ലൂകഃ 14
1 അനന്തരം വിശ്രാമവാരേ യീശൗ പ്രധാനസ്യ ഫിരൂശിനോ ഗൃഹേ ഭോക്തും ഗതവതി തേ തം വീക്ഷിതുമ് ആരേഭിരേ|
OR avvenne che, essendo egli entrato in casa d'uno de' principali de' Farisei, in giorno di sabato, a mangiare, essi l'osservavano.
2 തദാ ജലോദരീ തസ്യ സമ്മുഖേ സ്ഥിതഃ|
Ed ecco, un certo uomo idropico era [quivi] davanti a lui.
3 തതഃ സ വ്യവസ്ഥാപകാൻ ഫിരൂശിനശ്ച പപ്രച്ഛ, വിശ്രാമവാരേ സ്വാസ്ഥ്യം കർത്തവ്യം ന വാ? തതസ്തേ കിമപി ന പ്രത്യൂചുഃ|
E Gesù prese a dire a' dottori della legge, ed a' Farisei: È egli lecito di guarire alcuno in giorno di sabato?
4 തദാ സ തം രോഗിണം സ്വസ്ഥം കൃത്വാ വിസസർജ;
Ed essi tacquero. Allora, preso [colui] per la mano, lo guarì, e [lo] licenziò.
5 താനുവാച ച യുഷ്മാകം കസ്യചിദ് ഗർദ്ദഭോ വൃഷഭോ വാ ചേദ് ഗർത്തേ പതതി തർഹി വിശ്രാമവാരേ തത്ക്ഷണം സ കിം തം നോത്ഥാപയിഷ്യതി?
Poi fece lor motto, e disse: Chi è colui di voi, che, se il suo asino, o bue, cade in un pozzo, non lo ritragga prontamente fuori nel giorno del sabato?
6 തതസ്തേ കഥായാ ഏതസ്യാഃ കിമപി പ്രതിവക്തും ന ശേകുഃ|
Ed essi non gli potevan risponder nulla in contrario a queste cose.
7 അപരഞ്ച പ്രധാനസ്ഥാനമനോനീതത്വകരണം വിലോക്യ സ നിമന്ത്രിതാൻ ഏതദുപദേശകഥാം ജഗാദ,
ORA, considerando come essi eleggevano i primi luoghi a tavola, propose questa parabola agl'invitati, dicendo:
8 ത്വം വിവാഹാദിഭോജ്യേഷു നിമന്ത്രിതഃ സൻ പ്രധാനസ്ഥാനേ മോപാവേക്ഷീഃ| ത്വത്തോ ഗൗരവാന്വിതനിമന്ത്രിതജന ആയാതേ
Quando tu sarai invitato da alcuno a nozze, non metterti a tavola nel primo luogo, che talora alcuno più onorato di te non sia stato invitato dal medesimo.
9 നിമന്ത്രയിതാഗത്യ മനുഷ്യായൈതസ്മൈ സ്ഥാനം ദേഹീതി വാക്യം ചേദ് വക്ഷ്യതി തർഹി ത്വം സങ്കുചിതോ ഭൂത്വാ സ്ഥാന ഇതരസ്മിൻ ഉപവേഷ്ടുമ് ഉദ്യംസ്യസി|
E che colui che avrà invitato te e lui, non venga, e ti dica: Fa' luogo a costui; e che allora tu venga con vergogna a tener l'ultimo luogo.
10 അസ്മാത് കാരണാദേവ ത്വം നിമന്ത്രിതോ ഗത്വാഽപ്രധാനസ്ഥാന ഉപവിശ, തതോ നിമന്ത്രയിതാഗത്യ വദിഷ്യതി, ഹേ ബന്ധോ പ്രോച്ചസ്ഥാനം ഗത്വോപവിശ, തഥാ സതി ഭോജനോപവിഷ്ടാനാം സകലാനാം സാക്ഷാത് ത്വം മാന്യോ ഭവിഷ്യസി|
Ma, quando tu sarai invitato, va', mettiti nell'ultimo luogo, acciocchè, quando colui che t'avrà invitato verrà, ti dica: Amico, sali più in su. Allora tu ne avrai onore appresso coloro che saranno teco a tavola.
