ଲୂକଃ 20
1 ଅଥୈକଦା ଯୀଶୁ ର୍ମନିଦରେ ସୁସଂୱାଦଂ ପ୍ରଚାରଯନ୍ ଲୋକାନୁପଦିଶତି, ଏତର୍ହି ପ୍ରଧାନଯାଜକା ଅଧ୍ୟାପକାଃ ପ୍ରାଞ୍ଚଶ୍ଚ ତନ୍ନିକଟମାଗତ୍ୟ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ
Un de ces jours-là, comme Jésus enseignait le peuple dans le temple, et lui annonçait la bonne nouvelle, les sacrificateurs et les scribes accompagnés des anciens survinrent,
2 କଯାଜ୍ଞଯା ତ୍ୱଂ କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟେତାନି କରୋଷି? କୋ ୱା ତ୍ୱାମାଜ୍ଞାପଯତ୍? ତଦସ୍ମାନ୍ ୱଦ|
et s'adressèrent à lui, disant: «Dis-nous de quel droit tu fais ces choses, et qui t'a donné ce droit?»
3 ସ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାନପି କଥାମେକାଂ ପୃଚ୍ଛାମି ତସ୍ୟୋତ୍ତରଂ ୱଦତ|
Jésus leur répondit: «Je vous ferai aussi une question;
4 ଯୋହନୋ ମଜ୍ଜନମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ମାନୁଷାଣାଂ ୱାଜ୍ଞାତୋ ଜାତଂ?
dites-moi: «Le baptême de Jean venait-il du ciel ou des hommes?»
5 ତତସ୍ତେ ମିଥୋ ୱିୱିଚ୍ୟ ଜଗଦୁଃ, ଯଦୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ୱଦାମସ୍ତର୍ହି ତଂ କୁତୋ ନ ପ୍ରତ୍ୟୈତ ସ ଇତି ୱକ୍ଷ୍ୟତି|
Mais ils firent entre eux cette réflexion: Si nous disons «du ciel, » il dira: Pourquoi n'y avez-vous pas cru?
6 ଯଦି ମନୁଷ୍ୟସ୍ୟେତି ୱଦାମସ୍ତର୍ହି ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ଅସ୍ମାନ୍ ପାଷାଣୈ ର୍ହନିଷ୍ୟନ୍ତି ଯତୋ ଯୋହନ୍ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀତି ସର୍ୱ୍ୱେ ଦୃଢଂ ଜାନନ୍ତି|
et si nous disons «des hommes, » tout le peuple nous lapidera, car il est persuadé que Jean était un prophète!
7 ଅତଏୱ ତେ ପ୍ରତ୍ୟୂଚୁଃ କସ୍ୟାଜ୍ଞଯା ଜାତମ୍ ଇତି ୱକ୍ତୁଂ ନ ଶକ୍ନୁମଃ|
Ils répondirent qu'ils ne savaient d'où il venait.
8 ତଦା ଯୀଶୁରୱଦତ୍ ତର୍ହି କଯାଜ୍ଞଯା କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟେତାତି କରୋମୀତି ଚ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ନ ୱକ୍ଷ୍ୟାମି|
Et Jésus leur dit: «Moi non plus, je ne vous dirai pas de quel droit je fais ces choses.»
9 ଅଥ ଲୋକାନାଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ସ ଇମାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥାଂ ୱକ୍ତୁମାରେଭେ, କଶ୍ଚିଦ୍ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରଂ କୃତ୍ୱା ତତ୍ କ୍ଷେତ୍ରଂ କୃଷୀୱଲାନାଂ ହସ୍ତେଷୁ ସମର୍ପ୍ୟ ବହୁକାଲାର୍ଥଂ ଦୂରଦେଶଂ ଜଗାମ|
Il se mit à adresser au peuple cette parabole: «Un homme avait planté une vigne; il l'afferma à des vignerons, et quitta le pays pour un temps assez long.
10 ଅଥ ଫଲକାଲେ ଫଲାନି ଗ୍ରହୀତୁ କୃଷୀୱଲାନାଂ ସମୀପେ ଦାସଂ ପ୍ରାହିଣୋତ୍ କିନ୍ତୁ କୃଷୀୱଲାସ୍ତଂ ପ୍ରହୃତ୍ୟ ରିକ୍ତହସ୍ତଂ ୱିସସର୍ଜୁଃ|
A l'époque des vendanges, il envoya un serviteur vers les vignerons pour qu'ils lui donnent une part de la récolte; mais les vignerons le battirent, et le renvoyèrent les mains vides.
