯ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਜਗਾਮ; ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾਤਿਦੂਰੇ ਤੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਦਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ, ਧਾਵਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਕਣ੍ਠੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤੰ ਚੁਚੁਮ੍ਬ ਚ|
Il partit donc et vint vers son père. Et comme il était encore loin, son père le vit et fut touché de compassion, et courant à lui, il se jeta à son cou et le baisa.
21 ਤਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਉਵਾਚ, ਹੇ ਪਿਤਰ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਤਵ ਚ ਵਿਰੁੱਧੰ ਪਾਪਮਕਰਵੰ, ਤਵ ਪੁਤ੍ਰਇਤਿ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਯੋਗ੍ਯੋਸ੍ਮਿ ਚ|
Et son fils lui dit: Mon père, j'ai péché contre le ciel et contre toi, et je ne suis plus digne d'être appelé ton fils.
22 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾ ਨਿਜਦਾਸਾਨ੍ ਆਦਿਦੇਸ਼, ਸਰ੍ੱਵੋੱਤਮਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣ੍ਯਾਨੀਯ ਪਰਿਧਾਪਯਤੈਨੰ ਹਸ੍ਤੇ ਚਾਙ੍ਗੁਰੀਯਕਮ੍ ਅਰ੍ਪਯਤ ਪਾਦਯੋਸ਼੍ਚੋਪਾਨਹੌ ਸਮਰ੍ਪਯਤ;
Mais le père dit à ses serviteurs: Apportez la plus belle robe, et l'en revêtez, et mettez-lui un anneau au doigt et des souliers aux pieds;
23 ਪੁਸ਼਼੍ਟੰ ਗੋਵਤ੍ਸਮ੍ ਆਨੀਯ ਮਾਰਯਤ ਚ ਤੰ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਵਯਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਾਮ|
Et amenez le veau gras, et le tuez; mangeons et réjouissons-nous;
24 ਯਤੋ ਮਮ ਪੁਤ੍ਰੋਯਮ੍ ਅਮ੍ਰਿਯਤ ਪੁਨਰਜੀਵੀਦ੍ ਹਾਰਿਤਸ਼੍ਚ ਲਬ੍ਧੋਭੂਤ੍ ਤਤਸ੍ਤ ਆਨਨ੍ਦਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਿਰੇ|
Parce que mon fils, que voici, était mort, et il est revenu à la vie; il était perdu, et il est retrouvé. Et ils commencèrent à se réjouir.
25 ਤਤ੍ਕਾਲੇ ਤਸ੍ਯ ਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠਃ ਪੁਤ੍ਰਃ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰ ਆਸੀਤ੍| ਅਥ ਸ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸ੍ਯ ਨਿਕਟੰ ਆਗੱਛਨ੍ ਨ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਨਾਂ ਵਾਦ੍ਯਾਨਾਞ੍ਚ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ
Cependant, son fils aîné qui était à la campagne, revint, et comme il approchait de la maison, il entendit une symphonie et des danses.
26 ਦਾਸਾਨਾਮ੍ ਏਕਮ੍ ਆਹੂਯ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਕਿੰ ਕਾਰਣਮਸ੍ਯ?
Et il appela un des serviteurs, auquel il demanda ce que c'était.
27 ਤਤਃ ਸੋਵਾਦੀਤ੍, ਤਵ ਭ੍ਰਾਤਾਗਮਤ੍, ਤਵ ਤਾਤਸ਼੍ਚ ਤੰ ਸੁਸ਼ਰੀਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਪੁਸ਼਼੍ਟੰ ਗੋਵਤ੍ਸੰ ਮਾਰਿਤਵਾਨ੍|
Et le serviteur lui dit: Ton frère est de retour, et ton père a tué le veau gras, parce qu'il l'a recouvré en bonne santé.
28 ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਕੁਪ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਾਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨ ਸੰਮੇਨੇ; ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾ ਬਹਿਰਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਸਾਧਯਾਮਾਸ|
Mais il se mit en colère et ne voulut point entrer. Son père donc sortit et le pria d'entrer.
29 ਤਤਃ ਸ ਪਿਤਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਪਸ਼੍ਯ ਤਵ ਕਾਞ੍ਚਿਦਪ੍ਯਾਜ੍ਞਾਂ ਨ ਵਿਲੰਘ੍ਯ ਬਹੂਨ੍ ਵਤ੍ਸਰਾਨ੍ ਅਹੰ ਤ੍ਵਾਂ ਸੇਵੇ ਤਥਾਪਿ ਮਿਤ੍ਰੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਉਤ੍ਸਵੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਕਦਾਪਿ ਛਾਗਮੇਕਮਪਿ ਮਹ੍ਯੰ ਨਾਦਦਾਃ;
Mais il répondit à son père: Voici, il y a tant d'années que je te sers, sans avoir jamais contrevenu à ton commandement, et tu ne m'as jamais donné un chevreau pour me réjouir avec mes amis.
30 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵ ਯਃ ਪੁਤ੍ਰੋ ਵੇਸ਼੍ਯਾਗਮਨਾਦਿਭਿਸ੍ਤਵ ਸਮ੍ਪੱਤਿਮ੍ ਅਪਵ੍ਯਯਿਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਮਿੰਨਾਗਤਮਾਤ੍ਰੇ ਤਸ੍ਯੈਵ ਨਿਮਿੱਤੰ ਪੁਸ਼਼੍ਟੰ ਗੋਵਤ੍ਸੰ ਮਾਰਿਤਵਾਨ੍|
Mais quand ton fils, que voilà, qui a mangé son bien avec des femmes débauchées, est revenu, tu as fait tuer le veau gras pour lui.
31 ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾਵੋਚਤ੍, ਹੇ ਪੁਤ੍ਰ ਤ੍ਵੰ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਮਯਾ ਸਹਾਸਿ ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਮਮ ਯਦ੍ਯਦਾਸ੍ਤੇ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਤਵ|
Et son père lui dit: Mon fils! tu es toujours avec moi, et tout ce que j'ai est à toi.
32 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵਾਯੰ ਭ੍ਰਾਤਾ ਮ੍ਰੁʼਤਃ ਪੁਨਰਜੀਵੀਦ੍ ਹਾਰਿਤਸ਼੍ਚ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੋਭੂਤ੍, ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਉਤ੍ਸਵਾਨਨ੍ਦੌ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਚਿਤਮਸ੍ਮਾਕਮ੍|
Mais il fallait bien se réjouir et s'égayer, parce que ton frère, que voilà, était mort, et il est revenu à la vie; il était perdu, et il est retrouvé.
