ಲೂಕಃ 15
1 ತದಾ ಕರಸಞ್ಚಾಯಿನಃ ಪಾಪಿನಶ್ಚ ಲೋಕಾ ಉಪದೇಶ್ಕಥಾಂ ಶ್ರೋತುಂ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮ್ ಆಗಚ್ಛನ್|
Intussen kwamen alle tollenaars en zondaars naar Hem toe, om Hem te horen.
2 ತತಃ ಫಿರೂಶಿನ ಉಪಾಧ್ಯಾಯಾಶ್ಚ ವಿವದಮಾನಾಃ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ ಏಷ ಮಾನುಷಃ ಪಾಪಿಭಿಃ ಸಹ ಪ್ರಣಯಂ ಕೃತ್ವಾ ತೈಃ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಭುಂಕ್ತೇ|
Maar de farizeën en schriftgeleerden mopperden, en zeiden: Hij ontvangt zondaars, en eet met hen.
3 ತದಾ ಸ ತೇಭ್ಯ ಇಮಾಂ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಂ ಕಥಿತವಾನ್,
Toen sprak Hij tot hen deze gelijkenis:
4 ಕಸ್ಯಚಿತ್ ಶತಮೇಷೇಷು ತಿಷ್ಠತ್ಮು ತೇಷಾಮೇಕಂ ಸ ಯದಿ ಹಾರಯತಿ ತರ್ಹಿ ಮಧ್ಯೇಪ್ರಾನ್ತರಮ್ ಏಕೋನಶತಮೇಷಾನ್ ವಿಹಾಯ ಹಾರಿತಮೇಷಸ್ಯ ಉದ್ದೇಶಪ್ರಾಪ್ತಿಪರ್ಯ್ಯನತಂ ನ ಗವೇಷಯತಿ, ಏತಾದೃಶೋ ಲೋಕೋ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಕ ಆಸ್ತೇ?
Wie van u, die honderd schapen heeft, en er een van verliest, laat niet de negen en negentig andere achter in de woestijn, en gaat het verlorene zoeken, totdat hij het terugvindt?
5 ತಸ್ಯೋದ್ದೇಶಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಹೃಷ್ಟಮನಾಸ್ತಂ ಸ್ಕನ್ಧೇ ನಿಧಾಯ ಸ್ವಸ್ಥಾನಮ್ ಆನೀಯ ಬನ್ಧುಬಾನ್ಧವಸಮೀಪವಾಸಿನ ಆಹೂಯ ವಕ್ತಿ,
En als hij het gevonden heeft, legt hij het verheugd op zijn schouders;
6 ಹಾರಿತಂ ಮೇಷಂ ಪ್ರಾಪ್ತೋಹಮ್ ಅತೋ ಹೇತೋ ರ್ಮಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಆನನ್ದತ|
en thuis gekomen, roept hij vrienden en buren bijeen, en zegt hun: Verheugt u met mij; want ik heb mijn verloren schaap teruggevonden.
7 ತದ್ವದಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವದಾಮಿ, ಯೇಷಾಂ ಮನಃಪರಾವರ್ತ್ತನಸ್ಯ ಪ್ರಯೋಜನಂ ನಾಸ್ತಿ, ತಾದೃಶೈಕೋನಶತಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಕಾರಣಾದ್ ಯ ಆನನ್ದಸ್ತಸ್ಮಾದ್ ಏಕಸ್ಯ ಮನಃಪರಿವರ್ತ್ತಿನಃ ಪಾಪಿನಃ ಕಾರಣಾತ್ ಸ್ವರ್ಗೇ ಽಧಿಕಾನನ್ದೋ ಜಾಯತೇ|
Ik zeg u: Zó zal er meer vreugde zijn in de hemel over één zondaar die zich bekeert, dan over negen en negentig rechtvaardigen, die geen bekering behoeven.
8 ಅಪರಞ್ಚ ದಶಾನಾಂ ರೂಪ್ಯಖಣ್ಡಾನಾಮ್ ಏಕಖಣ್ಡೇ ಹಾರಿತೇ ಪ್ರದೀಪಂ ಪ್ರಜ್ವಾಲ್ಯ ಗೃಹಂ ಸಮ್ಮಾರ್ಜ್ಯ ತಸ್ಯ ಪ್ರಾಪ್ತಿಂ ಯಾವದ್ ಯತ್ನೇನ ನ ಗವೇಷಯತಿ, ಏತಾದೃಶೀ ಯೋಷಿತ್ ಕಾಸ್ತೇ?
