លូកះ 2
1 អបរញ្ច តស្មិន៑ កាលេ រាជ្យស្យ សវ៌្វេឞាំ លោកានាំ នាមានិ លេខយិតុម៑ អគស្តកៃសរ អាជ្ញាបយាមាស។
About that time an edict was issued by the Emperor Augustus that a census should be taken of the whole Empire.
2 តទនុសារេណ កុរីណិយនាមនិ សុរិយាទេឝស្យ ឝាសកេ សតិ នាមលេខនំ ប្រារេភេ។
(This was the first census taken while Quirinius was Governor of Syria).
3 អតោ ហេតោ រ្នាម លេខិតុំ សវ៌្វេ ជនាះ ស្វីយំ ស្វីយំ នគរំ ជគ្មុះ។
And everyone went to his own town to be registered.
4 តទានីំ យូឞផ៑ នាម លេខិតុំ វាគ្ទត្តយា ស្វភាយ៌្យយា គព៌្ភវត្យា មរិយមា សហ ស្វយំ ទាយូទះ សជាតិវំឝ ឥតិ ការណាទ៑ គាលីល្ប្រទេឝស្យ នាសរត្នគរាទ្
Among others Joseph went up from the town of Nazareth in Galilee to Bethlehem, the town of David, in Judea – because he belonged to the family and house of David –
5 យិហូទាប្រទេឝស្យ ពៃត្លេហមាខ្យំ ទាយូទ្នគរំ ជគាម។
to be registered with Mary, his engaged wife, who was about to become a mother.
6 អន្យច្ច តត្រ ស្ថានេ តយោស្តិឞ្ឋតោះ សតោ រ្មរិយមះ ប្រសូតិកាល ឧបស្ថិតេ
While they were there her time came,
7 សា តំ ប្រថមសុតំ ប្រាសោឞ្ដ កិន្តុ តស្មិន៑ វាសគ្ឫហេ ស្ថានាភាវាទ៑ ពាលកំ វស្ត្រេណ វេឞ្ដយិត្វា គោឝាលាយាំ ស្ថាបយាមាស។
and she gave birth to her first child, a son. And because there was no room for them in the inn, she swathed him around and laid him in a manger.
8 អនន្តរំ យេ កិយន្តោ មេឞបាលកាះ ស្វមេឞវ្រជរក្ឞាយៃ តត្ប្រទេឝេ ស្ថិត្វា រជន្យាំ ប្រាន្តរេ ប្រហរិណះ កម៌្ម កុវ៌្វន្តិ,
In that same countryside were shepherds out in the open fields, watching their flocks that night,
9 តេឞាំ សមីបំ បរមេឝ្វរស្យ ទូត អាគត្យោបតស្ថៅ; តទា ចតុឞ្បាឝ៌្វេ បរមេឝ្វរស្យ តេជសះ ប្រកាឝិតត្វាត៑ តេៜតិឝឝង្កិរេ។
when an angel of the Lord suddenly stood by them, and the glory of the Lord shone around them; and they were seized with fear.
10 តទា ស ទូត ឧវាច មា ភៃឞ្ដ បឝ្យតាទ្យ ទាយូទះ បុរេ យុឞ្មន្និមិត្តំ ត្រាតា ប្រភុះ ខ្រីឞ្ដោៜជនិឞ្ដ,
“Have no fear,” the angel said. “For I bring you good news of a great joy in store for all the nation.
11 សវ៌្វេឞាំ លោកានាំ មហានន្ទជនកម៑ ឥមំ មង្គលវ្ឫត្តាន្តំ យុឞ្មាន៑ ជ្ញាបយាមិ។
This day there has been born to you, in the town of David, a Savior, who is Christ and Lord.
12 យូយំ (តត្ស្ថានំ គត្វា) វស្ត្រវេឞ្ដិតំ តំ ពាលកំ គោឝាលាយាំ ឝយនំ ទ្រក្ឞ្យថ យុឞ្មាន៑ ប្រតីទំ ចិហ្នំ ភវិឞ្យតិ។
And this will be the sign for you. You will find the infant swathed, and lying in a manger.”
13 ទូត ឥមាំ កថាំ កថិតវតិ តត្រាកស្មាត៑ ស្វគ៌ីយាះ ប្ឫតនា អាគត្យ កថាម៑ ឥមាំ កថយិត្វេឝ្វរស្យ គុណានន្វវាទិឞុះ, យថា,
Then suddenly there appeared with the angel a multitude of the heavenly Host, praising God, and singing –
14 សវ៌្វោទ៌្វ្វស្ថៃរីឝ្វរស្យ មហិមា សម្ប្រកាឝ្យតាំ។ ឝាន្តិព៌្ហូយាត៑ ប្ឫថិវ្យាស្តុ សន្តោឞឝ្ច នរាន៑ ប្រតិ៕
“glory to God on high, and on earth peace among those in whom he finds pleasure.”
