ലൂകഃ 8
1 അപരഞ്ച യീശു ർദ്വാദശഭിഃ ശിഷ്യൈഃ സാർദ്ധം നാനാനഗരേഷു നാനാഗ്രാമേഷു ച ഗച്ഛൻ ഇശ്വരീയരാജത്വസ്യ സുസംവാദം പ്രചാരയിതും പ്രാരേഭേ|
και εγενετο εν τω καθεξης και αυτος διωδευεν κατα πολιν και κωμην κηρυσσων και ευαγγελιζομενος την βασιλειαν του θεου και οι δωδεκα συν αυτω
2 തദാ യസ്യാഃ സപ്ത ഭൂതാ നിരഗച്ഛൻ സാ മഗ്ദലീനീതി വിഖ്യാതാ മരിയമ് ഹേരോദ്രാജസ്യ ഗൃഹാധിപതേഃ ഹോഷേ ർഭാര്യ്യാ യോഹനാ ശൂശാനാ
και γυναικες τινες αι ησαν τεθεραπευμεναι απο πνευματων πονηρων και ασθενειων μαρια η καλουμενη μαγδαληνη αφ ης δαιμονια επτα εξεληλυθει
3 പ്രഭൃതയോ യാ ബഹ്വ്യഃ സ്ത്രിയഃ ദുഷ്ടഭൂതേഭ്യോ രോഗേഭ്യശ്ച മുക്താഃ സത്യോ നിജവിഭൂതീ ർവ്യയിത്വാ തമസേവന്ത, താഃ സർവ്വാസ്തേന സാർദ്ധമ് ആസൻ|
και ιωαννα γυνη χουζα επιτροπου ηρωδου και σουσαννα και ετεραι πολλαι αιτινες διηκονουν αυτω απο των υπαρχοντων αυταις
4 അനന്തരം നാനാനഗരേഭ്യോ ബഹവോ ലോകാ ആഗത്യ തസ്യ സമീപേഽമിലൻ, തദാ സ തേഭ്യ ഏകാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാം കഥയാമാസ| ഏകഃ കൃഷീബലോ ബീജാനി വപ്തും ബഹിർജഗാമ,
συνιοντος δε οχλου πολλου και των κατα πολιν επιπορευομενων προς αυτον ειπεν δια παραβολης
5 തതോ വപനകാലേ കതിപയാനി ബീജാനി മാർഗപാർശ്വേ പേതുഃ, തതസ്താനി പദതലൈ ർദലിതാനി പക്ഷിഭി ർഭക്ഷിതാനി ച|
εξηλθεν ο σπειρων του σπειραι τον σπορον αυτου και εν τω σπειρειν αυτον ο μεν επεσεν παρα την οδον και κατεπατηθη και τα πετεινα του ουρανου κατεφαγεν αυτο
6 കതിപയാനി ബീജാനി പാഷാണസ്ഥലേ പതിതാനി യദ്യപി താന്യങ്കുരിതാനി തഥാപി രസാഭാവാത് ശുശുഷുഃ|
και ετερον επεσεν επι την πετραν και φυεν εξηρανθη δια το μη εχειν ικμαδα
7 കതിപയാനി ബീജാനി കണ്ടകിവനമധ്യേ പതിതാനി തതഃ കണ്ടകിവനാനി സംവൃദ്ധ്യ താനി ജഗ്രസുഃ|
και ετερον επεσεν εν μεσω των ακανθων και συμφυεισαι αι ακανθαι απεπνιξαν αυτο
8 തദന്യാനി കതിപയബീജാനി ച ഭൂമ്യാമുത്തമായാം പേതുസ്തതസ്താന്യങ്കുരയിത്വാ ശതഗുണാനി ഫലാനി ഫേലുഃ| സ ഇമാ കഥാം കഥയിത്വാ പ്രോച്ചൈഃ പ്രോവാച, യസ്യ ശ്രോതും ശ്രോത്രേ സ്തഃ സ ശൃണോതു|
και ετερον επεσεν επι την γην την αγαθην και φυεν εποιησεν καρπον εκατονταπλασιονα ταυτα λεγων εφωνει ο εχων ωτα ακουειν ακουετω
9 തതഃ പരം ശിഷ്യാസ്തം പപ്രച്ഛുരസ്യ ദൃഷ്ടാന്തസ്യ കിം താത്പര്യ്യം?
