< ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ 16 >

1 ਪੌਲੋ ਦਰ੍ੱਬੀਲੁਸ੍ਤ੍ਰਾਨਗਰਯੋਰੁਪਸ੍ਥਿਤੋਭਵਤ੍ ਤਤ੍ਰ ਤੀਮਥਿਯਨਾਮਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯ ਏਕ ਆਸੀਤ੍; ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨ੍ਯਾ ਯਿਹੂਦੀਯਾਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤੋ ਗਰ੍ੱਭਜਾਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਃ|
Przybył do Derbe i Listry. A oto był tam pewien uczeń imieniem Tymoteusz, syn pewnej Żydówki, która uwierzyła, ojca natomiast Greka.
2 ਸ ਜਨੋ ਲੁਸ੍ਤ੍ਰਾ-ਇਕਨਿਯਨਗਰਸ੍ਥਾਨਾਂ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਸਮੀਪੇਪਿ ਸੁਖ੍ਯਾਤਿਮਾਨ੍ ਆਸੀਤ੍|
Bracia z Listry i Ikonium dawali o nim [dobre] świadectwo.
3 ਪੌਲਸ੍ਤੰ ਸ੍ਵਸਙ੍ਗਿਨੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਤਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤੱਦੇਸ਼ਨਿਵਾਸਿਨਾਂ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਮ੍ ਅਨੁਰੋਧਾਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾ ਭਿੰਨਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕ ਇਤਿ ਸਰ੍ੱਵੈਰਜ੍ਞਾਯਤ|
Paweł chciał go zabrać ze sobą, więc obrzezał go ze względu na Żydów, którzy mieszkali w tamtych stronach. Wszyscy bowiem wiedzieli, że jego ojciec był Grekiem.
4 ਤਤਃ ਪਰੰ ਤੇ ਨਗਰੇ ਨਗਰੇ ਭ੍ਰਮਿਤ੍ਵਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਸ੍ਥੈਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤੈ ਰ੍ਲੋਕਪ੍ਰਾਚੀਨੈਸ਼੍ਚ ਨਿਰੂਪਿਤੰ ਯਦ੍ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਤ੍ਰੰ ਤਦਨੁਸਾਰੇਣਾਚਰਿਤੁੰ ਲੋਕੇਭ੍ਯਸ੍ਤਦ੍ ਦੱਤਵਨ੍ਤਃ|
A gdy chodzili po miastach, przekazywali im nakazy ustanowione przez apostołów i starszych w Jerozolimie, których mieli przestrzegać.
5 ਤੇਨੈਵ ਸਰ੍ੱਵੇ ਧਰ੍ੰਮਸਮਾਜਾਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਧਰ੍ੰਮੇ ਸੁਸ੍ਥਿਰਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰਤਿਦਿਨੰ ਵਰ੍ੱਧਿਤਾ ਅਭਵਨ੍|
I tak kościoły utwierdzały się w wierze i każdego dnia wzrastały liczebnie.
6 ਤੇਸ਼਼ੁ ਫ੍ਰੁਗਿਯਾਗਾਲਾਤਿਯਾਦੇਸ਼ਮਧ੍ਯੇਨ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਸਤ੍ਸੁ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾ ਤਾਨ੍ ਆਸ਼ਿਯਾਦੇਸ਼ੇ ਕਥਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਤਿਸ਼਼ਿੱਧਵਾਨ੍|
Gdy przeszli Frygię i krainę galacką, Duch Święty zabronił im głosić słowo [Boże] w Azji.
7 ਤਥਾ ਮੁਸਿਯਾਦੇਸ਼ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਬਿਥੁਨਿਯਾਂ ਗਨ੍ਤੁੰ ਤੈਰੁਦ੍ਯੋਗੇ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਆਤ੍ਮਾ ਤਾਨ੍ ਨਾਨ੍ਵਮਨ੍ਯਤ|
Gdy przybyli do Myzji, próbowali pójść do Bitynii, ale im Duch nie pozwolił.
8 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਮੁਸਿਯਾਦੇਸ਼ੰ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਤ੍ਰੋਯਾਨਗਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤਾਃ|
Przeszli więc Myzję i zeszli do Troady.
9 ਰਾਤ੍ਰੌ ਪੌਲਃ ਸ੍ਵਪ੍ਨੇ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਏਕੋ ਮਾਕਿਦਨਿਯਲੋਕਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਵਿਨਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਯਤਿ, ਮਾਕਿਦਨਿਯਾਦੇਸ਼ਮ੍ ਆਗਤ੍ਯਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਉਪਕੁਰ੍ੱਵਿਤਿ|
I w nocy Paweł miał widzenie: jakiś Macedończyk stał i prosił go: Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!