11 യഃ കശ്ചിത് സ്വമുന്നമയതി സ നമയിഷ്യതേ, കിന്തു യഃ കശ്ചിത് സ്വം നമയതി സ ഉന്നമയിഷ്യതേ|
Perciocchè chiunque s'innalza sarà abbassato, e chi si abbassa sarà innalzato.
12 തദാ സ നിമന്ത്രയിതാരം ജനമപി ജഗാദ, മധ്യാഹ്നേ രാത്രൗ വാ ഭോജ്യേ കൃതേ നിജബന്ധുഗണോ വാ ഭ്രാതൃഗണോ വാ ജ്ഞാതിഗണോ വാ ധനിഗണോ വാ സമീപവാസിഗണോ വാ ഏതാൻ ന നിമന്ത്രയ, തഥാ കൃതേ ചേത് തേ ത്വാം നിമന്ത്രയിഷ്യന്തി, തർഹി പരിശോധോ ഭവിഷ്യതി|
Or egli disse a colui che l'avea invitato: Quando tu farai un desinare, o una cena, non chiamare i tuoi amici, nè i tuoi fratelli, nè i tuoi parenti, nè i tuoi vicini ricchi; che talora essi a vicenda non t'invitino, e ti sia reso il contraccambio.
13 കിന്തു യദാ ഭേജ്യം കരോഷി തദാ ദരിദ്രശുഷ്കകരഖഞ്ജാന്ധാൻ നിമന്ത്രയ,
Anzi, quando fai un convito, chiama i mendici, i monchi, gli zoppi, i ciechi.
14 തത ആശിഷം ലപ്സ്യസേ, തേഷു പരിശോധം കർത്തുമശക്നുവത്സു ശ്മശാനാദ്ധാർമ്മികാനാമുത്ഥാനകാലേ ത്വം ഫലാം ലപ്സ്യസേ|
E sarai beato; perciocchè essi non hanno il modo di rendertene il contraccambio; ma la retribuzione te ne sarà resa nella risurrezion dei giusti.
15 അനന്തരം താം കഥാം നിശമ്യ ഭോജനോപവിഷ്ടഃ കശ്ചിത് കഥയാമാസ, യോ ജന ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ ഭോക്തും ലപ്സ്യതേ സഏവ ധന്യഃ|
OR alcun di coloro ch'erano insieme a tavola, udite queste cose, disse: Beato chi mangerà del pane nel regno di Dio.
16 തതഃ സ ഉവാച, കശ്ചിത് ജനോ രാത്രൗ ഭേജ്യം കൃത്വാ ബഹൂൻ നിമന്ത്രയാമാസ|
E Gesù gli disse: Un uomo fece una gran cena, e v'invitò molti.
17 തതോ ഭോജനസമയേ നിമന്ത്രിതലോകാൻ ആഹ്വാതും ദാസദ്വാരാ കഥയാമാസ, ഖദ്യദ്രവ്യാണി സർവ്വാണി സമാസാദിതാനി സന്തി, യൂയമാഗച്ഛത|
Ed all'ora della cena, mandò il suo servitore a dire agl'invitati: Venite, perciocchè ogni cosa è già apparecchiata.
18 കിന്തു തേ സർവ്വ ഏകൈകം ഛലം കൃത്വാ ക്ഷമാം പ്രാർഥയാഞ്ചക്രിരേ| പ്രഥമോ ജനഃ കഥയാമാസ, ക്ഷേത്രമേകം ക്രീതവാനഹം തദേവ ദ്രഷ്ടും മയാ ഗന്തവ്യമ്, അതഏവ മാം ക്ഷന്തും തം നിവേദയ|
Ma in quel medesimo punto tutti cominciarono a scusarsi. Il primo gli disse: Io ho comperata una possessione, e di necessità mi conviene andar fuori a vederla; io ti prego abbimi per iscusato.