επηρωτων δε αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες τις ειη η παραβολη αυτη
10 തതഃ സ വ്യാജഹാര, ഈശ്വരീയരാജ്യസ്യ ഗുഹ്യാനി ജ്ഞാതും യുഷ്മഭ്യമധികാരോ ദീയതേ കിന്ത്വന്യേ യഥാ ദൃഷ്ട്വാപി ന പശ്യന്തി ശ്രുത്വാപി മ ബുധ്യന്തേ ച തദർഥം തേഷാം പുരസ്താത് താഃ സർവ്വാഃ കഥാ ദൃഷ്ടാന്തേന കഥ്യന്തേ|
ο δε ειπεν υμιν δεδοται γνωναι τα μυστηρια της βασιλειας του θεου τοις δε λοιποις εν παραβολαις ινα βλεποντες μη βλεπωσιν και ακουοντες μη συνιωσιν
11 ദൃഷ്ടാന്തസ്യാസ്യാഭിപ്രായഃ, ഈശ്വരീയകഥാ ബീജസ്വരൂപാ|
εστιν δε αυτη η παραβολη ο σπορος εστιν ο λογος του θεου
12 യേ കഥാമാത്രം ശൃണ്വന്തി കിന്തു പശ്ചാദ് വിശ്വസ്യ യഥാ പരിത്രാണം ന പ്രാപ്നുവന്തി തദാശയേന ശൈതാനേത്യ ഹൃദയാതൃ താം കഥാമ് അപഹരതി ത ഏവ മാർഗപാർശ്വസ്ഥഭൂമിസ്വരൂപാഃ|
οι δε παρα την οδον εισιν οι ακουοντες ειτα ερχεται ο διαβολος και αιρει τον λογον απο της καρδιας αυτων ινα μη πιστευσαντες σωθωσιν
13 യേ കഥം ശ്രുത്വാ സാനന്ദം ഗൃഹ്ലന്തി കിന്ത്വബദ്ധമൂലത്വാത് സ്വൽപകാലമാത്രം പ്രതീത്യ പരീക്ഷാകാലേ ഭ്രശ്യന്തി തഏവ പാഷാണഭൂമിസ്വരൂപാഃ|
οι δε επι της πετρας οι οταν ακουσωσιν μετα χαρας δεχονται τον λογον και ουτοι ριζαν ουκ εχουσιν οι προς καιρον πιστευουσιν και εν καιρω πειρασμου αφιστανται
14 യേ കഥാം ശ്രുത്വാ യാന്തി വിഷയചിന്തായാം ധനലോഭേന ഏഹികസുഖേ ച മജ്ജന്ത ഉപയുക്തഫലാനി ന ഫലന്തി ത ഏവോപ്തബീജകണ്ടകിഭൂസ്വരൂപാഃ|
το δε εις τας ακανθας πεσον ουτοι εισιν οι ακουσαντες και υπο μεριμνων και πλουτου και ηδονων του βιου πορευομενοι συμπνιγονται και ου τελεσφορουσιν
15 കിന്തു യേ ശ്രുത്വാ സരലൈഃ ശുദ്ധൈശ്ചാന്തഃകരണൈഃ കഥാം ഗൃഹ്ലന്തി ധൈര്യ്യമ് അവലമ്ബ്യ ഫലാന്യുത്പാദയന്തി ച ത ഏവോത്തമമൃത്സ്വരൂപാഃ|
το δε εν τη καλη γη ουτοι εισιν οιτινες εν καρδια καλη και αγαθη ακουσαντες τον λογον κατεχουσιν και καρποφορουσιν εν υπομονη
16 അപരഞ്ച പ്രദീപം പ്രജ്വാല്യ കോപി പാത്രേണ നാച്ഛാദയതി തഥാ ഖട്വാധോപി ന സ്ഥാപയതി, കിന്തു ദീപാധാരോപര്യ്യേവ സ്ഥാപയതി, തസ്മാത് പ്രവേശകാ ദീപ്തിം പശ്യന്തി|