10 ਤਸ੍ਯੇੱਥੰ ਸ੍ਵਪ੍ਨਦਰ੍ਸ਼ਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤੱਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਆਹੂਯਤੀਤਿ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਬੁੱਧ੍ਵਾ ਵਯੰ ਤੂਰ੍ਣੰ ਮਾਕਿਦਨਿਯਾਦੇਸ਼ੰ ਗਨ੍ਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯੋਗਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੰਮ|
Zaraz po tym widzeniu staraliśmy się wyruszyć do Macedonii, będąc tego pewni, że Pan nas powołał, abyśmy im głosili ewangelię.
11 ਤਤਃ ਪਰੰ ਵਯੰ ਤ੍ਰੋਯਾਨਗਰਾਦ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਰੁʼਜੁਮਾਰ੍ਗੇਣ ਸਾਮਥ੍ਰਾਕਿਯੋਪਦ੍ਵੀਪੇਨ ਗਤ੍ਵਾ ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਨਿਯਾਪਲਿਨਗਰ ਉਪਸ੍ਥਿਤਾਃ|
Odpłynąwszy więc z Troady, zdążaliśmy wprost do Samotraki, a nazajutrz do Neapolu;
12 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਗਤ੍ਵਾ ਮਾਕਿਦਨਿਯਾਨ੍ਤਰ੍ੱਵਰ੍ੱਤਿ ਰੋਮੀਯਵਸਤਿਸ੍ਥਾਨੰ ਯਤ੍ ਫਿਲਿਪੀਨਾਮਪ੍ਰਧਾਨਨਗਰੰ ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਾਯ ਕਤਿਪਯਦਿਨਾਨਿ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਿਤਵਨ੍ਤਃ|
Stamtąd zaś do Filippi, [rzymskiej] kolonii i głównego miasta tej części Macedonii, i zostaliśmy w tym mieście przez kilka dni.
13 ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਨਗਰਾਦ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਨਦੀਤਟੇ ਯਤ੍ਰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਚਾਰ ਆਸੀਤ੍ ਤਤ੍ਰੋਪਵਿਸ਼੍ਯ ਸਮਾਗਤਾ ਨਾਰੀਃ ਪ੍ਰਤਿ ਕਥਾਂ ਪ੍ਰਾਚਾਰਯਾਮ|
A w dzień szabatu wyszliśmy za miasto nad rzekę, gdzie zwykle odbywały się modlitwy. Usiedliśmy i rozmawialiśmy z kobietami, które się [tam] zeszły.
14 ਤਤਃ ਥੁਯਾਤੀਰਾਨਗਰੀਯਾ ਧੂਸ਼਼ਰਾਮ੍ਬਰਵਿਕ੍ਰਾਯਿਣੀ ਲੁਦਿਯਾਨਾਮਿਕਾ ਯਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸੇਵਿਕਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੀਣਾਂ ਮਧ੍ਯ ਆਸੀਤ੍ ਤਯਾ ਪੌਲੋਕ੍ਤਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਯਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤਸ੍ਯਾ ਮਨੋਦ੍ਵਾਰੰ ਮੁਕ੍ਤਵਾਨ੍|
Przysłuchiwała się [temu] też pewna bogobojna kobieta, imieniem Lidia, z miasta Tiatyry, sprzedająca purpurę, której to serce otworzył Pan, aby uważnie słuchała tego, co mówił Paweł.
15 ਅਤਃ ਸਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਸਪਰਿਵਾਰਾ ਮੱਜਿਤਾ ਸਤੀ ਵਿਨਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤਵਤੀ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਚਾਰਾਦ੍ ਯਦਿ ਪ੍ਰਭੌ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨੀ ਜਾਤਾਹੰ ਤਰ੍ਹਿ ਮਮ ਗ੍ਰੁʼਹਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ| ਇੱਥੰ ਸਾ ਯਤ੍ਨੇਨਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਅਸ੍ਥਾਪਯਤ੍|
A gdy została ochrzczona razem ze swoim domem, poprosiła: Jeśli uznaliście mnie za wierną Panu, wejdźcie do mojego domu i zamieszkajcie w nim. I wymogła to na nas.
