ਲੂਕਃ 11
1 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਤ ਤਤ੍ਸਮਾਪ੍ਤੌ ਸਤ੍ਯਾਂ ਤਸ੍ਯੈਕਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸ੍ਤੰ ਜਗਾਦ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਯੋਹਨ੍ ਯਥਾ ਸ੍ਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁਮ੍ ਉਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਤਥਾ ਭਵਾਨਪ੍ਯਸ੍ਮਾਨ੍ ਉਪਦਿਸ਼ਤੁ|
Un día que Jesús estaba en oración, en cierto lugar, cuando hubo terminado, uno de sus discípulos le dijo: “Señor, enséñanos a orar, como Juan lo enseñó a sus discípulos”.
2 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਕਾਲੇ ਯੂਯਮ੍ ਇੱਥੰ ਕਥਯਧ੍ਵੰ, ਹੇ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਪਿਤਸ੍ਤਵ ਨਾਮ ਪੂਜ੍ਯੰ ਭਵਤੁ; ਤਵ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਭਵਤੁ; ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਯਥਾ ਤਥਾ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਮਪਿ ਤਵੇੱਛਯਾ ਸਰ੍ੱਵੰ ਭਵਤੁ|
Les dijo: “Cuando oráis, decid: Padre, que sea santificado tu nombre; que llegue tu reino.
3 ਪ੍ਰਤ੍ਯਹਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨੀਯੰ ਭੋਜ੍ਯੰ ਦੇਹਿ|
Danos cada día nuestro pan supersubstancial;
4 ਯਥਾ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਅਪਰਾਧਿਨਃ ਕ੍ਸ਼਼ਮਾਮਹੇ ਤਥਾ ਤ੍ਵਮਪਿ ਪਾਪਾਨ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਸ੍ਵ| ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਮਾਨਯ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਾਪਾਤ੍ਮਨੋ ਰਕ੍ਸ਼਼|
y perdónanos nuestros pecados, porque también nosotros perdonamos a todo el que nos debe; y no nos introduzcas en prueba”.
5 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸੋਪਰਮਪਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਬਨ੍ਧੁਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਨਿਸ਼ੀਥੇ ਚ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਵਦਤਿ,
Y les dijo: “Quien de vosotros, teniendo un amigo, si va ( este ) a buscarlo a medianoche y le dice: “Amigo, necesito tres panes,
6 ਹੇ ਬਨ੍ਧੋ ਪਥਿਕ ਏਕੋ ਬਨ੍ਧੁ ਰ੍ਮਮ ਨਿਵੇਸ਼ਨਮ੍ ਆਯਾਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਮਾਨ੍ਤਿਕੇ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਅਤਏਵ ਪੂਪਤ੍ਰਯੰ ਮਹ੍ਯਮ੍ ਰੁʼਣੰ ਦੇਹਿ;
porque un amigo me ha llegado de viaje, y no tengo nada que ofrecerle”,
7 ਤਦਾ ਸ ਯਦਿ ਗ੍ਰੁʼਹਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਵਦਤਿ ਮਾਂ ਮਾ ਕ੍ਲਿਸ਼ਾਨ, ਇਦਾਨੀਂ ਦ੍ਵਾਰੰ ਰੁੱਧੰ ਸ਼ਯਨੇ ਮਯਾ ਸਹ ਬਾਲਕਾਸ਼੍ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤੁਭ੍ਯੰ ਦਾਤੁਮ੍ ਉੱਥਾਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ,
y si él mismo le responde de adentro: “No me incomodes, ahora mi puerta está cerrada y mis hijos están como yo en cama, no puedo levantarme para darte”,
8 ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਸ ਯਦਿ ਮਿਤ੍ਰਤਯਾ ਤਸ੍ਮੈ ਕਿਮਪਿ ਦਾਤੁੰ ਨੋੱਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਥਾਪਿ ਵਾਰੰ ਵਾਰੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਤ ਉੱਥਾਪਿਤਃ ਸਨ੍ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਤਦੇਵ ਦਾਸ੍ਯਤਿ|
os digo, que si no se levanta para darle por ser su amigo, al menos a causa de su pertinacia, se levantará para darle todo lo que le hace falta.