ουδεις δε λυχνον αψας καλυπτει αυτον σκευει η υποκατω κλινης τιθησιν αλλ επι λυχνιας επιτιθησιν ινα οι εισπορευομενοι βλεπωσιν το φως
17 യന്ന പ്രകാശയിഷ്യതേ താദൃഗ് അപ്രകാശിതം വസ്തു കിമപി നാസ്തി യച്ച ന സുവ്യക്തം പ്രചാരയിഷ്യതേ താദൃഗ് ഗൃപ്തം വസ്തു കിമപി നാസ്തി|
ου γαρ εστιν κρυπτον ο ου φανερον γενησεται ουδε αποκρυφον ο ου γνωσθησεται και εις φανερον ελθη
18 അതോ യൂയം കേന പ്രകാരേണ ശൃണുഥ തത്ര സാവധാനാ ഭവത, യസ്യ സമീപേ ബർദ്ധതേ തസ്മൈ പുനർദാസ്യതേ കിന്തു യസ്യാശ്രയേ ന ബർദ്ധതേ തസ്യ യദ്യദസ്തി തദപി തസ്മാത് നേഷ്യതേ|
βλεπετε ουν πως ακουετε ος γαρ αν εχη δοθησεται αυτω και ος αν μη εχη και ο δοκει εχειν αρθησεται απ αυτου
19 അപരഞ്ച യീശോ ർമാതാ ഭ്രാതരശ്ച തസ്യ സമീപം ജിഗമിഷവഃ
παρεγενοντο δε προς αυτον η μητηρ και οι αδελφοι αυτου και ουκ ηδυναντο συντυχειν αυτω δια τον οχλον
20 കിന്തു ജനതാസമ്ബാധാത് തത്സന്നിധിം പ്രാപ്തും ന ശേകുഃ| തത്പശ്ചാത് തവ മാതാ ഭ്രാതരശ്ച ത്വാം സാക്ഷാത് ചികീർഷന്തോ ബഹിസ്തിഷ്ഠനതീതി വാർത്തായാം തസ്മൈ കഥിതായാം
και απηγγελη αυτω λεγοντων η μητηρ σου και οι αδελφοι σου εστηκασιν εξω ιδειν σε θελοντες
21 സ പ്രത്യുവാച; യേ ജനാ ഈശ്വരസ്യ കഥാം ശ്രുത്വാ തദനുരൂപമാചരന്തി തഏവ മമ മാതാ ഭ്രാതരശ്ച|
ο δε αποκριθεις ειπεν προς αυτους μητηρ μου και αδελφοι μου ουτοι εισιν οι τον λογον του θεου ακουοντες και ποιουντες αυτον
22 അനന്തരം ഏകദാ യീശുഃ ശിഷ്യൈഃ സാർദ്ധം നാവമാരുഹ്യ ജഗാദ, ആയാത വയം ഹ്രദസ്യ പാരം യാമഃ, തതസ്തേ ജഗ്മുഃ|
και εγενετο εν μια των ημερων και αυτος ενεβη εις πλοιον και οι μαθηται αυτου και ειπεν προς αυτους διελθωμεν εις το περαν της λιμνης και ανηχθησαν
23 തേഷു നൗകാം വാഹയത്സു സ നിദദ്രൗ;
πλεοντων δε αυτων αφυπνωσεν και κατεβη λαιλαψ ανεμου εις την λιμνην και συνεπληρουντο και εκινδυνευον
24 അഥാകസ്മാത് പ്രബലഝഞ്ഭ്ശഗമാദ് ഹ്രദേ നൗകായാം തരങ്ഗൈരാച്ഛന്നായാം വിപത് താൻ ജഗ്രാസ| തസ്മാദ് യീശോരന്തികം ഗത്വാ ഹേ ഗുരോ ഹേ ഗുരോ പ്രാണാ നോ യാന്തീതി ഗദിത്വാ തം ജാഗരയാമ്ബഭൂവുഃ| തദാ സ ഉത്ഥായ വായും തരങ്ഗാംശ്ച തർജയാമാസ തസ്മാദുഭൗ നിവൃത്യ സ്ഥിരൗ ബഭൂവതുഃ|