11 ତତଃ ସୋଧିପତିଃ ପୁନରନ୍ୟଂ ଦାସଂ ପ୍ରେଷଯାମାସ, ତେ ତମପି ପ୍ରହୃତ୍ୟ କୁୱ୍ୟୱହୃତ୍ୟ ରିକ୍ତହସ୍ତଂ ୱିସସୃଜୁଃ|
Il envoya un second serviteur; ils le battirent aussi, le maltraitèrent indignement, et le renvoyèrent les mains vides.
12 ତତଃ ସ ତୃତୀଯୱାରମ୍ ଅନ୍ୟଂ ପ୍ରାହିଣୋତ୍ ତେ ତମପି କ୍ଷତାଙ୍ଗଂ କୃତ୍ୱା ବହି ର୍ନିଚିକ୍ଷିପୁଃ|
Il en envoya encore un troisième; ils le blessèrent aussi, et le chassèrent.
13 ତଦା କ୍ଷେତ୍ରପତି ର୍ୱିଚାରଯାମାସ, ମମେଦାନୀଂ କିଂ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ? ମମ ପ୍ରିଯେ ପୁତ୍ରେ ପ୍ରହିତେ ତେ ତମୱଶ୍ୟଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ସମାଦରିଷ୍ୟନ୍ତେ|
Le maître de la vigne se dit: «Que faire? Je vais envoyer mon fils bien-aimé; peut-être qu'en le voyant, ils le respecteront.»
14 କିନ୍ତୁ କୃଷୀୱଲାସ୍ତଂ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ପରସ୍ପରଂ ୱିୱିଚ୍ୟ ପ୍ରୋଚୁଃ, ଅଯମୁତ୍ତରାଧିକାରୀ ଆଗଚ୍ଛତୈନଂ ହନ୍ମସ୍ତତୋଧିକାରୋସ୍ମାକଂ ଭୱିଷ୍ୟତି|
Mais, quand les vignerons le virent, ils se dirent entre eux: «C'est l'héritier; tuons-le, pour que l'héritage soit à nous.»
15 ତତସ୍ତେ ତଂ କ୍ଷେତ୍ରାଦ୍ ବହି ର୍ନିପାତ୍ୟ ଜଘ୍ନୁସ୍ତସ୍ମାତ୍ ସ କ୍ଷେତ୍ରପତିସ୍ତାନ୍ ପ୍ରତି କିଂ କରିଷ୍ୟତି?
Là-dessus, ils le jetèrent hors de la vigne, et le tuèrent. Que leur fera donc le maître de la vigne?
16 ସ ଆଗତ୍ୟ ତାନ୍ କୃଷୀୱଲାନ୍ ହତ୍ୱା ପରେଷାଂ ହସ୍ତେଷୁ ତତ୍କ୍ଷେତ୍ରଂ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି; ଇତି କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତେ ଽୱଦନ୍ ଏତାଦୃଶୀ ଘଟନା ନ ଭୱତୁ|
Il viendra, fera périr ces vignerons, et donnera la vigne à d'autres.» A ces mots, le peuple dit: «A Dieu ne plaise!»
17 କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁସ୍ତାନୱଲୋକ୍ୟ ଜଗାଦ, ତର୍ହି, ସ୍ଥପତଯଃ କରିଷ୍ୟନ୍ତି ଗ୍ରାୱାଣଂ ଯନ୍ତୁ ତୁଚ୍ଛକଂ| ପ୍ରଧାନପ୍ରସ୍ତରଃ କୋଣେ ସ ଏୱ ହି ଭୱିଷ୍ୟତି| ଏତସ୍ୟ ଶାସ୍ତ୍ରୀଯୱଚନସ୍ୟ କିଂ ତାତ୍ପର୍ୟ୍ୟଂ?
Mais Jésus jetant les yeux sur eux, dit: «Que signifie donc cette parole de l'Ecriture: «La pierre que les constructeurs avaient mise au rebut, est devenue la pierre angulaire?»
18 ଅପରଂ ତତ୍ପାଷାଣୋପରି ଯଃ ପତିଷ୍ୟତି ସ ଭଂକ୍ଷ୍ୟତେ କିନ୍ତୁ ଯସ୍ୟୋପରି ସ ପାଷାଣଃ ପତିଷ୍ୟତି ସ ତେନ ଧୂଲିୱଚ୍ ଚୂର୍ଣୀଭୱିଷ୍ୟତି|
Quiconque tombera sur cette pierre, s'y brisera; et elle écrasera celui sur qui elle tombera.»