9 ਅਤਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਕਥਯਾਮਿ, ਯਾਚਧ੍ਵੰ ਤਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯਤੇ, ਮ੍ਰੁʼਗਯਧ੍ਵੰ ਤਤ ਉੱਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ, ਦ੍ਵਾਰਮ੍ ਆਹਤ ਤਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Yo os digo: “Pedid y se os dará, buscad y encontraréis, golpead y se os abrirá”.
10 ਯੋ ਯਾਚਤੇ ਸ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ, ਯੋ ਮ੍ਰੁʼਗਯਤੇ ਸ ਏਵੋੱਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ, ਯੋ ਦ੍ਵਾਰਮ੍ ਆਹਨ੍ਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਚ੍ਯਤੇ|
Porque todo el que pide obtiene, el que busca halla, al que golpea se le abre.
11 ਪੁਤ੍ਰੇਣ ਪੂਪੇ ਯਾਚਿਤੇ ਤਸ੍ਮੈ ਪਾਸ਼਼ਾਣੰ ਦਦਾਤਿ ਵਾ ਮਤ੍ਸ੍ਯੇ ਯਾਚਿਤੇ ਤਸ੍ਮੈ ਸਰ੍ਪੰ ਦਦਾਤਿ
¿Qué padre, entre vosotros, si su hijo le pide pan, le dará una piedra? ¿Si pide pescado, en lugar de pescado le dará una serpiente?
12 ਵਾ ਅਣ੍ਡੇ ਯਾਚਿਤੇ ਤਸ੍ਮੈ ਵ੍ਰੁʼਸ਼੍ਚਿਕੰ ਦਦਾਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਪਿਤਾਸ੍ਤੇ?
¿O si pide un huevo, le dará un escorpión?
13 ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਯੂਯਮਭਦ੍ਰਾ ਅਪਿ ਯਦਿ ਸ੍ਵਸ੍ਵਬਾਲਕੇਭ੍ਯ ਉੱਤਮਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਦਾਤੁੰ ਜਾਨੀਥ ਤਰ੍ਹ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਃ ਪਿਤਾ ਨਿਜਯਾਚਕੇਭ੍ਯਃ ਕਿੰ ਪਵਿਤ੍ਰਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਨ ਦਾਸ੍ਯਤਿ?
Si pues vosotros, aunque malos, sabéis dar buenas cosas a vuestros hijos, ¡cuánto más el Padre dará desde el cielo el Espíritu Santo a quienes se lo pidan!”
14 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਕਸ੍ਮਾੱਚਿਦ੍ ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਮੂਕਭੂਤੇ ਤ੍ਯਾਜਿਤੇ ਸਤਿ ਸ ਭੂਤਤ੍ਯਕ੍ਤੋ ਮਾਨੁਸ਼਼ੋ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁਮ੍ ਆਰੇਭੇ; ਤਤੋ ਲੋਕਾਃ ਸਕਲਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
Estaba Jesús echando un demonio, el cual era mudo. Cuando hubo salido el demonio, el mudo habló. Y las muchedumbres estaban maravilladas.
15 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੇਚਿਦੂਚੁ ਰ੍ਜਨੋਯੰ ਬਾਲਸਿਬੂਬਾ ਅਰ੍ਥਾਦ੍ ਭੂਤਰਾਜੇਨ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਤਿ|
Pero algunos de entre ellos dijeron: “Por Beelzebul, príncipe de los demonios, expulsa los demonios”.
16 ਤੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਕੇਚਿਦ੍ ਆਕਾਸ਼ੀਯਮ੍ ਏਕੰ ਚਿਹ੍ਨੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤੁੰ ਤੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ|
Otros, para ponerlo a prueba, requerían de Él una señal desde el cielo.
17 ਤਦਾ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨਃਕਲ੍ਪਨਾਂ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਲੋਕਾ ਯਦਿ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਰੁਨ੍ਧਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਦ੍ ਰਾਜ੍ਯਮ੍ ਨਸ਼੍ਯਤਿ; ਕੇਚਿਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥਾ ਯਦਿ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਰੁਨ੍ਧਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਪਿ ਨਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
Mas Él, habiendo conocido sus pensamientos, les dijo: “Todo reino dividido contra sí mismo, es arruinado, y las casas caen una sobre otra.