19 അന്യോ ജനഃ കഥയാമാസ, ദശവൃഷാനഹം ക്രീതവാൻ താൻ പരീക്ഷിതും യാമി തസ്മാദേവ മാം ക്ഷന്തും തം നിവേദയ|
Ed un altro disse: Io ho comperate cinque paia di buoi, e vo a provarli; io ti prego abbimi per iscusato.
20 അപരഃ കഥയാമാസ, വ്യൂഢവാനഹം തസ്മാത് കാരണാദ് യാതും ന ശക്നോമി|
Ed un altro disse: Io ho sposata moglie, e perciò non posso venire.
21 പശ്ചാത് സ ദാസോ ഗത്വാ നിജപ്രഭോഃ സാക്ഷാത് സർവ്വവൃത്താന്തം നിവേദയാമാസ, തതോസൗ ഗൃഹപതിഃ കുപിത്വാ സ്വദാസം വ്യാജഹാര, ത്വം സത്വരം നഗരസ്യ സന്നിവേശാൻ മാർഗാംശ്ച ഗത്വാ ദരിദ്രശുഷ്കകരഖഞ്ജാന്ധാൻ അത്രാനയ|
E quel servitore venne e rapportò queste cose al suo signore. Allora il padron di casa, adiratosi, disse al suo servitore: Vattene prestamente per le piazze, e per le strade della città, e mena qua i mendici, ed i monchi, e gli zoppi, ed i ciechi.
22 തതോ ദാസോഽവദത്, ഹേ പ്രഭോ ഭവത ആജ്ഞാനുസാരേണാക്രിയത തഥാപി സ്ഥാനമസ്തി|
Poi il servitore [gli] disse: Signore, egli è stato fatto come tu ordinasti, ed ancora vi è luogo.
23 തദാ പ്രഭുഃ പുന ർദാസായാകഥയത്, രാജപഥാൻ വൃക്ഷമൂലാനി ച യാത്വാ മദീയഗൃഹപൂരണാർഥം ലോകാനാഗന്തും പ്രവർത്തയ|
E il signore disse al servitore: Va' fuori per le vie, e per le siepi, e costringili ad entrare, acciocchè la mia casa sia ripiena.
24 അഹം യുഷ്മഭ്യം കഥയാമി, പൂർവ്വനിമന്ത്രിതാനമേകോപി മമാസ്യ രാത്രിഭോജ്യസ്യാസ്വാദം ന പ്രാപ്സ്യതി|
Perciocchè io vi dico che niuno di quegli uomini ch'erano stati invitati assaggerà della mia cena.
25 അനന്തരം ബഹുഷു ലോകേഷു യീശോഃ പശ്ചാദ് വ്രജിതേഷു സത്സു സ വ്യാഘുട്യ തേഭ്യഃ കഥയാമാസ,
OR molte turbe andavano con lui; ed egli, rivoltosi, disse loro:
26 യഃ കശ്ചിൻ മമ സമീപമ് ആഗത്യ സ്വസ്യ മാതാ പിതാ പത്നീ സന്താനാ ഭ്രാതരോ ഭഗിമ്യോ നിജപ്രാണാശ്ച, ഏതേഭ്യഃ സർവ്വേഭ്യോ മയ്യധികം പ്രേമ ന കരോതി, സ മമ ശിഷ്യോ ഭവിതും ന ശക്ഷ്യതി|
Se alcuno viene a me, e non odia suo padre, e [sua] madre, e la moglie, e i figliuoli, e i fratelli, e le sorelle, anzi ancora la sua propria vita, non può esser mio discepolo.