προσελθοντες δε διηγειραν αυτον λεγοντες επιστατα επιστατα απολλυμεθα ο δε εγερθεις επετιμησεν τω ανεμω και τω κλυδωνι του υδατος και επαυσαντο και εγενετο γαληνη
25 സ താൻ ബഭാഷേ യുഷ്മാകം വിശ്വാസഃ ക? തസ്മാത്തേ ഭീതാ വിസ്മിതാശ്ച പരസ്പരം ജഗദുഃ, അഹോ കീദൃഗയം മനുജഃ പവനം പാനീയഞ്ചാദിശതി തദുഭയം തദാദേശം വഹതി|
ειπεν δε αυτοις που εστιν η πιστις υμων φοβηθεντες δε εθαυμασαν λεγοντες προς αλληλους τις αρα ουτος εστιν οτι και τοις ανεμοις επιτασσει και τω υδατι και υπακουουσιν αυτω
26 തതഃ പരം ഗാലീൽപ്രദേശസ്യ സമ്മുഖസ്ഥഗിദേരീയപ്രദേശേ നൗകായാം ലഗന്ത്യാം തടേഽവരോഹമാവാദ്
και κατεπλευσαν εις την χωραν των γαδαρηνων ητις εστιν αντιπεραν της γαλιλαιας
27 ബഹുതിഥകാലം ഭൂതഗ്രസ്ത ഏകോ മാനുഷഃ പുരാദാഗത്യ തം സാക്ഷാച്ചകാര| സ മനുഷോ വാസോ ന പരിദധത് ഗൃഹേ ച ന വസൻ കേവലം ശ്മശാനമ് അധ്യുവാസ|
εξελθοντι δε αυτω επι την γην υπηντησεν αυτω ανηρ τις εκ της πολεως ος ειχεν δαιμονια εκ χρονων ικανων και ιματιον ουκ ενεδιδυσκετο και εν οικια ουκ εμενεν αλλ εν τοις μνημασιν
28 സ യീശും ദൃഷ്ട്വൈവ ചീച്ഛബ്ദം ചകാര തസ്യ സമ്മുഖേ പതിത്വാ പ്രോച്ചൈർജഗാദ ച, ഹേ സർവ്വപ്രധാനേശ്വരസ്യ പുത്ര, മയാ സഹ തവ കഃ സമ്ബന്ധഃ? ത്വയി വിനയം കരോമി മാം മാ യാതയ|
ιδων δε τον ιησουν και ανακραξας προσεπεσεν αυτω και φωνη μεγαλη ειπεν τι εμοι και σοι ιησου υιε του θεου του υψιστου δεομαι σου μη με βασανισης
29 യതഃ സ തം മാനുഷം ത്യക്ത്വാ യാതുമ് അമേധ്യഭൂതമ് ആദിദേശ; സ ഭൂതസ്തം മാനുഷമ് അസകൃദ് ദധാര തസ്മാല്ലോകാഃ ശൃങ്ഖലേന നിഗഡേന ച ബബന്ധുഃ; സ തദ് ഭംക്ത്വാ ഭൂതവശത്വാത് മധ്യേപ്രാന്തരം യയൗ|
παρηγγειλεν γαρ τω πνευματι τω ακαθαρτω εξελθειν απο του ανθρωπου πολλοις γαρ χρονοις συνηρπακει αυτον και εδεσμειτο αλυσεσιν και πεδαις φυλασσομενος και διαρρησσων τα δεσμα ηλαυνετο υπο του δαιμονος εις τας ερημους