18 ਤਥੈਵ ਸ਼ੈਤਾਨਪਿ ਸ੍ਵਲੋਕਾਨ੍ ਯਦਿ ਵਿਰੁਣੱਧਿ ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੰ ਕਥੰ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ? ਬਾਲਸਿਬੂਬਾਹੰ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਾਮਿ ਯੂਯਮਿਤਿ ਵਦਥ|
Si pues, Satanás se divide contra él mismo, ¿cómo se sostendrá su reino? Puesto que decís vosotros que por Beelzebul echo Yo los demonios.
19 ਯਦ੍ਯਹੰ ਬਾਲਸਿਬੂਬਾ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਾਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ ਕੇਨ ਤ੍ਯਾਜਯਨ੍ਤਿ? ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਏਵ ਕਥਾਯਾ ਏਤਸ੍ਯਾ ਵਿਚਾਰਯਿਤਾਰੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
Ahora bien, si Yo echo los demonios por virtud de Beelzebul, ¿vuestros hijos por virtud de quién los arrojan? Ellos mismos serán, pues, vuestros jueces.
20 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦ੍ਯਹਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਾਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯਮਵਸ਼੍ਯਮ੍ ਉਪਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
Mas si por el dedo de Dios echo Yo los demonios, es que ya llegó a vosotros el reino de Dios.
21 ਬਲਵਾਨ੍ ਪੁਮਾਨ੍ ਸੁਸੱਜਮਾਨੋ ਯਤਿਕਾਲੰ ਨਿਜਾੱਟਾਲਿਕਾਂ ਰਕ੍ਸ਼਼ਤਿ ਤਤਿਕਾਲੰ ਤਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਨਿਰੁਪਦ੍ਰਵੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
Cuando el hombre fuerte y bien armado guarda su casa, sus bienes están seguros.
22 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਧਿਕਬਲਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦਾਗਤ੍ਯ ਯਦਿ ਤੰ ਜਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਯੇਸ਼਼ੁ ਸ਼ਸ੍ਤ੍ਰਾਸ੍ਤ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਤਸ੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ ਆਸੀਤ੍ ਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਹ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ|
Pero si sobreviniendo uno más fuerte que él lo vence, le quita todas sus armas en que confiaba y reparte sus despojos.
23 ਅਤਃ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਯੋ ਮਮ ਸਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਨ ਸ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਃ, ਯੋ ਮਯਾ ਸਹ ਨ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ ਸ ਵਿਕਿਰਤਿ|
Quien no está conmigo, está contra Mí; y quien no acumula conmigo, desparrama”.
24 ਅਪਰਞ੍ਚ ਅਮੇਧ੍ਯਭੂਤੋ ਮਾਨੁਸ਼਼ਸ੍ਯਾਨ੍ਤਰ੍ਨਿਰ੍ਗਤ੍ਯ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਸ੍ਥਾਨੇ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤ੍ਵਾ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮੰ ਮ੍ਰੁʼਗਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਵਦਤਿ ਮਮ ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਾਦ੍ ਆਗਤੋਹੰ ਪੁਨਸ੍ਤਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯਾਮਿ|
“Cuando el espíritu inmundo sale de un hombre, recorre los lugares áridos, buscando donde posarse, y, no hallándolo, dice: «Me volveré a la casa mía, de donde salí».
25 ਤਤੋ ਗਤ੍ਵਾ ਤਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਮਾਰ੍ਜਿਤੰ ਸ਼ੋਭਿਤਞ੍ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ
A su llegada, la encuentra barrida y adornada.
