ലൂകഃ 15
1 തദാ കരസഞ്ചായിനഃ പാപിനശ്ച ലോകാ ഉപദേശ്കഥാം ശ്രോതും യീശോഃ സമീപമ് ആഗച്ഛൻ|
取税人、罪人ども、みな御言を聽かんとて近寄りたれば、
2 തതഃ ഫിരൂശിന ഉപാധ്യായാശ്ച വിവദമാനാഃ കഥയാമാസുഃ ഏഷ മാനുഷഃ പാപിഭിഃ സഹ പ്രണയം കൃത്വാ തൈഃ സാർദ്ധം ഭുംക്തേ|
パリサイ人・學者ら呟きて言ふ、『この人は罪人を迎へて食を共にす』
3 തദാ സ തേഭ്യ ഇമാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാം കഥിതവാൻ,
イエス之に譬を語りて言ひ給ふ、
4 കസ്യചിത് ശതമേഷേഷു തിഷ്ഠത്മു തേഷാമേകം സ യദി ഹാരയതി തർഹി മധ്യേപ്രാന്തരമ് ഏകോനശതമേഷാൻ വിഹായ ഹാരിതമേഷസ്യ ഉദ്ദേശപ്രാപ്തിപര്യ്യനതം ന ഗവേഷയതി, ഏതാദൃശോ ലോകോ യുഷ്മാകം മധ്യേ ക ആസ്തേ?
『なんぢらの中たれか百匹の羊を有たんに、若その一匹を失はば、九 十 九 匹を野におき、往きて失せたる者を見 出すまでは尋ねざらんや。
5 തസ്യോദ്ദേശം പ്രാപ്യ ഹൃഷ്ടമനാസ്തം സ്കന്ധേ നിധായ സ്വസ്ഥാനമ് ആനീയ ബന്ധുബാന്ധവസമീപവാസിന ആഹൂയ വക്തി,
遂に見出さば、喜びて之を己が肩にかけ、
6 ഹാരിതം മേഷം പ്രാപ്തോഹമ് അതോ ഹേതോ ർമയാ സാർദ്ധമ് ആനന്ദത|
家に歸りて其の友と隣 人とを呼び集めて言はん「我とともに喜べ、失せたる我が羊を見出せり」
7 തദ്വദഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, യേഷാം മനഃപരാവർത്തനസ്യ പ്രയോജനം നാസ്തി, താദൃശൈകോനശതധാർമ്മികകാരണാദ് യ ആനന്ദസ്തസ്മാദ് ഏകസ്യ മനഃപരിവർത്തിനഃ പാപിനഃ കാരണാത് സ്വർഗേ ഽധികാനന്ദോ ജായതേ|
われ汝らに告ぐ、かくのごとく悔改むる一人の罪人のためには、悔改の必要なき九 十 九 人の正しき者にも勝りて、天に歡喜あるべし。
8 അപരഞ്ച ദശാനാം രൂപ്യഖണ്ഡാനാമ് ഏകഖണ്ഡേ ഹാരിതേ പ്രദീപം പ്രജ്വാല്യ ഗൃഹം സമ്മാർജ്യ തസ്യ പ്രാപ്തിം യാവദ് യത്നേന ന ഗവേഷയതി, ഏതാദൃശീ യോഷിത് കാസ്തേ?