16 ਯਸ੍ਯਾ ਗਣਨਯਾ ਤਦਧਿਪਤੀਨਾਂ ਬਹੁਧਨੋਪਾਰ੍ਜਨੰ ਜਾਤੰ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਗਣਕਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਾ ਕਾਚਨ ਦਾਸੀ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਸ੍ਥਾਨਗਮਨਕਾਲ ਆਗਤ੍ਯਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤਵਤੀ|
I stało się, gdy szliśmy na modlitwę, że zabiegła nam [drogę] pewna dziewczyna, która miała ducha wieszczego i swoimi wróżbami przynosiła wielki dochód swoim panom.
17 ਸਾਸ੍ਮਾਕੰ ਪੌਲਸ੍ਯ ਚ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਏਤ੍ਯ ਪ੍ਰੋੱਚੈਃ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਕਥਿਤਵਤੀ, ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾ ਏਤੇ ਸਰ੍ੱਵੋਪਰਿਸ੍ਥਸ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸੇਵਕਾਃ ਸਨ੍ਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਸ੍ਯ ਮਾਰ੍ਗੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਨ੍ਤਿ|
A chodząc za Pawłem i za nami, wołała: Ci ludzie są sługami Boga Najwyższego i zwiastują nam drogę zbawienia.
18 ਸਾ ਕਨ੍ਯਾ ਬਹੁਦਿਨਾਨਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਅਕਰੋਤ੍ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪੌਲੋ ਦੁਃਖਿਤਃ ਸਨ੍ ਮੁਖੰ ਪਰਾਵਰ੍ਤ੍ਯ ਤੰ ਭੂਤਮਵਦਦ੍, ਅਹੰ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾ ਤ੍ਵਾਮਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ ਤ੍ਵਮਸ੍ਯਾ ਬਹਿਰ੍ਗੱਛ; ਤੇਨੈਵ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਸ ਭੂਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾ ਬਹਿਰ੍ਗਤਃ|
A robiła to przez wiele dni. Lecz Paweł, bolejąc nad tym, odwrócił się i powiedział do ducha: Rozkazuję ci w imię Jezusa Chrystusa, abyś z niej wyszedł. I w tej chwili wyszedł.
19 ਤਤਃ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਲਾਭਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾ ਵਿਫਲਾ ਜਾਤੇਤਿ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਭਵਃ ਪੌਲੰ ਸੀਲਞ੍ਚ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯ ਵਿਚਾਰਸ੍ਥਾਨੇ(ਅ)ਧਿਪਤੀਨਾਂ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਨਯਨ੍|
Gdy jej panowie zobaczyli, że przepadła nadzieja ich zysku, schwytali Pawła i Sylasa, zawlekli ich na rynek przed władzę;
20 ਤਤਃ ਸ਼ਾਸਕਾਨਾਂ ਨਿਕਟੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਰੋਮਿਲੋਕਾ ਵਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਯਦ੍ ਵ੍ਯਵਹਰਣੰ ਗ੍ਰਹੀਤੁਮ੍ ਆਚਰਿਤੁਞ੍ਚ ਨਿਸ਼਼ਿੱਧੰ,
Stawili ich przed pretorami i powiedzieli: Ci ludzie, którzy są Żydami, sieją zamęt w naszym mieście.
21 ਇਮੇ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਃ ਸਨ੍ਤੋਪਿ ਤਦੇਵ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਯਿਤ੍ਵਾ ਨਗਰੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਤੀਵ ਕਲਹੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ,
I głoszą zwyczaje, których nam, jako Rzymianom, nie wolno przyjmować ani zachowywać.
22 ਇਤਿ ਕਥਿਤੇ ਸਤਿ ਲੋਕਨਿਵਹਸ੍ਤਯੋਃ ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨੋਦਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍ ਤਥਾ ਸ਼ਾਸਕਾਸ੍ਤਯੋ ਰ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਛਿਤ੍ਵਾ ਵੇਤ੍ਰਾਘਾਤੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਨ੍|
I wystąpił tłum przeciwko nim, a pretorzy zdarli z nich szaty i kazali wychłostać [ich] rózgami.
23 ਅਪਰੰ ਤੇ ਤੌ ਬਹੁ ਪ੍ਰਹਾਰ੍ੱਯ ਤ੍ਵਮੇਤੌ ਕਾਰਾਂ ਨੀਤ੍ਵਾ ਸਾਵਧਾਨੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਯੇਤਿ ਕਾਰਾਰਕ੍ਸ਼਼ਕਮ੍ ਆਦਿਸ਼ਨ੍|
Po wymierzeniu wielu razów wtrącili [ich] do więzienia, przykazując strażnikowi, żeby ich dobrze pilnował.