26 ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਮ੍ ਅਪਗਤ੍ਯ ਸ੍ਵਸ੍ਮਾਦਪਿ ਦੁਰ੍ੰਮਤੀਨ੍ ਅਪਰਾਨ੍ ਸਪ੍ਤਭੂਤਾਨ੍ ਸਹਾਨਯਤਿ ਤੇ ਚ ਤਦ੍ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪਵਿਸ਼੍ਯ ਨਿਵਸਨ੍ਤਿ| ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਪ੍ਰਥਮਦਸ਼ਾਤਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਦਸ਼ਾ ਦੁਃਖਤਰਾ ਭਵਤਿ|
Entonces se va a tomar consigo otros siete espíritus aún más malos que él mismo; entrados, se arraigan allí, y el fin de aquel hombre viene a ser peor que el principio”.
27 ਅਸ੍ਯਾਃ ਕਥਾਯਾਃ ਕਥਨਕਾਲੇ ਜਨਤਾਮਧ੍ਯਸ੍ਥਾ ਕਾਚਿੰਨਾਰੀ ਤਮੁੱਚੈਃਸ੍ਵਰੰ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਤ੍ਵਾਂ ਗਰ੍ੱਭੇ(ਅ)ਧਾਰਯਤ੍ ਸ੍ਤਨ੍ਯਮਪਾਯਯੱਚ ਸੈਵ ਧਨ੍ਯਾ|
Cuando Él hablaba así, una mujer levantando la voz de entre la multitud, dijo: “¡Feliz el seno que te llevó y los pechos que Tú mamaste!”
28 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੋਕਥਯਤ੍ ਯੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਦਨੁਰੂਪਮ੍ ਆਚਰਨ੍ਤਿ ਤਏਵ ਧਨ੍ਯਾਃ|
Y Él contestó: “¡Felices más bien los que escuchan la palabra de Dios y la conservan!”
29 ਤਤਃ ਪਰੰ ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਤਿਕੇ ਬਹੁਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਾਗਮੇ ਜਾਤੇ ਸ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਆਧੁਨਿਕਾ ਦੁਸ਼਼੍ਟਲੋਕਾਸ਼੍ਚਿਹ੍ਨੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮਿੱਛਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਨਸ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਸ਼੍ਚਿਹ੍ਨੰ ਵਿਨਾਨ੍ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿੱਚਿਹ੍ਨੰ ਤਾਨ੍ ਨ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Como la muchedumbre se agolpaba, se puso a decir: “Perversa generación es esta; busca una señal, mas no le será dada señal, sino la de Jonás.
30 ਯੂਨਸ੍ ਤੁ ਯਥਾ ਨੀਨਿਵੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਚਿਹ੍ਨਰੂਪੋਭਵਤ੍ ਤਥਾ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਏਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੇ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੋਪਿ ਚਿਹ੍ਨਰੂਪੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Porque lo mismo que Jonás fue una señal para los ninivitas, así el Hijo del hombre será una señal para la generación esta.
31 ਵਿਚਾਰਸਮਯੇ ਇਦਾਨੀਨ੍ਤਨਲੋਕਾਨਾਂ ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਦੇਸ਼ੀਯਾ ਰਾਜ੍ਞੀ ਪ੍ਰੋੱਥਾਯ ਤਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯਤਃ ਸਾ ਰਾਜ੍ਞੀ ਸੁਲੇਮਾਨ ਉਪਦੇਸ਼ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਃ ਸੀਮਾਤ ਆਗੱਛਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਸ਼੍ਯਤ ਸੁਲੇਮਾਨੋਪਿ ਗੁਰੁਤਰ ਏਕੋ ਜਨੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|
La reina del Mediodía será despertada en el juicio frente a los hombres de la generación esta y los condenará, porque vino de las extremidades de la tierra para escuchar la sabiduría de Salomón; y hay aquí más que Salomón.
32 ਅਪਰਞ੍ਚ ਵਿਚਾਰਸਮਯੇ ਨੀਨਿਵੀਯਲੋਕਾ ਅਪਿ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਕਾਲਿਕਾਨਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਵੈਪਰੀਤ੍ਯੇਨ ਪ੍ਰੋੱਥਾਯ ਤਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਯਤੋ ਹੇਤੋਸ੍ਤੇ ਯੂਨਸੋ ਵਾਕ੍ਯਾਤ੍ ਚਿੱਤਾਨਿ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਯਾਮਾਸੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੂਨਸੋਤਿਗੁਰੁਤਰ ਏਕੋ ਜਨੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|
Los varones ninivitas actuarán en el juicio frente a la generación esta y la condenarán, porque ellos se arrepintieron a la predicación de Jonás; y hay aquí más que Jonás”.