又いづれの女か銀貨 十 枚を有たんに、若しその一 枚を失はば、燈火をともし、家を掃きて見 出すまでは懇ろに尋ねざらんや。
9 പ്രാപ്തേ സതി ബന്ധുബാന്ധവസമീപവാസിനീരാഹൂയ കഥയതി, ഹാരിതം രൂപ്യഖണ്ഡം പ്രാപ്താഹം തസ്മാദേവ മയാ സാർദ്ധമ് ആനന്ദത|
遂に見出さば、其の友と隣 人とを呼び集めて言はん、「我とともに喜べ、わが失ひたる銀貨を見出せり」
10 തദ്വദഹം യുഷ്മാൻ വ്യാഹരാമി, ഏകേന പാപിനാ മനസി പരിവർത്തിതേ, ഈശ്വരസ്യ ദൂതാനാം മധ്യേപ്യാനന്ദോ ജായതേ|
われ汝らに告ぐ、かくのごとく悔改むる一人の罪人のために、神の使たちの前に歡喜あるべし』
11 അപരഞ്ച സ കഥയാമാസ, കസ്യചിദ് ദ്വൗ പുത്രാവാസ്താം,
また言ひたまふ『或 人に二人の息子あり、
12 തയോഃ കനിഷ്ഠഃ പുത്രഃ പിത്രേ കഥയാമാസ, ഹേ പിതസ്തവ സമ്പത്ത്യാ യമംശം പ്രാപ്സ്യാമ്യഹം വിഭജ്യ തം ദേഹി, തതഃ പിതാ നിജാം സമ്പത്തിം വിഭജ്യ താഭ്യാം ദദൗ|
弟、父に言ふ「父よ、財産のうち我が受くべき分を我にあたへよ」父その身代を二人に分けあたふ。
13 കതിപയാത് കാലാത് പരം സ കനിഷ്ഠപുത്രഃ സമസ്തം ധനം സംഗൃഹ്യ ദൂരദേശം ഗത്വാ ദുഷ്ടാചരണേന സർവ്വാം സമ്പത്തിം നാശയാമാസ|
幾日も經ぬに、弟おのが物をことごとく集めて、遠國にゆき、其處にて放蕩にその財産を散せり。
14 തസ്യ സർവ്വധനേ വ്യയം ഗതേ തദ്ദേശേ മഹാദുർഭിക്ഷം ബഭൂവ, തതസ്തസ്യ ദൈന്യദശാ ഭവിതുമ് ആരേഭേ|
ことごとく費したる後、その國に大なる饑饉おこり、自ら乏しくなり始めたれば、
15 തതഃ പരം സ ഗത്വാ തദ്ദേശീയം ഗൃഹസ്ഥമേകമ് ആശ്രയത; തതഃ സതം ശൂകരവ്രജം ചാരയിതും പ്രാന്തരം പ്രേഷയാമാസ|
往きて其の地の或 人に依附りしに、其の人かれを畑に遣して豚を飼はしむ。
16 കേനാപി തസ്മൈ ഭക്ഷ്യാദാനാത് സ ശൂകരഫലവൽകലേന പിചിണ്ഡപൂരണാം വവാഞ്ഛ|
かれ豚の食ふ蝗 豆にて、己が腹を充さんと思ふ程なれど、何をも與ふる人なかりき。
17 ശേഷേ സ മനസി ചേതനാം പ്രാപ്യ കഥയാമാസ, ഹാ മമ പിതുഃ സമീപേ കതി കതി വേതനഭുജോ ദാസാ യഥേഷ്ടം തതോധികഞ്ച ഭക്ഷ്യം പ്രാപ്നുവന്തി കിന്ത്വഹം ക്ഷുധാ മുമൂർഷുഃ|
此のとき我に反りて言ふ『わが父の許には食物あまれる雇人いくばくぞや、然るに我は飢ゑてこの處に死なんとす。
18 അഹമുത്ഥായ പിതുഃ സമീപം ഗത്വാ കഥാമേതാം വദിഷ്യാമി, ഹേ പിതർ ഈശ്വരസ്യ തവ ച വിരുദ്ധം പാപമകരവമ്
起ちて我が父にゆき「父よ、われは天に對し、また汝の前に罪を犯したり。
19 തവ പുത്രഇതി വിഖ്യാതോ ഭവിതും ന യോഗ്യോസ്മി ച, മാം തവ വൈതനികം ദാസം കൃത്വാ സ്ഥാപയ|
今より汝の子と稱へらるるに相應しからず、雇人の一人のごとく爲し給へ』と言はん」
20 പശ്ചാത് സ ഉത്ഥായ പിതുഃ സമീപം ജഗാമ; തതസ്തസ്യ പിതാതിദൂരേ തം നിരീക്ഷ്യ ദയാഞ്ചക്രേ, ധാവിത്വാ തസ്യ കണ്ഠം ഗൃഹീത്വാ തം ചുചുമ്ബ ച|