15 តតះ បរំ តេឞាំ សន្និធេ រ្ទូតគណេ ស្វគ៌ំ គតេ មេឞបាលកាះ បរស្បរម៑ អវេចន៑ អាគច្ឆត ប្រភុះ បរមេឝ្វរោ យាំ ឃដនាំ ជ្ញាបិតវាន៑ តស្យា យាថយ៌ំ ជ្ញាតុំ វយមធុនា ពៃត្លេហម្បុរំ យាមះ។
Now, when the angels had left them and gone back to heaven, the shepherds said to one another, “Let us go at once to Bethlehem, and see this thing that has happened, of which the Lord has told us.”
16 បឝ្ចាត៑ តេ តូណ៌ំ វ្រជិត្វា មរិយមំ យូឞផំ គោឝាលាយាំ ឝយនំ ពាលកញ្ច ទទ្ឫឝុះ។
So they went quickly, and found Mary and Joseph, and the infant lying in a manger;
17 ឥត្ថំ ទ្ឫឞ្ដ្វា ពាលកស្យាត៌្ហេ ប្រោក្តាំ សវ៌្វកថាំ តេ ប្រាចារយាញ្ចក្រុះ។
and, when they saw it, they told of all that had been said to them about this child.
18 តតោ យេ លោកា មេឞរក្ឞកាណាំ វទនេភ្យស្តាំ វាត៌្តាំ ឝុឝ្រុវុស្តេ មហាឝ្ចយ៌្យំ មេនិរេ។
All who heard the shepherds were astonished at their story,
19 កិន្តុ មរិយម៑ ឯតត្សវ៌្វឃដនានាំ តាត្បយ៌្យំ វិវិច្យ មនសិ ស្ថាបយាមាស។
while Mary treasured in her heart all that they said, and thought about it often.
20 តត្បឝ្ចាទ៑ ទូតវិជ្ញប្តានុរូបំ ឝ្រុត្វា ទ្ឫឞ្ដ្វា ច មេឞបាលកា ឦឝ្វរស្យ គុណានុវាទំ ធន្យវាទញ្ច កុវ៌្វាណាះ បរាវ្ឫត្យ យយុះ។
And the shepherds went back, giving glory and praise to God for all that they had heard and seen. It had all happened as they had been told.
21 អថ ពាលកស្យ ត្វក្ឆេទនកាលេៜឞ្ដមទិវសេ សមុបស្ថិតេ តស្យ គព៌្ភស្ថិតេះ បុវ៌្វំ ស្វគ៌ីយទូតោ យថាជ្ញាបយត៑ តទនុរូបំ តេ តន្នាមធេយំ យីឝុរិតិ ចក្រិរេ។
Eight days after the birth of the child, when it was time to circumcise him, he received the name Jesus – the name given him by the angel before his conception.
22 តតះ បរំ មូសាលិខិតវ្យវស្ថាយា អនុសារេណ មរិយមះ ឝុចិត្វកាល ឧបស្ថិតេ,
When the period of purification of mother and child, required by the Law of Moses, came to an end, his parents took the child up to Jerusalem to present him to the Lord,
23 "ប្រថមជះ សវ៌្វះ បុរុឞសន្តានះ បរមេឝ្វរេ សមប៌្យតាំ," ឥតិ បរមេឝ្វរស្យ វ្យវស្ថយា
in compliance with the Law of the Lord that every firstborn male will be dedicated to the Lord,
24 យីឝុំ បរមេឝ្វរេ សមប៌យិតុម៑ ឝាស្ត្រីយវិធ្យុក្តំ កបោតទ្វយំ បារាវតឝាវកទ្វយំ វា ពលិំ ទាតុំ តេ តំ គ្ឫហីត្វា យិរូឝាលមម៑ អាយយុះ។
and also to offer the sacrifice required by the Law of the Lord – a pair of turtle-doves or two young pigeons.
25 យិរូឝាលម្បុរនិវាសី ឝិមិយោន្នាមា ធាម៌្មិក ឯក អាសីត៑ ស ឥស្រាយេលះ សាន្ត្វនាមបេក្ឞ្យ តស្ថៅ កិញ្ច បវិត្រ អាត្មា តស្មិន្នាវិព៌្ហូតះ។
There was at that time in Jerusalem a man named Simeon, a righteous and devout man, who lived in constant expectation of Israel’s consulation, and under the guidance of the Holy Spirit.
26 អបរំ ប្រភុណា បរមេឝ្វរេណាភិឞិក្តេ ត្រាតរិ ត្វយា ន ទ្ឫឞ្ដេ ត្វំ ន មរិឞ្យសីតិ វាក្យំ បវិត្រេណ អាត្មនា តស្ម ប្រាកថ្យត។
It had been revealed to him by the Holy Spirit that he should not die until he had seen the Lord’s Christ.