30 അനന്തരം യീശുസ്തം പപ്രച്ഛ തവ കിന്നാമ? സ ഉവാച, മമ നാമ ബാഹിനോ യതോ ബഹവോ ഭൂതാസ്തമാശിശ്രിയുഃ|
επηρωτησεν δε αυτον ο ιησους λεγων τι σοι εστιν ονομα ο δε ειπεν λεγεων οτι δαιμονια πολλα εισηλθεν εις αυτον
και παρεκαλουν αυτον ινα μη επιταξη αυτοις εις την αβυσσον απελθειν (Abyssos g12)
32 തദാ പർവ്വതോപരി വരാഹവ്രജശ്ചരതി തസ്മാദ് ഭൂതാ വിനയേന പ്രോചുഃ, അമും വരാഹവ്രജമ് ആശ്രയിതുമ് അസ്മാൻ അനുജാനീഹി; തതഃ സോനുജജ്ഞൗ|
ην δε εκει αγελη χοιρων ικανων βοσκομενων εν τω ορει και παρεκαλουν αυτον ινα επιτρεψη αυτοις εις εκεινους εισελθειν και επετρεψεν αυτοις
33 തതഃ പരം ഭൂതാസ്തം മാനുഷം വിഹായ വരാഹവ്രജമ് ആശിശ്രിയുഃ വരാഹവ്രജാശ്ച തത്ക്ഷണാത് കടകേന ധാവന്തോ ഹ്രദേ പ്രാണാൻ വിജൃഹുഃ|
εξελθοντα δε τα δαιμονια απο του ανθρωπου εισηλθεν εις τους χοιρους και ωρμησεν η αγελη κατα του κρημνου εις την λιμνην και απεπνιγη
34 തദ് ദൃഷ്ട്വാ ശൂകരരക്ഷകാഃ പലായമാനാ നഗരം ഗ്രാമഞ്ച ഗത്വാ തത്സർവ്വവൃത്താന്തം കഥയാമാസുഃ|
ιδοντες δε οι βοσκοντες το γεγενημενον εφυγον και απελθοντες απηγγειλαν εις την πολιν και εις τους αγρους
35 തതഃ കിം വൃത്തമ് ഏതദ്ദർശനാർഥം ലോകാ നിർഗത്യ യീശോഃ സമീപം യയുഃ, തം മാനുഷം ത്യക്തഭൂതം പരിഹിതവസ്ത്രം സ്വസ്ഥമാനുഷവദ് യീശോശ്ചരണസന്നിധൗ സൂപവിശന്തം വിലോക്യ ബിഭ്യുഃ|
εξηλθον δε ιδειν το γεγονος και ηλθον προς τον ιησουν και ευρον καθημενον τον ανθρωπον αφ ου τα δαιμονια εξεληλυθει ιματισμενον και σωφρονουντα παρα τους ποδας του ιησου και εφοβηθησαν
36 യേ ലോകാസ്തസ്യ ഭൂതഗ്രസ്തസ്യ സ്വാസ്ഥ്യകരണം ദദൃശുസ്തേ തേഭ്യഃ സർവ്വവൃത്താന്തം കഥയാമാസുഃ|
απηγγειλαν δε αυτοις και οι ιδοντες πως εσωθη ο δαιμονισθεις
37 തദനന്തരം തസ്യ ഗിദേരീയപ്രദേശസ്യ ചതുർദിക്സ്ഥാ ബഹവോ ജനാ അതിത്രസ്താ വിനയേന തം ജഗദുഃ, ഭവാൻ അസ്മാകം നികടാദ് വ്രജതു തസ്മാത് സ നാവമാരുഹ്യ തതോ വ്യാഘുട്യ ജഗാമ|
και ηρωτησαν αυτον απαν το πληθος της περιχωρου των γαδαρηνων απελθειν απ αυτων οτι φοβω μεγαλω συνειχοντο αυτος δε εμβας εις το πλοιον υπεστρεψεν