Of welke vrouw, die tien drachmen bezit, en één drachme verliest, steekt niet een lamp aan, veegt niet het huis, en zoekt niet zorgvuldig, totdat zij ze vindt?
9 ಪ್ರಾಪ್ತೇ ಸತಿ ಬನ್ಧುಬಾನ್ಧವಸಮೀಪವಾಸಿನೀರಾಹೂಯ ಕಥಯತಿ, ಹಾರಿತಂ ರೂಪ್ಯಖಣ್ಡಂ ಪ್ರಾಪ್ತಾಹಂ ತಸ್ಮಾದೇವ ಮಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಆನನ್ದತ|
En als zij ze gevonden heeft, roept ze vriendinnen en buren bijeen, en zegt: Verheugt u met mij, want ik heb mijn verloren drachme gevonden.
10 ತದ್ವದಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವ್ಯಾಹರಾಮಿ, ಏಕೇನ ಪಾಪಿನಾ ಮನಸಿ ಪರಿವರ್ತ್ತಿತೇ, ಈಶ್ವರಸ್ಯ ದೂತಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇಪ್ಯಾನನ್ದೋ ಜಾಯತೇ|
Zó, zeg Ik u, is er vreugde bij de engelen Gods over één zondaar, die zich bekeert.
11 ಅಪರಞ್ಚ ಸ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಕಸ್ಯಚಿದ್ ದ್ವೌ ಪುತ್ರಾವಾಸ್ತಾಂ,
Nog sprak Hij: Een man had twee zonen.
12 ತಯೋಃ ಕನಿಷ್ಠಃ ಪುತ್ರಃ ಪಿತ್ರೇ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಹೇ ಪಿತಸ್ತವ ಸಮ್ಪತ್ತ್ಯಾ ಯಮಂಶಂ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯಾಮ್ಯಹಂ ವಿಭಜ್ಯ ತಂ ದೇಹಿ, ತತಃ ಪಿತಾ ನಿಜಾಂ ಸಮ್ಪತ್ತಿಂ ವಿಭಜ್ಯ ತಾಭ್ಯಾಂ ದದೌ|
De jongste van beiden zei tot den vader: Vader, geef mij het deel der goederen, dat me toekomt. En hij verdeelde zijn vermogen onder hen.
13 ಕತಿಪಯಾತ್ ಕಾಲಾತ್ ಪರಂ ಸ ಕನಿಷ್ಠಪುತ್ರಃ ಸಮಸ್ತಂ ಧನಂ ಸಂಗೃಹ್ಯ ದೂರದೇಶಂ ಗತ್ವಾ ದುಷ್ಟಾಚರಣೇನ ಸರ್ವ್ವಾಂ ಸಮ್ಪತ್ತಿಂ ನಾಶಯಾಮಾಸ|
Een paar dagen later pakte de jongste zoon alles bijeen, en vertrok naar een ver land. Daar verkwistte hij zijn vermogen door een losbandig leven.
14 ತಸ್ಯ ಸರ್ವ್ವಧನೇ ವ್ಯಯಂ ಗತೇ ತದ್ದೇಶೇ ಮಹಾದುರ್ಭಿಕ್ಷಂ ಬಭೂವ, ತತಸ್ತಸ್ಯ ದೈನ್ಯದಶಾ ಭವಿತುಮ್ ಆರೇಭೇ|
Maar toen hij er alles had doorgejaagd, kwam er een grote hongersnood in dat land, en begon hij gebrek te lijden.
15 ತತಃ ಪರಂ ಸ ಗತ್ವಾ ತದ್ದೇಶೀಯಂ ಗೃಹಸ್ಥಮೇಕಮ್ ಆಶ್ರಯತ; ತತಃ ಸತಂ ಶೂಕರವ್ರಜಂ ಚಾರಯಿತುಂ ಪ್ರಾನ್ತರಂ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸ|
En hij ging zich verhuren aan een der burgers van dat land; en deze stuurde hem naar zijn velden, om zwijnen te hoeden.
16 ಕೇನಾಪಿ ತಸ್ಮೈ ಭಕ್ಷ್ಯಾದಾನಾತ್ ಸ ಶೂಕರಫಲವಲ್ಕಲೇನ ಪಿಚಿಣ್ಡಪೂರಣಾಂ ವವಾಞ್ಛ|
Nu had hij zo graag zijn buik willen vullen met de schillen, die de zwijnen aten; maar niemand, die ze hem gaf.