19 ସୋସ୍ମାକଂ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତମିମଂ କଥିତୱାନ୍ ଇତି ଜ୍ଞାତ୍ୱା ପ୍ରଧାନଯାଜକା ଅଧ୍ୟାପକାଶ୍ଚ ତଦୈୱ ତଂ ଧର୍ତୁଂ ୱୱାଞ୍ଛୁଃ କିନ୍ତୁ ଲୋକେଭ୍ୟୋ ବିଭ୍ୟୁଃ|
Les scribes et les principaux sacrificateurs désiraient se saisir de lui sur l'heure, mais la crainte du peuple les retint: ils avaient compris que c'était à eux que s'adressait cette parabole.
20 ଅତଏୱ ତଂ ପ୍ରତି ସତର୍କାଃ ସନ୍ତଃ କଥଂ ତଦ୍ୱାକ୍ୟଦୋଷଂ ଧୃତ୍ୱା ତଂ ଦେଶାଧିପସ୍ୟ ସାଧୁୱେଶଧାରିଣଶ୍ଚରାନ୍ ତସ୍ୟ ସମୀପେ ପ୍ରେଷଯାମାସୁଃ|
Ils ne perdirent pas Jésus de vue, et envoyèrent des personnes insidieuses, qui contrefaisaient les justes, afin de le surprendre dans ses paroles, et de le livrer aux magistrats et au pouvoir du gouverneur.
21 ତଦା ତେ ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ, ହେ ଉପଦେଶକ ଭୱାନ୍ ଯଥାର୍ଥଂ କଥଯନ୍ ଉପଦିଶତି, କମପ୍ୟନପେକ୍ଷ୍ୟ ସତ୍ୟତ୍ୱେନୈଶ୍ୱରଂ ମାର୍ଗମୁପଦିଶତି, ୱଯମେତଜ୍ଜାନୀମଃ|
Elles lui posèrent cette question: «Maître, nous savons que tu parles et enseignes comme il faut, et que tu ne fais pas acception de personnes, mais que tu enseignes en toute vérité la voie de Dieu.
22 କୈସରରାଜାଯ କରୋସ୍ମାଭି ର୍ଦେଯୋ ନ ୱା?
Nous est-il permis, ou non, de payer le tribut à César?»
23 ସ ତେଷାଂ ୱଞ୍ଚନଂ ଜ୍ଞାତ୍ୱାୱଦତ୍ କୁତୋ ମାଂ ପରୀକ୍ଷଧ୍ୱେ? ମାଂ ମୁଦ୍ରାମେକଂ ଦର୍ଶଯତ|
Mais Jésus ayant démêlé leur fourberie, leur dit:
24 ଇହ ଲିଖିତା ମୂର୍ତିରିଯଂ ନାମ ଚ କସ୍ୟ? ତେଽୱଦନ୍ କୈସରସ୍ୟ|
«Montrez-moi un denier?... De qui porte-il l'effigie et la légende?» Ils répondirent: «De César.»
25 ତଦା ସ ଉୱାଚ, ତର୍ହି କୈସରସ୍ୟ ଦ୍ରୱ୍ୟଂ କୈସରାଯ ଦତ୍ତ; ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ତୁ ଦ୍ରୱ୍ୟମୀଶ୍ୱରାଯ ଦତ୍ତ|
— «Eh bien! leur dit-il, rendez à César ce qui est à César, et à Dieu ce qui est à Dieu.»
26 ତସ୍ମାଲ୍ଲୋକାନାଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ତତ୍କଥାଯାଃ କମପି ଦୋଷଂ ଧର୍ତୁମପ୍ରାପ୍ୟ ତେ ତସ୍ୟୋତ୍ତରାଦ୍ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ ମନ୍ୟମାନା ମୌନିନସ୍ତସ୍ଥୁଃ|
Ils ne purent lui arracher aucune parole compromettante devant le peuple, et, surpris de sa réponse, ils gardèrent le silence.