38 തദാനീം ത്യക്തഭൂതമനുജസ്തേന സഹ സ്ഥാതും പ്രാർഥയാഞ്ചക്രേ
εδεετο δε αυτου ο ανηρ αφ ου εξεληλυθει τα δαιμονια ειναι συν αυτω απελυσεν δε αυτον ο ιησους λεγων
39 കിന്തു തദർഥമ് ഈശ്വരഃ കീദൃങ്മഹാകർമ്മ കൃതവാൻ ഇതി നിവേശനം ഗത്വാ വിജ്ഞാപയ, യീശുഃ കഥാമേതാം കഥയിത്വാ തം വിസസർജ| തതഃ സ വ്രജിത്വാ യീശുസ്തദർഥം യന്മഹാകർമ്മ ചകാര തത് പുരസ്യ സർവ്വത്ര പ്രകാശയിതും പ്രാരേഭേ|
υποστρεφε εις τον οικον σου και διηγου οσα εποιησεν σοι ο θεος και απηλθεν καθ ολην την πολιν κηρυσσων οσα εποιησεν αυτω ο ιησους
40 അഥ യീശൗ പരാവൃത്യാഗതേ ലോകാസ്തം ആദരേണ ജഗൃഹു ര്യസ്മാത്തേ സർവ്വേ തമപേക്ഷാഞ്ചക്രിരേ|
εγενετο δε εν τω υποστρεψαι τον ιησουν απεδεξατο αυτον ο οχλος ησαν γαρ παντες προσδοκωντες αυτον
41 തദനന്തരം യായീർനാമ്നോ ഭജനഗേഹസ്യൈകോധിപ ആഗത്യ യീശോശ്ചരണയോഃ പതിത്വാ സ്വനിവേശനാഗമനാർഥം തസ്മിൻ വിനയം ചകാര,
και ιδου ηλθεν ανηρ ω ονομα ιαειρος και αυτος αρχων της συναγωγης υπηρχεν και πεσων παρα τους ποδας του ιησου παρεκαλει αυτον εισελθειν εις τον οικον αυτου
42 യതസ്തസ്യ ദ്വാദശവർഷവയസ്കാ കന്യൈകാസീത് സാ മൃതകൽപാഭവത്| തതസ്തസ്യ ഗമനകാലേ മാർഗേ ലോകാനാം മഹാൻ സമാഗമോ ബഭൂവ|
οτι θυγατηρ μονογενης ην αυτω ως ετων δωδεκα και αυτη απεθνησκεν εν δε τω υπαγειν αυτον οι οχλοι συνεπνιγον αυτον
43 ദ്വാദശവർഷാണി പ്രദരരോഗഗ്രസ്താ നാനാ വൈദ്യൈശ്ചികിത്സിതാ സർവ്വസ്വം വ്യയിത്വാപി സ്വാസ്ഥ്യം ന പ്രാപ്താ യാ യോഷിത് സാ യീശോഃ പശ്ചാദാഗത്യ തസ്യ വസ്ത്രഗ്രന്ഥിം പസ്പർശ|
και γυνη ουσα εν ρυσει αιματος απο ετων δωδεκα ητις εις ιατρους προσαναλωσασα ολον τον βιον ουκ ισχυσεν υπ ουδενος θεραπευθηναι
44 തസ്മാത് തത്ക്ഷണാത് തസ്യാ രക്തസ്രാവോ രുദ്ധഃ|
προσελθουσα οπισθεν ηψατο του κρασπεδου του ιματιου αυτου και παραχρημα εστη η ρυσις του αιματος αυτης
45 തദാനീം യീശുരവദത് കേനാഹം സ്പൃഷ്ടഃ? തതോഽനേകൈരനങ്ഗീകൃതേ പിതരസ്തസ്യ സങ്ഗിനശ്ചാവദൻ, ഹേ ഗുരോ ലോകാ നികടസ്ഥാഃ സന്തസ്തവ ദേഹേ ഘർഷയന്തി, തഥാപി കേനാഹം സ്പൃഷ്ടഇതി ഭവാൻ കുതഃ പൃച്ഛതി?