27 អបរញ្ច យទា យីឝោះ បិតា មាតា ច តទត៌្ហំ វ្យវស្ថានុរូបំ កម៌្ម កត៌្តុំ តំ មន្ទិរម៑ អានិន្យតុស្តទា
Moved by the Spirit, Simeon came into the Temple Courts, and, when the parents brought in the child Jesus, to do for him what was customary under the Law,
28 ឝិមិយោន៑ អាត្មន អាកឞ៌ណេន មន្ទិរមាគត្យ តំ ក្រោឌេ និធាយ ឦឝ្វរស្យ ធន្យវាទំ ក្ឫត្វា កថយាមាស, យថា,
Simeon himself took the child in his arms, and blessed God, and said:
29 ហេ ប្រភោ តវ ទាសោយំ និជវាក្យានុសារតះ។ ឥទានីន្តុ សកល្យាណោ ភវតា សំវិស្ឫជ្យតាម៑។
“Now, Lord, you will let your servant go, according to your word, in peace,
30 យតះ សកលទេឝស្យ ទីប្តយេ ទីប្តិរូបកំ។
for my eyes have seen the salvation
31 ឥស្រាយេលីយលោកស្យ មហាគៅរវរូបកំ។
which you have prepared in the sight of all nations –
32 យំ ត្រាយកំ ជនានាន្តុ សម្មុខេ ត្វមជីជនះ។ សឯវ វិទ្យតេៜស្មាកំ ធ្រវំ នយននគោចរេ៕
a light to bring light to the Gentiles, and to be the glory of your people Israel.”
33 តទានីំ តេនោក្តា ឯតាះ សកលាះ កថាះ ឝ្រុត្វា តស្យ មាតា យូឞផ៑ ច វិស្មយំ មេនាតេ។
While the child’s father and mother were wondering at what was said about him,
34 តតះ បរំ ឝិមិយោន៑ តេភ្យ អាឝិឞំ ទត្ត្វា តន្មាតរំ មរិយមម៑ ឧវាច, បឝ្យ ឥស្រាយេលោ វំឝមធ្យេ ពហូនាំ បាតនាយោត្ថាបនាយ ច តថា វិរោធបាត្រំ ភវិតុំ, ពហូនាំ គុប្តមនោគតានាំ ប្រកដីករណាយ ពាលកោយំ និយុក្តោស្តិ។
Simeon gave them his blessing, and said to Mary, the child’s mother, “This child is appointed to be the cause of the fall and rise of many in Israel, and to be a sign much spoken against –
35 តស្មាត៑ តវាបិ ប្រាណាះ ឝូលេន វ្យត្ស្យន្តេ។
Yes, the sword will pierce your own heart – and so the thoughts in many minds will be disclosed.”
36 អបរញ្ច អាឝេរស្យ វំឝីយផិនូយេលោ ទុហិតា ហន្នាខ្យា អតិជរតី ភវិឞ្យទ្វាទិន្យេកា យា វិវាហាត៑ បរំ សប្ត វត្សរាន៑ បត្យា សហ ន្យវសត៑ តតោ វិធវា ភូត្វា ចតុរឝីតិវឞ៌វយះបយ៌្យនតំ
There was also a prophet named Hannah, a daughter of Phanuel and of the tribe of Asher. She was far advanced in years, having lived with her husband for seven years after marriage,
37 មន្ទិរេ ស្ថិត្វា ប្រាត៌្ហនោបវាសៃទ៌ិវានិឝម៑ ឦឝ្វរម៑ អសេវត សាបិ ស្ត្រី តស្មិន៑ សមយេ មន្ទិរមាគត្យ
and then a widow, until she had reached the age of eighty-four. She never left the Temple Courts, but, fasting and praying, worshiped God night and day.
38 បរមេឝ្វរស្យ ធន្យវាទំ ចការ, យិរូឝាលម្បុរវាសិនោ យាវន្តោ លោកា មុក្តិមបេក្ឞ្យ ស្ថិតាស្តាន៑ យីឝោវ៌្ឫត្តាន្តំ ជ្ញាបយាមាស។
At that moment she came up, and began publicly to thank God and to speak about the child to all who were looking for the deliverance of Jerusalem.
39 ឥត្ថំ បរមេឝ្វរស្យ វ្យវស្ថានុសារេណ សវ៌្វេឞុ កម៌្មសុ ក្ឫតេឞុ តៅ បុនឝ្ច គាលីលោ នាសរត្នាមកំ និជនគរំ ប្រតស្ថាតេ។
When the child’s parents had done everything required by the Law of the Lord, they returned to Galilee to their own town of Nazareth.