33 ਪ੍ਰਦੀਪੰ ਪ੍ਰਜ੍ਵਾਲ੍ਯ ਦ੍ਰੋਣਸ੍ਯਾਧਃ ਕੁਤ੍ਰਾਪਿ ਗੁਪ੍ਤਸ੍ਥਾਨੇ ਵਾ ਕੋਪਿ ਨ ਸ੍ਥਾਪਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਗ੍ਰੁʼਹਪ੍ਰਵੇਸ਼ਿਭ੍ਯੋ ਦੀਪ੍ਤਿੰ ਦਾਤੰ ਦੀਪਾਧਾਰੋਪਰ੍ੱਯੇਵ ਸ੍ਥਾਪਯਤਿ|
“Nadie enciende una candela y la pone escondida en un sótano, ni bajo el celemín, sino sobre el candelero, para alumbrar a los que entran.
34 ਦੇਹਸ੍ਯ ਪ੍ਰਦੀਪਸ਼੍ਚਕ੍ਸ਼਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਚਕ੍ਸ਼਼ੁ ਰ੍ਯਦਿ ਪ੍ਰਸੰਨੰ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਵ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਰੀਰੰ ਦੀਪ੍ਤਿਮਦ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਚਕ੍ਸ਼਼ੁ ਰ੍ਯਦਿ ਮਲੀਮਸੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਰੀਰੰ ਸਾਨ੍ਧਕਾਰੰ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
La lámpara de tu cuerpo es tu ojo. Cuando tu ojo está claro, todo tu cuerpo goza de la luz, pero si él está turbio, tu cuerpo está en tinieblas.
35 ਅਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਤਵਾਨ੍ਤਃਸ੍ਥੰ ਜ੍ਯੋਤਿ ਰ੍ਯਥਾਨ੍ਧਕਾਰਮਯੰ ਨ ਭਵਤਿ ਤਦਰ੍ਥੇ ਸਾਵਧਾਨੋ ਭਵ|
Vigila pues, no suceda que la luz que en ti hay, sea tiniebla.
36 ਯਤਃ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਕੁਤ੍ਰਾਪ੍ਯੰਸ਼ੇ ਸਾਨ੍ਧਕਾਰੇ ਨ ਜਾਤੇ ਸਰ੍ੱਵੰ ਯਦਿ ਦੀਪ੍ਤਿਮਤ੍ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤੁਭ੍ਯੰ ਦੀਪ੍ਤਿਦਾਯਿਪ੍ਰੋੱਜ੍ਵਲਨ੍ ਪ੍ਰਦੀਪ ਇਵ ਤਵ ਸਵਰ੍ਵਸ਼ਰੀਰੰ ਦੀਪ੍ਤਿਮਦ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Si pues todo tu cuerpo está lleno de luz ( interiormente ), no teniendo parte alguna tenebrosa, será todo él luminoso (exteriormente ), como cuando la lámpara te ilumina con su resplandor”.
37 ਏਤਤ੍ਕਥਾਯਾਃ ਕਥਨਕਾਲੇ ਫਿਰੁਸ਼੍ਯੇਕੋ ਭੇਜਨਾਯ ਤੰ ਨਿਮਨ੍ਤ੍ਰਯਾਮਾਸ, ਤਤਃ ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਭੋਕ੍ਤੁਮ੍ ਉਪਵਿਵੇਸ਼|
Mientras Él hablaba lo invitó un fariseo a comer con él; entró y se puso a la mesa.
38 ਕਿਨ੍ਤੁ ਭੋਜਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਨਾਮਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਏਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ ਫਿਰੁਸ਼੍ਯਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨੇ|
El fariseo se extrañó al ver que no se había lavado antes de comer.