και ειπεν ο ιησους τις ο αψαμενος μου αρνουμενων δε παντων ειπεν ο πετρος και οι μετ αυτου επιστατα οι οχλοι συνεχουσιν σε και αποθλιβουσιν και λεγεις τις ο αψαμενος μου
46 യീശുഃ കഥയാമാസ, കേനാപ്യഹം സ്പൃഷ്ടോ, യതോ മത്തഃ ശക്തി ർനിർഗതേതി മയാ നിശ്ചിതമജ്ഞായി|
ο δε ιησους ειπεν ηψατο μου τις εγω γαρ εγνων δυναμιν εξελθουσαν απ εμου
47 തദാ സാ നാരീ സ്വയം ന ഗുപ്തേതി വിദിത്വാ കമ്പമാനാ സതീ തസ്യ സമ്മുഖേ പപാത; യേന നിമിത്തേന തം പസ്പർശ സ്പർശമാത്രാച്ച യേന പ്രകാരേണ സ്വസ്ഥാഭവത് തത് സർവ്വം തസ്യ സാക്ഷാദാചഖ്യൗ|
ιδουσα δε η γυνη οτι ουκ ελαθεν τρεμουσα ηλθεν και προσπεσουσα αυτω δι ην αιτιαν ηψατο αυτου απηγγειλεν αυτω ενωπιον παντος του λαου και ως ιαθη παραχρημα
48 തതഃ സ താം ജഗാദ ഹേ കന്യേ സുസ്ഥിരാ ഭവ, തവ വിശ്വാസസ്ത്വാം സ്വസ്ഥാമ് അകാർഷീത് ത്വം ക്ഷേമേണ യാഹി|
ο δε ειπεν αυτη θαρσει θυγατερ η πιστις σου σεσωκεν σε πορευου εις ειρηνην
49 യീശോരേതദ്വാക്യവദനകാലേ തസ്യാധിപതേ ർനിവേശനാത് കശ്ചില്ലോക ആഗത്യ തം ബഭാഷേ, തവ കന്യാ മൃതാ ഗുരും മാ ക്ലിശാന|
ετι αυτου λαλουντος ερχεται τις παρα του αρχισυναγωγου λεγων αυτω οτι τεθνηκεν η θυγατηρ σου μη σκυλλε τον διδασκαλον
50 കിന്തു യീശുസ്തദാകർണ്യാധിപതിം വ്യാജഹാര, മാ ഭൈഷീഃ കേവലം വിശ്വസിഹി തസ്മാത് സാ ജീവിഷ്യതി|
ο δε ιησους ακουσας απεκριθη αυτω λεγων μη φοβου μονον πιστευε και σωθησεται
51 അഥ തസ്യ നിവേശനേ പ്രാപ്തേ സ പിതരം യോഹനം യാകൂബഞ്ച കന്യായാ മാതരം പിതരഞ്ച വിനാ, അന്യം കഞ്ചന പ്രവേഷ്ടും വാരയാമാസ|
εισελθων δε εις την οικιαν ουκ αφηκεν εισελθειν ουδενα ει μη πετρον και ιακωβον και ιωαννην και τον πατερα της παιδος και την μητερα
52 അപരഞ്ച യേ രുദന്തി വിലപന്തി ച താൻ സർവ്വാൻ ജനാൻ ഉവാച, യൂയം മാ രോദിഷ്ട കന്യാ ന മൃതാ നിദ്രാതി|
εκλαιον δε παντες και εκοπτοντο αυτην ο δε ειπεν μη κλαιετε ουκ απεθανεν αλλα καθευδει
53 കിന്തു സാ നിശ്ചിതം മൃതേതി ജ്ഞാത്വാ തേ തമുപജഹസുഃ|
και κατεγελων αυτου ειδοτες οτι απεθανεν
54 പശ്ചാത് സ സർവ്വാൻ ബഹിഃ കൃത്വാ കന്യായാഃ കരൗ ധൃത്വാജുഹുവേ, ഹേ കന്യേ ത്വമുത്തിഷ്ഠ,
αυτος δε εκβαλων εξω παντας και κρατησας της χειρος αυτης εφωνησεν λεγων η παις εγειρου
55 തസ്മാത് തസ്യാഃ പ്രാണേഷു പുനരാഗതേഷു സാ തത്ക്ഷണാദ് ഉത്തസ്യൗ| തദാനീം തസ്യൈ കിഞ്ചിദ് ഭക്ഷ്യം ദാതുമ് ആദിദേശ|
και επεστρεψεν το πνευμα αυτης και ανεστη παραχρημα και διεταξεν αυτη δοθηναι φαγειν
56 തതസ്തസ്യാഃ പിതരൗ വിസ്മയം ഗതൗ കിന്തു സ താവാദിദേശ ഘടനായാ ഏതസ്യാഃ കഥാം കസ്മൈചിദപി മാ കഥയതം|
και εξεστησαν οι γονεις αυτης ο δε παρηγγειλεν αυτοις μηδενι ειπειν το γεγονος