17 ಶೇಷೇ ಸ ಮನಸಿ ಚೇತನಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಹಾ ಮಮ ಪಿತುಃ ಸಮೀಪೇ ಕತಿ ಕತಿ ವೇತನಭುಜೋ ದಾಸಾ ಯಥೇಷ್ಟಂ ತತೋಧಿಕಞ್ಚ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಪ್ರಾಪ್ನುವನ್ತಿ ಕಿನ್ತ್ವಹಂ ಕ್ಷುಧಾ ಮುಮೂರ್ಷುಃ|
Toen kwam hij tot inkeer, en sprak: Hoeveel knechten van mijn vader hebben brood in overvloed, en ik sterf hier van honger.
18 ಅಹಮುತ್ಥಾಯ ಪಿತುಃ ಸಮೀಪಂ ಗತ್ವಾ ಕಥಾಮೇತಾಂ ವದಿಷ್ಯಾಮಿ, ಹೇ ಪಿತರ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ತವ ಚ ವಿರುದ್ಧಂ ಪಾಪಮಕರವಮ್
Ik wil opstaan en naar mijn vader gaan, en hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u;
19 ತವ ಪುತ್ರಇತಿ ವಿಖ್ಯಾತೋ ಭವಿತುಂ ನ ಯೋಗ್ಯೋಸ್ಮಿ ಚ, ಮಾಂ ತವ ವೈತನಿಕಂ ದಾಸಂ ಕೃತ್ವಾ ಸ್ಥಾಪಯ|
ik verdien niet meer, uw zoon te heten; behandel me als een van uw knechten.
20 ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ಉತ್ಥಾಯ ಪಿತುಃ ಸಮೀಪಂ ಜಗಾಮ; ತತಸ್ತಸ್ಯ ಪಿತಾತಿದೂರೇ ತಂ ನಿರೀಕ್ಷ್ಯ ದಯಾಞ್ಚಕ್ರೇ, ಧಾವಿತ್ವಾ ತಸ್ಯ ಕಣ್ಠಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ತಂ ಚುಚುಮ್ಬ ಚ|
En hij stond op, en ging naar zijn vader. Nog was hij ver weg, toen zijn vader hem zag, en ten diepste ontroerd werd; hij vloog naar hem toe, viel om zijn hals, en overlaadde hem met kussen.
21 ತದಾ ಪುತ್ರ ಉವಾಚ, ಹೇ ಪಿತರ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ತವ ಚ ವಿರುದ್ಧಂ ಪಾಪಮಕರವಂ, ತವ ಪುತ್ರಇತಿ ವಿಖ್ಯಾತೋ ಭವಿತುಂ ನ ಯೋಗ್ಯೋಸ್ಮಿ ಚ|
De zoon sprak tot hem: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u; ik verdien niet meer, uw zoon te heten.
22 ಕಿನ್ತು ತಸ್ಯ ಪಿತಾ ನಿಜದಾಸಾನ್ ಆದಿದೇಶ, ಸರ್ವ್ವೋತ್ತಮವಸ್ತ್ರಾಣ್ಯಾನೀಯ ಪರಿಧಾಪಯತೈನಂ ಹಸ್ತೇ ಚಾಙ್ಗುರೀಯಕಮ್ ಅರ್ಪಯತ ಪಾದಯೋಶ್ಚೋಪಾನಹೌ ಸಮರ್ಪಯತ;
Maar de vader zei tot zijn knechten: Gauw, haalt het beste kleed, en trekt het hem aan; doet hem een ring aan zijn hand, en schoenen aan zijn voeten;
23 ಪುಷ್ಟಂ ಗೋವತ್ಸಮ್ ಆನೀಯ ಮಾರಯತ ಚ ತಂ ಭುಕ್ತ್ವಾ ವಯಮ್ ಆನನ್ದಾಮ|
vooruit, slacht het gemeste kalf, en laat ons eten en vrolijk zijn.
24 ಯತೋ ಮಮ ಪುತ್ರೋಯಮ್ ಅಮ್ರಿಯತ ಪುನರಜೀವೀದ್ ಹಾರಿತಶ್ಚ ಲಬ್ಧೋಭೂತ್ ತತಸ್ತ ಆನನ್ದಿತುಮ್ ಆರೇಭಿರೇ|
Want mijn zoon hier was dood en is levend geworden, hij was verloren en is teruggevonden. En ze begonnen feest te vieren.