39 ਤਦਾ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰੋਵਾਚ ਯੂਯੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਲੋਕਾਃ ਪਾਨਪਾਤ੍ਰਾਣਾਂ ਭੋਜਨਪਾਤ੍ਰਾਣਾਞ੍ਚ ਬਹਿਃ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕੁਰੁਥ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਨ੍ਤ ਰ੍ਦੌਰਾਤ੍ਮ੍ਯੈ ਰ੍ਦੁਸ਼਼੍ਕ੍ਰਿਯਾਭਿਸ਼੍ਚ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
Díjole, pues el Señor: “Vosotros, fariseos, estáis purificando lo exterior de la copa y del plato, en tanto que por dentro estáis llenos de rapiña y de iniquidad.
40 ਹੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਨਿਰ੍ਬੋਧਾ ਯੋ ਬਹਿਃ ਸਸਰ੍ਜ ਸ ਏਵ ਕਿਮਨ੍ਤ ਰ੍ਨ ਸਸਰ੍ਜ?
¡Insensatos! el que hizo lo exterior ¿no hizo también lo interior?
41 ਤਤ ਏਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਨ੍ਤਃਕਰਣੰ (ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ) ਨਿਵੇਦ੍ਯਤਾਂ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਸ਼ੁਚਿਤਾਂ ਯਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
Por eso, dad de limosna el contenido, y todo para vosotros quedará puro.
42 ਕਿਨ੍ਤੁ ਹਨ੍ਤ ਫਿਰੂਸ਼ਿਗਣਾ ਯੂਯੰ ਨ੍ਯਾਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰੇਮ ਚ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਪੋਦਿਨਾਯਾ ਅਰੁਦਾਦੀਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਾਕਾਨਾਞ੍ਚ ਦਸ਼ਮਾਂਸ਼ਾਨ੍ ਦੱਥ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਥਮੰ ਪਾਲਯਿਤ੍ਵਾ ਸ਼ੇਸ਼਼ਸ੍ਯਾਲਙ੍ਘਨੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉਚਿਤਮਾਸੀਤ੍|
Pero, ¡ay de vosotros, fariseos! ¡porque dais el diezmo de la menta, de la ruda y de toda legumbre, y dejáis de lado la justicia y el amor de Dios! Era menester practicar esto, sin omitir aquello.
43 ਹਾ ਹਾ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਯੂਯੰ ਭਜਨਗੇਹੇ ਪ੍ਰੋੱਚਾਸਨੇ ਆਪਣੇਸ਼਼ੁ ਚ ਨਮਸ੍ਕਾਰੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵੇ|
¡Ay de vosotros, fariseos! porque amáis el primer sitial en las sinagogas y ser saludados en las plazas públicas.
44 ਵਤ ਕਪਟਿਨੋ(ਅ)ਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਲੋਕਾਯਤ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਮ੍ ਅਨੁਪਲਭ੍ਯ ਤਦੁਪਰਿ ਗੱਛਨ੍ਤਿ ਯੂਯਮ੍ ਤਾਦ੍ਰੁʼਗਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਵਾਦ੍ ਭਵਥ|
¡Ay de vosotros! porque sois como esos sepulcros, que no lo parecen y que van pisando las gentes, sin saberlo”.
45 ਤਦਾਨੀਂ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕਾਨਾਮ੍ ਏਕਾ ਯੀਸ਼ੁਮਵਦਤ੍, ਹੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਵਾਕ੍ਯੇਨੇਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇਨਾਸ੍ਮਾਸ੍ਵਪਿ ਦੋਸ਼਼ਮ੍ ਆਰੋਪਯਸਿ|
Entonces un doctor de la Ley le dijo: “Maestro, hablando así, nos ultrajas también a nosotros.”
46 ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ, ਹਾ ਹਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕਾ ਯੂਯਮ੍ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਣਾਮ੍ ਉਪਰਿ ਦੁਃਸਹ੍ਯਾਨ੍ ਭਾਰਾਨ੍ ਨ੍ਯਸ੍ਯਥ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਯਮ੍ ਏਕਾਙ੍ਗੁਲ੍ਯਾਪਿ ਤਾਨ੍ ਭਾਰਾਨ੍ ਨ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼ਥ|
Mas Él respondió: “¡Ay de vosotros también, doctores de la Ley! porque agobiáis a los demás con cargas abrumadoras, al paso que vosotros mismos ni con un dedo tocáis esas cargas.