27 ଅପରଞ୍ଚ ଶ୍ମଶାନାଦୁତ୍ଥାନାନଙ୍ଗୀକାରିଣାଂ ସିଦୂକିନାଂ କିଯନ୍ତୋ ଜନା ଆଗତ୍ୟ ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ,
Quelques sadducéens, gens qui prétendent qu'il n'y a point de résurrection, vinrent vers Jésus, et lui posèrent cette question:
28 ହେ ଉପଦେଶକ ଶାସ୍ତ୍ରେ ମୂସା ଅସ୍ମାନ୍ ପ୍ରତୀତି ଲିଲେଖ ଯସ୍ୟ ଭ୍ରାତା ଭାର୍ୟ୍ୟାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ନିଃସନ୍ତାନୋ ମ୍ରିଯତେ ସ ତଜ୍ଜାଯାଂ ୱିୱହ୍ୟ ତଦ୍ୱଂଶମ୍ ଉତ୍ପାଦଯିଷ୍ୟତି|
«Maître, Moïse nous a donné cette loi: «Si un frère marié meurt, et meurt sans enfants, que son frère épouse sa femme et suscite lignée à son frère.»
29 ତଥାଚ କେଚିତ୍ ସପ୍ତ ଭ୍ରାତର ଆସନ୍ ତେଷାଂ ଜ୍ୟେଷ୍ଠୋ ଭ୍ରାତା ୱିୱହ୍ୟ ନିରପତ୍ୟଃ ପ୍ରାଣାନ୍ ଜହୌ|
Il y avait donc sept frères: le premier s'étant marié, mourut sans enfants.
30 ଅଥ ଦ୍ୱିତୀଯସ୍ତସ୍ୟ ଜାଯାଂ ୱିୱହ୍ୟ ନିରପତ୍ୟଃ ସନ୍ ମମାର| ତୃତୀଯଶ୍ଚ ତାମେୱ ୱ୍ୟୁୱାହ;
Le second, puis le troisième épousèrent la veuve.
31 ଇତ୍ଥଂ ସପ୍ତ ଭ୍ରାତରସ୍ତାମେୱ ୱିୱହ୍ୟ ନିରପତ୍ୟାଃ ସନ୍ତୋ ମମ୍ରୁଃ|
Il en fut de même des sept; ils moururent tous, sans laisser d'enfants.
32 ଶେଷେ ସା ସ୍ତ୍ରୀ ଚ ମମାର|
Ensuite, la femme mourut aussi.
33 ଅତଏୱ ଶ୍ମଶାନାଦୁତ୍ଥାନକାଲେ ତେଷାଂ ସପ୍ତଜନାନାଂ କସ୍ୟ ସା ଭାର୍ୟ୍ୟା ଭୱିଷ୍ୟତି? ଯତଃ ସା ତେଷାଂ ସପ୍ତାନାମେୱ ଭାର୍ୟ୍ୟାସୀତ୍|
Duquel d'entre eux sera-t-elle donc la femme dans la résurrection, car les sept frères l'ont eue pour femme.»
Jésus leur dit: «Les enfants de ce siècle, hommes et femmes, se marient, (aiōn g165)
35 କିନ୍ତୁ ଯେ ତଜ୍ଜଗତ୍ପ୍ରାପ୍ତିଯୋଗ୍ୟତ୍ୱେନ ଗଣିତାଂ ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି ଶ୍ମଶାନାଚ୍ଚୋତ୍ଥାସ୍ୟନ୍ତି ତେ ନ ୱିୱହନ୍ତି ୱାଗ୍ଦତ୍ତାଶ୍ଚ ନ ଭୱନ୍ତି, (aiōn g165)
mais ceux qui seront jugés dignes d'avoir part au siècle à venir, et à la résurrection d'entre les morts, ne se marieront point; (aiōn g165)
36 ତେ ପୁନ ର୍ନ ମ୍ରିଯନ୍ତେ କିନ୍ତୁ ଶ୍ମଶାନାଦୁତ୍ଥାପିତାଃ ସନ୍ତ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସନ୍ତାନାଃ ସ୍ୱର୍ଗୀଯଦୂତାନାଂ ସଦୃଶାଶ୍ଚ ଭୱନ୍ତି|
car ils ne peuvent même pas mourir, puisqu'ils sont comme les anges, et qu'ils sont fils de Dieu, étant fils de la résurrection.