25 ತತ್ಕಾಲೇ ತಸ್ಯ ಜ್ಯೇಷ್ಠಃ ಪುತ್ರಃ ಕ್ಷೇತ್ರ ಆಸೀತ್| ಅಥ ಸ ನಿವೇಶನಸ್ಯ ನಿಕಟಂ ಆಗಚ್ಛನ್ ನೃತ್ಯಾನಾಂ ವಾದ್ಯಾನಾಞ್ಚ ಶಬ್ದಂ ಶ್ರುತ್ವಾ
Zijn oudste zoon was op het land. Maar toen hij terugkeerde, dicht bij huis kwam, en muziek hoorde en dans,
26 ದಾಸಾನಾಮ್ ಏಕಮ್ ಆಹೂಯ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ಕಿಂ ಕಾರಣಮಸ್ಯ?
riep hij een der knechten, en vroeg wat er gaande was.
27 ತತಃ ಸೋವಾದೀತ್, ತವ ಭ್ರಾತಾಗಮತ್, ತವ ತಾತಶ್ಚ ತಂ ಸುಶರೀರಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಪುಷ್ಟಂ ಗೋವತ್ಸಂ ಮಾರಿತವಾನ್|
Deze zei hem: Uw broer is gekomen; uw vader heeft het gemeste kalf geslacht, omdat hij hem behouden heeft teruggekregen.
28 ತತಃ ಸ ಪ್ರಕುಪ್ಯ ನಿವೇಶನಾನ್ತಃ ಪ್ರವೇಷ್ಟುಂ ನ ಸಮ್ಮೇನೇ; ತತಸ್ತಸ್ಯ ಪಿತಾ ಬಹಿರಾಗತ್ಯ ತಂ ಸಾಧಯಾಮಾಸ|
Toen werd hij kwaad, en wilde niet naar binnen gaan. Zijn vader ging dus naar buiten, en drong er op aan.
29 ತತಃ ಸ ಪಿತರಂ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಪಶ್ಯ ತವ ಕಾಞ್ಚಿದಪ್ಯಾಜ್ಞಾಂ ನ ವಿಲಂಘ್ಯ ಬಹೂನ್ ವತ್ಸರಾನ್ ಅಹಂ ತ್ವಾಂ ಸೇವೇ ತಥಾಪಿ ಮಿತ್ರೈಃ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಉತ್ಸವಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಕದಾಪಿ ಛಾಗಮೇಕಮಪಿ ಮಹ್ಯಂ ನಾದದಾಃ;
Maar hij antwoordde, en zei tot zijn vader: Zie, zoveel jaren dien ik u reeds, en nog nooit heb ik uw gebod overtreden; toch hebt ge mij nooit een bokje gegeven, om met mijn vrienden feest te vieren.
30 ಕಿನ್ತು ತವ ಯಃ ಪುತ್ರೋ ವೇಶ್ಯಾಗಮನಾದಿಭಿಸ್ತವ ಸಮ್ಪತ್ತಿಮ್ ಅಪವ್ಯಯಿತವಾನ್ ತಸ್ಮಿನ್ನಾಗತಮಾತ್ರೇ ತಸ್ಯೈವ ನಿಮಿತ್ತಂ ಪುಷ್ಟಂ ಗೋವತ್ಸಂ ಮಾರಿತವಾನ್|
En nu die jongen van u is teruggekomen, die uw vermogen verbrast heeft met eerloze vrouwen, nu slacht ge voor hem het gemeste kalf.
31 ತದಾ ತಸ್ಯ ಪಿತಾವೋಚತ್, ಹೇ ಪುತ್ರ ತ್ವಂ ಸರ್ವ್ವದಾ ಮಯಾ ಸಹಾಸಿ ತಸ್ಮಾನ್ ಮಮ ಯದ್ಯದಾಸ್ತೇ ತತ್ಸರ್ವ್ವಂ ತವ|
Maar hij zei hem: Kind, gij zijt altoos bij me, en al het mijne is het uwe.
32 ಕಿನ್ತು ತವಾಯಂ ಭ್ರಾತಾ ಮೃತಃ ಪುನರಜೀವೀದ್ ಹಾರಿತಶ್ಚ ಭೂತ್ವಾ ಪ್ರಾಪ್ತೋಭೂತ್, ಏತಸ್ಮಾತ್ ಕಾರಣಾದ್ ಉತ್ಸವಾನನ್ದೌ ಕರ್ತ್ತುಮ್ ಉಚಿತಮಸ್ಮಾಕಮ್|
Neen, feest en vreugde moet er zijn; want uw broer hier was dood, en is levend geworden, hij was verloren, en is teruggevonden.