47 ਹਨ੍ਤ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਯਾਨ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੋ(ਅ)ਵਧਿਸ਼਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਨਿ ਯੂਯੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਥ|
¡Ay de vosotros! porque reedificáis sepulcros para los profetas, pero fueron vuestros padres quienes los asesinaron.
48 ਤੇਨੈਵ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਸੰਮਨ੍ਯਧ੍ਵੇ ਤਦੇਵ ਸਪ੍ਰਮਾਣੰ ਕੁਰੁਥ ਚ, ਯਤਸ੍ਤੇ ਤਾਨਵਧਿਸ਼਼ੁਃ ਯੂਯੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਨਿ ਨਿਰ੍ੰਮਾਥ|
Así vosotros sois testigos de cargo y consentidores de las obras de vuestros padres, porque ellos los mataron y vosotros reedificáis ( sus sepulcros ).
49 ਅਤਏਵ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਮਸ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਮਨ੍ਤਿਕੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਂਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤਤਸ੍ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਾਂਸ਼੍ਚਨ ਹਨਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਕਾਂਸ਼੍ਚਨ ਤਾਡਸ਼੍ਸ਼਼੍ਯਿਨ੍ਤਿ|
Por eso también la Sabiduría de Dios ha dicho: Yo les enviaré profetas y apóstoles; y de ellos matarán y perseguirán;
50 ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਹਾਬਿਲਃ ਸ਼ੋਣਿਤਪਾਤਮਾਰਭ੍ਯ ਮਨ੍ਦਿਰਯਜ੍ਞਵੇਦ੍ਯੋ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਹਤਸ੍ਯ ਸਿਖਰਿਯਸ੍ਯ ਰਕ੍ਤਪਾਤਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ
para que se pida cuenta a esta generación de la sangre de todos los profetas que ha sido derramada desde la fundación del mundo,
51 ਜਗਤਃ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਮਾਰਭ੍ਯ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਯਤਿਰਕ੍ਤਪਾਤਾ ਜਾਤਾਸ੍ਤਤੀਨਾਮ੍ ਅਪਰਾਧਦਣ੍ਡਾ ਏਸ਼਼ਾਂ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਲੋਕਾਨਾਂ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਵਦਾਮਿ ਸਰ੍ੱਵੇ ਦਣ੍ਡਾ ਵੰਸ਼ਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
desde la sangre de Abel hasta la sangre de Zacarías, que fue matado entre el altar y el santuario. Sí, os digo se pedirá cuenta a esta generación.
52 ਹਾ ਹਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਪਕਾ ਯੂਯੰ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਯ ਕੁਞ੍ਚਿਕਾਂ ਹ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਯੰ ਨ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਾ ਯੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰਯਾਸਿਨਸ੍ਤਾਨਪਿ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਵਾਰਿਤਵਨ੍ਤਃ|
¡Ay de vosotros! hombres de la Ley, porque vosotros os habéis apoderado de la llave del conocimiento; vosotros mismos no entrasteis, y a los que iban a entrar, vosotros se lo habéis impedido”.
53 ਇੱਥੰ ਕਥਾਕਥਨਾਦ੍ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਸਤਰ੍ਕਾਃ
Cuando hubo salido, los escribas y los fariseos se pusieron a acosarlo vivamente y a quererle sacar respuestas sobre una multitud de cosas,
54 ਸਨ੍ਤਸ੍ਤਮਪਵਦਿਤੁੰ ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਯਾ ਦੋਸ਼਼ੰ ਧਰ੍ੱਤਮਿੱਛਨ੍ਤੋ ਨਾਨਾਖ੍ਯਾਨਕਥਨਾਯ ਤੰ ਪ੍ਰਵਰ੍ੱਤਯਿਤੁੰ ਕੋਪਯਿਤੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਰੇਭਿਰੇ|
tendiéndole lazos para sorprender alguna palabra de su boca.