40 តត្បឝ្ចាទ៑ ពាលកះ ឝរីរេណ វ្ឫទ្ធិមេត្យ ជ្ញានេន បរិបូណ៌ អាត្មនា ឝក្តិមាំឝ្ច ភវិតុមារេភេ តថា តស្មិន៑ ឦឝ្វរានុគ្រហោ ពភូវ។
The child grew and became strong and wise, and the blessing of God was on him.
41 តស្យ បិតា មាតា ច ប្រតិវឞ៌ំ និស្តារោត្សវសមយេ យិរូឝាលមម៑ អគច្ឆតាម៑។
Every year the child’s parents used to go to Jerusalem at the Passover Festival.
42 អបរញ្ច យីឝៅ ទ្វាទឝវឞ៌វយស្កេ សតិ តៅ បវ៌្វសមយស្យ រីត្យនុសារេណ យិរូឝាលមំ គត្វា
When Jesus was twelve years old, they went according to custom to Jerusalem,
43 បាវ៌្វណំ សម្បាទ្យ បុនរបិ វ្យាឃុយ្យ យាតះ កិន្តុ យីឝុព៌ាលកោ យិរូឝាលមិ តិឞ្ឋតិ។ យូឞផ៑ តន្មាតា ច តទ៑ អវិទិត្វា
and had finished their visit; but, when they started to return, the boy Jesus remained behind in Jerusalem, without their knowing it.
44 ស សង្គិភិះ សហ វិទ្យត ឯតច្ច ពុទ្វ្វា ទិនៃកគម្យមាគ៌ំ ជគ្មតុះ។ កិន្តុ ឝេឞេ ជ្ញាតិពន្ធូនាំ សមីបេ ម្ឫគយិត្វា តទុទ្ទេឝមប្រាប្យ
Thinking that he was with their fellow travelers, they went one day’s journey before searching for him among their relatives and acquaintances;
45 តៅ បុនរបិ យិរូឝាលមម៑ បរាវ្ឫត្យាគត្យ តំ ម្ឫគយាញ្ចក្រតុះ។
and then, as they did not find him, they returned to Jerusalem, searching everywhere for him.
46 អថ ទិនត្រយាត៑ បរំ បណ្ឌិតានាំ មធ្យេ តេឞាំ កថាះ ឝ្ឫណ្វន៑ តត្ត្វំ ប្ឫច្ឆំឝ្ច មន្ទិរេ សមុបវិឞ្ដះ ស តាភ្យាំ ទ្ឫឞ្ដះ។
It was not until the third day that they found him in the Temple Courts, sitting among the teachers, now listening to them, now asking them questions.
47 តទា តស្យ ពុទ្ធ្យា ប្រត្យុត្តរៃឝ្ច សវ៌្វេ ឝ្រោតារោ វិស្មយមាបទ្យន្តេ។
All who listened to him marveled at his intelligence and his answers.
48 តាទ្ឫឝំ ទ្ឫឞ្ដ្វា តស្យ ជនកោ ជននី ច ចមច្ចក្រតុះ កិញ្ច តស្យ មាតា តមវទត៑, ហេ បុត្រ, កថមាវាំ ប្រតីត្ថំ សមាចរស្ត្វម៑? បឝ្យ តវ បិតាហញ្ច ឝោកាកុលៅ សន្តៅ ត្វាមន្វិច្ឆាវះ ស្ម។
His parents were amazed when they saw him, and his mother said to him, “My child, why have you treated us like this? Your father and I have been searching for you in great distress.”
49 តតះ សោវទត៑ កុតោ មាម៑ អន្វៃច្ឆតំ? បិតុគ៌្ឫហេ មយា ស្ថាតវ្យម៑ ឯតត៑ កិំ យុវាភ្យាំ ន ជ្ញាយតេ?
“What made you search for me?” he answered. “Didn’t you know that I must be in my Father’s house?”
50 កិន្តុ តៅ តស្យៃតទ្វាក្យស្យ តាត្បយ៌្យំ ពោទ្ធុំ នាឝក្នុតាំ។
His parents did not understand what he meant.
51 តតះ បរំ ស តាភ្យាំ សហ នាសរតំ គត្វា តយោវ៌ឝីភូតស្តស្ថៅ កិន្តុ សវ៌្វា ឯតាះ កថាស្តស្យ មាតា មនសិ ស្ថាបយាមាស។
However he went down with them to Nazareth, and submitted himself to their control; and his mother treasured all that was said in her heart.
52 អថ យីឝោ រ្ពុទ្ធិះ ឝរីរញ្ច តថា តស្មិន៑ ឦឝ្វរស្យ មានវានាញ្ចានុគ្រហោ វទ៌្ធិតុម៑ អារេភេ។
And Jesus grew in wisdom as he grew in years, and gained the blessing of God and people.