24 ਇੱਥਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਸ ਤਾਵਭ੍ਯਨ੍ਤਰਸ੍ਥਕਾਰਾਂ ਨੀਤ੍ਵਾ ਪਾਦੇਸ਼਼ੁ ਪਾਦਪਾਸ਼ੀਭਿ ਰ੍ਬੱਧ੍ਵਾ ਸ੍ਥਾਪਿਤਾਵਾਨ੍|
Otrzymawszy taki rozkaz, wtrącił ich do wewnętrznego lochu, a ich nogi zakuł w dyby.
25 ਅਥ ਨਿਸ਼ੀਥਸਮਯੇ ਪੌਲਸੀਲਾਵੀਸ਼੍ਵਰਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰਾਥਨਾਂ ਗਾਨਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤੌ, ਕਾਰਾਸ੍ਥਿਤਾ ਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਤਦਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍
O północy Paweł i Sylas modlili się i śpiewem chwalili Boga, a więźniowie słyszeli ich.
26 ਤਦਾਕਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਹਾਨ੍ ਭੂਮਿਕਮ੍ਪੋ(ਅ)ਭਵਤ੍ ਤੇਨ ਭਿੱਤਿਮੂਲੇਨ ਸਹ ਕਾਰਾ ਕਮ੍ਪਿਤਾਭੂਤ੍ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਦ੍ਵਾਰਾਣਿ ਮੁਕ੍ਤਾਨਿ ਜਾਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਬਨ੍ਧਨਾਨਿ ਚ ਮੁਕ੍ਤਾਨਿ|
Nagle powstało silne trzęsienie [ziemi], tak że zachwiały się fundamenty więzienia. I natychmiast otworzyły się wszystkie drzwi i wszystkim rozwiązały się więzy.
27 ਅਤਏਵ ਕਾਰਾਰਕ੍ਸ਼਼ਕੋ ਨਿਦ੍ਰਾਤੋ ਜਾਗਰਿਤ੍ਵਾ ਕਾਰਾਯਾ ਦ੍ਵਾਰਾਣਿ ਮੁਕ੍ਤਾਨਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਨ੍ਦਿਲੋਕਾਃ ਪਲਾਯਿਤਾ ਇਤ੍ਯਨੁਮਾਯ ਕੋਸ਼਼ਾਤ੍ ਖਙ੍ਗੰ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਤ੍ਮਘਾਤੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤਃ|
A gdy strażnik więzienia obudził się i zobaczył otwarte drzwi więzienia, dobył miecz i chciał się zabić, sądząc, że więźniowie pouciekali.
28 ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੌਲਃ ਪ੍ਰੋੱਚੈਸ੍ਤਮਾਹੂਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਪਸ਼੍ਯ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵੇ(ਅ)ਤ੍ਰਾਸ੍ਮਹੇ, ਤ੍ਵੰ ਨਿਜਪ੍ਰਾਣਹਿੰਸਾਂ ਮਾਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਃ|
Lecz Paweł zawołał donośnym głosem: Nie rób sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy.
29 ਤਦਾ ਪ੍ਰਦੀਪਮ੍ ਆਨੇਤੁਮ੍ ਉਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ ਕਮ੍ਪਮਾਨਃ ਸਨ੍ ਉੱਲਮ੍ਪ੍ਯਾਭ੍ਯਨ੍ਤਰਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਪੌਲਸੀਲਯੋਃ ਪਾਦੇਸ਼਼ੁ ਪਤਿਤਵਾਨ੍|
Wtedy zażądał światła i wskoczył do środka, a drżąc, padł [do nóg] Pawła i Sylasa.
30 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤੌ ਬਹਿਰਾਨੀਯ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਹੇ ਮਹੇੱਛੌ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਮਯਾ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ?
A wyprowadziwszy ich z więzienia, powiedział: Panowie, co mam czynić, abym był zbawiony?
31 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੌ ਸ੍ਵਗ੍ਰੁʼਹਮਾਨੀਯ ਤਯੋਃ ਸੰਮੁਖੇ ਖਾਦ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍ ਤਥਾ ਸ ਸ੍ਵਯੰ ਤਦੀਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਪਰਿਵਾਰਾਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨ੍ਤਃ ਸਾਨਨ੍ਦਿਤਾ ਅਭਵਨ੍|
A oni odpowiedzieli: Uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom.
32 ਤਸ੍ਮੈ ਤਸ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥਿਤਸਰ੍ੱਵਲੋਕੇਭ੍ਯਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤੌ|
I głosili słowo Pańskie jemu i wszystkim jego domownikom.