37 ଅଧିକନ୍ତୁ ମୂସାଃ ସ୍ତମ୍ବୋପାଖ୍ୟାନେ ପରମେଶ୍ୱର ଈବ୍ରାହୀମ ଈଶ୍ୱର ଇସ୍ହାକ ଈଶ୍ୱରୋ ଯାକୂବଶ୍ଚେଶ୍ୱର ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ମୃତାନାଂ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ ଉତ୍ଥାନସ୍ୟ ପ୍ରମାଣଂ ଲିଲେଖ|
Que les morts ressuscitent, c'est ce que Moïse même a indiqué dans le passage où il parle du buisson; lorsqu'il appelle le Seigneur «le Dieu d'Abraham, le Dieu d'Isaac et le Dieu de Jacob; »
38 ଅତଏୱ ଯ ଈଶ୍ୱରଃ ସ ମୃତାନାଂ ପ୍ରଭୁ ର୍ନ କିନ୍ତୁ ଜୀୱତାମେୱ ପ୍ରଭୁଃ, ତନ୍ନିକଟେ ସର୍ୱ୍ୱେ ଜୀୱନ୍ତଃ ସନ୍ତି|
Dieu n'est pas Dieu des morts, mais Dieu des vivants, car ils sont tous vivants pour lui.»
39 ଇତି ଶ୍ରୁତ୍ୱା କିଯନ୍ତୋଧ୍ୟାପକା ଊଚୁଃ, ହେ ଉପଦେଶକ ଭୱାନ୍ ଭଦ୍ରଂ ପ୍ରତ୍ୟୁକ୍ତୱାନ୍|
Quelques scribes, ayant pris la parole, dirent: «Maître, tu as bien parlé.»
40 ଇତଃ ପରଂ ତଂ କିମପି ପ୍ରଷ୍ଟଂ ତେଷାଂ ପ୍ରଗଲ୍ଭତା ନାଭୂତ୍|
En effet, on n'osait plus lui poser une seule question.
41 ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ତାନ୍ ଉୱାଚ, ଯଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଃ ସ ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନ ଏତାଂ କଥାଂ ଲୋକାଃ କଥଂ କଥଯନ୍ତି?
Jésus leur dit: «Comment dit-on que le Messie est fils de David,
42 ଯତଃ ମମ ପ୍ରଭୁମିଦଂ ୱାକ୍ୟମୱଦତ୍ ପରମେଶ୍ୱରଃ| ତୱ ଶତ୍ରୂନହଂ ଯାୱତ୍ ପାଦପୀଠଂ କରୋମି ନ| ତାୱତ୍ କାଲଂ ମଦୀଯେ ତ୍ୱଂ ଦକ୍ଷପାର୍ଶ୍ୱ ଉପାୱିଶ|
quand David dit, lui-même, dans le livre des Psaumes: «Le Seigneur a dit à mon Seigneur: Assieds-toi à ma droite,
43 ଇତି କଥାଂ ଦାଯୂଦ୍ ସ୍ୱଯଂ ଗୀତଗ୍ରନ୍ଥେଽୱଦତ୍|
jusqu’à ce que j’aie fait de tes ennemis ton marchepied?»
44 ଅତଏୱ ଯଦି ଦାଯୂଦ୍ ତଂ ପ୍ରଭୁଂ ୱଦତି, ତର୍ହି ସ କଥଂ ତସ୍ୟ ସନ୍ତାନୋ ଭୱତି?
Puis donc que David l'appelle «Seigneur, » comment est-il son fils?»
45 ପଶ୍ଚାଦ୍ ଯୀଶୁଃ ସର୍ୱ୍ୱଜନାନାଂ କର୍ଣଗୋଚରେ ଶିଷ୍ୟାନୁୱାଚ,
Il dit à ses disciples en présence de tout le peuple, qui l’écoutait:
46 ଯେଽଧ୍ୟାପକା ଦୀର୍ଘପରିଚ୍ଛଦଂ ପରିଧାଯ ଭ୍ରମନ୍ତି, ହଟ୍ଟାପଣଯୋ ର୍ନମସ୍କାରେ ଭଜନଗେହସ୍ୟ ପ୍ରୋଚ୍ଚାସନେ ଭୋଜନଗୃହସ୍ୟ ପ୍ରଧାନସ୍ଥାନେ ଚ ପ୍ରୀଯନ୍ତେ
«Gardez-vous des scribes, qui aiment à se promener en robes, qui recherchent les salutations dans les places publiques, les premiers sièges dans les synagogues et les premières places dans les repas:
47 ୱିଧୱାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ଗ୍ରସିତ୍ୱା ଛଲେନ ଦୀର୍ଘକାଲଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତେ ଚ ତେଷୁ ସାୱଧାନା ଭୱତ, ତେଷାମୁଗ୍ରଦଣ୍ଡୋ ଭୱିଷ୍ୟତି|
ces gens qui dévorent les maisons des veuves, sous prétexte de longues prières, seront jugés d'autant plus sévèrement.»
