2 ഥിഷലനീകിനഃ 1

1 പൗലഃ സില്വാനസ്തീമഥിയശ്ചേതിനാമാനോ വയമ് അസ്മദീയതാതമ് ഈശ്വരം പ്രഭും യീശുഖ്രീഷ്ടഞ്ചാശ്രിതാം ഥിഷലനീകിനാം സമിതിം പ്രതി പത്രം ലിഖാമഃ|

पौलः सिल्वानस्तीमथियश्चेतिनामानो वयम् अस्मदीयतातम् ईश्वरं प्रभुं यीशुख्रीष्टञ्चाश्रितां थिषलनीकिनां समितिं प्रति पत्रं लिखामः।

2 അസ്മാകം താത ഈശ്വരഃ പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടശ്ച യുഷ്മാസ്വനുഗ്രഹം ശാന്തിഞ്ച ക്രിയാസ്താം|

अस्माकं तात ईश्वरः प्रभु र्यीशुख्रीष्टश्च युष्मास्वनुग्रहं शान्तिञ्च क्रियास्तां।

3 ഹേ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മാകം കൃതേ സർവ്വദാ യഥായോഗ്യമ് ഈശ്വരസ്യ ധന്യവാദോ ഽസ്മാഭിഃ കർത്തവ്യഃ, യതോ ഹേതോ ര്യുഷ്മാകം വിശ്വാസ ഉത്തരോത്തരം വർദ്ധതേ പരസ്പരമ് ഏകൈകസ്യ പ്രേമ ച ബഹുഫലം ഭവതി|

हे भ्रातरः, युष्माकं कृते सर्व्वदा यथायोग्यम् ईश्वरस्य धन्यवादो ऽस्माभिः कर्त्तव्यः, यतो हेतो र्युष्माकं विश्वास उत्तरोत्तरं वर्द्धते परस्परम् एकैकस्य प्रेम च बहुफलं भवति।

4 തസ്മാദ് യുഷ്മാഭി ര്യാവന്ത ഉപദ്രവക്ലേശാഃ സഹ്യന്തേ തേഷു യദ് ധേര്യ്യം യശ്ച വിശ്വാസഃ പ്രകാശ്യതേ തത്കാരണാദ് വയമ് ഈശ്വരീയസമിതിഷു യുഷ്മാഭിഃ ശ്ലാഘാമഹേ|

तस्माद् युष्माभि र्यावन्त उपद्रवक्लेशाः सह्यन्ते तेषु यद् धेैर्य्यं यश्च विश्वासः प्रकाश्यते तत्कारणाद् वयम् ईश्वरीयसमितिषु युष्माभिः श्लाघामहे।

5 തച്ചേശ്വരസ്യ ന്യായവിചാരസ്യ പ്രമാണം ഭവതി യതോ യൂയം യസ്യ കൃതേ ദുഃഖം സഹധ്വം തസ്യേശ്വരീയരാജ്യസ്യ യോഗ്യാ ഭവഥ|

तच्चेश्वरस्य न्यायविचारस्य प्रमाणं भवति यतो यूयं यस्य कृते दुःखं सहध्वं तस्येश्वरीयराज्यस्य योग्या भवथ।

6 യതഃ സ്വകീയസ്വർഗദൂതാനാം ബലൈഃ സഹിതസ്യ പ്രഭോ ര്യീശോഃ സ്വർഗാദ് ആഗമനകാലേ യുഷ്മാകം ക്ലേശകേഭ്യഃ ക്ലേശേന ഫലദാനം സാർദ്ധമസ്മാഭിശ്ച

यतः स्वकीयस्वर्गदूतानां बलैः सहितस्य प्रभो र्यीशोः स्वर्गाद् आगमनकाले युष्माकं क्लेशकेभ्यः क्लेशेन फलदानं सार्द्धमस्माभिश्च

7 ക്ലിശ്യമാനേഭ്യോ യുഷ്മഭ്യം ശാന്തിദാനമ് ഈശ്വരേണ ന്യായ്യം ഭോത്സ്യതേ;

क्लिश्यमानेभ्यो युष्मभ्यं शान्तिदानम् ईश्वरेण न्याय्यं भोत्स्यते;

8 തദാനീമ് ഈശ്വരാനഭിജ്ഞേഭ്യോ ഽസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ സുസംവാദാഗ്രാഹകേഭ്യശ്ച ലോകേഭ്യോ ജാജ്വല്യമാനേന വഹ്നിനാ സമുചിതം ഫലം യീശുനാ ദാസ്യതേ;

तदानीम् ईश्वरानभिज्ञेभ्यो ऽस्मत्प्रभो र्यीशुख्रीष्टस्य सुसंवादाग्राहकेभ्यश्च लोकेभ्यो जाज्वल्यमानेन वह्निना समुचितं फलं यीशुना दास्यते;

9 തേ ച പ്രഭോ ർവദനാത് പരാക്രമയുക്തവിഭവാച്ച സദാതനവിനാശരൂപം ദണ്ഡം ലപ്സ്യന്തേ, (aiōnios g166)

ते च प्रभो र्वदनात् पराक्रमयुक्तविभवाच्च सदातनविनाशरूपं दण्डं लप्स्यन्ते, (aiōnios g166)

10 കിന്തു തസ്മിൻ ദിനേ സ്വകീയപവിത്രലോകേഷു വിരാജിതും യുഷ്മാൻ അപരാംശ്ച സർവ്വാൻ വിശ്വാസിലോകാൻ വിസ്മാപയിതുഞ്ച സ ആഗമിഷ്യതി യതോ ഽസ്മാകം പ്രമാണേ യുഷ്മാഭി ർവിശ്വാസോഽകാരി|

किन्तु तस्मिन् दिने स्वकीयपवित्रलोकेषु विराजितुं युष्मान् अपरांश्च सर्व्वान् विश्वासिलोकान् विस्मापयितुञ्च स आगमिष्यति यतो ऽस्माकं प्रमाणे युष्माभि र्विश्वासोऽकारि।

11 അതോഽസ്മാകമ് ഈശ്വരോ യുഷ്മാൻ തസ്യാഹ്വാനസ്യ യോഗ്യാൻ കരോതു സൗജന്യസ്യ ശുഭഫലം വിശ്വാസസ്യ ഗുണഞ്ച പരാക്രമേണ സാധയത്വിതി പ്രാർഥനാസ്മാഭിഃ സർവ്വദാ യുഷ്മന്നിമിത്തം ക്രിയതേ,

अतोऽस्माकम् ईश्वरो युष्मान् तस्याह्वानस्य योग्यान् करोतु सौजन्यस्य शुभफलं विश्वासस्य गुणञ्च पराक्रमेण साधयत्विति प्रार्थनास्माभिः सर्व्वदा युष्मन्निमित्तं क्रियते,

12 യതസ്തഥാ സത്യസ്മാകമ് ഈശ്വരസ്യ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ചാനുഗ്രഹാദ് അസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നോ ഗൗരവം യുഷ്മാസു യുഷ്മാകമപി ഗൗരവം തസ്മിൻ പ്രകാശിഷ്യതേ|

यतस्तथा सत्यस्माकम् ईश्वरस्य प्रभो र्यीशुख्रीष्टस्य चानुग्रहाद् अस्मत्प्रभो र्यीशुख्रीष्टस्य नाम्नो गौरवं युष्मासु युष्माकमपि गौरवं तस्मिन् प्रकाशिष्यते।