乃ち起ちて其の父のもとに往く。なほ遠く隔りたるに、父これを見て憫み、走りゆき、其の頸を抱きて接吻せり。
21 തദാ പുത്ര ഉവാച, ഹേ പിതർ ഈശ്വരസ്യ തവ ച വിരുദ്ധം പാപമകരവം, തവ പുത്രഇതി വിഖ്യാതോ ഭവിതും ന യോഗ്യോസ്മി ച|
子、父にいふ「父よ、我は天に對し又なんぢの前に罪を犯したり。今より汝の子と稱へらるるに相應しからず」
22 കിന്തു തസ്യ പിതാ നിജദാസാൻ ആദിദേശ, സർവ്വോത്തമവസ്ത്രാണ്യാനീയ പരിധാപയതൈനം ഹസ്തേ ചാങ്ഗുരീയകമ് അർപയത പാദയോശ്ചോപാനഹൗ സമർപയത;
されど父、僕どもに言ふ「とくとく最上の衣を持ち來りて之に著せ、その手に指輪をはめ、其の足に鞋をはかせよ。
23 പുഷ്ടം ഗോവത്സമ് ആനീയ മാരയത ച തം ഭുക്ത്വാ വയമ് ആനന്ദാമ|
また肥えたる犢を牽ききたりて屠れ、我ら食して樂しまん。
24 യതോ മമ പുത്രോയമ് അമ്രിയത പുനരജീവീദ് ഹാരിതശ്ച ലബ്ധോഭൂത് തതസ്ത ആനന്ദിതുമ് ആരേഭിരേ|
この我が子、死にて復 生き、失せて復 得られたり」かくて彼ら樂しみ始む。
25 തത്കാലേ തസ്യ ജ്യേഷ്ഠഃ പുത്രഃ ക്ഷേത്ര ആസീത്| അഥ സ നിവേശനസ്യ നികടം ആഗച്ഛൻ നൃത്യാനാം വാദ്യാനാഞ്ച ശബ്ദം ശ്രുത്വാ
然るに其の兄、畑にありしが、歸りて家に近づきたるとき、音樂と舞踏との音を聞き、
26 ദാസാനാമ് ഏകമ് ആഹൂയ പപ്രച്ഛ, കിം കാരണമസ്യ?
僕の一人を呼びてその何事なるかを問ふ。
27 തതഃ സോവാദീത്, തവ ഭ്രാതാഗമത്, തവ താതശ്ച തം സുശരീരം പ്രാപ്യ പുഷ്ടം ഗോവത്സം മാരിതവാൻ|
答へて言ふ「なんぢの兄弟 歸りたり、その恙なきを迎へたれば、汝の父 肥えたる犢を屠れるなり」
28 തതഃ സ പ്രകുപ്യ നിവേശനാന്തഃ പ്രവേഷ്ടും ന സമ്മേനേ; തതസ്തസ്യ പിതാ ബഹിരാഗത്യ തം സാധയാമാസ|
兄 怒りて内に入ることを好まざりしかば、父いでて勸めしに、
29 തതഃ സ പിതരം പ്രത്യുവാച, പശ്യ തവ കാഞ്ചിദപ്യാജ്ഞാം ന വിലംഘ്യ ബഹൂൻ വത്സരാൻ അഹം ത്വാം സേവേ തഥാപി മിത്രൈഃ സാർദ്ധമ് ഉത്സവം കർത്തും കദാപി ഛാഗമേകമപി മഹ്യം നാദദാഃ;
答へて父に言ふ「視よ、我は幾歳もなんぢに仕へて、未だ汝の命令に背きし事なきに、我には小 山羊 一匹だに與へて友と樂しましめし事なし。
30 കിന്തു തവ യഃ പുത്രോ വേശ്യാഗമനാദിഭിസ്തവ സമ്പത്തിമ് അപവ്യയിതവാൻ തസ്മിന്നാഗതമാത്രേ തസ്യൈവ നിമിത്തം പുഷ്ടം ഗോവത്സം മാരിതവാൻ|
然るに遊女らと共に、汝の身代を食ひ盡したる此の汝の子 歸り來れば、之がために肥えたる犢を屠れり」
31 തദാ തസ്യ പിതാവോചത്, ഹേ പുത്ര ത്വം സർവ്വദാ മയാ സഹാസി തസ്മാൻ മമ യദ്യദാസ്തേ തത്സർവ്വം തവ|
父いふ「子よ、なんぢは常に我とともに在り、わが物は皆なんぢの物なり。
32 കിന്തു തവായം ഭ്രാതാ മൃതഃ പുനരജീവീദ് ഹാരിതശ്ച ഭൂത്വാ പ്രാപ്തോഭൂത്, ഏതസ്മാത് കാരണാദ് ഉത്സവാനന്ദൗ കർത്തുമ് ഉചിതമസ്മാകമ്|
されど此の汝の兄弟は死にて復 生き、失せて復 得られたれば、我らの樂しみ喜ぶは當然なり」』