33 ਤਥਾ ਰਾਤ੍ਰੇਸ੍ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਦਣ੍ਡੇ ਸ ਤੌ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤਯੋਃ ਪ੍ਰਹਾਰਾਣਾਂ ਕ੍ਸ਼਼ਤਾਨਿ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਿਤਵਾਨ੍ ਤਤਃ ਸ ਸ੍ਵਯੰ ਤਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੇ ਪਰਿਜਨਾਸ਼੍ਚ ਮੱਜਿਤਾ ਅਭਵਨ੍|
Tej samej godziny w nocy wziął [ich ze sobą], obmył ich rany i natychmiast się ochrzcił, on i wszyscy jego [domownicy].
34 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੌ ਸ੍ਵਗ੍ਰੁʼਹਮਾਨੀਯ ਤਯੋਃ ਸੰਮੁਖੇ ਖਾਦ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍ ਤਥਾ ਸ ਸ੍ਵਯੰ ਤਦੀਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਪਰਿਵਾਰਾਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨ੍ਤਃ ਸਾਨਨ੍ਦਿਤਾ ਅਭਵਨ੍|
Wprowadził ich do swego domu, zastawił [przed nimi] stół i weselił się, uwierzywszy Bogu z całym swoim domem.
35 ਦਿਨ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਤੌ ਲੋਕੌ ਮੋਚਯੇਤਿ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤੁੰ ਸ਼ਾਸਕਾਃ ਪਦਾਤਿਗਣੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਨ੍ਤਃ|
Kiedy nastał dzień, pretorzy posłali służbę miejską ze słowami: Zwolnij tych ludzi.
36 ਤਤਃ ਕਾਰਾਰਕ੍ਸ਼਼ਕਃ ਪੌਲਾਯ ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯੁਵਾਂ ਤ੍ਯਾਜਯਿਤੁੰ ਸ਼ਾਸਕਾ ਲੋਕਾਨ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਨ੍ਤ ਇਦਾਨੀਂ ਯੁਵਾਂ ਬਹਿ ਰ੍ਭੂਤ੍ਵਾ ਕੁਸ਼ਲੇਨ ਪ੍ਰਤਿਸ਼਼੍ਠੇਤਾਂ|
I strażnik więzienia oznajmił Pawłowi: Pretorzy przysłali [polecenie], żeby was wypuścić. Teraz więc wyjdźcie i idźcie w pokoju.
37 ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੌਲਸ੍ਤਾਨ੍ ਅਵਦਤ੍ ਰੋਮਿਲੋਕਯੋਰਾਵਯੋਃ ਕਮਪਿ ਦੋਸ਼਼ਮ੍ ਨ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ ਆਵਾਂ ਕਸ਼ਯਾ ਤਾਡਯਿਤ੍ਵਾ ਕਾਰਾਯਾਂ ਬੱਧਵਨ੍ਤ ਇਦਾਨੀਂ ਕਿਮਾਵਾਂ ਗੁਪ੍ਤੰ ਵਿਸ੍ਤ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ? ਤੰਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਸ੍ਵਯਮਾਗਤ੍ਯਾਵਾਂ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨਯਨ੍ਤੁ|
Lecz Paweł powiedział do nich: Publicznie, bez sądu biczowali i wtrącili do więzienia nas, obywateli rzymskich, a teraz potajemnie nas wyrzucają? Nic z tego! Niech sami przyjdą i wyprowadzą nas.
38 ਤਦਾ ਪਦਾਤਿਭਿਃ ਸ਼ਾਸਕੇਭ੍ਯ ਏਤਦ੍ਵਾਰ੍ੱਤਾਯਾਂ ਕਥਿਤਾਯਾਂ ਤੌ ਰੋਮਿਲੋਕਾਵਿਤਿ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤੇ ਭੀਤਾਃ
Słudzy miejscy przekazali te słowa pretorom. A gdy [tamci] usłyszeli, że są Rzymianami, przestraszyli się.
39 ਸਨ੍ਤਸ੍ਤਯੋਃ ਸੰਨਿਧਿਮਾਗਤ੍ਯ ਵਿਨਯਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਅਪਰੰ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨਗਰਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤਵਨ੍ਤਃ|
Przyszli, przeprosili ich i wyprowadziwszy, prosili, aby opuścili miasto.
40 ਤਤਸ੍ਤੌ ਕਾਰਾਯਾ ਨਿਰ੍ਗਤ੍ਯ ਲੁਦਿਯਾਯਾ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਗਤਵਨ੍ਤੌ ਤਤ੍ਰ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਯਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਿਤੌ|
Kiedy wyszli z więzienia, wstąpili do [domu] Lidii, a gdy zobaczyli się z braćmi, pocieszyli ich i odeszli.

< ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ 16 >