27 യഃ കശ്ചിത് സ്വീയം ക്രുശം വഹൻ മമ പശ്ചാന്ന ഗച്ഛതി, സോപി മമ ശിഷ്യോ ഭവിതും ന ശക്ഷ്യതി|
E chiunque non porta la sua croce, e non vien dietro a me, non può esser mio discepolo.
28 ദുർഗനിർമ്മാണേ കതിവ്യയോ ഭവിഷ്യതി, തഥാ തസ്യ സമാപ്തികരണാർഥം സമ്പത്തിരസ്തി ന വാ, പ്രഥമമുപവിശ്യ ഏതന്ന ഗണയതി, യുഷ്മാകം മധ്യ ഏതാദൃശഃ കോസ്തി?
Perciocchè, chi [è colui] d'infra voi, il quale, volendo edificare una torre, non si assetti prima, e non faccia ragion della spesa, se egli ha da poterla finire?
29 നോചേദ് ഭിത്തിം കൃത്വാ ശേഷേ യദി സമാപയിതും ന ശക്ഷ്യതി,
Che talora, avendo posto il fondamento, e non potendola finire, tutti coloro che [la] vedranno non prendano a beffarlo, dicendo:
30 തർഹി മാനുഷോയം നിചേതുമ് ആരഭത സമാപയിതും നാശക്നോത്, ഇതി വ്യാഹൃത്യ സർവ്വേ തമുപഹസിഷ്യന്തി|
Quest'uomo cominciò ad edificare, e non ha potuto finire.
31 അപരഞ്ച ഭിന്നഭൂപതിനാ സഹ യുദ്ധം കർത്തുമ് ഉദ്യമ്യ ദശസഹസ്രാണി സൈന്യാനി ഗൃഹീത്വാ വിംശതിസഹസ്രേഃ സൈന്യൈഃ സഹിതസ്യ സമീപവാസിനഃ സമ്മുഖം യാതും ശക്ഷ്യാമി ന വേതി പ്രഥമം ഉപവിശ്യ ന വിചാരയതി ഏതാദൃശോ ഭൂമിപതിഃ കഃ?
Ovvero, qual re, andando ad affrontarsi in battaglia con un altro re, non si assetta prima, e prende consiglio, se può con diecimila incontrarsi con quell' [altro], che vien contro a lui con ventimila?
32 യദി ന ശക്നോതി തർഹി രിപാവതിദൂരേ തിഷ്ഠതി സതി നിജദൂതം പ്രേഷ്യ സന്ധിം കർത്തും പ്രാർഥയേത|
Se no, mentre quel l' [altro] è ancora lontano, gli manda un'ambasciata, e lo richiede di pace.
33 തദ്വദ് യുഷ്മാകം മധ്യേ യഃ കശ്ചിൻ മദർഥം സർവ്വസ്വം ഹാതും ന ശക്നോതി സ മമ ശിഷ്യോ ഭവിതും ന ശക്ഷ്യതി|
Così adunque, niun di voi, il qual non rinunzia a tutto ciò ch'egli ha, può esser mio discepolo.
34 ലവണമ് ഉത്തമമ് ഇതി സത്യം, കിന്തു യദി ലവണസ്യ ലവണത്വമ് അപഗച്ഛതി തർഹി തത് കഥം സ്വാദുയുക്തം ഭവിഷ്യതി?
Il sale [è] buono, ma se il sale diviene insipido, con che lo si condirà egli?
35 തദ ഭൂമ്യർഥമ് ആലവാലരാശ്യർഥമപി ഭദ്രം ന ഭവതി; ലോകാസ്തദ് ബഹിഃ ക്ഷിപന്തി| യസ്യ ശ്രോതും ശ്രോത്രേ സ്തഃ സ ശൃണോതു|
Egli non è atto nè per terra, nè per letame; egli è gettato via. Chi ha orecchie da udire, oda.
